Δυστυχώς, κάθε μέρα που περνά τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα επιδεινώνονται, ενώ διαρκώς προστίθενται και νέα, εξαιτίας των εγκληματικών επιλογών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και της αδηφάγας δράσης του μεγάλου κεφαλαίου με μοναδικό γνώμονα το όλο και μεγαλύτερο κέρδος. Για το λόγο αυτό, μόνο ως υποκρισία μπορούν να χαρακτηριστούν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις περί «αειφορίας» ή περί «βιώσιμης ανάπτυξης» που εκτοξεύονται - ιδίως τη μέρα αυτή - από διάφορες κυβερνήσεις, επιχειρήσεις ή και οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση, που την ίδια στιγμή στήνουν το περιβάλλον «στα έξι βήματα» και το πυροβολούν...

Αφωνη έμεινε ακριβώς πριν ένα χρόνο η ανθρωπότητα από το βρόμικο πόλεμο που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές στη Γιουγκοσλαβία, με στόχο όχι μόνο τους χιλιάδες αμάχους, αλλά και την οικολογική ισορροπία της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων και της Μεσογείου, ενώ τώρα σχεδιάζουν, όπως αποκαλύφθηκε, να δημιουργήσουν χωματερές για τα τοξικά τους απόβλητα στην... Ελλάδα! Κι όλα αυτά, παρότι και οι ίδιοι έχουν υπογράψει διεθνείς συνθήκες για την αποτροπή διασυνοριακής ρύπανσης...

Η ασύδοτη δράση των μονοπωλίων, που συνοδεύεται φυσικά με την πλήρη αδιαφορία για τη ζωή των ανθρώπων, αποδεικνύεται και από φαινόμενα σαν αυτά των «τρελών αγελάδων», των καρκινογόνων διοξινών με τις οποίες αποκαλύφθηκε πέρσι ότι είναι μολυσμένα ευρωπαϊκά κοτόπουλα και γουρούνια ή τα γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα που πλημμυρίζουν διαρκώς το τραπέζι μας...

Ολα αυτά είναι αρκετά νομίζουμε για να αποδείξουν τη μία και μόνη αλήθεια, ότι καπιταλιστική βαρβαρότητα και οικολογική ισορροπία είναι δύο έννοιες εντελώς ασυμβίβαστες.

«Φύκια για μεταξωτές κορδέλες»...

Την ίδια ακριβώς υποκρισία, όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, θα συναντήσει κανείς και από την κυβέρνηση της χώρας μας. Οι επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργού ΠΕΧΩΔΕ περί «κολοσσιαίων έργων» για την προστασία του περιβάλλοντος, μόνο ως φάρσα μπορούν να χαρακτηριστούν.

Τα παραδείγματα, δυστυχώς, είναι πολλά:

• Τα έργα για την Ολυμπιάδα, τα οποία με τον τρόπο που πρόκειται να εκτελεστούν δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά τον ιμάντα για να περιέλθουν στην ασύδοτη εκμετάλλευση και την ιδιωτική κερδοσκοπία όλοι οι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι, οι παραλίες, τα δάση, οι αιγιαλοί και οι βιότοποι της Αττικής.
• Η παράδοση στην τσιμεντοποίηση, μέσω των μεγάλων έργων, πολύτιμου περιβαλλοντικά χώρων για την εξυπηρέτηση των μεγάλων ντόπιων και ξένων διαπλεκομένων συμφερόντων. «Λαμπρά» παραδείγματα αποτελούν τα Σπάτα, η επιφανειακή χάραξη της Περιφερειακής Υμηττού, η καταστροφή του Δέλτα του Νέστου κ.ά.
• Η ανερμάτιστη αντιδασική πολιτική που ακολουθείται, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που έχει σαν αποτέλεσμα να δίνεται το δικαίωμα στους εμπρηστές και οικοπεδοφάγους να δρουν ανενόχλητοι. Φέτος μάλιστα οι πυρκαγιές άρχισαν πολύ νωρίς. Μόλις στις αρχές Απρίλη.
• Το πρόβλημα των χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωματερών, το οποίο παραμένει ανοιχτό, καθώς η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να εφαρμόσει πλήρες πρόγραμμα διαχείρισης των απορριμμάτων. Κι όχι μόνο αυτό. Ούτε καν το πρόβλημα της διάθεσης των απορριμμάτων δεν έχει κατορθώσει να επιλύσει, με αποτέλεσμα η χώρα μας να κινδυνεύει με οριστική καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τον Κουρουπητό και με πρόστιμο 10 εκατ. δραχμών την ημέρα και μάλιστα αναδρομικά από το 1994. Κατά τα άλλα, ο αρμόδιος υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα των παράνομων ή και νόμιμων χωματερών στέλνοντας... εγκυκλίους στους νομάρχες και τους δημάρχους!
• Οι εκατοντάδες ελληνικές προστατευόμενες περιοχές παραμένουν έρμαια της ρύπανσης και της καταπάτησης, καθώς εδώ και 25 χρόνια περίπου οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν έχουν εκδώσει τα απαραίτητα Προεδρικά Διατάγματα (πλην της Ζακύνθου) που θα προβλέπουν την οικολογική διαχείρισή τους.
• Μόλις προχτές αποκαλύφτηκε ότι πάνω από 50 βιολογικοί καθαρισμοί (πάνω από το ένα τέταρτο όσων έχουν κατασκευαστεί από το 1989 μέχρι σήμερα) δε λειτουργούν, είτε επειδή δεν υπάρχει η αναγκαία τεχνογνωσία, είτε επειδή κάποιοι «ξέχασαν» να τους συνδέσουν με τα δίκτυα αποχέτευσης των οικισμών!

