Η φοιτητική ψήφος, και στις φοιτητικές εκλογές και στις ευρωεκλογές, πρέπει να είναι ψήφος αντίστασης και απειθαρχίας στην ΕΕ, στην εξουσία των μονοπωλίων. Πρέπει να είναι ψήφος καταδίκης των κομμάτων της πλουτοκρατίας, του ευρωμονόδρομου και των εκπροσώπων τους στα πανεπιστήμια. Πρέπει να είναι ψήφος, που θα ενισχύει την προοπτική για ριζικές αλλαγές, θα δυναμώνει την κοινή δράση της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων, στην κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής.

Αυτό το κάλεσμα απηύθυνε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας χτες το μεσημέρι σε εκδήλωση στο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης, που γέμισε ασφυκτικά από φοιτητές, αλλά και εργαζόμενους του ΑΠΘ.

Οι νεολαίοι της ΚΝΕ, συγκροτημένα, με πορεία που ξεκίνησε από τη Φιλοσοφική Σχολή, έφτασαν στο χώρο της εκδήλωσης, φωνάζοντας συνθήματα. Επιβεβαίωσαν την απόφασή τους να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο, ώστε να εκφραστεί μαζικά και αποφασιστικά η θέληση της νεολαίας να μπει στην αντεπίθεση στις 13 του Μάη με ψήφο στην Πανσπουδαστική και στις 7 του Ιούνη με ψήφο στο ΚΚΕ.

Απευθυνόμενη στους νεολαίους της ΚΝΕ, η Αλέκα Παπαρήγα τους κάλεσε να εξοπλιστούν με δύναμη για να ανταποκριθούν στις δυσκολίες των ημερών. Να δώσουν με αυταπάρνηση τη μάχη και των ευρωεκλογών, μέχρι και την ψήφο.

«Μπορεί να μη θεωρούμε τις εκλογικές μάχες την κινητήρια δύναμη της ταξικής πάλης, αλλά από καμιά μορφή αγώνα δεν λείπει ο κομμουνιστής, δεν την υποτιμά, δε μένει αδιάφορος», είπε η Αλέκα Παπαρήγα.

Νωρίτερα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συναντήθηκε με εκπροσώπους του Σωματείου των εργαζομένων που δουλεύουν στο ΑΠΘ μέσω εργολάβων, οι οποίοι ζήτησαν τη στήριξη του ΚΚΕ στην προσπάθεια που γίνεται να σταματήσει η εργασιακή ομηρία τους. Η Αλέκα Παπαρήγα, και στη σύντομη συνάντηση που είχε μαζί τους, και στη διάρκεια του διαλόγου που έγινε στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ξεκαθάρισε ότι το ΚΚΕ πάλευε και παλεύει για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Θύμισε, επίσης, πως το ΚΚΕ έχει κάνει πολλές σχετικές παρεμβάσεις στη Βουλή για να καταργηθεί το καθεστώς των εργολαβιών και δεσμεύθηκε ότι θα επαναφέρει το θέμα.

Στη συζήτηση που έγινε, η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε επίσης σε ερωτήματα που τέθηκαν από τους φοιτητές για τον αντικομμουνισμό, την επίθεση λάσπης που δέχεται το ΚΚΕ για την περίπτωση του «Γερμανού», για την οικονομική κρίση και για την αποχώρηση του Ουγγαρέζικου ΚΚΕ από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

MotionTeam

«Για σκεφτείτε αυτό. Αυτό ισχύει και για το νέο άνθρωπο που, βεβαίως, ως νέος άνθρωπος έχει το πλεονέκτημα ότι έχει λίγα χρόνια ζωής, επομένως είναι αδύνατον να έχει εντρυφήσει να μάθει το παρελθόν, την Ιστορία. Βεβαίως, έχει την ευκολία για το μέλλον λόγω νιάτων, αλλά ο Ρίτσος λέει "σπούδασα και την ιστορία του μέλλοντος". Δε μιλάει απλώς για ένα όραμα του μέλλοντος. Εγινε συνειδητή επιλογή. Δε θέλω να ερμηνεύσω. Ο ποιητής όταν γράφει σκέφτεται αλλά και ο καθένας μπορεί να εμπνέεται από αυτό το στίχο. Εγώ νομίζω ότι μέσα στις πολλές ιδέες που μπορεί να βγάλει κανείς από αυτόν το στίχο μπορεί να βγάλει και το εξής: ότι ο νέος άνθρωπος, αλλά και κάθε ηλικίας, για να μπορέσει να ερμηνεύσει αυτά που ζει - και ιδιαίτερα όταν αυτά έχουν δραματικές συνέπειες για τη ζωή του κι όταν του δημιουργούν και ανασφάλεια για το μέλλον - πρέπει να κατακτήσει όσο γίνεται σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο - γιατί κανένας δεν είναι εντελώς μόνος - μια ευρύτερη και πιο ολοκληρωμένη όσο γίνεται αντικειμενική εικόνα και για το χτες, και για το σήμερα, και για το αύριο.

Παραδείγματος χάριν, δεν είναι καθόλου εύκολο σε έναν φοιτητή, σε ένα σπουδαστή, σε ένα μαθητή να μπορέσει να εξηγήσει τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση που ζει για αρνητικές εξελίξεις στη μόρφωση, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, αρνητικές εξελίξεις για το τι θα κάνει την άλλη μέρα, αν δεν αποκτήσει ευρύτερη εικόνα και γνώση της συνολικής πορείας των πραγμάτων στην Ελλάδα, αν δεν μπορεί να έχει ευρύτερη γνώση για το τι σημαίνει π.χ. Ευρωπαϊκή Ενωση, καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κρίση. Τι αντιπροσωπεύει η έννοια της διαχείρισης, που πολύ εύκολα χρησιμοποιείται. Θα μου πείτε είναι εύκολο; Είναι.

