Αγαπώ τα ΜΜΕ, που κάνουν τη γελοιότητα γεγονός. Αγαπώ τους δημοσιογράφους, αυτούς τους ελεύθερους σκοπευτές, που στήνουν τις μηχανές και πυροβολούνε τον κόσμο. Που παίρνουν πλάνα και στέλνουν ανταποκρίσεις από κάθε γωνιά της χριστιανοσύνης. Αγαπώ το ασήμαντο, που πασάρεται σαν σημαντικό. Αγαπώ τις στημένες διαφωνίες και τις εθνικιστικές κραυγές - ψεύτικης - αγωνίας, που εκπέμπουν τα ραδιόφωνα. Αγαπώ την «εθνική συζήτηση», που γίνεται για τις ταυτότητες. Αγαπώ τον αριθμό 666 και τη Συνθήκη Σένγκεν.
Χαιρετίζω τους καινούριους νόμους για την τρομοκρατία, που προαναγγέλλονται. Τους χιλιάδες νέους καταδότες, που θα δημιουργηθούν. Ολους αυτούς τους κουκουλοφόρους, που θα μας δείχνουνε. Αγαπώ τα δακτυλικά αποτυπώματα, που μας καθορίζουνε. Τους Κρητικούς που πυροβολούν στον αέρα και τον κ. Μητσοτάκη που κουρεύει τα πρόβατα. Αγαπώ και τον εισαγγελέα, που έπεσε από τα σύννεφα για τις μπαλωθιές που ακούστηκαν - και κυρίως - για την παραγγελία που έδωσε να συλληφθούν τα «Καλάσνικοφ». Αγαπώ όλον αυτόν τον παραλογισμό και τις δικαιολογίες που ακούστηκαν. Αγαπώ, ακόμα, όλες τις αναλύσεις που γίνονται για τη «17η Νοέμβρη» και το «τρίγωνο της τρομοκρατίας» στο Χαλάνδρι. Αγαπώ τους αρχηγούς - παλιούς και νέους - της ΣΙΑ, που ξέρουνε ονόματα και δε μιλάνε.
Αγαπώ, βέβαια, και το ΠΑΣΟΚ που - στο βάθος- ψιλοϋπερηφανεύεται, ότι ενδέχεται να διαθέτει, πέρα από το σοσιαλισμό, και ένοπλους λαϊκούς αγωνιστές. Που πλάι - πλάι με την πολιτική πτέρυγα του κόμματος, τον Σκανδαλίδη, την Παπανδρέου, τον Βενιζέλο, τον Λαλιώτη... οδηγήσανε τη χώρα στην ΟΝΕ. Εκαναν την Ευρώπη να τρίβει τα μάτια της. Το ΝΑΤΟ να κάνει το σταυρό του. Την Τουρκία να το βάζει στα πόδια. Δυνάμωσαν το ευρώ. Δεν είναι τυχαίο, κύριοι, που τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου αναγνώρισαν τον κ. Παπαντωνίου σαν εφάμιλλο του μακαρίτη Ρικάρντο. Και τον κ. Σημίτη πολύ πέραν του στρατηγού Ντε Γκολ.
Αγαπώ, όμως και τους θεατές αυτής της - αισχρής - πραγματικότητας. Το υπόλοιπο του λαού, που κάνει το σταυρό του για τα φαινόμενα, που προσπαθεί να δώσει «λογικές» εξηγήσεις σε αυτές τις συμπεριφορές, αλλά δεν προχωράει παραπέρα. Στέκεται μοιρολατρικά στις αναλύσεις! Παρακολουθεί τα τεκταινόμενα σαν να είναι σκηνές από ψυχαγωγική καλοκαιρινή ταινία του κινηματογράφου της γειτονιάς του. Σαν να μην είναι όλα ετούτα εκκωφαντικές σειρήνες, που σαλπίζουν μηνύματα μεγάλης παρακμής. Δείγματα μιας ανυπολόγιστης ζημιάς, που προκαλείται στο συνειδητό και το υποσυνείδητο της κοινωνίας μας.
Αγαπώ όλη αυτή την υπερβολή. Ολη αυτή την τρέλα, που μας περιβάλλει! Και δε συμφωνώ με τον φίλο μου το Γιώργο, που, παρότι μόλις τεσσάρων ετών, όταν τον ρωτάω «πώς πάμε Γιώργο;». Εκείνος μου απαντάει: «Καθόλου καλά». Γιώργο είσαι συντηρητικός. «Πατώσαμε», να λες, γιατί μόνο έτσι θα περιγράψεις σωστά όλη αυτή την τρέλα που ζούμε. Ολη αυτή την άγρια πραγματικότητα που βιώνουμε.
Συγκλονιστικές καταγγελίες στο Συνέδριο των Μαιών
Πραγματοποιήθηκε το 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μαιών - Μαιευτών, για πρώτη φορά από τις ίδιες τις μαίες, μόνο για τις μαίες. Κι αυτό είναι κάτι που τους έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουν για πολλά κακώς κείμενα στον τόπο μας και να κάνουν συγκλονιστικές καταγγελίες για τα οργανωμένα σχέδια συμφερόντων που λυμαίνονται το χώρο της περιγεννητικής υγείας, με τεράστια κέρδη που συνεχώς γιγαντώνουν: Οι μεγαλοκαρχαρίες του ιατρικού κατεστημένου, που έχουν συμφέροντα από την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της υγείας, θεριεύουν, εμφανίζοντας την εγκυμοσύνη και τον τοκετό (που είναι μια φυσιολογική διαδικασία) σαν αρρώστια! Ετσι, οι επιστήμονες μαίες, που είναι πέντε χιλιάδες στην Ελλάδα, δεν αξιοποιούνται, ετεροαπασχολούνται, υποαπασχολούνται, περιθωριοποιούνται, παροπλίζονται. Κι ας έχουν τετράχρονες σπουδές, εμπειρία και το πτυχίο τους είναι ισότιμο με τα πτυχία των μαιών σ' όλη την Ευρώπη.
