Τη βδομάδα που πέρασε, «έκλεισε» και τυπικά η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με την υπογραφή της από τη ΓΣΕΕ και τις εργοδοτικές οργανώσεις ΣΕΒ, ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ. Η νέα αυτή σύμβαση, διετούς διάρκειας, μοιάζει με ένα κακόγουστο «αστείο» σε βάρος των εργαζομένων, που επαναλαμβάνεται. Για μια ακόμη φορά, οι εργοδότες προέβαλαν την ανάγκη «προστασίας» της οικονομίας, της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας, έτσι ώστε να επιβάλουν τις μικρότερες δυνατές αυξήσεις, τόσο μικρές που μπορούν με ασφάλεια να θεωρηθούν μηδαμινές, ενώ οι εργαζόμενοι βιώνουν την απώλεια σημαντικού μέρους του εισοδήματός τους από μια μακρόχρονη πολιτική λιτότητας που συνεχίζεται και σήμερα.

Αυτή τη φορά, οι εργοδότες θεώρησαν ότι οι αυξήσεις- «ψίχουλα» που προβλέπει η σύμβαση ήταν αναγκαίο να δοθούν ώστε να προστατευτεί το... «εθνικό συμφέρον», το οποίο θα υπηρετηθεί από τη «διατηρησιμότητα» της οικονομίας στην εντός ΟΝΕ εποχή. Αναγνωρίζοντας τη μεγάλη κερδοφορία των επιχειρήσεων ο, μέχρι πριν λίγες μέρες, πρόεδρος του ΣΕΒ, Ι. Στράτος, εξαιρετικά κυνικός, δήλωσε στην προτελευταία διαπραγματευτική συνάντηση, ότι αυτή άλλοτε υπάρχει και άλλοτε όχι. Σε επόμενες δηλώσεις, το μήνυμα που δόθηκε ήταν ότι αυτή η κερδοφορία δεν πρέπει να απειληθεί από τις αυξήσεις των εργαζομένων(!), καθώς τα κέρδη πηγαίνουν σε... επενδύσεις που δημιουργούν ανάπτυξη και αύξηση της απασχόλησης.

Η πρόσφατη συνέλευση του ΣΕΒ, όπου εκφράστηκε η πρόθεσή του για ακόμη δυναμικότερες παρεμβάσεις και η κυβέρνηση διαβεβαίωσε για τις κοινές επιδιώξεις, έρχεται να συμπληρώσει την «εικόνα» της σκλήρυνσης της στάσης του κεφαλαίου. Εξάλλου, απαίτηση του ΣΕΒ ήταν και η προεκλογική εξαγγελία του πρωθυπουργού για την απαλλαγή, των αμειβόμενων με την ΕΓΣΣΕ εργατών, από τις ασφαλιστικές εισφορές. Ενα μέτρο, που, εκτός των άλλων κινδύνων που κρύβει, χρησιμοποιήθηκε για να μη δοθούν πραγματικές αυξήσεις. Ακόμη και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ έφτασε στο σημείο να μιλάει για 12 - 13% αυξήσεις, σπέρνοντας την τέλεια σύγχυση στους μη ενημερωμένους εργαζόμενους!!!

Ολη αυτή η φαιδρή επιχειρηματολογία έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ). Για μια ακόμη χρονιά, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της σύμβασης, θεωρώντας ότι προστατεύεται το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων αλλά και ...αυξάνεται. Κατά την επίσημη υπογραφή της σύμβασης, ανέφερε ότι ήταν η καλύτερη δυνατή στις σημερινές συνθήκες. Για μια ακόμη φορά, η ηγεσία της ΓΣΕΕ ικανοποίησε τους εργοδότες και την κυβέρνηση, στήριξε με κάθε μέσο την αντεργατική πολιτική και καταδίκασε τους εργαζόμενους σε ακόμη δυο χρόνια «σφιξίματος του ζωναριού». Μια επίσημη δηλαδή παραδοχή ότι υπερισχύουν όχι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά οι επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του κεφαλαίου και της κυβέρνησης, που τις ενστερνίζεται και τις προωθεί με προθυμία.

Την ίδια ώρα, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καταδίκαζε τη συμφωνία της ντροπής και επιμένοντας στην πρότασή του για 250.000 βασικό μισθό και 10.000 κατώτερο μεροκάματο, καλούσε τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να διεκδικήσουν αγωνιστικά αυτή την πρόταση στις κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις που θα ακολουθήσουν μετά την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ.

Η ευθύνη της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι μεγάλη, όχι μόνο γιατί ξεπούλησε την υπόθεση της σύμβασης με τα ποσοστά αυξήσεων που συμφώνησε και τις «θεσμικές» δεσμεύσεις της, αλλά και επειδή με την τακτική της καθυστέρησε σημαντικά την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ. Ανάλογα καθυστέρησε και η υπογραφή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, οι οποίες επιπλέον έχουν πολύ χαμηλό «σημείο εκκίνησης».

