Ακόμα και τις τελευταίες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές και τη λήξη της θητείας του σημερινού Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επιχειρούν να αξιοποιήσουν το Λαϊκό Κόμμα, οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Φιλελεύθεροι και οι άλλοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στην ΕΕ, προκειμένου να επιβάλουν στους εργαζόμενους τις ανατροπές στο χρόνο εργασίας που απεργάζονται για λογαριασμό των πολυεθνικών.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο και με δεδομένη την πρόθεση των παραπάνω πολιτικών ομάδων - στις οποίες ανήκει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - να καταλήξουν σε συμφωνία με το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συνεδριάζει για τελευταία φορά την ερχόμενη Δευτέρα 27 και Τρίτη 28 Απρίλη η Επιτροπή Διαβούλευσης για το χρόνο εργασίας.

Οπως όλα δείχνουν, μέσα από την Επιτροπή Διαβούλευσης θα υιοθετηθούν πλήρως οι προτάσεις του Συμβουλίου και της Κομισιόν για διατήρηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις της «ρήτρας αυτοεξαίρεσης» (ρήτρα «opt out»), για διάκριση του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» - απλήρωτη περίοδο, καθώς και για 12μηνη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου.

Σαν συνέπεια, το 65ωρο - 78ωρο (σε πενθήμερη και εξαήμερη εργάσιμη εβδομάδα, αντίστοιχα) θα αποκτήσει καθολική ισχύ με τον πλέον επίσημο τρόπο. Ενώ με το διαχωρισμό του χρόνου εργασίας θα βαθύνει η εκμετάλλευση, αφού με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η εργοδοσία δε θα πληρώνει τον εργαζόμενο για όλη την περίοδο της εργασίας του, αλλά για το κομμάτι μόνο εκείνο το οποίο η ίδια κάθε φορά θα χαρακτηρίζει σαν «ενεργό» χρόνο εργασίας.

Η Επιτροπή Διαβούλευσης (αποτελείται από εκπροσώπους του Συμβουλίου, της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) συστάθηκε με στόχο να πετύχει το συμβιβασμό ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και την Κομισιόν από τη μια και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) από την άλλη. Η δήθεν «διάσταση απόψεων» ανάμεσα στις δύο πλευρές εκφράστηκε με την υπερψήφιση της έκθεσης Σέρκας στο ΕΚ, τόσο στην αρμόδια Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων στις 5/11/2008, όσο και στην Ολομέλεια στις 17/12/2008.

Προσπαθώντας να συγκαλύψει τη στρατηγική του συμφωνία με την πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου και της Κομισιόν, το Ευρωκοινοβούλιο παρουσίασε τότε την έκθεση Σέρκας σαν μια πρόταση που, αν υιοθετούνταν, θα διασφαλιζόταν δήθεν το 48ωρο και θα έμπαινε φρένο στο 65ωρο. Κι αυτό επειδή η έκθεση Σέρκας πρότεινε η ρήτρα «opt out» να ισχύει μόνο για τρία χρόνια μετά την ψήφιση της οδηγίας και μετά τη λήξη αυτής της περιόδου να γίνει επαναδιαπραγμάτευση.

Με αυτόν τον ύπουλο ελιγμό, Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες και Φιλελεύθεροι, μαζί μ' αυτούς η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, προσπάθησαν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, πλασάροντας την έκθεση Σέρκας σαν το δήθεν αντίβαρο στην πρόταση οδηγίας που κατέθεσε το Συμβούλιο και η Κομισιόν. Στην πραγματικότητα, η έκθεση Σέρκας διασφάλιζε και εξωράιζε τον πυρήνα της αντιδραστικής οδηγίας, αφού αποδεχόταν τόσο τη ρήτρα «opt out», όσο και το διαχωρισμό το χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο και την 12μηνη (από 6μηνη) διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Σ' αυτή τη βαθιά αντιδραστική προπαγάνδα κυρίαρχο ρόλο έπαιξε και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ψήφισε την έκθεση Σέρκας στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, ταυτιζόμενος με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και επιχείρησε να σπείρει αυταπάτες για το περιεχόμενο και το χαρακτήρα της έκθεσης. Μόνο το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, κατήγγειλε ότι η έκθεση Σέρκας κάθε άλλο παρά αμφισβητεί και αλλάζει την πρόταση του Συμβουλίου και της Κομισιόν.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που ανέδειξε την ανάγκη, τόσο η πρόταση οδηγίας, όσο και η έκθεση Σέρκας να καταλήξουν στα σκουπίδια, να απαντήσει το εργατικό λαϊκό κίνημα με επιθετικά αιτήματα στην προσπάθεια του κεφαλαίου και των κομμάτων του να επιβάλλουν συνθήκες δουλείας στους τόπους δουλειάς, με 65ωρα και 78ωρα, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, με επέκταση της απλήρωτης δουλειάς, με ένταση των εκβιασμών και των απολύσεων.

Το έργο της Επιτροπής Διαβούλευσης ξεκίνησε στις 17 του Μάρτη και μέσα σε έξι βδομάδες είχε την υποχρέωση να παρουσιάσει τη «συμβιβαστική πρόταση» ανάμεσα στα μέρη που εκπροσωπεί. Με δεδομένο το γεγονός ότι η τελευταία Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου με την παρούσα σύσταση έχει οριστεί για τις 4 - 7 του Μάη, έναν μήνα πριν της ευρωεκλογές, οι εκπρόσωποι του ευρωενωσιακού κεφαλαίου δείχνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν την ερχόμενη Δευτέρα και Τρίτη σε τελική συμφωνία για το σχέδιο οδηγίας, δίνοντας στη μεγαλοεργοδοσία ό,τι ακριβώς ζητούσε από την πρώτη στιγμή.

