ΑΙΜ. ΛΙΑΤΣΟΣ: Κα Παπαρήγα, θα σας μεταφέρω απλά, και νομίζω ουσιαστικά, ερωτήματα απλών πολιτών. Ζητάτε συνεχώς και επιτακτικά την έξοδο από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Πώς φαντάζεστε ότι μπορεί να επιβιώσει η Ελλάδα στο σημερινό κόσμο, εάν φύγει από τους μεγάλους συνασπισμούς που έχουν οικονομική και γεωπολιτική σημασία; Ακόμη και η Ρωσία του Πούτιν επιδιώκει τη βελτίωση σχέσεων.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Η λογική της ψωροκώσταινας επανέρχεται συνεχώς και συνεχώς, με σύγχρονα κοσμοπολίτικα περιτυλίγματα. Εμείς ξεκαθαρίζουμε το εξής: Είναι ασυμβίβαστη η κοινωνική, η λαϊκή ευημερία, με την υλοποίηση της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι ασυμβίβαστη η φιλειρηνική θέση της Ελλάδας στο σύγχρονο κόσμο, είναι ασυμβίβαστη η προστασία των συνόρων μας, η εγγύηση από θεσμικής - τυπικής πλευράς, όσο είναι στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Ο λαός είναι εκείνος που θ' αποφασίσει, όταν το αποφασίσει, και θα το αποφασίσει, να παλέψει για μια Ελλάδα που θα είναι ανεξάρτητη απ' αυτές τις ενώσεις. Που, αν θέλετε, θα κατακτήσει μέσα από αυτή την ανεξαρτησία διεθνή ισότιμη συνεργασία. Να σας πω και πιο συγκεκριμένα, για να μη λέω γενικά: Το ΝΑΤΟ ευλογεί τις παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων που κάνει η Τουρκία; Τι έχει κάνει το ΝΑΤΟ γι' αυτό; Συνεχείς παραβιάσεις. Και όχι μόνο αυτό. Φθάσαμε τώρα να έχουμε και μνημόνιο συνεργασίας με το ΝΑΤΟ, όπου η Ελλάδα αναλαμβάνει όλο και περισσότερες δεσμεύσεις μαζί με την Τουρκία, που μιλάει για τις «γκρίζες ζώνες», να γίνεται χωροφύλακας άλλων λαών που υποφέρουν από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών.

Για την Ευρωπαϊκή Ενωση: Τι να δεχθούμε; Την Κοινή Αγροτική Πολιτική; Το γεγονός ότι καταργήθηκαν τα σύνορα για το κεφάλαιο, ενώ υπάρχουν νέοι φραγμοί για τους εργαζόμενους; Να πάρουμε ένα παράδειγμα: Η Ευρωπαϊκή Ενωση θ' αποφασίζει πόσα και ποια προϊόντα θα παράγουμε στην Ελλάδα; Η Ευρωπαϊκή Ενωση το αποφασίζει! Για την Ελλάδα, που έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, αυτό της αγροτικής παραγωγής! Ηλιο, γη, νερό, τα πάντα έχουμε! Η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφασίζει, «τόσα θα παράγετε, τόσα δε θα παράγετε, ξεριζώστε εκείνα, πετάξτε τ' άλλα». Γιατί να τα εφαρμόζουμε αυτά; Και εν πάση περιπτώσει, από πότε ένα κόμμα κρίνεται από τη θέση του για διεθνείς οργανισμούς και όχι από τα συμφέροντα της χώρας; Εμείς, πάνω από όλα, βάζουμε τα συμφέροντα του λαού. Και τα συμφέροντα του λαού είναι και συμφέροντα της χώρας.

