Στις 24 Φλεβάρη 1996 η πολεμική αεροπορία της Δημοκρατίας της Κούβας προέβη στην κατάρριψη των δύο αναγνωριστικών κα­τασκοπευτικών αεροσκαφών «Τέσνα» της αντικουβανικής οργάνω­σης «Αδέλφια στη βοήθεια». Tα δυο αεροσκάφη είχαν απογειωθεί από το αεροδρόμιο του Μαϊάμι των ΗΠΑ και κατά το χρόνο της κατάρριψης πετούσαν υπεράνω των κουβανικών χωρικών υδάτων. Για το περιστατικό της κατάρριψης, ο Πρόεδρος τότε του Κρατι­κού Συμβουλίου της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, δήλωσε τα εξής:

«Οι διαρκείς προκλήσεις Κουβανών εξορίστων στις ΗΠΑ ήταν αυ­τές που οδήγησαν στην κατάρριψη των δυο αεροσκαφών. Παρενο­χλούσαν την πολεμική μας αεροπορία, παραβίαζαν τον εναέριο χώρο μας, έριχναν προκηρύξεις στην πρωτεύουσά μας και επιδί­δονταν και σε άλλες ακόμη πιο προκλητικές πράξεις. Αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη για το περιστατικό της κατάρριψης. Η κυβέρνηση είχε προβεί στο παρελθόν σε επανειλημμένα διαβήματα διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ σχετικά με τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από αντεπαναστατικές οργανώσεις. Δείξαμε υπομονή, αλλά υπάρχουν και όρια». Εξάλλου, η πρεσβευ­τής, τότε, των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Εθνη, Μάντλιν Ολμπράιτ, μιλών­τας σε εκδήλωση που διοργανώθηκε σε ανοιχτό στάδιο της Φλόριδα από αντεπαναστατικές οργανώσεις Κουβανών εξορίστων, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση Κλίντον «θα επιστρατεύσει κάθε διπλωματικό μέσο για την επιβολή σκληρότερων κυρώσεων σε βάρος της κυβέρνησης της Κούβας».

Στη συνέχεια των γεγονότων, η Ευρωπαϊκή Ενωση, ακολουθώντας «ηπιό­τερη» πολιτική έναντι της Κούβας, αλλά πιο δόλια ως προς τα μέσα και τους τρόπους, αφού έλαβε υπόψη τη Συμφωνία της και ειδικότερα το άρθρο 02, στις 29 Νοέμβρη 1996, προέβη στην έκδοση της επονομαζόμενης Κοινής Θέσης, η οποία εκτός των άλλων, στο άρθρο 1, ορίζει: «Ο αντικειμενικός σκοπός της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις σχέσεις της με την Κούβα είναι να ενθαρρύνει τη διαδικασία μετάβασης σε μια πλουραλιστική δημοκρατία και το σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, όπως και την υποστηριζόμενη ανάκτηση και βελτίωση των όρων ζωής των Κουβανών. Η μετάβαση εί­ναι το πιο πιθανό να ήταν ειρηνική, εάν το παρόν καθεστώς έπαιρνε την πρωτοβουλία ή επέτρεπε μια τέτοια διαδικασία. Δεν είναι η πολιτική της ΕΕ να προσπαθήσει να προκαλέσει τέτοια αλλαγή με πιεστικά μέτρα, που θα έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της οικονομικής δυσπραγίας των Κουβανών». Και καταλήγει με το άρθρο 5 που ορίζει: «Η εφαρμογή της Κοινής Θέσης θα πραγματοποιηθεί από το Συμβούλιο και οι εκτιμή­σεις θα επαναλαμβάνονται κάθε έξι μήνες».