MotionTeam

Εχει σχέση η Ευρωπαϊκή Ενωση με την κατάσταση στα πανεπιστήμια; Εγώ δε θα την περιγράψω την κατάσταση, γιατί μιλάω σε ένα ακροατήριο που λίγο πολύ τα ζει και τα ξέρει, δε χρειάζεται να το διαφωτίσω.

Δυστυχώς, γίνεται κάθε φορά αυτό που γίνεται και σε προεκλογική περίοδο. Εντονη συζήτηση, πόλωση, τσακωμός, με αυτήν την έννοια έχουν πολιτικό ενδιαφέρον στην ψήφο νέοι άνθρωποι και γενικότερα άνθρωποι που μπορεί πριν από ένα μήνα να μην απασχολούνταν με αυτό. "Τραβιόνται" κι έχουν πολιτικό ενδιαφέρον κάτω από την επίδραση μιας ψευδεπίγραφης, πολύ σκληρής και καμιά φορά - ελπίζω να μην πάρει και τέτοιο χαρακτήρα ιδιαίτερα στις φοιτητικές εκλογές - και "αιματηρής" αντιπαράθεσης. Κι όσο δυναμώνει η οξύτητα της αντιπαράθεσης τόσο ο αποπροσανατολισμός και η σύγχυση εντείνονται.

MotionTeam

Σε ένα πράγμα όμως εμείς διαφέρουμε. Παρά το γεγονός πως επισημαίνουμε ότι σε κάθε βήμα, ιδιαίτερα ο νέος άνθρωπος, δέχεται τόνους αποπροσανατολισμού και εμπόδια να συνειδητοποιήσει αντικειμενικά και σωστά ορισμένα πράγματα, παρόλα αυτά εμείς έχουμε πάρα πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στον εργαζόμενο λαό και στη νεολαία, ότι τελικά, περνώντας διάφορες φάσεις και καταστάσεις, θα διαμορφώσει ένα ισχυρό ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό, όχι μόνο απείθαρχο που αυτό είναι προϋπόθεση, αλλά ένα ανατρεπτικό ρεύμα.

MotionTeam

Ετσι, λοιπόν, δε θα μιλήσω γι' αυτή τη φάση, αλλά και η ψήφος στις φοιτητικές εκλογές και η ψήφος στις 7 του Ιούνη απαιτούν επιστράτευση όλων εκείνων των δεδομένων που θα διαμορφώσουν πάρα πολλές πιθανότητες και οι νέοι άνθρωποι, όλοι αυτοί που ψηφίζουν, να κάνουν το μεγάλο βήμα. Το πιο σύγχρονο από τα σύγχρονα βήματα, να στηρίξουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Του κόμματος εκείνου που δεν έχει σημαία ότι από εκλογές σε εκλογές θα έρθει η μεγάλη αλλαγή. Η μεγάλη αλλαγή θα γίνει όταν "οι από πάνω δεν μπορούν κι οι από κάτω δε θέλουν". Αλλά είναι το κόμμα εκείνο που επιμένει ότι δεν πρέπει να πάει χαμένη καμία μάχη. Πολύ περισσότερο που οι εκλογές, στις σημερινές συνθήκες, όπου το κίνημα δεν είναι όσο πρέπει ανεβασμένο, οι εκλογές αποτελούν μια μάχη γενικού πολιτικού χαρακτήρα όπου εκεί φαίνεται ο συσχετισμός δύναμης. Μπορεί να αλλάξει, μπορεί να βελτιωθεί, μπορεί να μας πάει και προς τα πίσω. Δεν κάνω πρόβλεψη όταν λέω "προς τα πίσω". "Προς τα μπρος" υπάρχει η πρόβλεψη. Θα είναι θετική η έκβαση, αλλά θέλουμε να δείξουμε ότι εμείς δεν τα εναποθέτουμε αποκλειστικά στην εκλογική μάχη. Δεν είμαστε ένα κόμμα αποκλειστικά των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Αυτό το λέμε από το 1918, αλλά δίνουμε μια μεγάλη μάχη και δεν πρέπει να πάει χαμένη.

MotionTeam

Τα σκάνδαλα είναι ένας ανώδυνος, για το σύστημα και για τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο, τρόπος και σα μορφή και σαν περιεχόμενο συζήτησης. Δηλαδή τι πιάνουν; Ορισμένες πλευρές και αποσπασματικά, της σήψης, της σαπίλας του συστήματος και συζητάνε αυτά τα πράγματα. Διότι εδώ η μάχη γίνεται, ποιος είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός. Ο καλύτερος πρωθυπουργός σε ποια πολιτική; Στην πολιτική διαχείρισης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Ποιος είναι ο πιο έντιμος; Εντιμος σε σχέση με τι; Ανέντιμος, να το πω έτσι, είναι εκείνος που κάνει αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα αν δε βάζει στην τσέπη του - μάλλον βάζει και στην τσέπη του - και χρήματα για να βοηθήσει τον αγώνα του κόμματός του. Τι κρίνεται;

MotionTeam

Αλλά, άμα πάρουμε να δούμε ποιος είναι πρωθυπουργός κι αν έβγαλε εισιτήριο κι αν αυτό το εισιτήριο το πλήρωσε ο Μανούσης ή ο Αγούδημος δεν ξέρω πού θα βγει κι αν θα βγει τίποτα. `Η αν έκλεισε ξενοδοχείο πέντε αστέρων κι έμεινε, πάλι θα πάω στο κυνήγι του "προσωπικού" και χάθηκε το παιχνίδι των ανταγωνισμών. `Η να κάτσω να δω τη διαφάνεια, πρέπει να εξεταστεί, αλλά όχι το εάν ο Τσουκάτος πήρε το εκατομμύριο από τη SIEMENS και εάν έβαλε τόσα στην τσέπη κι αν τα έβαλε στο ταμείο του κόμματός του...