Αυτά είναι μόνο λίγα από τα παραδείγματα που θα μπορούσε να αναφέρει κανείς για να αποδείξει ότι με τις βερμπαλιστικές αναφορές τους περί αειφορίας, οι κυβερνώντες δεν επιχειρούν παρά να πουλήσουν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες»...

Σ' αυτή, λοιπόν, τη νέα πόλη, που για τους εργαζόμενους θα αποτελεί μόνο ένα είδος γραφείου ευρέσεως μιας θέσης εργασίας, τα σχέδια έχουν αρχίσει να υλοποιούνται. Το φυσικό της περιβάλλον και οι ελεύθεροι χώροι συρρικνώνονται, αφού ο χαρακτήρας της νέας πόλης, τους θέλει χώρους όπου το κεφάλαιο θα αναπαράγεται. Και όχι χώρους που θα εξυπηρετούν τις καθημερινές ανάγκες αναψυχής και άθλησης της εργατικής τάξης.

Τα έργα για την Ολυμπιάδα αποτελούν ένα μεγάλο πεδίο επιχειρηματικής ασυδοσίας και εκμετάλλευσης. Τα γήπεδα του 2004 θα γίνουν τα ξενοδοχεία, τα εμπορικά κέντρα, ακόμα και τα καζίνο του 2005. Στο όνομα της νέας «Μεγάλης Ιδέας». Στο βωμό λοιπόν αυτών των συμφερόντων θα θυσιαστούν οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι του Λεκανοπεδίου.

Ας δούμε συνοπτικά τι προβλέπουν τα κυβερνητικά σχέδια για μερικούς από τους μεγαλύτερους ελεύθερους χώρους του Λεκανοπεδίου.

Σε έκταση 1.274 στρεμμάτων, στην περιοχή Λεκάνες Αχαρνών, που το μεγαλύτερο μέρος της είναι χαρακτηρισμένο ως γεωργική γη και προστατεύεται από την ισχύουσα νομοθεσία, θα κατασκευαστεί το Ολυμπιακό Χωριό. Μια πολιτεία 15.000 κατοίκων. Η κατασκευή του έργου στους πρόποδες της Πάρνηθας θα σημάνει την έναρξη της τσιμεντοποίησης μεγάλου μέρους του βουνού που δέχεται οικιστικές πιέσεις εδώ και πολλά χρόνια από οικοδομικούς συνεταιρισμούς και καταπατητές.

Μη αναστρέψιμη θεωρείται από πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις η καταστροφή του οικοσυστήματος της περιοχής. Στον υγροβιότοπο του Σχοινιά και σε συνολική έκταση 1.550 στρεμμάτων και στην περιοχή Ριζάρι θα κατασκευαστούν οι εγκαταστάσεις κωπηλασίας - σλάλομ - κανό καγιάκ. Οι κατασκευαστικές εταιρίες, για να κατασκευάσουν το έργο, έθεσαν όρο να χτίσουν ξενοδοχειακά συγκροτήματα, πολυκαταστήματα και εμπορικό κέντρο στο Ριζάρι μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Η περιβαλλοντική καταστροφή ονομάστηκε «Εθνικό Πάρκο»...

