ΑΝΤ. ΣΡΟΪΤΕΡ: Σας άκουσα εξαιρετικά ευαισθητοποιημένη στο θέμα της μεγάλης φωτιάς στην Αττική. Αν δεν κάνω λάθος μένετε και σε περιοχή που κάηκε... Από τη μια έχουμε τις φωτιές, από την άλλη έχουμε τα αυθαίρετα, για τα οποία έχετε πει ότι τα δύο μεγάλα κόμματα σπρώχνουν, στην ουσία, τους πολίτες στην αυθαιρεσία. Τα αυθαίρετα κ. Παπαρήγα στην Ελλάδα, με βάση τα στοιχεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου, υπολογίζονται σε 1,5 εκατομμύρια ακίνητα, περίπου το 1/4 των κτισμάτων της χώρας. Μιλάμε για εκατομμύρια ψηφοφόρους, πολλοί από αυτούς φαντάζομαι ότι ψηφίζουν και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ζητάτε την κατεδάφιση των ήδη υπαρχόντων αυθαιρέτων ή όχι;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καταρχήν ζητάμε την κατεδάφιση όπου υπάρχουν βίλες και, κυρίως, ζητάμε να περάσουν στο Δημόσιο, να εξαγοραστούν ή να δημευθούν, η μεγάλη εκκλησιαστική περιουσία, η συνεταιριστική ιδιοκτησία, όπου υπάρχει, δηλαδή στα δάση, στα βουνά κτλ. Βεβαίως οι άνθρωποι, οι αγοραστές που αγόρασαν με δόσεις κάποια οικόπεδα ή που έχτισαν με άδειες, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αποζημιωθούν, γιατί δε φταίνε τα λαϊκά στρώματα που προσπάθησαν να λύσουν κάποια προβλήματα, επειδή οι κυβερνήσεις δεν τους έλυναν τα μεγάλα. Να σας πούμε για τα αυθαίρετα: Θα μπορούσε, για παράδειγμα, στις περιοχές που υπάρχουν αυθαίρετα σε μπαζωμένα ρέματα και σε περιοχές οι οποίες είναι ευαίσθητες στο ζήτημα του σεισμού, να γίνουν αναπλάσεις με ευθύνη της Εργατικής Κατοικίας, άρα λοιπόν με δημόσιες επενδύσεις. Πολλές εισφορές έχουν δώσει οι εργαζόμενοι, κι εσύ που εργάζεσαι δίνεις εισφορές στην εργατική κατοικία. Μπορούν να μετεγκατασταθούν, με συλλογικές μετεγκαταστάσεις και όχι βέβαια να αφήσουμε τον καθένα να του κατεδαφίσουν το σπίτι και μετά να του πούμε βρες ένα άλλο σπίτι για να ζήσεις... Το ζήτημα, λοιπόν, αν θέλετε, έχει να κάνει με το εξής: Πώς μπορεί να συνδυαστεί το να έχω δικαίωμα ιδιοκτησίας, να έχω σπίτι ανθρώπινο, σύγχρονο και να έχω και δεύτερο σπίτι - στις αρχές του 21ου αιώνα δεν είναι πολυτέλεια να έχεις ένα δεύτερο σπίτι στην εξοχή, δεν είναι καθόλου πολυτέλεια - πώς λοιπόν μπορεί να συνδυαστεί αυτό, χωρίς να υπάρχει όμως η κερδοσκοπία πάνω στη γη και η αγοραπωλησία. Εμείς προτείνουμε η γη να μετατραπεί σε λαϊκή ιδιοκτησία, αλλά ταυτόχρονα με σεβασμό στο δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας στο πρώτο σπίτι, ή και στο δεύτερο σπίτι, ή να υπάρχουν και άλλα μέσα για την αναψυχή του, για τη διασκέδαση. Επομένως, δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει το ζήτημα κατά των αυθαίρετων, χτυπώντας αν θέλετε λαϊκά στρώματα, τα οποία βρήκαν ένα «σωσίβιο» με το αυθαίρετο και βέβαια η ζωή τους έγινε περίπλοκη ακόμη πιο πολύ.

ΑΝΤ. ΣΡΟΪΤΕΡ: Ζητάτε να κατεδαφιστούν οι βίλες και με κάποιο τρόπο να νομιμοποιηθούν τα αυθαίρετα τα οποία δεν είναι βίλες, τα αυθαίρετα της εργατικής τάξης. Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα που θα ήθελα να μου το εξηγήσετε. Δηλαδή ο πλούσιος είναι παράνομος και άρα το σπίτι του κατεδαφίζεται και ο φτωχός, όταν είναι παράνομος δικαιολογείται, και άρα το σπίτι του παραμένει;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καταρχήν, την παρανομία αυτή την αγνόησαν οι κυβερνήσεις. Γιατί, πώς θα έπαιρναν ψήφους; Πώς λύθηκε το πρόβλημα μεταπολεμικά της ανασύνταξης του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, το οποίο είχε χτυπηθεί πάρα πολύ κατά τη διάρκεια της κατοχής και μετά, και αν θέλετε, παράδερνε και στις εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις; Επομένως δεν μπορούμε να τα φορτώσουμε στα λαϊκά στρώματα. Αρα, μιλάμε για κάτι άλλο. Δεν είμαστε εμείς στην εξουσία, δεν είναι ο λαός στην εξουσία για να εφαρμόσουμε το δικό μας πρόγραμμα. Από τη στιγμή λοιπόν που κυβερνά η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ και που οδηγούν με την πολιτική τους στην κερδοσκοπία της γης και τη συγκέντρωσή της σε λίγα χέρια, δε θα ξεκινήσουμε να χτυπήσουμε τα αυθαίρετα. Θα ξεκινήσουμε με την προστασία της ιδιοκτησίας της γης ως λαϊκής, με αναπλάσεις περιοχών, με φτηνή λαϊκή στέγη, έως και δωρεάν. Να η αντίφαση: 200.000 διαμερίσματα είναι απούλητα, και τα νέα ζευγάρια δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα πού θα μείνουν και δεν έχουν και να πληρώνουν και ενοίκιο. Αυτές τις αντιφάσεις δεν μπορεί να τις λύσει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, αλλά ο λαός θα τις λύσει με την ψήφο του.