Βεβαίως, είναι στοιχεία κι αυτά. Αλλά αυτά θα μας λύσουν προβλήματα αν τα κάνουμε κύρια; Ακουγα σήμερα, λέει "δε θυμόμαστε αν τα κατέθεσε στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ". Πώς να μη θυμάται το εκατομμύριο; Είναι και ...μικρό το ποσό πού να το θυμάται!!! Αλλά εν πάση περιπτώσει κι έτσι να είναι, εμείς δεν τα κάνουμε αυτά σημαία.

Εμείς θα κάνουμε σημαία τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Συμφωνία της Λισαβόνας, τη νέα Συνθήκη, τύπου Σικάγο, θα κάνουμε την Μπολόνια και φυσικά όλους τους νόμους που ψηφίστηκαν επί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τις εργασιακές σχέσεις, τη μερική απασχόληση, για τα κοινοτικά ποσά που έρχονται στην Ελλάδα και πού πάνε κι όχι με όρους σκανδαλολογίας. Τι έβαλε ο καθένας στην τσέπη, κι αυτό μπορούμε να το μάθουμε. Αυτά είναι διαφανέστατα, δε χρειάζεται περισσότερη διαφάνεια και Ιντερνετ, και άλλα τέτοια. Είναι ζήτημα η καθημερινότητα της ζωής μας.

Επομένως, εμείς πιστεύοντας στη νεολαία, δε θα την κολακέψουμε. Είμαστε πιο απαιτητικοί από τη νεολαία. Δε θα πούμε ότι η νεολαία είναι κάτι διαφορετικό από τον υπόλοιπο λαό. Βεβαίως, η νεολαία έχει μια σειρά χαρακτηριστικά, ενεργητικότητα, διάθεση προς το καινούριο, εύκολη αφομοίωση του καινούριου. Δεν πειθαρχεί εύκολα, έχει τις ιδέες της απειθαρχίας, της ανυπακοής, ανεξάρτητα πώς ο καθένας προσωπικά το ερμηνεύει. Εχει ορισμένα χαρακτηριστικά που, χωρίς να τα υποτιμήσω, σε τελική ανάλυση τα έχει κάθε γενιά σε σχέση με την προηγούμενη. Βεβαίως, καμιά νεολαία, του '30, του '40, του '70, του '80 δεν είναι ίδια. Κι αλίμονο αν ήταν ακριβώς ίδια με την προηγούμενη. Αν θέλετε, μέσα σε αυτήν υπήρχαν και τα κουσούρια της προηγούμενης γενιάς, δεν μπορεί να τα γλιτώσει, αλλά ταυτόχρονα υπήρχε και διάθεση της νεολαίας.

Αν αυτή η διάθεση της νεολαίας - καθαρά πράγματα - αν δε συναντηθεί με την τάξη εκείνη που έχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα πολιτικό, η νεολαία δεν μπορεί να έχει το δικό της πολιτικό πρόγραμμα. Γιατί άλλο κομμάτι της ανήκει στην εργατική τάξη άλλο στα φτωχά λαϊκά στρώματα, άλλο ανήκει σε λαϊκά στρώματα που κινούνται ανάμεσα στα μεσαία και στην εργατική τάξη, άλλο είναι στην αγροτιά, άλλο είναι ανώτερα μεσαία στρώματα. Το ηλικιακό στοιχείο δεν τα καταργεί αυτά. Επομένως, αν η νεολαία που ανήκει στα λαϊκά στρώματα δε συναντηθεί με το εργατικό κίνημα, δε συναντηθεί και με τα άλλα στρώματα της κοινωνίας τα λαϊκά, τότε όλη αυτή η κινητικότητα, η διάθεση, η ζωντάνια, η ικανότητα αφομοίωσης του καινούριου θα στρεβλωθεί και στο τέλος θα ηττηθεί, γιατί δεν είσαι πάντα νιάτο. Μετά έρχεσαι στα δικά μας χρόνια κι αυτά χάνονται, κι εμείς δε θέλουμε να χαθούν.