Καθώς η ΓΣΕΕ έχει επιλέξει ως μονόδρομο πια και χωρίς προσχήματα τον κοινωνικό διάλογο-απάτη και προσφέρει στους εργοδότες διαρκή «εργασιακή ειρήνη», επηρεάζονται αρνητικά όλοι οι εργασιακοί κλάδοι. Οι εργαζόμενοι αδρανοποιούνται, μένουν έξω από τη διαδικασία διαμόρφωσης, διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης των αιτημάτων τους.

Αυτή τη στιγμή είναι «ανοιχτές» πολλές κλαδικές συμβάσεις, των ιδιωτικών υπαλλήλων, των ξενοδοχοϋπαλλήλων και γενικότερα του επισιτισμού-τουρισμού κ.ά. Κάποιες από αυτές βρίσκονται στον Οργανισμό Διαιτησίας και Μεσολάβησης. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, εκεί που οι ταξικές δυνάμεις έχουν πλειοψηφία, βρίσκονται σε μια διαδικασία πάλης για ουσιαστικές αυξήσεις και θεσμικές διεκδικήσεις μέσα από τις συλλογικές τους συμβάσεις. Στον κλάδο του εμπορίου και των ιδιωτικών υπαλλήλων είχαμε και τις πρώτες διαφοροποιήσεις, με το πλαίσιο που κατέθεσαν πέντε σωματεία στους εργοδότες και την Ομοσπονδία τους.

Διάφοροι κλάδοι βρίσκονται σε αναβρασμό, ενώ υλοποιούνται και άλλες παράλληλες πρωτοβουλίες σε αγωνιστική κατεύθυνση, που απαντούν και στην ανάγκη προστασίας των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Χαρακτηριστικό είναι το πρόγραμμα κινητοποιήσεων της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα κλπ. σχεδιάζουν να παρέμβουν και πρωτοβάθμια σωματεία ετοιμάζονται να παλέψουν αυτό το διάστημα για καλύτερες συμβάσεις.

Απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές της Κομισιόν, ικανοποιητική για την εργοδοσία και την κυβέρνηση, αλλά και για την ηγεσία της ΓΣΕΕ, είναι η νέα ΓΣΣΕ. Μόνο οι εργαζόμενοι μένουν έξω από αυτό το κλίμα «ικανοποίησης», καθώς οι αυξήσεις «πείνας» της Σύμβασης εξανεμίζονται από τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, οικονομική και κοινωνική.

Σύμφωνα με τη νέα ΕΓΣΣΕ, το 2000 θα δοθεί ονομαστική αύξηση 3,5%, η οποία επιμερίζεται σε δυο δόσεις, από 1η Γενάρη 2% και από 1η Ιούλη άλλο 1,5%.Επειδή δίνεται σε δυο δόσεις, το πραγματικό ποσοστό αύξησης είναι μόλις 2,8%! Αντίστοιχα, το 2001 προβλέπεται αύξηση 1,8% το πρώτο εξάμηνο και 1,5% το δεύτερο, τυπικά 3,3%, αλλά πραγματικά 2,6%. Σε περίπτωση που ο μέσος πληθωρισμός υπερβεί τις προβλέψεις και δε δίνει αύξηση τουλάχιστον... 1%, τότε η υπέρβαση του πληθωρισμού θα δοθεί στους εργαζόμενους στο τέλος του 2001. Στις αυξήσεις αυτές, προστίθεται ποσοστό 0,7% σαν διορθωτικό από την προηγούμενη Σύμβαση. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι παίρνουν τη διαφορά από την υπέρβαση του πληθωρισμού του 1999 στα μέσα του 2000!

Πέρα από τα ποσοστά, το βασικό μεροκάματο είναι τόσο χαμηλό σήμερα, που η δραχμική αύξηση είναι αμελητέα και δείχνει με έναν ακόμη τρόπο την αρνητική πραγματικότητα αυτής της Σύμβασης. Ετσι, το βασικό μεροκάματο θα διαμορφωθεί από 1η Γενάρη του 2000 στις 6.885 δραχμές μεικτά (καθαρά 5.552 δραχμές) και από 1 Ιούλη στις 6.988 δραχμές. Για τους υπαλλήλους ο κατώτατος μισθός διαμορφώνεται από 1η Γενάρη στις 153.643 δραχμές μεικτά και από 1η Ιούλη στις 155.948 δραχμές.