Το συνέδριο γίνεται για να προβληματιστούν όχι μόνο οι «ειδικοί», όχι μόνο η πολιτεία, αλλά και το ευρύτερο κοινό, που πρέπει να ενημερωθεί ώστε ν' αλλάξουν πολλά. Οπως καταγγέλθηκε στο συνέδριο από την πρόεδρο του Συλλόγου Επιστημόνων Μαιών - Μαιευτών Ελένη Σαμαριτάκη, στην Ελλάδα γύρω στο 32% των γυναικών γεννάνε με καισαρική, ενώ ο μέσος όρος στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη είναι 9-13%.
Γίνονται περισσότερες από 200.000 εκτρώσεις το χρόνο σε αναλογία 100.000 γεννήσεων. Ο μητρικός θηλασμός αντιμετωπίζεται σαν παλιομοδίτικη συνήθεια, ενώ ανθεί η προβολή του ξένου γάλακτος - παρά το νόμο που τον απαγορεύει - κι αυτό προς όφελος των βιομηχανιών!
Η μαία - μαιευτής βρίσκεται απλός θεατής των γεγονότων, χωρίς να μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες προς όφελος της μητέρας και του παιδιού της. Κι αυτό παρότι η νομοθεσία κατοχυρώνει το δικαίωμά της να ασχοληθεί με δική της ευθύνη με την εγκυμοσύνη, τον τοκετό, τη λοχεία και το νεογέννητο. Ωστόσο, δεν προσλαμβάνονται και δεν αξιοποιούνται οι μαίες, οι επισκέπτριες υγείας, οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι που χρειάζονται για να στηρίξουν την Ελληνίδα. Ετσι, όσο θα περνάει ο καιρός, θα επιδεινώνεται το πρόβλημα που συνδέεται με το δημογραφικό (σήμερα αντιστοιχούν 1,5 παιδιά σε κάθε γυναίκα). Και όπως καταγγέλθηκε, τα δικαιώματα της μητέρας και του παιδιού θα αγνοούνται ή θα υποβαθμίζονται προς όφελος μιας τεχνοκρατικής αντιμετώπισης της μητρικής υγείας, που χρησιμοποιεί τη γυναίκα σαν άβουλο όργανο, χωρίς να παίρνει υπόψη τις ανάγκες και την ενημέρωσή της. Κι εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι μόνο στην Ελλάδα η απόφαση για καισαρική τομή μπορεί να ληφθεί μόνο από ένα γιατρό, ενώ στο εξωτερικό χρειάζεται να αποφασίσει ομάδα δυο - τριών επιστημόνων.
Οι μαίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ανάμεσα σε άλλα για την ενημέρωση σχετικά με τον οικογενειακό προγραμματισμό κι όμως αυτό δε γίνεται. Τουλάχιστον οι συνέπειες δε θα έπρεπε να προβληματίσουν τους πολιτικούς και την πολιτεία; Ηταν ένα ερώτημα που απασχόλησε το συνέδριο.
Η ιδιωτικοποίηση της περιγεννητικής φροντίδας, τονίστηκε, κοστίζει πολλά δισεκατομμύρια, που βέβαια βγαίνουν από τις τσέπες των πολιτών, της ίδιας της ελληνικής οικογένειας: Στα δημόσια μαιευτήρια γεννάνε κατά 85% γυναίκες πρόσφυγες, ενώ τα ιδιωτικά, που έχουν εμφάνιση πολυτελών ξενοδοχείων, είναι πανάκριβα και πληρώνονται συνήθως με στερήσεις ή από κάποια ιδιωτική ασφάλιση, επειδή εργάζεται εκεί ο γιατρός που παρακολουθεί τη μητέρα. Η πολιτεία - υπογραμμίστηκε - δεν ενημερώνει πως ο τοκετός δεν είναι ασθένεια και δε χρειάζεται ολική νάρκωση...
Ακόμα για την «επιτάχυνση» του τοκετού χρησιμοποιούνται εκτός νοσοκομείου φάρμακα που απαγορεύονται εντός νοσοκομείου, γιατί προκαλούν ταχυκαρδίες ή βραχυκαρδίες, που έχουν σχέση με την εγκεφαλική λειτουργία. Δύο ακόμα καταγγελίες που ακούστηκαν: Το ιδιωτικό μαιευτήριο «Ιασώ» μπήκε στο Χρηματιστήριο, «κάτι που δεν έχει γίνει πουθενά στον κόσμο», μια και ο νόμος δεν επιτρέπει καμιά μορφή εμπορευματοποίησης της υγείας με τέτοιους τρόπους. Κι ακόμα: τα δύο πρώτα βρέφη που γεννήθηκαν σε καταυλισμούς σεισμοπαθών χρειάστηκε να «πληρωθούν» από τους γονείς τους, αν και οι γιατροί εργάζονταν σε δημόσιο μαιευτήριο. Η μια περίπτωση ήταν στο στρατόπεδο Καποτά, όπου οι γονείς έδωσαν την επιχορήγηση των 200.000 δραχμών συν ακόμα πενήντα χιλιάδες δραχμές στο μαιευτήρα!
Μια πολύ σημαντική έρευνα για την περιγεννητική φροντίδα στην Ελλάδα, που ξεκίνησε το 1983 από την παιδίατρο Χρύσα Μπακούλα, δεν μπόρεσε να συνεχιστεί - απειλήθηκε ακόμα και η ζωή της ερευνήτριας.