Επομένως, κρίσιμο ζήτημα είναι να ξεκαθαρίσουμε τι είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση. Δε θα κάνω κάποια ανάλυση. Ομως, εμείς το θεωρούμε θεμελιακό ζήτημα. Δεν υποτιμούμε κανένα, δεν τον κοροϊδεύουμε, αν δε συμφωνεί μαζί μας. Χρέος μας είναι να τον πείσουμε, σήμερα, αύριο μεθαύριο. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο συνασπισμός των καπιταλιστικών κρατών, αρχικά της δυτικής Ευρώπης των ισχυρότερων που στη συνέχεια διευρύνθηκε, με έναν σοβαρό στόχο με πολλές πτυχές: Συνενωμένοι, να οργανώσουν μια ενιαία αγορά για να μεγαλώσει η κερδοφορία του κεφαλαίου για να κάνουν πιο φτηνή την εργατική δύναμη, για να ενσωματώσουν τους λαούς, σε εθνικό επίπεδο, ενδεχομένως στις σύγχρονες συνθήκες δεν είναι τόσο εύκολη η ενσωμάτωση. Να ενσωματώσουν, λοιπόν, τους λαούς με μία ενιαία πολιτική δύναμη και ταυτόχρονα να είναι πανταχού παρούσα η Ευρωπαϊκή Ενωση στη διανομή των αγορών, στην κυριαρχία των αγορών, στην ενσωμάτωση, στην υποταγή, στη χειραγώγηση λαών σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί ποτέ δε συμφιλιώθηκαν οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές με τους Αμερικανούς καπιταλιστές. Σήμερα μάλιστα που σε παγκόσμιο επίπεδο έχουμε αντιπαράθεση Δυτική Ευρώπη, Ιαπωνία, ΗΠΑ, σήμερα μπαίνουν μέσα στον καπιταλιστικό κόσμο ανταγωνιστικά νέες δυνάμεις Κίνα, Ινδίες, Βραζιλία, Ρωσία, κι αύριο μπορούν να έρθουν κι άλλες. Μπορεί να μην είναι μόνο αυτές αύριο, να έρθουν και καινούριες ανακατατάξεις για την κρίση που υπάρχει. Επομένως, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο με τους πολιτικούς εκφραστές πρέπει να είναι πανίσχυρο, για να μπορέσει να επωφεληθεί κι από αυτήν την παγκόσμια πίτα.

Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι ασυμβίβαστη με την ευτυχία, με την ασφάλεια των λαών όλων των κρατών - μελών. Ασυμβίβαστο. Αυτό δε σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε ως πεδίο ταξικής πάλης το ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτά τα ακούμε από το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που βεβαίως ούτε τυχαία ούτε συγκυριακά έβαλε την υπογραφή του. Εχει βάλει δύο μεγάλες υπογραφές. Ο "μπαμπάς" αυτής της άποψης, το ΚΚΕ Εσωτερικού, υπέγραψε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το Μάαστριχτ. Δηλαδή, την ένταξη της Ελλάδας και τη μετεξέλιξη. Και λέει πως όταν λέμε εμείς αυτό το πράγμα δεν αναγνωρίζουμε τις δυνατότητες της ταξικής πάλης. Είτε ο καπιταλισμός είναι σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είτε σε παγκόσμιο, είτε εθνικό, είτε διεθνοποιημένο, το πεδίο της ταξικής πάλης είναι αυτό στο οποίο προσδοκούμε. Πώς θα γίνει "οι πάνω να μην μπορούν" και "οι κάτω να μη θέλουν να ζουν όπως πριν" και να είναι διατεθειμένοι να κάνουν και θυσίες για τη μεγάλη ανατροπή αν δεν πάρεις μέρος στην ταξική πάλη; Επομένως, όταν το λέμε αυτό είμαστε ακριβώς το κόμμα εκείνο που θέλει να ανεβάσει σε πιο ψηλά επίπεδα την ταξική πάλη. Είμαστε, αν θέλετε, οι πιο φερέγγυοι να γίνουμε φορείς αυτής της πάλης. Δεν είναι τυχαίο.

Τι λέγεται σήμερα; Η ΝΔ λέει, αν πέσω εγώ από την κυβέρνηση θα σταματήσουν οι μεταρρυθμίσεις. Εδώ είναι υπερβολική, διότι δεν είναι μόνο αυτή που θέλει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Από τη στιγμή που είναι ένα ξεχωριστό πολιτικό κόμμα σου λέει "κύριε εγώ". "Δε θέλω να παραδώσω τη διακυβέρνηση σε κανένα άλλο αδελφό κόμμα". Δεν έχουν ωριμάσει τα πράγματα να πάνε μαζί. Λέει το ΠΑΣΟΚ: βουρ όλοι κατά της δεξιάς για μια άλλη αντίληψη στη διακυβέρνηση, για να φύγει η ρεμούλα κλπ. Δηλαδή μια κομματική αλλαγή. Ποτέ η κομματική αλλαγή δεν μπορεί να επιφέρει ριζικές αλλαγές.

Πέστε ότι το ΚΚΕ έπαιρνε στις εθνικές εκλογές το ποσοστό 40 τόσο και γινόμαστε κυβέρνηση με κάποιους συμμάχους. Τι θα ήταν; Μια αλλαγή από τα πάνω, που οπωσδήποτε θα εξέφραζε λαϊκές διαθέσεις και λαϊκές τάσεις. Αλλά, αν αυτή η αλλαγή δεν εξελισσόταν στην πορεία, αν αμέσως δεν ξεκίναγε για ανατροπή όλης της εξουσίας, δεν θα έφερνε τη μεγάλη αλλαγή. Διότι τι να κάνει το ΚΚΕ άμα την εξουσία την έχουν τα μονοπώλια και τους αφήσει; Αν αυτή η αλλαγή δεν εξελιχθεί έτσι, αν δεν μπει σε έναν τέτοιο δρόμο, δε θα μπορέσεις να φέρεις τη μεγάλη αλλαγή. Πάλι τελικά θα εξελιχθεί σε μια κομματική αλλαγή. Εστω και αν ποιοτικά είναι διαφορετική.

Επομένως, μεταξύ τους τι λένε; Αλλαγή κόμματος όχι αλλαγή πολιτικής. Αλλωστε και τα προγράμματά τους δεν έχουν τέτοια διάθεση.