Από το περιεχόμενο της Κοινής Θέσης αποδεικνύεται ότι και η ΕΕ έχει τον ίδιο σκοπό και στόχο με αυτόν των ΗΠΑ, δηλαδή την ανατροπή του σοσιαλιστικού, κοινωνικού και πολιτικού συστήματος και την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Παραπέρα, με τους όρους που αυτή θέτει, παραβιάζει τους θεμελιώδεις κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, και τις αρχές, όπως την κυρίαρχη ισότητα των κρατών, την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία αυτών και τη μη επέμβαση στην εσωτερική τους δικαιοδοσία.

Με αυτά τα δεδομένα, η κουβανική κυβέρνηση ένα μόνο δρόμο είχε, την απόρριψή της, και μία επιδίωξη, αγώνα για την κα­τάργησή της. Από τις 29 Νοέμβρη 1996 που εκδόθηκε η Κοινή Θέση μέχρι τις 31 Δεκέμβρη 2002, η ΕΕ, μέσω του Συμβουλίου της, προέβη στην έκδοση 12 Δηλώσεων και Αξιολογήσεων σχετι­κά με την εσωτερική πολιτική πορεία στην Κούβα. Στο χρονικό αυτό διάστημα διαπίστωσε ότι δεν πραγματοποιήθηκαν οι επι­θυμητές γι' αυτήν αλλαγές. Ετσι, προς «λύπη της», δεν της δόθηκε η δυνατότητα εφαρμογής της πολιτικής που η Κοινή Θέση των Κρατών - Μελών της όριζε, μιας πολιτικής ανατροπής και καταστροφής για την Κούβα.

Με αφορμή τα γνωστά γεγονότα της ανακάλυψης και εξάρθρω­σης του δικτύου των 75 μισθοφόρων «αντιφρονούντων» το Μάρτη του 2003 και των δικών και καταδικών που επακολουθήσαν των συλλήψεων των ηγετικών στελεχών του δικτύου, τον Απρίλη του ίδιου χρόνου, ο εκπρόσωπος της ΕΕ δήλωσε μεταξύ των άλλων: «Είναι σαφές ότι οι πρόσφατες εξελίξεις στην Kούβα έχουν καταστροφικές συνέπειες στο καθεστώς των σχέσεων αυτών και ιδιαίτερα στις προοπτικές μιας ενδεχόμενης ένταξης του Νησιού στη Συμφωνία του Κοτουνού, η οποία καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των χωρών της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού. Καταδικάζουμε όλα αυτά τα μέτρα, που οπωσδήποτε θα επηρεάσουν τις σχέσεις με την ΕΕ».

Υπενθυμίζεται ότι η Κούβα είχε υποβάλει το Γενάρη του 2003 επίσημη αίτηση προσχώρησης στη Συμφωνία Κοτουνού και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένετο να γνωμοδοτήσει σχετικά με την αίτηση τον Ιούνη του 2003. Στη συνέχεια, η Ευρωπαϊκή Επιτρο­πή ανέστειλε την έκθεση αξιολόγησης του αιτήματος της Κούβας για προσχώρηση στη Συμφωνία Κοτουνού και η κυβέρνηση της Κούβας απέσυρε το σχετικό αίτημα για δεύτερη φορά. Ακόμα, αποφάσισε την επιβολή κυρώσεων στη Δημοκρατία της Κούβας, όπως είναι ο περιορισμός των διμερών κυβερνητικών επισκέψεων υψηλού επιπέδου, η υποβάθμιση συμμετοχής των κρατών - μελών σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, η πρόσκληση Κουβανών αντιφρονούντων σε εορτασμούς εθνικών εορτών, η επανεξέταση της Κοινής Θέσης και, τέλος, επανέλαβε τη σταθερή καταδίκη για τη συνεχιζόμενη δήθεν παραβίαση των πολιτικών ανθρω­πίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των δήθεν μελών της κουβανικής αντιπολίτευσης (η αλήθεια είναι ότι πρόκειται περί μισθοφόρων και εγκληματιών του κοινού Ποι­νικού Δικαίου, που έθεσαν εαυτούς στην υπηρεσία της στρατιωτικής δύναμης των ΗΠΑ εναντίον της πατρίδας τους).

