Από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργάνωσε πέρσι το ΚΚΕ στην αμερικάνικη πρεσβεία με απαίτηση την απελευθέρωση των Κουβανών αγωνιστών

Είχαν συλληφθεί στις 11 Σεπτέμβρη του 1998 από το «Εφ Μπι Αϊ», με την κατηγορία της κατασκοπείας, ότι δήθεν αναζητούσαν πληροφορίες για θέματα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Η αλήθεια είναι ότι οι 5 αγωνιστές είχαν διεισδύσει στις οργανώσεις της αμερικανοκουβανικής μαφίας του Μαϊάμι και όταν οι κουβανικές αρχές ενημέρωσαν με στοιχεία και αποδείξεις τις αντίστοιχες αμερικανικές, για το πώς από το έδαφος των ΗΠΑ οργανώνονται όλες οι εγκληματικές επιθέσεις σε βάρος της Κούβας, αυτές προχώρησαν στη σύλληψη των 5 πατριωτών Κουβανών. Ακολούθησε μια δίκη παρωδία στο εχθρικότατο και γνωστό για το μίσος απέναντι στην Κούβα Μαϊάμι, όπου παραβιάστηκαν κατάφωρα οι νόμοι ακόμα και αυτού του αμερικανικού κράτους και παρά το διάτρητο του όλου κατηγορητηρίου καταδικάστηκαν με βαρύτατες κατηγορίες.

Ακόμα και η Ομάδα Εργασίας Αυθαίρετων Κρατήσεων της Επιτροπής Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έχει χαρακτηρίσει την κράτησή τους ως αυθαίρετη, κάτι που η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επιλέξει να αγνοήσει εντελώς. Επιπλέον, στις 15 Ιουνίου του 2009 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανακοίνωσε, χωρίς διευκρινίσεις, την απόφαση μη επανεξέτασης της υπόθεσης των «5», ακολουθώντας τις ...υποδείξεις της σημερινής κυβέρνησης των ΗΠΑ. Αξίζει να σημειωθεί πως η αίτηση προς το Ανώτατο Δικαστήριο για επανεξέταση της υπόθεσης, είχε υποστηριχτεί με την κατάθεση 12 εγγράφων φίλων του Δικαστηρίου (amicus curiae brief), σε στήριξη της αίτησης που είχε κατατεθεί από τους δικηγόρους υπεράσπισης. Παρουσιάστηκαν εκπροσωπώντας οργανώσεις και διακεκριμένες προσωπικότητες από περισσότερες από 30 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, ανάμεσα στους οποίους είναι 10 κάτοχοι Νόμπελ, διεθνείς θρησκευτικές οργανώσεις, οργανώσεις υπεράσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεκάδες βουλευτές και σημαντικές νομικές ενώσεις. Αυτή η μεγάλη στήριξη είναι ένα γεγονός χωρίς προηγούμενο για την επανεξέταση μιας νομικής διαδικασίας στις ΗΠΑ.

Σε περίπου έναν μήνα, στις 13 Οκτώβρη, τρεις από τους πέντε Κουβανούς θα βρεθούν στο επίκεντρο ακροαματικής διαδικασίας, καθώς δικαστήριο του Μαϊάμι θα επανεξετάσει τις ποινές τους, καθώς πέρσι το 11ο Εφετείο της Ατλάντα είχε αποφανθεί ότι οι ποινές του Ραμόν Λαμπανίνο (ισόβια και 18 χρόνια), του Αντόνιο Γκερέρο (ισόβια και 10 χρόνια) και του Φερνάντο Γκονζάλες (19 χρόνια) επιβλήθηκαν λανθασμένα και έστειλε τις δικογραφίες πίσω στον ίδιο δικαστή.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, την περασμένη Τετάρτη η οργάνωση Partnership for Civil Justice Fund (Ταμείο Συνεργασίας για την Κοινωνική Δικαιοσύνη) κατέθεσε μήνυση κατά της κυβέρνησης των ΗΠΑ εκ μέρους της Εθνικής Επιτροπής των ΗΠΑ για την Απελευθέρωση των Πέντε. Το αίτημά του αφορά την απόκτηση περισσοτέρων πληροφοριών σχετικά με τις συμβάσεις που είχε συνάψει η αμερικανική κυβέρνηση με δημοσιογράφους που πλήρωνε για να καλύψουν δημοσιογραφικά την 7μηνη δικαστική διαδικασία των «πέντε» που ξεκίνησε το Νοέμβρη του 2000, με σκοπό να επηρεαστούν αρνητικά προς τους «πέντε» τόσο οι κάτοικοι του Μαϊάμι όσο και οι ένορκοι και όσοι εμπλέκονταν στη δικαστική διαδικασία.