Στις σημερινές συνθήκες, καλλιεργείται ένα πνεύμα και εξηγείται αυτό, ότι εν πάση περιπτώσει να τους τιμωρήσουμε. Ευρωεκλογές είναι, πάμε στα μικρότερα κόμματα. Και μάλιστα καλλιεργείται και η τάση, ότι "κοίταξε να δεις, άμα γίνει ένα κόμμα καινούργιο είναι ακόμα, καλύτερα, δεν έχει φθαρεί". Ετσι, ακούμε κάτι καινούργια κόμματα, Δράση, Δημοκρατικοί, Παμμακεδονικός Αγώνας, κυνηγοί, μη κυνηγοί, ψαράδες, συνταξιούχοι. Ολοι αυτοί - να ξεκινήσουμε καλοπροαίρετα - κάτι εκφράζουν. Μα όλα αυτά που εκφράζουν, τελικά δεν είναι μέρος ενός γενικότερου πολιτικού προγράμματος; Θα λύσεις το πρόβλημα της οικολογίας μόνος σου, όταν π.χ. αυτή τη στιγμή η εμπορευματοποίηση της γης έχει φτάσει στον ανώτατο βαθμό, όταν οι ακτές, τα δάση είναι παραδομένα στα μονοπώλια;

Τώρα πια ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγοι, έχουν υιοθετήσει την πράσινη ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τι είναι η πράσινη ανάπτυξη στην ουσία; Σε συνθήκες κρίσης, είναι πολύ φυσιολογικό, το κεφάλαιο όταν βλέπει ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια μιας υπερκερδοφορίας, να ψάχνει να βρει νέους τομείς να κάνει καινούργιες επενδύσεις - δεν είναι καινούργιο πράγμα - να βγάλει νέα προϊόντα. Τώρα, αν θα είναι τα τρόφιμα βιολογικά και πράσινα, ας έχουμε επιφύλαξη, οι ίδιοι θα τα βγάζουν, οι ίδιοι θα τα ελέγχουν.

Βγάλανε, λοιπόν, την πράσινη ανάπτυξη, που ανατίθεται στα μονοπώλια. Θα ενισχυθούν οι επιχειρηματίες εκείνοι που θα κάνουν επενδύσεις, που τα προϊόντα τους θα είναι οικολογικά ή θα επιφέρουν θετικές αλλαγές στο περιβάλλον. Δηλαδή, παίρνω την ενίσχυση από δέκα επιχειρηματίες και την πάω αλλού. Για να δούμε.

Εχουμε ακούσει από τα κόμματα, ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ., και τον ΛΑ.Ο.Σ., για τους επιχειρηματίες τους μπαταχτσήδες οι οποίοι πήραν τα κεφάλαιά τους - είχαν πάρει ενισχύσεις - και πήγαν κι έκαναν επενδύσεις στα Βαλκάνια και μείωσαν τις θέσεις εργασίας. Αυτό τι είναι; Είναι παρασιτική η δραστηριότητα αυτή; Είναι μέσα στη φύση του κεφαλαίου. Βεβαίως, η αγορά είναι διεθνοποιημένη, αλλά από τη στιγμή που έχεις πολιτική διεύρυνσης, ενίσχυσης της καπιταλιστικής αγοράς θα πάνε όπου θέλουν, όπου μπορούν και βγάζουν κέρδη. Και έχεις αυτό το φαινόμενο. Μπαίνουν στην Ελλάδα άλλοι σε ορισμένους τομείς, βγαίνουν από την Ελλάδα άλλοι σε άλλους τομείς. Εχεις το εξής φαινόμενο: Αυξάνονται οι εξαγωγές προϊόντων που παράγονται στην Ελλάδα στο εξωτερικό και την ίδια ώρα αυξάνονται τόσο πολύ οι εισαγωγές προϊόντων που έχουμε αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο. Εξάγονται ορισμένα τρόφιμα και εισάγονται άλλα.

Και αυτά που εξάγουμε και αυτά που εισάγουμε μπορούν να παράγονται στην Ελλάδα και να διατίθενται σε καλές τιμές και για τους αγρότες και για τους καταναλωτές εδώ. Ολα αυτά λοιπόν τα αντιφατικά φαινόμενα είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής αγοράς. Αν θέλετε, της σύγχρονης καπιταλιστικής αγοράς των τεσσάρων ελευθεριών που δεν τις προάγει μόνο η Δυτική Ευρώπη αλλά κι εμείς.

Δείτε το εξής πράγμα. Η Νότια Ευρώπη κατεξοχήν παραγωγός κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, αγροτικών κ.λπ., βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση κι έχει κατακλυστεί από Βραζιλιάνικα, Αργεντίνικα κ.ά. προϊόντα. Κι εκεί κερδίζουν οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, δεν μας τα πουλάει ο απλός αγρότης. Θυμάστε τι θόρυβος σηκώθηκε για τα κινέζικα προϊόντα, είναι νοθευμένα, είναι έτσι, είναι αλλιώς. Τώρα σταμάτησαν, κάπου τα βρήκαν. Τα κινέζικα προϊόντα έρχονται και μάλιστα υπάρχουν οι πολυεθνικές του εμπορίου που τα πλασάρουν, γιατί τον Κινέζο δεν τον συμφέρει να στείλει λίγες, λίγες ποσότητες εδώ. Στέλνει τις μεγάλες ποσότητες στην Ιταλία και από εκεί πάνε σε όλη την Ευρώπη. Μας ρωτάνε "τι λέτε εσείς οι κομμουνιστές; Να μην έρχονται τα κινέζικα προϊόντα". Δεν μπορείς να το λύσεις έτσι. Βεβαίως τα κινέζικα προϊόντα, παρότι είναι χαμηλή η παραγωγικότητα της εργασίας σχετικά με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, ιδιαίτερα την δυτική Ευρώπη, στηρίζονται σε πάμφθηνη εργατική δύναμη, είναι πιο φθηνά. Τι να πούμε; Να πούμε να μειωθούν τα εργατικά μεροκάματα στην Ευρώπη για να είναι ανταγωνιστικά τα προϊόντα της Νότιας Ευρώπης; Δεν μπορούμε να το πούμε. Τι να πούμε, να πάμε στην Κίνα να κάνουμε διαδήλωση να πούμε ανεβάστε τα μεροκάματα για να μην βγάζετε ανταγωνιστικά προϊόντα; Τρελό είναι αυτό. Τι πρέπει να πούμε: Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Ετσι είναι. Δεν αλλάζει.