Το περίφημο Μητροπολιτικό Πάρκο Πρασίνου και Αναψυχής, που το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει δεσμευτεί να δημιουργήσει στο αεροδρόμιο, μετά την απομάκρυνση των εγκαταστάσεων του αεροδρομίου, μετατράπηκε εις το όνομα της Ολυμπιάδας σε πάρκο τσιμέντου. Εκεί, θα διεξαχθούν τα αθλήματα: μπέιζμπολ, σόφτμπολ, χόκεϊ, μπάντμινγκτον και τοξοβολία (σ.σ. δεν είναι η οριστική χωροθέτηση).

Μια μαρίνα - μαμούθ χωρητικότητας 5.000 σκαφών θα αποτελειώσει μια από τις ελάχιστες ελεύθερες ακτές του Σαρωνικού. Στην παραλία θα διεξαχθεί το αγώνισμα της ιστιοπλοΐας. Μετά τον εφοπλιστή Ρέστη, που εδώ και δεκαετίες εκμεταλλεύεται εμπορικά την παραλία, με την απόλυτη κάλυψη της κυβέρνησης, η κυβέρνηση δίνει τη χαριστική βολή στην παραλία, που η προηγούμενη διοίκηση του δήμου έδωσε αγώνες για να αποδοθεί στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου.

Σε περιοχή έκτασης 170 στρεμμάτων, χαρακτηρισμένη δασική και αναδασωτέα, θα κατασκευαστεί το κλειστό γυμναστήριο του πινγκ πονγκ. Ο πνεύμονας πρασίνου, που αποτελεί κόμβο ξεκούρασης και ανάσας για τους κατοίκους του Γαλατσίου, της Νέας Ιωνίας, της Ν. Φιλαδέλφειας, της Καλογρέζας και πολλών άλλων περιοχών, θα δομηθεί ενόψει 2004. Οι Βέικοι, που φέρονται ως ιδιοκτήτες της έκτασης, μάλλον δικαιώνονται μετά από πολλές δεκαετίες από την κυβέρνηση Σημίτη, αφού για να χτιστούν γρήγορα οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, αναμένεται να αναγνωριστούν από το Δημόσιο ως ιδιοκτήτες και να αποζημιωθούν, προκειμένου να ολοκληρωθεί ταχύτατα το έργο. Κάτοικοι και περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούν την ακύρωση της σχετικής απόφασης χωροθέτησης του έργου.

Δώρο στον ιδιώτη - «άρχοντα του τζόγου» θα δοθεί ο Φαληρικός Ιππόδρομος, έκτασης 230 στρεμμάτων. Στην περιοχή θα διεξαχθούν τα αθλήματα: μπιτς βόλεϊ, πυγμαχία, ξιφασκία, χειροσφαίριση, τζούντο και τάε κβο ντο, συνολικής χωρητικότητας 42.000 θέσεων. Μετά τους αγώνες, ο ανάδοχος που θα κατασκευάσει το Πολυδύναμο Κέντρο, θα εκμεταλλευτεί το χώρο για δραστηριότητες «βαριάς τουριστικής χρήσης», όπως προβλέπει ο διαγωνισμός που έχει προκηρύξει ο Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος. Ο Δήμος και οι δημότες Καλλιθέας διεκδικούν την έκταση του Ιπποδρόμου ως έκταση ελεύθερης πρόσβασης από την εποχή που ήταν δήμαρχος Καλλιθέας ο Γ. Γάλλος. Τώρα ο δήμος συνηγορεί με τη βάρβαρη τσιμεντοποίηση και παράδοση του χώρου στο μεγάλο κεφάλαιο.

Το μεγάλο ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά από τα άλλα μεγάλα προβλήματα του λαού. Απαιτείται μια άλλη πολιτική, έτοιμη να συγκρουστεί με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα πολλαπλά επιμέρους συμφέροντα που διαπλέκονται με αυτά. Μια πολιτική πραγματικά βιώσιμης ανάπτυξης, τους καρπούς της οποίας όμως δε θα απολαμβάνουν οι λίγοι αλλά όλος ο λαός. Μια πολιτική, επομένως, διαμετρικά αντίθετη από τη βάρβαρη καπιταλιστική λογική της μεγιστοποίησης του ατομικού κέρδους και «ελεύθερης» αγοράς, που ευθύνεται για τη σημερινή κατάντια του πλανήτη μας.

Αυτό υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση του Τμήματος Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος. Ολόκληρο το κείμενο της ανακοίνωσης έχει ως εξής:

«Το περιβάλλον έχει αναδειχτεί στην εποχή μας σε πρώτης προτεραιότητας ζήτημα για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων και την επιβίωση των μελλοντικών γενεών.