Ετσι, με αυτά τα δεδομένα, παρέμειναν σε ισχύ τόσο η Κοινή Θέση, όσο και οι κυρώσεις. Υστερα από αυτά, η Κούβα αποφάσισε τη διακοπή των διμερών σχέσεων και οι Κουβανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι έπαυσαν να παρίστανται στις εκ­δηλώσεις που διοργάνωναν οι πρεσβείες των κρατών - μελών της ΕΕ για τις Εθνικές Επετείους τους και στις άλλες εκδηλώσεις στις περιπτώσεις που προσκαλούντο και οι αν­τιφρονούντες. Από το 2005, οι κυρώσεις πάγωσαν. Τέλος, υπό την πίεση της σταθερής πολιτικής θέσης της Κούβας, του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης, αλλά και της μη απόδοσης των αποτελεσμάτων που περίμεναν, αποφάσισαν τον Ιούνη του 2008 την άρση των κυρώσεων και τη διατήρηση σε ισχύ της Κοινής Θέσης.

Κατόπιν όλων αυτών, επιβεβαιώνεται ότι η θέση των ΗΠΑ και της ΕΕ έναντι της Κούβας και του σοσιαλιστικού κοινωνικού συστήματος, που ο κουβανικός λαός με κόπους και στερήσεις οικοδομεί, είναι άκρως εχθρική και παραμένει σταθερή. Αλλωστε, η φύση τους, ως ιμπεριαλιστών, δεν τους παρέχει τη δυνα­τότητα να είναι διαφορετική. Η στάση της ΕΕ καθορίζεται κάθε φορά από την Κοινή Θέση της, η οποία αποτελεί αντιγραφή του νόμου που ψηφίστηκε τον ίδιο χρόνο στις ΗΠΑ, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Για την ελευθερία της Κούβας και τη Δημοκρατική Αλληλεγγύη». Σύμφωνα με την Κοινή Θέση, οι στόχοι της ΕΕ είναι δήθεν «η εδραίωση στην Κούβα μιας διαδικασίας μετάβασης στην πλουραλιστική δημοκρατία, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, η μόνιμη οικονομική ανάκαμψη και η βελτίωση του επιπέδου ζωής του κουβανικού λαού». Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι εννοούν με τις λέξεις «ελευθερία», «πλουραλισμό», «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών» και πόση υποκρισία και διπλή ηθική υποκρύπτεται. Η Κοινή Θέση, πέρα από τις οικονομικές επιπτώσεις που έχει για την Κούβα, αποτέλεσε και αποτελεί και το πολιτικό σκεπτικό για τις καταδικαστικές ψήφους ενάντια στην Κούβα στις Συνόδους της Επιτροπής και του Συμβουλίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη. Πάντοτε το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΕ, το χρησιμοποίησαν και το χρησιμοποιούν ως ένα όπλο του βρώμικου πολέμου τους. Σήμερα, η Δημοκρατία της Κούβας είναι μέλος του Συμβουλίου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ με τριετή θητεία. Υ­πήρξε ιδρυτικό μέλος αυτού του Συμβουλίου. Εκλέχτηκε με 135 ψήφους των μελών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, δη­λαδή με περισσότερα από τα 2/3 των μελών της, παρά τις πιέσεις των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ που εργάστηκαν δραστήρια ενάντια στην υποψηφιότητά της, ενώ αυτή των ΗΠΑ καταψηφίστηκε. Η Κούβα δούλεψε στα δύο χρόνια που πέρασαν με εποικοδομητικό τρόπο και με πνεύμα συνεργασίας. Επαναβεβαίωσε τη δέσμευση απέναντι σ' αυτό το νέο Οργανο και στην Παγκόσμια Περιοδική Αναθεώρησή του. Οι δόλιες και βρώμικες προτάσεις τους για καταδίκη της Κούβας για δήθεν πα­ραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου στις επανειλημμένες ψηφοφορίες των Συνόδων της Επιτροπής και του Συμβουλίου έχουν απορριφθεί. Παρά ταύτα, χωρίς αιδώ εξακολουθούν να θέτουν θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό υπαγορεύει η υποκρισία τους, η διπλή ηθική τους, ο ιμπεριαλισμός τους.