Και για να βάλουμε κι άλλα ερωτήματα. Πώς εξηγείται, στην πιο πλούσια χώρα του κόσμου στην πιο αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα, στις ΗΠΑ, να υπάρχουν 40 εκ. άνθρωποι χωρίς καμία κοινωνική ασφάλιση και οι άλλοι 100 εκ. άνθρωποι να έχουν κοινωνική ασφάλιση ανεπαρκέστατη και περισσότερο ιδιωτική που δεν τους φτάνει;

Μας λένε, η Ελλάδα είναι μικρή χώρα. Η Γερμανία με τις απολύσεις είναι μικρή χώρα, ή η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία; Κλαίνε για την Αφρική που πεινάνε. Αλλά, τηρουμένων των αναλογιών, οι πιο ισχυρές χώρες έχουν την ίδια τάση, από το κακό στο χειρότερο.

Αλλο παράδειγμα, η Παιδεία. Οι ΗΠΑ έχουν βγάλει το συμπέρασμα ότι έχει πέσει το μορφωτικό επίπεδο και ότι οι γνώσεις που παίρνουν τα παιδιά στο σχολείο δεν τους βοηθάνε ούτε για τις φθηνές εργασίες που τους θέλουν. Τώρα μιλούσανε για τα παιδιά της επαγγελματικής μόρφωσης σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ότι οι γνώσεις τους είναι ανεπαρκείς. Αυτό πώς εξηγεί το φαινόμενο; Είναι θέμα κακής διαχείρισης;

Θέλω μέσα από αυτά τα παραδείγματα να πούμε το εξής πράγμα: Εχει ωριμάσει προ πολλού η ανάγκη ριζικής αλλαγής και η κρίση την κάνει ακόμη πιο έντονη αυτήν την ανάγκη. Γιατί τι είναι η κρίση; Στη δεκαετία του '20 κρίση, γιατί έπρεπε να αλλάξει η διαχειριστική μορφή και το περιεχόμενο στο καπιταλιστικό σύστημα. Είχε εξαντληθεί αυτό το μοντέλο διαχείρισης και τη βρήκαν τη λύση στις κρατικοποιήσεις. Το '73 ανακάλυψαν ότι οι κρατικοποιήσεις δεν έφταναν για την κερδοφορία και έπρεπε να περάσουν σε ιδιωτικοποιήσεις. Ούτε η Θάτσερ και ο Ρίγκαν είναι αυτοί που τα σκέφτηκαν μόνοι τους κι έγιναν. Σήμερα τι φαίνεται; Οτι αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις που έκαναν δεν τους βολεύουν και για να συνεχιστεί η κερδοφορία πρέπει να γίνει κρατική παρέμβαση - εκεί που ήταν ανάθεμα η κρατική παρέμβαση - και να γίνουν και μερικές κρατικοποιήσεις. Βεβαίως ξεκαθαρίζει, προσωρινά να ξαναμπεί το αστικό κράτος και για να γίνει πιο φθηνή η εργατική δύναμη να παρθούν καινούργια πολιτικά μέτρα, νόμοι κ.λπ., αλλά και να στηρίξει πάλι την κερδοφορία. Αύριο μπορεί να βρουν μια άλλη διαχειριστική μέθοδο.

Και αυτή είναι η ζημιά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κόμμα, καταγραμμένο στη συνείδηση ενός μέρους του λαού ως αριστερό κόμμα. Πάει και λέει τελειώσαμε με το νεοφιλελευθερισμό. Τι είναι ο φιλελευθερισμός; Νεοφιλελεύθερη πολιτική και φιλελεύθερη είχαν και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όπως και σοσιαλδημοκρατική πολιτική είχαν και φιλελεύθερα κόμματα. Στην Ελλάδα, πόσες κρατικοποιήσεις έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ στη δεκαετία του '70; Και μετά έκανε ιδιωτικοποιήσεις. Πόσες κρατικοποιήσεις έκανε το ΠΑΣΟΚ και μετά έκανε και ιδιωτικοποιήσεις. Αρα δεν ξεμπερδέψαμε με τη φιλελεύθερη πολιτική. Αν θέλετε να το πούμε έτσι, ξεμπερδέψαμε και με τη φιλελεύθερη και με τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, ανεξάρτητα ποιο κόμμα είναι στην εξουσία.

Σήμερα, λοιπόν, ωριμάζει η ανάγκη της κοινωνικοποίησης. Εχουν συγκεντρωθεί τα μέσα παραγωγής κι αν θέλετε έχουν συγκεντρωθεί και με υψηλή τεχνολογική και επιστημονική βάση, και όχι απλώς είναι μια συγκέντρωση. Αντικειμενικά ωριμάζει η ανάγκη της κοινωνικοποίησης. Δυστυχώς, όμως, να το πούμε καθαρά, το εργατικό κίνημα και τα άλλα τμήματα του κινήματος σε όλη την Ευρώπη, και στην Ελλάδα και παγκόσμια, είναι αδύναμα. Σε ορισμένες χώρες όπως στην Ελλάδα η πρωτοπορία είναι ακόμη αδύνατη σχετικά, δυναμώνει αλλά είναι ακόμη σχετικά αδύναμη, αλλού δεν υπάρχει προσανατολισμένη ριζοσπαστική πρωτοπορία. Και ένα μέρος τέτοιο είναι η Δυτική Ευρώπη, αλλά και αλλού.