Οι εκφραστές της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας θα σπεύσουν και φέτος, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Μέρας Περιβάλλοντος, να πλειοδοτήσουν, με ελεγχόμενη πάντα δόση αυτοκριτικής, σε αγωνία, για το παρόν και το μέλλον του κόσμου, σε κατανομή ευθυνών προς όλες τις πλευρές (εργαζόμενοι ανεπτυγμένων χωρών, φτωχοί λαοί του Τρίτου Κόσμου) αλλά και σε απαραίτητες διαβεβαιώσεις ότι στο τέλος, ελέω Νέας Τάξης Πραγμάτων, όλα θα πάνε καλά.

Θα εμφανιστούν ως τιμητές αυτοί που αποκλειστικά ευθύνονται για την περιβαλλοντική υποβάθμιση της γης, αυτοί που την αντιμετωπίζουν μόνο ως πηγή άντλησης, καταλήστευσης καλύτερα, των φυσικών πόρων και για την απόρριψη των κάθε είδους αποβλήτων τους (υγρών, στερεών, αερίων).

Η αξιοπιστία τους είναι αντιστρόφως ανάλογη με το μέγεθος της προϊούσας περιβαλλοντικής καταστροφής του πλανήτη.

Οι λαοί όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι υπαίτιος γι' αυτή δεν είναι άλλος από το μονοπωλιακό κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του.

Στην περιοχή μας, ειδικότερα στα Βαλκάνια, η οικολογική κρίση δεν επιδεινώνεται μόνο από την επίδραση των όλο και περισσότερο οξυνόμενων παγκόσμιων περιβαλλοντικών προβλημάτων (φαινόμενο θερμοκηπίου, μείωση της στιβάδας του όζοντος, διασυνοριακή ρύπανση, διατροφική εξάρτηση, αποψίλωση των δασών, συνεχιζόμενες δοκιμές πυρηνικών όπλων). Επιδεινώνεται και από τις εκτεταμένες καταστροφές στο φυσικό περιβάλλον που προκάλεσαν οι πρόσφατοι μαζικοί βομβαρδισμοί των ΗΠΑ και των χωρών της ΕΕ στη γειτονική μας Νέα Γιουγκοσλαβία. Επιδεινώνεται ακόμη από την τεράστια ποσότητα των στερεών, υγρών και αερίων τοξικών ρύπων που δημιουργήθηκαν από την εγκληματική αυτή δράση. Ρύπων που μετανάστευσαν και στη χώρα μας.

Μέσα σ' ένα τόσο δυσμενή περίγυρο, αποκτά ιδιαίτερη σημασία για το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλεται με στόχο την προστασία του και την αναβάθμισή του.

Αντίθετα, μια συνοπτική απογραφή της κατάστασης για το εργασιακό, το ανθρωπογενές και το φυσικό περιβάλλον στη χώρα μας πείθει τον καθένα ότι και τα τρία παραμένουν μόνιμα στην αθέατη πλευρά των κυβερνητικών επιλογών, θύματα της νεοφιλελεύθερης ψευτο-εκσυγχρονιστικής πολιτικής.

• Ο υδροκεφαλισμός της Αττικής διογκώνεται με την ανάληψη της Ολυμπιάδας του 2004 και τον τρόπο αντιμετώπισής της. Οι ελάχιστοι ελεύθεροι και εν δυνάμει ελεύθεροι χώροι που απόμειναν στην Αθήνα απειλούνται με αφανισμό, στο όνομα μιας νέας "Μεγάλης Ιδέας" και η ελληνική περιφέρεια καταδικάζεται σε ακόμα μεγαλύτερη εγκατάλειψη. Παράλληλα, με τη μεθοδευμένη κατάργηση του ΠΔ 84/84 για τη βιομηχανική δραστηριότητα στην Αττική και την τροποποίηση του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας, σε συνδυασμό και με άλλα νομοθετήματα που ήδη ισχύουν, αίρονται και οι τελευταίοι περιορισμοί στην ασύδοτη και περιβαλλοντοκτόνα δράση του μεγάλου κεφαλαίου στη χώρα μας.
• Καιρικά φαινόμενα ισχυρής, αλλά όχι απρόβλεπτης έντασης, οδηγούν όλο και πιο συχνά σε πλημμύρες μαζικής καταστροφής.
• Η πυροπροστασία των δασών επαφίεται στις καιρικές συνθήκες, αφού οι επίγειες δυνάμεις πυρόσβεσης τεχνικά και θεσμικά υποβαθμίζονται.
• Η πληγή χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωματερών παραμένει μονίμως ανοιχτή, καθώς η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να αναλάβει τις τεράστιες ευθύνες της.
• Δεκάδες χιλιάδες τόνοι τοξικών αποβλήτων κάθε χρόνο απορρίπτονται λαθραία, ενώ τελευταία επιχειρείται η νομιμοποίησή τους με το πρόσχημα της "προσωρινής αποθήκευσης".
• Οι επεκτάσεις των παλαιών και οι εγκαταστάσεις νέων υψηλής ρύπανσης και επικινδυνότητας συγκροτημάτων (βλέπε "Πετρόλα", TVX, κ.ά.) υποστηρίζονται από την κυβέρνηση, με τη χρήση ποινικών διώξεων και την κινητοποίηση των μηχανισμών καταστολής.
• Τα περιστατικά θαλάσσιας ρύπανσης τόσο από χερσαίες πηγές, όσο και από πλοία, είναι καθημερινά.
• Οι καταπατήσεις και η νόμιμη ή αυθαίρετη ίδρυση ή οι επεκτάσεις οικισμών σε δασικές περιοχές συνεχίζονται αμείωτες ακόμη και μέσα στην Αττική.
• Τα περιβαλλοντικά προβλήματα των μεγάλων πόλεων (κυκλοφοριακό, νέφος, ηχορύπανση, ελεύθεροι χώροι, οπτική ρύπανση) οξύνονται χρόνο με το χρόνο.
• Η υποβάθμιση και καταστροφή "σπάνιων και προστατευόμενων" οικοσυστημάτων συνεχίζεται με ευθύνη της κυβέρνησης.
• Η εμφανής αλλαγή γραμμή πλεύσης στις αποφάσεις του Τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας για τα περιβαλλοντικά προβλήματα, μόνο τα χειρότερα προοιωνίζεται.