Σύμφωνα με τις εξελίξεις που καταγράφονταν μέχρι χτες (η πιο πρόσφατη συνεδρίαση της Επιτροπής διαβούλευσης έγινε προχτές Πέμπτη, 23 Απρίλη) το κείμενο στο οποίο θα καταλήξουν Συμβούλιο - Κομισιόν και ΕΚ προβλέπει:

• Τη διατήρηση της ρήτρας «opt out». Το ΕΚ ρίχνει και το τελευταίο φύλλο συκής, αποδεχόμενο το 65ωρο - 78ωρο χωρίς κανένα χρονικό όριο. Για να χρυσώσουν μάλιστα το χάπι, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου ισχυρίζονται ότι σε τακτά χρονικά διαστήματα θα «μελετούν» την εφαρμογή της ρήτρας «opt out» και θα καταγράφουν την πορεία υλοποίησής της!
• Τη διάκριση του χρόνου εργασίας, ο οποίος «σπάει» οριστικά σε «ενεργή» και «ανενεργή» περίοδο. Συμβούλιο - Κομισιόν και ΕΚ απεργάζονται διάφορους τρόπους, ώστε οι δύο περίοδοι να καταγράφονται στα λόγια και μόνο σαν εργάσιμος χρόνος. Στην πραγματικότητα, η «ανενεργή» περίοδος θα υπολογίζεται με διαφορετικό τρόπο, τόσο ως προς την αμοιβή της, όσο και ως προς το χρόνο ανάπαυσης και θα είναι επί της ουσίας απλήρωτος χρόνος εργασίας. Οπως έγκαιρα είχε αποκαλύψει ο «Ρ» (11/3/2009), στο τραπέζι των διαβουλεύσεων «έπεσαν» διάφορες προτάσεις, όπως για παράδειγμα να υπολογίζεται σαν μία εργάσιμη ώρα κάθε 8 ώρες «ανενεργού» χρόνου δουλειάς! Τέτοια είναι η πρεμούρα τους να δώσουν στις πολυεθνικές τη δυνατότητα να κερδίζουν ακόμα περισσότερα από την απλήρωτη δουλειά των εργαζομένων.
• Την επέκταση στους 12 μήνες της περιόδου αναφοράς στην περίπτωση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Με άλλα λόγια, οι εργοδότες θα μπορούν στη διάρκεια ενός έτους να εναλλάσσουν μεγάλες περιόδους υπεραπασχόληση (13ωρα) και υποαπασχόλησης, επιβάλλοντας και μ' αυτόν τον τρόπο ντε φάκτο το 65ωρο - 78ωρο.

Οι εξελίξεις στο ζήτημα της οδηγίας για το χρόνο εργασίας (θα αντικαταστήσει την παλιότερη 2003/88/ΕΚ) ένα πράγμα επιβεβαιώνουν: Η ΕΕ, σαν διακρατική Ενωση του κεφαλαίου δεν μπορεί να πάρει καμιά φιλεργατική απόφαση. Η βαθιά αντεργατική της πολιτική δεν μπορεί να αναστραφεί, να διορθωθεί, παρά μόνο να ανατραπεί. Αυτό δείχνει όλη η πορεία των «διαβουλεύσεων» για τη νέα οδηγία, που ξεκίνησαν από το 2005. Τέσσερα χρόνια μετά, ο στρατηγικός πυρήνας της πρότασης οδηγίας που κατατέθηκε από την πρώτη στιγμή παραμένει ακέραιος, αναλλοίωτος, αντιδραστικός. Κι αυτό παρά την προσπάθεια δυνάμεων της ΕΕ να εξωραΐσουν την οδηγία και την πολιτική της Ευρωένωσης στο χρόνο εργασίας.

Η στάση κάθε κόμματος απέναντι σ' αυτό το θεμελιώδες ζήτημα πρέπει να αποτελέσει βασικό κριτήριο ψήφου στις επερχόμενες ευρωεκλογές. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. πρέπει να καταδικαστούν για το ρόλο τους και - οι δύο πρώτοι - για την καθοριστική τους συμβολή στη διαμόρφωση της οδηγίας. Οι εργαζόμενοι όμως πρέπει να τιμωρήσουν και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οχι μόνο για το γεγονός ότι σε κρίσιμες στιγμές στήριξε και με την ψήφο του την αντιδραστική οδηγία, αλλά επιπλέον, επειδή μόνιμα και συνειδητά επιχειρεί να συγκαλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα της ΕΕ, να εξωραΐσει την πολιτική της.

Από αυτή τη σκοπιά, η μόνη συμφέρουσα για τους εργαζόμενους ψήφος δεν μπορεί να είναι άλλη από την ψήφο στο ΚΚΕ. Από την ενίσχυση του μοναδικού κόμματος που από την πρώτη στιγμή αποκάλυψε, κατήγγειλε και καταδίκασε την άθλια επίθεση στο χρόνο εργασίας και πρωτοστάτησε στην οργάνωση και τη στήριξη αγώνων για την απόκρουσή της.