Η εκλογική μάχη έχει σημασία. Διότι οι εκλογές, έτσι κι αλλιώς, ιδιαίτερα οι φοιτητικές, οι συνδικαλιστικές κ.λπ., παράγουν μαζικά όργανα μέσα στο κίνημα και αποκτούν πολύ μεγάλη σημασία. Οι εκλογές, βεβαίως, παράγουν αυτά που παράγουν, την Κομισιόν, το κοινοβούλιο, τη κυβέρνηση αλλά και πάλι εάν γίνει ένα ρήγμα ουσιαστικό διαμορφώνονται προϋποθέσεις για τους "από κάτω". Εμάς μας ενδιαφέρει το πράγμα από κάτω ως κίνημα.

Στην Ελλάδα, να το πούμε καθαρά, χάρη στο ότι στάθηκε το ΚΚΕ την δύσκολη ώρα στα πόδια του, ανασυγκροτήθηκε οργανωτικά, ιδεολογικά, πολιτικά στις σύγχρονες συνθήκες, μέσα στη συνέχεια βεβαίως της Ιστορίας του, το κίνημα στην Ελλάδα έχει πρωτοπορία, είναι αρκετά μαζική και ανθεκτική, αλλά αυτή η πρωτοπορία δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει πλειοψηφική θέση μέσα στο λαό. Να, λοιπόν, γιατί δίνουμε σημασία σ' αυτές τις μάχες. Ερχονται τα χειρότερα. Διότι η κρίση θα είναι παρατεταμένη. 2009 και 2010 λένε θα κρατήσει. Είναι πάρα πολύ ανήσυχοι και το γεγονός ότι μιλάνε για ένταση της κρατικής παρέμβασης δείχνει ότι φοβούνται ότι θα είναι πιο μεγάλη. Οχι μόνο θα είναι παρατεταμένη, δεν ξέρουμε και τι ανακατατάξεις θα γίνουν. Οι ΗΠΑ π.χ. αρχίζουν και χάνουν έδαφος, κινδυνεύουν να χάσουν την πρωτοκαθεδρία. Γι' αυτό ο Ομπάμα εμφανίζεται λίγο πιο ήπιος, πιο ρεαλιστής ας πούμε αστός πολιτικός, γιατί σου λέει τώρα...

Θα συμφιλιωθούν οι ΗΠΑ με αυτήν την απώλεια ή θα γίνουν ακόμη πιο επικίνδυνες και τα όπλα τα στρατιωτικά μέσα θα γίνουν ακόμη πιο δυνατά; Δεν είναι τυχαίο ότι οξύνεται η αντιπαράθεση σε Ασία, Αφγανιστάν, Πακιστάν κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα θα αναλάβει τη διοίκηση του αεροδρομίου στην Καμπούλ. Δε μου λέτε τώρα, η Ευρωπαϊκή Ενωση η οποία, παρά την κρίση, δε θέλει να φτάσει στην τρίτη θέση, θα καθίσει ήσυχη; Δε θα οξύνει τον ανταγωνισμό; Τι θα γίνει; Η Κίνα, η Ρωσία, η Βραζιλία, οι Ινδίες συντονίζονται μεταξύ τους, γιατί θέλουν κι αυτές να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Αυτοί οι ανταγωνισμοί πού οδηγούν; Η πείρα μάς έχει δείξει ότι όταν δεν μπορούν με τα οικονομικά μέσα, περνάνε στα στρατιωτικά μέσα. Τίποτα δεν μπορούμε να αποκλείσουμε. Ούτε πρόβλεψη σίγουρη κάνουμε, αλλά δεν μπορούμε και να αποκλείσουμε τίποτα.

Τα προβλήματα τα ξέρετε. Την εργασιακή περιπλάνηση των νέων κλπ. Αλλά πρέπει να δούμε τη γενική πορεία και από εκεί να την εξηγήσουμε. Αρα, λοιπόν, εμείς λέμε το εξής πράγμα: Κρίσιμη ώρα και οι φοιτητικές εκλογές. Και σας το λέω ειλικρινά. Βεβαίως, θέλουμε η παράταξη που στηρίζει η ΚΝΕ να ενισχυθεί. Εχει όμως σημασία να μη χάνεται ούτε μέρα. Ποια δύναμη σήμερα μπορεί να γίνει το αντίπαλο δέος; Εμείς, λέμε, ο λαός. Για να γίνει ο λαός το αντίπαλο δέος πρέπει να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Και πρέπει οι εκφράσεις, οι παρατάξεις, οι δυνάμεις που στηρίζει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρέπει να δυναμώσουν. Και το λέμε καθαρά, ψήφος στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ή στους εκπροσώπους τους σε κάθε χώρο, είναι πράσινο φως στην ίδια πολιτική και το κυριότερο, στο δικομματικό καυγά. Ο δικομματικός καυγάς είναι ανάσα για το σύστημα. Μπορεί να δημιουργεί και φυγόκεντρες δυνάμεις, αλλά είναι το σωσίβιο που έχει. Ψήφο όπου αλλού δε θα πιάσει τόπο. Μπορεί να ερμηνευθεί ως μια διαμαρτυρία και μια καταδίκη του δικομματισμού, δεν αμφιβάλουμε, αλλά είναι αδύναμη ως προς την εναλλακτική λύση.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. είπε καθαρά, είμαστε μια παράταξη με δύο πτέρυγες. Το είπε στη Βουλή ο Καρατζαφέρης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μη συζητάτε. Είναι απ' όλα. Αύριο μπορεί να μιλήσει για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Οταν δυναμώνει το κίνημα είναι επαναστατικός, τύπου "εξέγερσης Δεκέμβρη" όταν το κίνημα είναι στα κάτω είναι ρεαλιστής με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο τι κάνουν; Μόλις ένας συντηρητικός αντιδραστικός νόμος έχει δύο τροποποιήσεις επιμέρους, μιλούν για νίκη του κινήματος και τον ψηφίζουν. Ερχεται στην Ελλάδα, βαβούρα. Είναι εντελώς αφερέγγυος - για να μην πιάσω άλλα ιδεολογικά ζητήματα - και χωρίς ανατρεπτική λύση.

