Είδες που τελικά είναι ωραίο πράγμα ο σοσιαλισμός...

Ξυπνάς το πρωί κι είναι αλλιώς τα πράγματα.

Ανοίγεις την εφημερίδα του εργολάβου που έβγαλε τους «δικούς του» βουλευτές και μαθαίνεις ότι ήδη η σοσιαλιστική κυβέρνηση δέχεται συγχαρητήρια από τον Ομπάμα. Αναβάθμιση (σε πείσμα του Πρετεντέρη που έγραφε παλιότερα πως οι Αμερικάνοι ούτε που ξέρουν πού πέφτει η Ελλάδα), τώρα αντί για τάγμα θα στείλουμε Μεραρχία στο Αφγανιστάν.

Πας στην τράπεζα να ζητήσεις ρύθμιση για το δάνειο που σε πνίγει και σου λένε «μα, κύριε, έχουμε σοσιαλισμό σήμερα, ορίστε ένα νέο δάνειο». Αλλο που εσύ ο μίζερος το βλέπεις σα καινούρια θηλιά.

Ανοίγεις την τηλεόραση κι ακούς να τρέχουν οι μεταρρυθμίσεις. Αναρωτιέσαι γιατί βιάζονται, αλλά η απάντηση είναι ήδη γραμμένη στην εφημερίδα του εφοπλιστή «στη βράση κολλάει το σίδερο».

Μόνη παραφωνία αυτοί οι κομμουνιστές που επιμένουν πως το απόγευμα κιόλας - μετά την κηδεία του Νικόλα, που στα 78 του ήταν ακόμα μπαρκαρισμένος μέχρι που τον φάγανε τα μαύρα τα ψάρια - πρέπει να μαζευτείτε, να οργανωθείτε, να δείτε τι θα κάνετε για να παλέψετε πριν καταντήσετε όλοι ενεργητικά γερασμένοι...

Αλλάζεις κανάλι, δεν είσαι εσύ τώρα για τέτοια δύσκολα. Αλλά πάλι σε κλάμα πέφτεις. Κάνουν παρέλαση οι ευαίσθητοι. Καταθέτουν, λέει, τις παραιτήσεις τους μες στο κλάμα. Παράξενο. Κανένας τους δεν έκλαιγε όταν καίγονταν τα δάση, ούτε όταν έμπαινε το καινούριο χαράτσι στα διόδια.

Μια καινούρια μέρα ξημέρωσε. Ολες οι βαλβίδες εκτόνωσης καλογιαλισμένες. Κάποιοι διανοούμενοι, ειδικά αυτοί, θα γράψουν και πάλι ωραία κείμενα - επαναστάσεις επί χάρτου -, κάποιοι καλλιτέχνες θα ανακαλύψουν και πάλι την αισθητική - αρκεί να μη λερώνει τα χέρια τους κανένας μουντζούρης - και οι δημοσιογράφοι θα γράψουν και πάλι μεγάλα ρεπορτάζ για την ανθρώπινη δυστυχία κάπου αλλού.

Μα, πάψε πια να ξεφυλλίζεις τον «Ριζοσπάστη»! Τι ψάχνεις; Δεν τους ακούς; Ολο ότι δεν πρόκειται να αλλάξει ο κόσμος αν δεν είσαι εσύ πρωταγωνιστής λένε. Πάνε να σε βάλουνε στα δύσκολα, ενώ πρέπει να απολογούνται γιατί οι ακρωτηριασμένοι δεν παρελαύνουν στητοί. Κοίτα, κοίτα τι λένε: Οτι στον καιρό της δυστυχίας το κεφάλι σκύβει περισσότερο κι ότι για να σηκωθεί, πρέπει η συνείδηση να έρθει απ' έξω, από τις σχέσεις που διαμορφώνονται στην κίνηση και την αντιπαράθεση με το κεφάλαιο. Οτι αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει και αναπτύσσεται το λαϊκό κίνημα. Κάτι τέτοια λένε και δεν έχει διείσδυση ο λόγος τους, όπως λέει και η πρωινή του συγκροτήματος, που ξαφνικά την έπιασε ο πόνος για το ΚΚΕ. `Η μήπως δοκιμάζει συνταγές ενάντια στο ΚΚΕ; Κούνια που τους κούναγε...