Σε σχέση με τα θεσμικά αιτήματα, που συνήθως σημειώνονται μικρές παραχωρήσεις ως «αντιστάθμισμα» για τις εξευτελιστικές αυξήσεις, αυτή τη φορά σημειώθηκε καίριο χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, με ευθύνη της πλειοψηφίας που έσπευσε απροκάλυπτα να στηρίξει την κυβερνητική πολιτική και σε αυτό το σημείο.

Ειδικότερα, στο άρθρο 13 της Σύμβασης, συμφωνείται η πραγματοποίηση «κοινωνικού διαλόγου» για το ασφαλιστικό, σε μια περίοδο που η πρόθεση της κυβέρνησης για σημαντικές αντιασφαλιστικές ανατροπές είναι πασιφανής και διακηρυγμένη με διάφορους τρόπους! Πολύ περισσότερο, είναι η κυβέρνηση που μέσω του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Τ. Γιαννίτση, έχει ανακοινώσει ότι θα προχωρήσει σε «κοινωνικό διάλογο», μια στημένη διαδικασία που σκοπό έχει να πείσει τους εργαζόμενους ότι οι αποφάσεις δεν είναι δεδομένες, ενώ στην πραγματικότητα εκκρεμεί μόνο η εκτέλεσή τους.

Παραμερίζοντας κάθε πρόσχημα, η υποταγμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, έθεσε και άξονες γι' αυτό το διάλογο, ανοίγοντας δρόμους για την καλύτερη εφαρμογή των κυβερνητικών και εργοδοτικών σχεδίων. Ετσι, σκοπός αυτού του «διαλόγου» θα είναι, μεταξύ άλλων, και η «αναμόρφωση της κοινωνικής ασφάλισης που προϋποθέτει μέτρα άμεσης απόδοσης και θεσμικές παρεμβάσεις μακράς πνοής στις θεμελιακές πτυχές της».

Προκλητική είναι η αναφορά στη «συγκρότηση συστήματος κεφαλαιοποιητικών και διανεμητικών στοιχείων», για ενοποιήσεις κύριων Ταμείων και κλάδων υγείας Ταμείων, χωρίς να θέτονται όροι και προϋποθέσεις. Ακόμη και το αίτημα για επανασύνδεση των κατώτερων συντάξεων με τα 20 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη, περιορίζεται σε αυξήσεις στις συντάξεις αντίστοιχες με τις αυξήσεις της ΕΓΣΣΕ. Υστερα από όλα αυτά, ζητείται... τριμερής χρηματοδότηση και πάταξη της εισφοροδιαφυγής και της ανασφάλιστης εργασίας!

Μια ακόμη συμφωνία στα πλαίσια της Σύμβασης, που είχε όμως προαποφασιστεί, είναι αυτή της κάλυψης από τον Λογαριασμό για την Απασχόληση και Επαγγελματική Κατάρτιση (ΛΑΕΚ), των εισφορών ηλικιωμένων ανέργων που βρίσκονται κοντά στο όριο συνταξιοδότησης. Ο λογαριασμός τροφοδοτείται από ειδική εισφορά, εντάσσεται στον ΟΑΕΔ και για να ενεργοποιηθεί η συμφωνία χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτό το σημείο, αφέθηκε «ανοιχτό» για το μέλλον, η ενίσχυση και εργοδοτών!

Για το 35ωρο δεν υπήρξε κάποια εξέλιξη, καθώς οι εργοδότες το απορρίπτουν, η κυβέρνηση εμφανίζεται να το αντιμετωπίζει θετικά μόνο φραστικά και η ΓΣΕΕ προσπαθεί να το κάνει «ελκυστικό» ακυρώνοντάς το στην ουσία, καθώς αρνείται να το οριοθετήσει στα πλαίσια 7ωρης πλήρους απασχόλησης για πέντε μέρες τη βδομάδα με αύξηση αποδοχών και χωρίς περικοπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Η ΕΓΣΣΕ προβλέπει ακόμα 30 μέρες άδειας για εργαζόμενους με 10 χρόνια προϋπηρεσία (με 6ήμερη εργασία) και 25 (με 5ήμερη εργασία). Αδεια μητρότητας 17 βδομάδων από 16. Αποζημίωση 125 ημερομισθίων για όσους εργάζονται πάνω από 25 χρόνια. Πέμπτη τριετία στους εργατοτεχνίτες, άδεια φροντίδας υιοθετημένων παιδιών. Εξι μέρες άδεια γάμου για όσους εργάζονται 6ήμερο. Δύο ημέρες άδεια στο πατέρα για γέννηση παιδιού και 12 μέρες το χρόνο για ασθένεια εξαρτώμενων μελών. Θα ζητηθεί επίσης αύξηση αποδοχών από τον ΟΑΕΔ για την άδεια συμμετοχής σε εξετάσεις.