ΑΙΜ. ΛΙΑΤΣΟΣ: Πιστεύετε ότι η πολιτική του νέου Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, θα μειώσει την ένταση στην περιοχή μας ή όχι;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί ν' αλλάζουν τακτική, αλλά τη στρατηγική τους δεν την αλλάζουν. Παραδείγματος χάριν: Ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να θέλει - και θέλει - να μεταφέρει την ένταση ακόμα πιο πολύ στο Αφγανιστάν, στην Ευρασία και αλλού και ενδεχομένως να μη θέλει να απλώσει τα δίχτυα του όσο τα άπλωσε ο Μπους. Δεν υπάρχει διαφορά. Ας πάρουμε τώρα το αντιπυραυλικό σύστημα: Τι λέει; Τα βρήκε με την Τσεχία, τα βρήκε με την Πολωνία και τώρα θέλει να μεταφέρει αυτό το αντιπυραυλικό σύστημα προς το Νότο, να το βάλει πάνω σε πλοία, στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο, στα Βαλκάνια. Και εδώ δεν άκουσα κανένα κόμμα, ούτε την απερχόμενη κυβέρνηση, το απερχόμενο κυβερνητικό κόμμα, ούτε το ενδεχομένως νέο κυβερνητικό κόμμα να τοποθετούνται πάνω σ' αυτό. Διότι, θα έπρεπε να πουν «στοπ, εμείς δε δεχόμαστε να μεταφερθεί ούτε στη θάλασσα, ούτε στον αέρα, ούτε πουθενά». Ο Μπαράκ Ομπάμα θα κάνει τη δουλειά του για τα ηγετικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Και ο ελληνικός λαός πρέπει να δει τα δικά του. Πρέπει να δούμε τα συμφέροντα των λαών.

ΑΝΤ. ΣΡΟΪΤΕΡ: Σας άκουσα εξαιρετικά ευαισθητοποιημένη στο θέμα της μεγάλης φωτιάς στην Αττική. Αν δεν κάνω λάθος μένετε και σε περιοχή που κάηκε... Από τη μια έχουμε τις φωτιές, από την άλλη έχουμε τα αυθαίρετα, για τα οποία έχετε πει ότι τα δύο μεγάλα κόμματα σπρώχνουν, στην ουσία, τους πολίτες στην αυθαιρεσία. Τα αυθαίρετα κ. Παπαρήγα στην Ελλάδα, με βάση τα στοιχεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου, υπολογίζονται σε 1,5 εκατομμύρια ακίνητα, περίπου το 1/4 των κτισμάτων της χώρας. Μιλάμε για εκατομμύρια ψηφοφόρους, πολλοί από αυτούς φαντάζομαι ότι ψηφίζουν και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ζητάτε την κατεδάφιση των ήδη υπαρχόντων αυθαιρέτων ή όχι;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καταρχήν ζητάμε την κατεδάφιση όπου υπάρχουν βίλες και, κυρίως, ζητάμε να περάσουν στο Δημόσιο, να εξαγοραστούν ή να δημευθούν, η μεγάλη εκκλησιαστική περιουσία, η συνεταιριστική ιδιοκτησία, όπου υπάρχει, δηλαδή στα δάση, στα βουνά κτλ. Βεβαίως οι άνθρωποι, οι αγοραστές που αγόρασαν με δόσεις κάποια οικόπεδα ή που έχτισαν με άδειες, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αποζημιωθούν, γιατί δε φταίνε τα λαϊκά στρώματα που προσπάθησαν να λύσουν κάποια προβλήματα, επειδή οι κυβερνήσεις δεν τους έλυναν τα μεγάλα. Να σας πούμε για τα αυθαίρετα: Θα μπορούσε, για παράδειγμα, στις περιοχές που υπάρχουν αυθαίρετα σε μπαζωμένα ρέματα και σε περιοχές οι οποίες είναι ευαίσθητες στο ζήτημα του σεισμού, να γίνουν αναπλάσεις με ευθύνη της Εργατικής Κατοικίας, άρα λοιπόν με δημόσιες επενδύσεις. Πολλές εισφορές έχουν δώσει οι εργαζόμενοι, κι εσύ που εργάζεσαι δίνεις εισφορές στην εργατική κατοικία. Μπορούν να μετεγκατασταθούν, με συλλογικές μετεγκαταστάσεις και όχι βέβαια να αφήσουμε τον καθένα να του κατεδαφίσουν το σπίτι και μετά να του πούμε βρες ένα άλλο σπίτι για να ζήσεις... Το ζήτημα, λοιπόν, αν θέλετε, έχει να κάνει με το εξής: Πώς μπορεί να συνδυαστεί το να έχω δικαίωμα ιδιοκτησίας, να έχω σπίτι ανθρώπινο, σύγχρονο και να έχω και δεύτερο σπίτι - στις αρχές του 21ου αιώνα δεν είναι πολυτέλεια να έχεις ένα δεύτερο σπίτι στην εξοχή, δεν είναι καθόλου πολυτέλεια - πώς λοιπόν μπορεί να συνδυαστεί αυτό, χωρίς να υπάρχει όμως η κερδοσκοπία πάνω στη γη και η αγοραπωλησία. Εμείς προτείνουμε η γη να μετατραπεί σε λαϊκή ιδιοκτησία, αλλά ταυτόχρονα με σεβασμό στο δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας στο πρώτο σπίτι, ή και στο δεύτερο σπίτι, ή να υπάρχουν και άλλα μέσα για την αναψυχή του, για τη διασκέδαση. Επομένως, δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει το ζήτημα κατά των αυθαίρετων, χτυπώντας αν θέλετε λαϊκά στρώματα, τα οποία βρήκαν ένα «σωσίβιο» με το αυθαίρετο και βέβαια η ζωή τους έγινε περίπλοκη ακόμη πιο πολύ.