Σήμερα, διοργανώνονται σειρά διαμαρτυριών, κινητοποιήσεων και συγκεντρώσεων έξω από πρεσβείες των ΗΠΑ σε πολλές χώρες με βασικό αίτημα την άμεση απελευθέρωση των πέντε Κουβανών αγωνιστών. Σε πολλές πόλεις αρκετών πολιτειών των ΗΠΑ, στο Μεξικό, στη Βολιβία, στην Αργεντινή, στον Καναδά, αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία, στην Τσεχία, στη Γερμανία, στην Αυστρία, στο Βέλγιο, στην Ελβετία, στη Σουηδία, αλλά και στο Λίβανο, στη Νιγηρία και τις Φιλιπίνες έχουν προγραμματιστεί πολύμορφες διαμαρτυρίες, ενώ η διεθνής καμπάνια αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και τον Οκτώβρη.

Ο πρόεδρος της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε

Η 11η Σεπτέμβρη του 1973 είναι η μέρα που το προεδρικό μέγαρο βομβαρδίστηκε από τους πραξικοπηματίες στρατηγούς υπό τον Αουγκούστο Πινοτσέτ. Εκεί θα βρει το θάνατο ο λαοπρόβλητος πρόεδρος Αλιέντε και θα δοθεί το τραγικό τέλος στις 1.000 μέρες διακυβέρνησης της «Λαϊκής Ενότητας». Θα ακολουθούσε το φασιστικό σκοτάδι για περισσότερο από 17 χρόνια, με χιλιάδες νεκρούς, κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, χιλιάδες αγνοούμενους και περισσότερους από ένα εκατομμύριο εξόριστους.

Η «Λαϊκή Ενότητα» - πλατιά συμμαχία που συμμετείχαν το ΚΚ Χιλής, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (κόμμα του Αλιέντε), το Ριζοσπαστικό Κόμμα, η Κίνηση Ενωμένης Λαϊκής Δράσης, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και η Ανεξάρτητη Λαϊκή Δράση - στις 4 Σεπτέμβρη 1970 επικρατεί στις προεδρικές εκλογές με τη σχετική πλειοψηφία του 36,3% και στις 3 Νοέμβρη του ίδιου χρόνου, με τη σύμφωνη γνώμη του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος εκλέγεται πρόεδρος ο Αλιέντε. Από την πρώτη στιγμή θορύβησε τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές που έβαλαν μπροστά τα σχέδια για ανατροπή της κυβέρνησης του Αλιέντε. Ιδιαίτερα όταν η «Λαϊκή Ενότητα», στις δημοτικές εκλογές του 1971, συγκεντρώνει την απόλυτη πλειοψηφία με 50,86% και τον Ιούλη του ίδιου χρόνου προχωρά, διά μέσου νομοσχεδίου, στην κρατικοποίηση των ορυχείων χαλκού, πετώντας εκτός νυμφώνος την αμερικανική εταιρεία ΙΤΤ. Το Μάρτη του 1973 και ενώ η προπαγάνδα της CIA έχει κλιμακωθεί αξιοποιώντας, με το μέγιστο δυνατό τρόπο, τις καθημερινές δυσκολίες, που αντιμετωπίζει ο χιλιανός λαός, τόσο λόγω των μεταρρυθμιστικών μέτρων της κυβέρνησης, αλλά, πολύ περισσότερο, λόγω του εμπάργκο, που, ουσιαστικά, έχει επιβληθεί από τις ΗΠΑ, η «Λαϊκή Ενότητα» κερδίζει το 45% των ψήφων, και πλέον έχει και τον πλήρη κοινοβουλευτικό έλεγχο. Η απόφαση έχει ληφθεί. Στην ήττα αυτού του σημαντικού εγχειρήματος στη Χιλή ωστόσο συντέλεσε και το γεγονός των κοινοβουλευτικών αυταπατών και της αντίληψης για ειρηνικό δρόμο προς το σοσιαλισμό που είχε ο Αλιέντε, όπως και το γεγονός ότι δεν εισακούστηκαν οι παροτρύνσεις των κομμουνιστών για εξοπλισμό του λαού ώστε να αντιμετωπίσει την αντίδραση.