1. Με αφορμή τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες επιχειρείται τεχνητή όξυνση και ο διαχωρισμός του λαού μας με βάση τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Την ίδια στιγμή που τον ελληνικό λαό τον απασχολούν μεγάλα και οξύτατα προβλήματα και η κυβέρνηση υλοποιεί ή προγραμματίζει νέα αντιλαϊκά μέτρα, που απορρέουν από τη συμμετοχή στην ΟΝΕ και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και τις αξιώσεις τους για παραπέρα περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών, στο όνομα, δήθεν, της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, ένα αποσπασματικό, άρα δευτερεύον, ζήτημα, όπως η μη αναγραφή του θρησκεύματος, γίνεται μοχλός αποπροσανατολισμού του λαού από τα μεγάλα προβλήματά του. Η μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες ως μέτρο είναι ανεπαρκές, αφού δε βασίζεται και δεν επικεντρώνει στο κύριο, που είναι ο διαχωρισμός Εκκλησίας - κράτους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως όλα δείχνουν, επεδίωξε σκόπιμα αυτή την εξέλιξη και την πυροδότησε. Από την άλλη πλευρά και η ηγεσία της Εκκλησίας τροφοδοτεί την ένταση, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συμπεριφέρεται υποκριτικά στο θέμα αυτό. Από τη στιγμή που διαπιστώνει ότι από την πλευρά της Εκκλησίας υπάρχει τάση υπέρβασης του ρόλου της, έπρεπε να έχει επιδιώξει το χωρισμό κράτους - Εκκλησίας στη Βουλή, με τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Παράλληλα, ενώ τάσσεται στα λόγια υπέρ της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, προωθεί τις διαδικασίες της Σένγκεν και ενισχύει τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς καταστολής του λαϊκού κινήματος, προωθώντας με γρήγορους ρυθμούς την παραπέρα ενσωμάτωση της χώρας στην ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη Πραγμάτων.

2. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εμφανίζει το μέτρο της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες ως πράξης συντονισμένης με τα σύγχρονα δεδομένα. Στην πραγματικότητα, πίσω από αυτό τον αστικό εκσυγχρονισμό, που έπρεπε να είχε γίνει πριν από πολλά χρόνια, βρίσκεται η επιδίωξή της να προωθηθεί η πρακτική και η ιδεολογία του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου και του «Ευρωπαίου πολίτη». Βρίσκεται η επιδίωξη της πλήρους υποταγής του λαού στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων και η κατάργηση κάθε ιδέας για λαϊκή πάλη στο εθνικό πεδίο. Η αντίδραση της ηγεσίας της Εκκλησίας στα κυβερνητικά σχέδια με σημαία της την Ορθοδοξία, δεν απαντά στα σύγχρονα και πραγματικά προβλήματα του λαού και στους κινδύνους που απειλούν τον τόπο. Η συσπείρωση του λαού είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία σήμερα, με επίκεντρο όμως την υπεράσπιση και διασφάλιση των λαϊκών κατακτήσεων από την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου, από τις επιλογές της ΕΕ, από τις απειλές του ΝΑΤΟ. Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στην ηγεσία της Εκκλησίας σήμερα δεν καθορίζεται από τις φιλοσοφικές διαφορές μας, που είναι αυτονόητες, αλλά από το γεγονός ότι η ηγεσία της Εκκλησίας προσπαθεί να μετατρέψει τη θρησκεία σε πολιτικό όπλο για την αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων, που σχετίζονται με διεθνείς ή εσωτερικές επιλογές. Ενδιαφέρεται, επίσης, να μη χάσει τα όποια προνόμια τής παρέχει η σύμπλεξή της με το κράτος. Αλλά και η κυβέρνηση αξιοποιεί την τέτοια στάση της ηγεσίας της Εκκλησίας, για να ποδηγετεί το λαό, ακόμη και τότε που συγκρούεται μαζί της, όπως τώρα που η Εκκλησία επιδιώκει να έχει διακριτό ρόλο μέσα στο κράτος.

3. Οι θέσεις του ΚΚΕ δεν επιδέχονται παρερμηνείες. Πολύ περισσότερο δεν επιδέχονται κατηγορίες για εθνικισμό και ουδετερότητα, όπως επιχειρούν η ηγεσία του ΣΥΝ και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όλοι εκείνοι που στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική και τη λεγόμενη «ευρωπαϊκή πορεία». Πραγματικός αντιεθνικιστής και διεθνιστής είναι όποιος αντιπαλεύει τις επιλογές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και όχι όποιος συμπαρατάσσεται μαζί τους στο όνομα της «σύγχρονης πραγματικότητας» και της «παγκοσμιοποίησης»! Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να γίνει ούτε συνεργός, ούτε υποστηρικτής της κυβερνητικής πολιτικής στο όνομα ενός επιμέρους και περιορισμένης αξίας μέτρου.

4. Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να προβάλλει τη θέση για διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, που πρωτοδιατύπωσε το 1918 και ταυτόχρονα με την ίδρυσή του. Παράλληλα, το ΚΚΕ θα συνεχίσει να αντιπαλεύει τις απόπειρες διαχωρισμού του λαού με βάση τη θρησκευτική συνείδηση. Η γραμμή συσπείρωσης της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων βρίσκεται στα μέτωπα κατά των ιδιωτικοποιήσεων, της Σένγκεν, των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων, της αντιδραστικής αλλαγής του ασφαλιστικού συστήματος που ετοιμάζεται, της ΝΑΤΟικής παρουσίας, των αρνητικών σχεδιασμών που προωθούνται στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια. Σ' αυτή τη βάση το ΚΚΕ καλεί το λαό να συσπειρωθεί, να αντισταθεί και να αντεπιτεθεί.