ΑΝΤ. ΣΡΟΪΤΕΡ: Ζητάτε να κατεδαφιστούν οι βίλες και με κάποιο τρόπο να νομιμοποιηθούν τα αυθαίρετα τα οποία δεν είναι βίλες, τα αυθαίρετα της εργατικής τάξης. Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα που θα ήθελα να μου το εξηγήσετε. Δηλαδή ο πλούσιος είναι παράνομος και άρα το σπίτι του κατεδαφίζεται και ο φτωχός, όταν είναι παράνομος δικαιολογείται, και άρα το σπίτι του παραμένει;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καταρχήν, την παρανομία αυτή την αγνόησαν οι κυβερνήσεις. Γιατί, πώς θα έπαιρναν ψήφους; Πώς λύθηκε το πρόβλημα μεταπολεμικά της ανασύνταξης του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, το οποίο είχε χτυπηθεί πάρα πολύ κατά τη διάρκεια της κατοχής και μετά, και αν θέλετε, παράδερνε και στις εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις; Επομένως δεν μπορούμε να τα φορτώσουμε στα λαϊκά στρώματα. Αρα, μιλάμε για κάτι άλλο. Δεν είμαστε εμείς στην εξουσία, δεν είναι ο λαός στην εξουσία για να εφαρμόσουμε το δικό μας πρόγραμμα. Από τη στιγμή λοιπόν που κυβερνά η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ και που οδηγούν με την πολιτική τους στην κερδοσκοπία της γης και τη συγκέντρωσή της σε λίγα χέρια, δε θα ξεκινήσουμε να χτυπήσουμε τα αυθαίρετα. Θα ξεκινήσουμε με την προστασία της ιδιοκτησίας της γης ως λαϊκής, με αναπλάσεις περιοχών, με φτηνή λαϊκή στέγη, έως και δωρεάν. Να η αντίφαση: 200.000 διαμερίσματα είναι απούλητα, και τα νέα ζευγάρια δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα πού θα μείνουν και δεν έχουν και να πληρώνουν και ενοίκιο. Αυτές τις αντιφάσεις δεν μπορεί να τις λύσει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, αλλά ο λαός θα τις λύσει με την ψήφο του.

Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΣ: Κα Παπαρήγα, η πολιτική του κόμματός σας στην Παιδεία είναι σαφής. Είστε υπέρ της δημόσιας Παιδείας και ζητάτε την κατάργηση της ιδιωτικής στη χώρα μας. Γιατί στερείτε το δικαίωμα κάποιων γονιών, εύπορων ή μη, να επιλέξουν ιδιωτικά σχολεία για τα παιδιά τους; Πείτε μου σας παρακαλώ, μια χώρα στην Ευρώπη ακόμα και στον κόσμο, δεν ξέρω, που να ισχύει μόνο η δημόσια Παιδεία.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Σήμερα δεν υπάρχει καμία χώρα στην Ευρώπη που έχει μόνο δημόσια Παιδεία. Βεβαίως, όλες οι χώρες ακριβώς επειδή ακολουθούν το ίδιο μοντέλο - να το πω έτσι, αν και δεν είναι μοντέλο - ανάπτυξης, έχουν ανοίξει τις πόρτες, τα παράθυρα, έχουν γκρεμίσει τα τείχη, έτσι ώστε οι επιχειρηματίες που δεν έκαναν κάποτε επενδύσεις στο χώρο της Παιδείας, να κάνουν επενδύσεις και να βγάζουν κέρδη. Κέρδη, κέρδη, κέρδη. Και βγάζουν κέρδη, και οικονομικά, αλλά «επενδύουν» και στο μυαλό των μαθητών, διότι τους ενδιαφέρει να χειραγωγούν τα μυαλά, από όσο γίνεται μικρότερη ηλικία. Οταν λέμε εμείς για δημόσια Παιδεία, εννοούμε δημόσια, δωρεάν, καθολική. Κανένας επιχειρηματίας δεν μπορεί να κάνει επένδυση στην Παιδεία. Βεβαίως, στον καπιταλισμό είμαστε, έχουν τόσους τομείς, βιομηχανία, αγροτική παραγωγή, ναυτιλία, συγκοινωνίες, τα πάντα, γιατί δηλαδή πρέπει να έχουμε επιχειρηματίες στην Παιδεία; Γιατί να αναλαμβάνουν οι επιχειρηματίες και να καθορίζουν το περιεχόμενο των βιβλίων, να εκδίδουν εκπαιδευτικά βιβλία, να κάνουν πιστοποίηση και μάλιστα ζητούν οι επιχειρηματίες, αυτοί να αποφασίζουν ποιος από αυτούς που έχει πτυχίο πανεπιστημίου, είναι ικανός να βρει δουλειά στο αντικείμενό του. Πρόκειται για κατάσταση τραγική. Και βομβαρδίζει τις τσέπες της λαϊκής οικογένειας και τα μυαλά των παιδιών. Διότι, αυτό που ενδιαφέρει τους επιχειρηματίες, είναι το εξής: Να μάθουν τα παιδιά ληξιπρόθεσμες γνώσεις, να γίνουν ένα ευέλικτο φτηνό εργατικό δυναμικό, να μάθουν να πειθαρχούν, να σκύβουν το κεφάλι. Επεμβαίνουν και στο περιεχόμενο. Και αν θέλετε, αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο κέρδος των επιχειρηματιών ότι, πέρα από το κράτος, έχουμε και τον επιχειρηματικό κόσμο που προσπαθεί να αποβλακώσει τους μαθητές, τις μαθήτριες, τους φοιτητές, αλλά με έναν πολύ ...σύγχρονο, ευρωπαϊκό και παγκοσμιοποιημένο τρόπο.

Παιδεία για όλους δωρεάν, χωρίς κανένα ταξικό φραγμό.

Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΣ: Καταλαβαίνω τον αγώνα σας κατά της κερδοσκοπίας και είναι αγώνας και πολλών. Αλλά αυτό που προτείνετε δεν μπορεί να γίνει, είναι μία ουτοπία. Το είπατε και η ίδια, δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη. Υπήρχε μόνο στο σοβιετικό σύστημα, το οποίο έχει καταρρεύσει. Εξάλλου πώς μπορεί σε ένα σύγχρονο κράτος, κ. Παπαρήγα, ένα κόμμα να διαθέτει επιχειρήσεις και ένας ιδιώτης να μην μπορεί να κάνει επιχείρηση στην Παιδεία;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Από το παράθυρο, πάλι άρχισε το παραμύθι των επιχειρήσεων. Θα απαντήσω σε αυτό. Το ΚΚΕ έχει επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν σχέση με έσοδα που το βοηθάνε να τυπώνει τον «Ριζοσπάστη», να τυπώνει το προπαγανδιστικό υλικό του, να βγάζει βιβλία - και αλίμονο αν περίμενε αυτά να του τα δώσει το κράτος ή οι επιχειρηματίες. Δεν είναι επιχειρήσεις που αποβλέπουν στα κέρδη, σε επενδύσεις στο χρηματιστήριο, σε πολυκλαδικές επενδύσεις, στον πλουτισμό στελεχών και στις ατομικές περιουσίες. Δεν έχουμε νεόπλουτους στο Κόμμα από τη στιγμή που τους ανατέθηκαν κάποια ηγετικά αξιώματα. Λοιπόν, ας αφήσουμε αυτό το παραμύθι για τις κομματικές επιχειρήσεις. Εμείς, ακριβώς επειδή δε θέλουμε να εξαρτιόμαστε από τον εκβιασμό επιχειρηματιών, προσπαθούμε - ιδιαίτερα στον τομέα της προπαγάνδας και των εκδόσεων - να έχουμε τη δική μας αυτοδυναμία.

Σ. ΚΟΣΙΩΝΗ: Κα Παπαρήγα, δήμοι που πρόσκεινται στο Κομμουνιστικό Κόμμα έχουν αρνηθεί να μπουν, στο Σύστημα Ανακύκλωσης επειδή αυτό είναι ένα σύστημα ιδιωτών. Και είναι πράγματι. Για παράδειγμα η Νίκαια. Παράλληλα, όμως, δεν προχωρούν και στη σύσταση κάποιας Δημοτικής Επιχείρησης Ανακύκλωσης, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Για παράδειγμα η Ελευσίνα. Πιστεύετε ότι έχουμε το περιθώριο πλαστικά, μπαταρίες, αλουμίνια να θάβονται κάτω από το χώμα; Μήπως, δηλαδή, θέλω να πω εδώ, η ιδεολογία συγκρούεται με την κοινή λογική;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καθόλου. Η ιδεολογία μας είναι πολύ στενά δεμένη με τη λαϊκή λογική και το λαϊκό συμφέρον - με αυτή την έννοια λέω λαϊκή λογική. Οταν επιδρούν στις περιβαλλοντικές πολιτικές, οι οποίες έχουν σα στόχο να ανοίξουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, δε σημαίνει ότι είμαστε αντίθετοι στην περιβαλλοντική πολιτική. Γιατί, παραδείγματος χάριν, δε μπορεί, όλο το σύστημα ανακύκλωση, χωματερές κλπ., να αντικατασταθεί από ένα δημόσιο έργο, δημόσιες επενδύσεις, βεβαίως με περιφερειακή ειδίκευση και γιατί πρέπει όλοι αυτοί οι χώροι να αποτελέσουν πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου, των επιχειρηματιών;

Να το πω καθαρά: Η κερδοφορία είναι ασυμβίβαστη με την προστασία του περιβάλλοντος. Εμπορεύονται τα πάντα. Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη. Ο δήμος της Νίκαιας δε σημαίνει ότι δε θέλει την ανακύκλωση ή δεν παίρνει τα μέτρα για την ανακύκλωση. Αλλά η ανακύκλωση, είναι ένα στοιχείο του προβλήματος. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, έχει γίνει παρέλαση εταιρειών, επιχειρήσεων, ακόμη και κρατών για το σύστημα αντιμετώπισης του προβλήματος των σκουπιδιών, για το βιολογικό καθαρισμό κλπ. Για μας λοιπόν, δεν είναι ασυμβίβαστη η προστασία του περιβάλλοντος - του φυσικού, του ανθρώπινου, του πολιτιστικού, του κοινωνικού, του ηθικού - με την ανάπτυξη.