Εϊ, πού πας; Στο ΠΑΜΕ; Καλά ακόμα δε ψηφίσαμε σοσιαλισμό και φεύγεις; Τόσο αναχωρητής είσαι πια; Στάσου. Κοίτα. Ολα τα κανάλια μιλάνε για τις μεγάλες αλλαγές στο υπουργικό συμβούλιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμος να καταθέσει τις εποικοδομητικές προτάσεις του, κι εσύ φεύγεις;

Καλά ...δε νιώθεις καθόλου ηττημένος; Και πού πας χωρίς συμμάχους; Πού είπες ότι είναι το ραντεβού; Στη Wind; Τι είναι αυτό;

Και τι είναι αυτό που τραγουδάς; «Πώς να με κάνουν να τον δω, τον ήλιο μ' άλλα μάτια; Στα ηλιοσκαλοπάτια μ' έμαθε η μάνα μου να ζω... Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά;».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΚΕ: ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΕΙΣΜΑ να ανταποκριθούμε στις λαϊκές ανάγκες

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Καθαρή νίκη του κ. Παπανδρέου

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αλλαξε σελίδα η χώρα

ΕΘΝΟΣ: ΜΕΡΕΣ '81 με θρίαμβο Γιώργου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Θρίαμβος Γιώργου, Συντριβή και παραίτηση Καραμανλή

ΤΑ ΝΕΑ: Ιστορική νίκη Γιώργου

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ριζικές αλλαγές από την κυβέρνηση Παπανδρέου

Η ΑΥΓΗ: Εντολή, υπό όρους

Η ΧΩΡΑ: Καλή ξεκούραση κύριε Καραμανλή

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΝΕΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ Φιλελεύθεροι πολίτες

ΑΥΡΙΑΝΗ: Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ στον Γιώργο και στην Ντόρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΤΑ "ΡΕΤΙΡΕ" ΤΗΣ ΝΔ ΕΦΕΡΑΝ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΑΝΕΛΑΒΕ ΜΕ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ

«Εν ονόματι ενός παρελθόντος που ξαφνικά το ονοματίζουν κακό, κλειδώνουν το μέλλον στα υπόγεια. Οι απόστολοι της αιωνιότητας γρήγορα ξεπέφτουν σε υπαλληλάκους της στιγμής (...) λένε: η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη, η κατάσταση απαιτεί συναινέσεις, οι ανάγκες είναι επιτακτικές (...) παρουσιάζουν έναν μονοδιάστατο αλλά πολύπλοκο κόσμο: δεν υπάρχουν πια μεγάλες ιδέες και βαθιές διαιρέσεις, η ιστορία έχει ξεμπερδέψει με τις συγκρούσεις (...) οι προφήτες της ρήξης έχουν απολυθεί από τους υπαλλήλους της συναίνεσης. Οι λεγεώνες τους είναι εντυπωσιακές, έλεγε γι' αυτούς τους υπαλλήλους ο φιλόσοφος Ανρί Μαλέρ: «Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως το "status quo" θα γίνει υποφερτό, αν του βρουν τις κατάλληλες δικαιολογίες. Η πολιτική εξαντλείται στην αστυνόμευση, η εναλλακτική λύση στην εναλλαγή, το πέρασμα από τη Δεξιά στην "Αριστερά" σε μια διαδοχή από εναλλασσόμενες σταθμεύσεις» (...) στην κοινωνία που έχουν να προτείνουν, η άναρχη δράση των λίγων είναι η προϋπόθεση για την ακρωτηριασμένη ζωή των πολλών» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Ο Ομπάμα έχει ανησυχήσει τόσο πολύ για τον ρόλο που παίζουν τα χρήματα των φαρμακευτικών και ασφαλιστικών εταιρειών, ώστε έχει φθάσει σε σιωπηρή συμφωνία μαζί τους να ξεχάσει τις διατάξεις για τη δημόσια ασφάλιση και τον καθορισμό ανωτάτων τιμών στα φάρμακα με αντάλλαγμα να τον αφήσουν ήσυχο (...) Οι φαρμακευτικές εταιρείες είναι τόσο ευχαριστημένες με την εξέλιξη των πραγμάτων, ώστε αποφάσισαν να διαθέσουν 120 εκατομμύρια δολάρια για να υποστηρίξουν τη διαφαινόμενη "λάιτ" εκδοχή της μεταρρύθμισης. "Πρέπει πάντα να επιδιώκεις το πολιτικά εφικτό", λέει ο Τζον Τζόνας. Το περίμενε, άραγε, ο Ομπάμα ότι θα έπαιρνε τόσο γρήγορα μαθήματα από τους λομπίστες;» (ο Μ. Μητσός, επίσης στα ΝΕΑ).