Οι Οικολόγοι είναι αντίγραφο της πολιτικής του Γιόσκα Φίσερ των Οικολόγων στη Γερμανία, και επί της ιδεολογίας και επί της πολιτικής. Οι Οικολόγοι προς το ΠΑΣΟΚ είναι κοντά προς τη ΝΔ δεν ξέρω. Κατά τη γνώμη μας είναι μια εφεδρεία, μια προσωρινή εκτόνωση, αλλά πουθενά και κανένα Οικολογικό κόμμα δεν μπόρεσε αυτοτελώς να έχει αυτοτελή πολιτική. Ηταν πάντα, σε όλη την Ευρώπη, τσόντα κάποιου άλλου.

Με το ΚΚΕ λοιπόν, με δυνάμεις που συνεργάζεται το ΚΚΕ. Και να το ξεκαθαρίσω. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν υπαρκτές οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις, δυνάμεις εμείς θεωρούμε τους ανθρώπους που δεν είναι μέλη μας, που είναι συνεργαζόμενοι, που είναι μέσα στο κίνημα σε όλα τα πεδία. Μπορεί να μην είναι σχηματισμένοι σε μια κίνηση αλλά είναι λαός. Γιατί δηλαδή δεν μπορείς να έχεις συμμαχία μέσα στο λαό με δυνάμεις που διατηρούν αμφιβολίες σε ορισμένα ζητήματα της πολιτικής ή δεν αισθάνονται κομμουνιστές, ή σε ορισμένα ζητήματα μπορεί να έχουν και κρίσιμα ερωτηματικά, αλλά θέλουν να βαδίσουμε μαζί; Κι αυτό είναι μια μορφή συμμαχίας. Δεν κατάλαβα, γιατί η συμμαχία θα πρέπει να είναι σε επίπεδο αρχηγών, αρχηγικών κομμάτων και σε επίπεδο βουλευτικών εδρών; Μακάρι να υπήρχαν τέτοια κόμματα. Και πάλι ο λαός, η λαϊκή πλειοψηφία θα έδινε τη μάχη και όχι μια συμμαχία κομμάτων μόνη της.

Εν πάση περιπτώσει, έχουμε δυνάμεις. Και να σας πω ψαχτείτε κι εδώ μέσα στα πανεπιστήμια. Μήπως με όλες αυτές τις δυνάμεις δεν έχουμε έρθει σε επαφή; Και πάντα έτσι να ξεκινάμε. Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι ριζοσπάστες από αυτούς που εμείς ξέρουμε. Αυτή πρέπει να είναι η αρχή μας, αυτή πρέπει να είναι η κατεύθυνσή μας.

Στη μάχη, λοιπόν, των ευρωεκλογών κρίνεται, ας μην πούμε η αντίληψη για το χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ας μην πούμε όλο το ιδεολογικό ζήτημα. Κρίνονται οι συνέπειες από την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ σε όλους τους τομείς, και στην Παιδεία. Κρίνεται η διακυβέρνηση της χώρας από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οι οποίοι δούλεψαν άοκνα, μπορεί και με ανικανότητες ενδεχομένως αλλά δεν μας ενδιαφέρει πόσες ανικανότητες είχαν. Επέδειξαν όμως ικανότητα ενσωμάτωσης και προσαρμογής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κ.λπ. Επομένως, ήταν ικανοί να χτυπήσουν, να τσακίσουν τα λαϊκά δικαιώματα και όχι να λύσουν προβλήματα.

Θεωρούμε ότι τα άλλα κόμματα δεν μπορούν να ηγηθούν εναλλακτικής λύσης, δεν μπορούν αυτοτελώς να εκφράσουν εναλλακτική λύση, είναι κόμματα που τα πολιτικά τους προγράμματα τους ενσωματώνουν είτε σε μια κεντροδεξιά είτε σε μια κεντροαριστερά. Θεωρούμε ότι αυτές οι λύσεις είναι δοκιμασμένες. Δε χρειάζεται να κάνουμε πειράματα και στην Ελλάδα. Επομένως, πρέπει να γίνει μια θεαματική αρχή, στις φοιτητικές, στις ευρωεκλογές, στις βουλευτικές εκλογές όταν θα έρθουν. Και πάνω από όλα τα μάτια μας είναι στραμμένα στο κίνημα. Κίνημα που βοηθάει όχι μόνο στην πολιτική χειραφέτηση - δεν φτάνει η πολιτική χειραφέτηση από τα κόμματα - αλλά και στην ιδεολογική χειραφέτηση, καταρχήν του εργατικού κινήματος και στη συμμαχία του με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα. Από εκεί αρχίζει η εναλλακτική λύση και τελειώνει αν θέλετε με τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία. Από εκεί αρχίζει και όχι με τη λογική του μικρότερου ή μεγαλύτερου κακού», κατέληξε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.