Απ' την άλλη όμως, στο όνομα της οξύτητας του προβλήματος, δεν μπορούμε να δεχθούμε όλα αυτά που ακούμε σήμερα. Να σας πω ένα παράδειγμα: Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μα θα ήμασταν τρελοί να μη συμφωνήσουμε ότι πρέπει να χρησιμοποιούνται όλες οι μορφές της ενέργειας, με περιβαλλοντικά μέτρα. Θα κλείσουμε όμως τα μάτια σε αυτό που λέγεται πράσινη ανάπτυξη και πράσινη βιομηχανία; Γιατί, μήπως αυτοί δε θα απολύουν; Θα δώσουν πάνω από 30 ευρώ μεροκάματο; Αυτοί δε θα εφαρμόσουν την αντεργατική νομοθεσία; Αυτό, λοιπόν, που φαινομενικά είναι δίλημμα, βάζει επί τάπητος το εξής ζήτημα: Ανάπτυξη για ποιον και από ποιον. Ωστόσο, και μέσα στις σημερινές συνθήκες, διεκδικούμε περιβαλλοντική πολιτική.

Σ. ΚΟΣΙΩΝΗ: Εχετε δίκιο κα Παπαρήγα και νομίζω όλοι θα θέλαμε μια δημοτική επιχείρηση ανακύκλωσης, για παράδειγμα. Το ερώτημα είναι γιατί δεν το κάνουνε και μένουμε έξω από την ανακύκλωση. Θέλω να μου πείτε όμως συνολικά, αν είστε υπέρ ή κατά των ιδιωτικών επενδύσεων στον τομέα της πράσινης ανάπτυξης. Και θέλω να σας ρωτήσω, ένα παράδειγμα, γιατί ίσως θεωρήσετε ότι το έχετε απαντήσει ήδη. Αν έρθουν ιδιώτες να επενδύσουν καθαρή ενέργεια στην Πτολεμαΐδα, που λόγω των βρώμικων πρώτων υλών που χρησιμοποιεί η κρατική ΔΕΗ κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον ένα καρκίνο και η τοπική κοινωνία είναι απόλυτα εξαρτημένη εργασιακά από τη ΔΕΗ, θα πείτε όχι;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κα Κοσιώνη, βεβαίως με το σημερινό συσχετισμό δύναμης που υπάρχει, οι εργαζόμενοι είναι... «στα Τρίκαλα στα δυο στενά σκοτώσανε το Σακαφλιά». Εκεί έχουμε πάει. Δηλαδή, να προτιμήσεις το λιγνίτη, που οι κάτοικοι θέλουν τη ΔΕΗ και το λιγνίτη, δεν είναι αντίθετοι, να προτιμήσεις λοιπόν αυτό το λιγνίτη που σου στοιχίζει και ακριβά και σου στοιχίζει και στο περιβάλλον και σου φέρνει και καρκίνο ή να προτιμήσεις το πράσινο βιομήχανο με τις άλλες μορφές ενέργειας;

Αυτό, λοιπόν, το δίλημμα, πρέπει από ένα σημείο και μετά να αρθεί. Γι' αυτό εμείς, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα, μιλάμε για αντίσταση. Δηλαδή, οι μορφές ενέργειας που χρησιμοποιούνται, να σέβονται το περιβάλλον και εν πάση περιπτώσει, πρέπει να υπάρχει λαϊκός έλεγχος, λαϊκό κίνημα. Διότι, κοιτάξτε να δείτε, αν δεν έχεις την ιδιοκτησία του πλούτου, δεν μπορείς να κάνεις και έλεγχο. Αλλά, τουλάχιστον, να υπάρχει ένα αυτοτελές, χειραφετημένο κίνημα, το οποίο δε φιλάει τα χέρια και δε προσκυνάει τους βιομήχανους, αλλά τους αντιπαλεύει. Ετσι θα λύσουν αυτό το δίλημμα.

