Πάνε λίγες μέρες τώρα που ο υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών Ευρ. Στυλιανίδης, απέστειλε επιστολή προς τον υπουργό Υγείας Δημ. Αβραμόπουλο, ζητώντας του να δοθεί προτεραιότητα στον εμβολιασμό των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες για την προστασία από τη «νέα γρίπη». Αλλες πληροφορίες για την αλληλογραφία των υπουργών, δε μάθαμε. Γίναμε, όμως αποδέκτες μιας άλλης επιστολής, που απέστειλαν οι εκπρόσωποι της Ενωσης Συνταξιούχων Πειραιά προς τον κ. Στυλιανίδη. Κατ' αρχήν θεωρούν σωστό να εμβολιαστούν έγκαιρα οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες. Κρίνουν, όμως, σκόπιμο, να επισημάνουν προς τον κύριο υπουργό ότι θα πρέπει να γνωρίζει πως μεγαλύτερο κίνδυνο να κολλήσει ή να μεταδώσει το μικρόβιο της γρίπης, είναι το επιβατικό κοινό, το οποίο σε καθημερινή βάση σαρδελοποιείται μέσα στα λεωφορεία, τα τρένα, τα τρόλεϊ. Οι συνταξιούχοι αναρωτιούνται πώς μπορούν να ακολουθήσουν την προτροπή όλων των κυβερνητικών αρμοδίων να αποφεύγουν τους συνωστισμούς, όταν συνολικά η κυβέρνηση και ο κύριος υπουργός προσωπικά, ως αρμόδιος επί των συγκοινωνιών, απαξιώνουν τη δημόσια συγκοινωνία και αφήνουν σε «απαράδεκτο χάλι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς;». Οι συνταξιούχοι του Πειραιά, με το υπόμνημά τους, δεν διαμαρτύρονται μόνο για τα χάλια των συγκοινωνιών. Διαμαρτύρονται έντονα και για την ακρίβεια που τους μαστίζει και για την ανεργία που πλήττει κυρίως τους νέους. Θεωρώντας βέβαια ότι η συγκοινωνία είναι δημόσιο αγαθό και ως τέτοιο πρέπει να είναι στην υπηρεσία του λαού, επιμένουν στην ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων, ώστε να πάψουν οι αστικές συγκοινωνίες να αποτελούν καθημερινό μαρτύριο, για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε πόλεμο, ξηρασία και πείνα σε μία μικρή - αλλά σε στρατηγική θέση - χώρα περίπου 10.000.000 ατόμων, εκ των οποίων τα 3.000.000 είναι εσωτερικοί πρόσφυγες και περίπου 1.500.000 λιμοκτονούν... Τι θα μπορούσες να κάνεις για να βοηθήσεις την κατάσταση;

Να επιδιώξεις, ενδεχομένως, ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Ισως να αποστείλεις όχι μόνον τη συνήθη «ανθρωπιστική βοήθεια» σε τρόφιμα και φάρμακα αλλά και τεχνογνωσία. Σίγουρα, πάντως, εάν υποτίθεται πως επιθυμείς την ειρήνη και την ευημερία, δεν κοιτάς να πουλήσεις ή να προωθήσεις εν είδει «στρατιωτικής βοήθειας» καμιά 80αριά τόνους όπλων... Ούτε να εκπαιδεύσεις τους ανθρώπους του «εκλεκτού» (και διορισμένου στο εξωτερικό) ηγέτη σε τεχνικές και μεθόδους πολέμου...

Πάντως, η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, που πραγματοποιεί αυτές τις μέρες περιοδεία στην Αφρική, έκανε τις προάλλες στην Κένυα το εξής «καταπληκτικό»: Υποσχέθηκε στον «μεταβατικό» πρόεδρο της Σομαλίας, διπλασιασμό της στρατιωτικής βοήθειας των περίπου 40 τόνων (!) που είχε τάξει προ διμήνου ο πρόεδρος Ομπάμα και εκπαίδευση Σομαλών «στρατιωτών» σε αμερικανική βάση στο Τζιμπουτί. Ετσι, με τους 80 τόνους όπλα θα επέλθει, υποτίθεται, πιο γρήγορα η ειρήνη στη Σομαλία και θα τραφούν οι εκατοντάδες χιλιάδες πεινασμένοι...