Σήμερα παρατηρείται μία κλιμάκωση της επιθετικότητας της ΕΕ απέναντι στη σοσιαλιστική Κούβα. Αυτό καταγρά­φεται στο καθόλα απαράδεκτο κείμενο που αποφασίστηκε στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της 15ης Ιούνη. Κείμενο το οποίο: Αποτελεί μνημείο ωμής και απροκάλυπτης επέμβασης στα βασικά θέματα της εσωτερικής δικαιοδοσίας της φίλης χώρας. Αναγορεύει σε ισότιμο συνομιλητή τις μισθοφορικές αντεπαναστατικές ομάδες. Διατηρεί σε ισχύ το απα­ράδεκτο καθεστώς της Κοινής Θέσης. Επαναφέρει το θέμα των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Αλήθεια, έχει η ΕΕ το πολιτικό και ηθικό ανάστημα να κάνει υπόδειξη σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όταν και αυτή ως ιμπεριαλιστική δύνα­μη συμμετέχει σε άδικους κατακτητικούς πολέμους, ιδρύει στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, έχει εκατομμύρια ανέρ­γων και συνεχώς αυξάνει τους τρόπους, τα μέσα και τις δυ­νάμεις καταστολής κατά του λαϊκού κινήματος; Οταν με την ένοχη σιωπή της γίνεται συνένοχη του κατ' εξακολούθηση πο­λιτικού και δικαστικού εγκλήματος της αυθαίρετης και πα­ράνομης κράτησης των 5 Κουβανών ηρώων, των οποίων η αίτηση αναθεώρησης της δίκης τους απορρίφθηκε από το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο των ΗΠΑ στις 16/5/2009; Αραγε, είναι τυχαίο το γεγονός που αυτή τη μέρα προέβη και στην έκδοση του κειμένου της, με το οποίο εισάγει στις διακρατικές σχέσεις την αυθαιρεσία και την υποταγή, καταρ­γώντας έτσι την Αρχή της Κυρίαρχης Ισότητας των Κρατών;

Η υπεράσπιση της Κουβανικής Επανάστασης, του κουβανικού λαού και της κυβέρνησής του είναι καθήκον άμεσης προτεραιότητας.

Η υλοποίηση αυτού του καθήκοντος έχει διεθνή διάσταση και σημασία. Πρέπει να αναπτύξουμε την αλληλεγγύη μας με κάθε τρόπο και μέσο. Να δείξουμε ότι ο κουβανικός λαός δεν είναι μόνος στον πανανθρώπινο αγώνα του. Συστρατεύονται δίπλα του λαοί και κινήματα. Να απαιτήσουμε την άρση του οικονομικού αποκλεισμού, την κατάργηση της Κοινής Θέσης, την αποφυλάκιση των πέντε αθώων Κουβανών, που επί 11 χρόνια κρατούνται σε φυλακές ύψιστης ασφάλειας των ΗΠΑ. Προς το σκοπό αυτό, ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης αναλαμβάνει την πρωτοβουλία, ως μέλος του Συντονιστικού των Συνδέσμων Φιλίας και Αλληλεγγύης προς την Κούβα των Κρατών - Μελών της ΕΕ, να έλθει σε επαφή με αυτούς, καθώς και με άλλους φορείς, ημεδαπούς και αλλοδαπούς, για έναν καλύτερο συντονισμό της δράσης μας, με το σκοπό της ανάπτυξης αυτής της αλληλεγγύης. Η Σοσιαλιστική Κούβα δεν είναι μόνη.