Το καθαρό μήνυμα ότι η κυβέρνηση της ΝΔ είναι πανέτοιμη να πάρει άμεσα όλα τα μέτρα ώστε τα βάρη της κρίσης να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, διασφαλίζοντας την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου, εξέπεμψε ο Κ. Καραμανλής και από το χτεσινό ντιμπέιτ. Ευλόγησε τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και το σύγχρονο δουλεμπόριο, υπερασπιζόμενος τα προγράμματα Stage στο δημόσιο τομέα, ενώ απαντώντας σε ερώτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αρνήθηκε πεισματικά να ληφθούν οποιαδήποτε μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, όπως η μείωση του ΦΠΑ, στο όνομα ότι τάχα δεν αντέχει η οικονομία! «Την ώρα που έχουμε πρόβλημα εσόδων είναι λάθος να εκπέμπουμε μήνυμα μείωσης των φόρων», ήταν η απάντησή του, επικαλούμενος ότι τάχα δεν το επιτρέπουν οι αντοχές της ελληνικής οικονομίας.

Για τα προγράμματα Stage στο δημόσιο τομέα είπε ότι «είναι μία απόλυτα νόμιμη διαδικασία». Ο Κ. Καραμανλής δεν παρέλειψε να επαναλάβει τις θέσεις του για κατάργηση των διαδηλώσεων και του πανεπιστημιακού ασύλου. Αθώωσε την πολιτική που αφανίζει τα δάση και καταστρέφει το περιβάλλον, ενώ δε δίστασε να εμφανίσει νομοσχέδια που δίνουν «γην και ύδωρ» στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως τα χωροταξικά σχέδια, ως φιλικά προς το περιβάλλον. Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής περίσσεψαν οι βερμπαλισμοί και οι φραστικοί λεονταρισμοί, φτάνοντας στο σημείο να υποβαθμίσει τη περιβόητη στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ σε μια απλή συμμαχία, προκειμένου να εμφανίσει μια εικόνα «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής».

Για την προώθηση ενός τριετούς «σταθεροποιητικού προγράμματος» με συνέχιση της μονόπλευρης λιτότητας για τα λαϊκά νοικοκυριά δεσμεύτηκε ο Γ. Παπανδρέου. Παραδέχτηκε ότι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι απόλυτα εναρμονισμένο με «αυτά που ζητά η Κομισιόν» και δήλωσε έτοιμος να προχωρήσει σε νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές δηλώνοντας: «Είμαστε έτοιμοι να λάβουμε δύσκολες αποφάσεις. Θα χτυπήσουμε εκεί που πονάει» η Κοινωνική Ασφάλιση. Παράλληλα, αποδέχτηκε την απόφαση της ΕΕ για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο δημόσιο κατά 5 χρόνια, ισχυριζόμενος ότι θα διαπραγματευτεί για να «παρατείνει τη μεταβατική περίοδο» για την εφαρμογή του μέτρου.

Δεσμεύτηκε για την τήρηση του συνόλου των αντεργατικών νομοθετημάτων των κυβερνήσεων του δικομματισμού και είπε ότι ο νόμος 2956/2001 του ΠΑΣΟΚ που νομιμοποίησε τα «δουλεμπορικά» δεν μπορεί να καταργηθεί γιατί είναι «κοινοτική οδηγία»! Στην ίδια ρότα, τάχτηκε υπέρ της λειτουργίας των ιδιωτικών κολεγίων και κάλεσε «μεγάλες εταιρείες να επενδύσουν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας». Για την εξωτερική πολιτική και τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, απαντώντας σε σχετική ερώτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, έθεσε ως προϋπόθεση την «αξιοποίηση» της απαράδεκτης συμφωνίας του Ελσίνκι, που αναγνωρίζει συνοριακές διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία πέραν της υφαλοκρηπίδας, ενώ επιχείρησε με μια «νεφελώδη» δήλωση να υποστηρίξει ότι οι σχέσεις που θα αναπτύξει με τις ΗΠΑ «θα είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας», σε μια προσπάθεια να σβήσει την πολιτική του «ευχαριστούμε» τις ΗΠΑ.