Ολες οι πιο πάνω διαπιστώσεις καταρρίπτουν το επιχείρημα- καραμέλα της άρχουσας τάξης για τη "συνευθύνη όλων μας" και για την κοινή μοίρα όλων όσοι κατοικούν στον πλανήτη. Γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό ότι οι κρατούντες την οικονομική και πολιτική εξουσία του τόπου γνωρίζουν και την αξία του περιβάλλοντος και την αξία της ζωής. Ωστόσο, δε νοιάζονται για τους όρους διαβίωσης του λαού και για το περιβάλλον που χρόνο με το χρόνο υποβαθμίζεται.

Η λύση των σοβαρών περιβαλλοντικών προβλημάτων της χώρας δεν είναι κυρίως ζήτημα τεχνικό, αλλά βαθιά πολιτικό.

Το ΚΚΕ δε θα κουραστεί να επαναλαμβάνει ότι το μεγάλο ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά από τα άλλα μεγάλα προβλήματα του λαού. Απαιτείται μια άλλη πολιτική, έτοιμη να συγκρουστεί με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα πολλαπλά επιμέρους συμφέροντα που διαπλέκονται με αυτά. Μια πολιτική πραγματικά βιώσιμης ανάπτυξης, τους καρπούς της οποίας όμως δε θα απολαμβάνουν οι λίγοι αλλά όλος ο λαός. Μια πολιτική επομένως αντιδιαμετρικά αντίθετη από τη βάρβαρη καπιταλιστική λογική της μεγιστοποίησης του ατομικού κέρδους και της "ελεύθερης" αγοράς, που ευθύνεται για τη σημερινή κατάντια του πλανήτη μας. Χωρίς να απομακρύνεται ούτε στιγμή από τη θέση του αυτή, το ΚΚΕ, από την άλλη μεριά, καθόλου δεν υποτιμά τη σημασία των μαζικών αγώνων που αναπτύσσονται για την επίλυση επιμέρους προβλημάτων. Κάθε άλλο. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι σημαντικές επιμέρους κατακτήσεις κερδήθηκαν με τους αγώνες των εργαζομένων.

Αρκεί βέβαια οι στόχοι να είναι ξεκάθαροι. Να γίνεται αντιληπτό προς τα πού πρέπει να κατευθύνονται οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις, από ποιους πρέπει να διεκδικεί το μαζικό κίνημα και σε ποιους πρέπει να στηρίζεται. Σ' αυτούς τους τελευταίους απευθύνεται από την ίδρυσή του κιόλας το ΚΚΕ. Θέση που επιδιώκει συνεχώς να ενισχύσει, όπως άλλωστε έχει αποδείξει με την αμέριστη συμπαράσταση σε κάθε κινητοποίηση και άλλη δραστηριότητα που στοχεύει στη βελτίωση των όρων διαβίωσης του λαού μας, των εργαζομένων όλου του κόσμου και στη διατήρηση του φυσικού κεφαλαίου του πλανήτη μας».