«Εστω και στο επίπεδο της σαχλαμάρας που λέγεται» όχι «για να περνά η ώρα», όπως γράφει ο κ. Στ. Κασσιμάτης χτες στην «Καθημερινή», αλλά για να προκαλεί εντυπώσεις πάντα σε βάρος του ΚΚΕ, μερικά πράγματα μένουν σταθερά, ακόμα κι αν ο αρθρογράφος άλλαξε τη θέση απ' την οποία υπηρετεί την άρχουσα τάξη (πριν ως γράφων ή και υπογράφων στη στήλη της «Πανδώρας» στο «Βήμα»). Οπως οι εμπάθειές του και τα απωθημένα του. Οταν δε αυτά τα δύο μπλέκονται, δίνουν ένα μείγμα απίστευτο όσο και αποκαλυπτικό για το ποιόν του αρθρογράφου, μάλλον και του ανθρώπου. Χτες, π.χ., για τη σεξουαλική επανάσταση θέλησε να γράψει, στο Γράμμο και στις αντάρτισσες του ΔΣΕ κατέληξε. Γιατί λέει απ' αυτές ξεκίνησε, καθότι όπως είπε η Αλ. Παπαρήγα «στα χρόνια της εθνικής αντίστασης και του ΔΣΕ η γυναίκα αναδείχτηκε σε όλα τα μέτωπα, πήρε και το όπλο δίπλα στον άντρα στα βουνά, αυτό είχε επίδραση και σε ζητήματα διαπροσωπικών σχέσεων και άλλα». Χρειάζεται βέβαια μεγάλη δόση διαστροφής για να ανάγεις όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις σε ...σεξ και μόνο. Και μεγάλη δόση αντικομμουνισμού, αλλά και μισογυνισμού για να αναφέρεσαι σε γυναίκες που πάλεψαν με το όπλο, ισότιμα πλάι στους άντρες και τα αδέρφια τους, για μια Ελλάδα λεύτερη, για μια Ελλάδα του λαού της, αλύγιστες μπροστά στον κίνδυνο και στην τρομοκρατία. Για πραγματικές λεβέντισσες. Αυτή τη λεβεντιά και τα ιδανικά που την υποδαύλισαν, σε άντρες και γυναίκες, τιμούν, κ. Κασσιμάτη, οι Κνίτες όποτε επισκέπτονται το Γράμμο και το Βίτσι. Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι για σένα μόνο κάτι ζωώδη ένστικτα δείχνεις να καθορίζουν τη σκέψη σου. Ζωώδη που συγκροτούν και σάπια σκέψη σαν και το σάπιο σύστημα της τάξης σου που το τρέφει η μπόχα της.

Το περασμένο Σάββατο η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ συνεδρίασε στη Βουλή ώστε... «μ' ένα συμβολικό τρόπο, να δείξουμε ότι, για μας πολιτικά το διάταγμα δεν ισχύει», όπως είπε ο Αλ. Αλαβάνος αναφορικά με το κλείσιμο της Βουλής για τις ευρωεκλογές και συμπλήρωσε «σε στιγμές μεγάλης κρίσης και για την οικονομία, αλλά ακόμη και για τους θεσμούς, το όργανο της λαϊκής κυριαρχίας, η Βουλή των Ελλήνων, πρέπει να είναι παρόν».

Αναρωτιόμαστε βέβαια πού ακριβώς και πότε διαπίστωσε ότι αυτή η Βουλή, μ' αυτόν το συσχετισμό, αποτελεί «όργανο λαϊκής κυριαρχίας». Αυτή η Βουλή είναι και φαίνεται όργανο της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου. Υπέρ αυτού νομοθετούσε διαρκώς όσο διάστημα λειτουργούσε, εναντίον του λαού νομοθέτησε πλείστα όσα μέτρα.

Βεβαίως η θεσμολαγνεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστή. Αναμενόμενο που άστραψε και βρόντηξε ο Αλ. Αλαβάνος για το «πλήγμα που δέχονται οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί», αλλά να καλεί τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ σε επαγρύπνηση για να τους στηρίξουν και μάλιστα «στην πορεία προς την κοινωνική δικαιοσύνη, την πορεία προς την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας μας», ε, αυτό πια... Αν περιμένει ο λαός από τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας να γεννηθεί κοινωνική δικαιοσύνη ή έστω να συμβάλουν σε μια τέτοια εξέλιξη, κάηκε.