Στο απυρόβλητο της πολιτικής κριτικής άφησε ο πρόεδρος του ΣΥΝ και εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρας, τη «μαύρη», ανασφάλιστη εργασία και τα διάφορα προγράμματα που αξιοποιούνται σαν όχημα για να μετατρέπεται η νεολαία σε αναλώσιμη φτηνή εργατική δύναμη. Σε ερώτησή του προς τον Κ. Καραμανλή περιορίστηκε να καταγγείλει τα Stage (προγράμματα με τα οποία οι νέοι εργάζονται για λίγους μήνες χωρίς ασφάλιση και με μισθούς πτωχοκομείου) σαν «προγράμματα πελατειακών διευκολύνσεων των κομμάτων εξουσίας», παραπονούμενος λίγο έως πολύ ότι δεν είναι «προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας»! Με άλλα λόγια, για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα περιορίζεται στο ρουσφέτι και όχι στο γεγονός ότι με τα Stage χιλιάδες εργαζόμενοι φυτοζωούν, και μάλιστα χωρίς ασφάλιση.

Στις απαντήσεις και στην τοποθέτησή του ο Α. Τσίπρας αναλώθηκε σε διαπιστώσεις και διεκδικώντας ρόλο στη διαχείριση υποστήριξε ότι οι θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία είναι «ανταγωνιστικές με τα σχέδια των δυο μεγάλων κομμάτων». Σ' αυτό το μοτίβο επανέλαβε τα περί «πράσινης ανάπτυξης». Οσο για τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη, ο πρόεδρος του ΣΥΝ ανέκρουσε πρύμναν, για λόγους ψηφοθηρίας, αφού οι «εξεγερμένοι του Δεκέμβρη», που χωρούσαν σε «μια μεγάλη αγκαλιά», έγιναν στο ντιμπέιτ «βάνδαλοι», που είναι «ευθύνη της πανεπιστημιακής κοινότητας να τους απομονώσει».

Με το λαϊκισμό και την προσπάθεια να ψαρέψει σε θολά νερά να διαχέεται σε όλες του τις απαντήσεις, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, δεν έκρυψε λεπτό την αντιδραστική και ρατσιστική πολιτική του κόμματός του. Για το μεταναστευτικό, σημείωσε ότι έχουμε «αύξηση της εγκληματικότητας που σε μεγάλο βαθμό προέρχεται από τους μετανάστες». Είπε πως οι θέσεις του είναι ίδιες με εκείνες του Λαφοντέν, εξήγησε ότι βλέπει τους μετανάστες με όρους «οφέλους» προς την οικονομία - δηλαδή τις επιχειρήσεις - και παρέπεμψε σε συνεννόηση με την ΕΕ. Για την αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων κάλεσε «να πάρουμε παραδείγματα από άλλες χώρες της περιοχής που κι αυτές γύρω γύρω περιβάλλονται από πάρα πολλούς εχθρούς, όπως το Ισραήλ»! Στην τελική του τοποθέτηση, επανέλαβε τα περί «αυτοδημιούργητου» αρχηγού και σημείωσε ότι «διοικώ ανθρώπους και επιχειρήσεις», «ξέρω να κάνω οικονομία» και έτσι «νοικοκυρεμένα» θα διοικήσει και τη χώρα!

Για «στροφή της οικονομίας προς άλλη κατεύθυνση, να γίνει η οικονομία κοινωνικά και περιβαλλοντικά πιο υπεύθυνη» μίλησε ο εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος, χωρίς να θίγει στο ελάχιστο τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Κλείνοντας το μάτι στην προοπτική κυβερνήσεων συνεργασίας και παρουσιάζοντάς τις ως φάρμακο για την καταπολέμηση της διαφθοράς, είπε ότι στην Ελλάδα ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις διέλυσαν τη δημόσια διοίκηση. Επιχειρώντας να καρπωθεί το ενδιαφέρον του λαού για το περιβάλλον, οι απαντήσεις του δεν ξέφυγαν από το «οικολογικό» προφίλ, ενώ η προσπάθεια ολοκληρώθηκε με θεατρινισμούς, όπως ένα ποτήρι σκουρόχρωμο νερό από τον Ασωπό, και με πρόσκληση στο λαό να κρίνει με τη συνείδησή του.