Το πεδίο για τη διαμάχη μεταξύ των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων δημιουργήθηκε καθώς η υπουργός δε διευκρίνισε αν εννοεί τις μονάδες μηχανικής ανακύκλωσης - κομποστοποίησης, αφήνοντας ανοιχτό το «παράθυρο» στις μονάδες αυτές να συμπεριληφθούν ακόμη και αυτές της καρκινογόνου καύσης ή της βιολογικής ξήρανσης.
Ηδη με δημοσιεύματα στον Τύπο αρχίζει να γίνεται έμμεση προπαγάνδιση της μιας ή της άλλης μεθόδου, ενώ - κατά ...σύμπτωση - την ίδια μέρα των ανακοινώσεων της υπουργού, σε εκδήλωση που διοργάνωσε στην Αθήνα η invest in Greece (εταιρεία για την προώθηση ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα) μαζί με το Σουηδικό Εμπορικό Συμβούλιο, παρουσιάστηκαν οι τεχνολογίες 7 σουηδικών εταιρειών που ασχολούνται με έργα διαχείρισης απορριμμάτων. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης ημερίδας αναφέρθηκαν οι επενδυτικές ευκαιρίες στον κλάδο, καθώς και οι διευκολύνσεις (βλέπε κρατικές επιδοτήσεις) από τον αναπτυξιακό νόμο, τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, αλλά και το Πρόγραμμα του ΕΣΠΑ...
Και οι εταιρείες διαχείρισης απορριμμάτων μυρίστηκαν «ψητό» μέσω της «πράσινης» ανάπτυξης και εφορμούν, εκμεταλλευόμενες την πολιτική ιδιωτικοποίησης που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά την προηγούμενη της ΝΔ. Κι όλα αυτά άσχετα αν η πολιτική αυτή είναι ιδιαίτερα επιβλαβής και για την υγεία και για το περιβάλλον (με την εκπομπή διοξινών και διοξειδίου του άνθρακα), ενώ θα επιφέρει πρόσθετα χαράτσια, αφού οι τεχνολογίες αυτές κοστίζουν πολλαπλάσια και θα προκαλέσουν αντίστοιχη αύξηση των ανταποδοτικών δημοτικών τελών... Αλλο ένα ακόμη ζήτημα που αναδεικνύει την ανάγκη κεντρικού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων αποκλειστικά από το κράτος με γνώμονα τη Δημόσια Υγεία. Αλλά αυτό απαιτεί κοινωνία χωρίς επιχειρηματίες και αντίστοιχη πολιτική.
Χρόνο με τον χρόνο ολοένα και περισσότεροι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί (γ.τ.ο.) αποκτούν την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την ανάλογη άδεια κυκλοφορίας στην Ευρωπαϊκή αγορά από το αρμόδιο Συμβούλιο υπουργών. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως οι μέχρι σήμερα ρυθμοί έγκρισης μεταλλαγμένων τροφίμων και ζωοτροφών, δεν ικανοποιούν την ΕΕ αφού όπως είπε σε πρόσφατη ομιλία της στις Βρυξέλλες, η Επίτροπος Γεωργίας, Μ.Φ. Μπόελ, η καθυστέρηση που παραρατηρείται στην χορήγηση αυτών των εγκρίσεων, «αποτελεί μία πραγματική οικονομική απειλή». To αιτολόγησε, λέγοντας ότι η ΕΕ αναγκάζεται να εισάγει ζωοτροφές από τις ΗΠΑ, επιμολυσμένες με γ.τ.ο, αλλά σε τόσο χαμηλό ποσοστό που δεν αποτελούν καμία απειλή. Με λίγα λόγια ζήτησε να αρθούν τα εμπόδια που μπαίνουν από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Κοινότητας ή ορισμένων κρατών - μελών, γιατί αλλιώς θα αναγκαστούμε να εισάγουμε ζωοτροφές από άλλες χώρες με πολύ υψηλότερο κόστος, με αποτέλεσμα αυτό να μετακυλιστεί στο κόστος της ζωικής παραγωγής, με ανάλογες συνέπειες σε παραγωγούς και καταναλωτές. Ηταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική σχετικά με τους εγκεκριμένους γ.τ.ο, λέγοντας ότι αυτοί κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλη την ΕΕ - προφανώς και στην Ελλάδα - και δεν πρέπει να μπαίνει ούτε καν ως ερώτημα η «αποδιάρθρωση της αγοράς στον τομέα αυτό»! Κατά τα λοιπά στην χώρα μας, σύμφωνα με όλους τους υπουργούς που περνούν κατά καιρούς από τα αρμόδια υπουργεία, ισχύει η «απαγόρευση» διακίνησης, εμπορίας και καλλιέργειας μεταλλαγμένων...
Με την αποχώρηση και των τελευταίων 600 εργαζομένων στον ΟΤΕ τον περασμένο Σεπτέμβρη (με τα αποκαλούμενα προγράμματα «εθελούσιας εξόδου»), ανοίγει πλέον ο δρόμος για την περαιτέρω συρρίκνωση του προσωπικού κατά 2.000 άτομα, όπως έχει προαναγγείλει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Π. Βουρλούμης από τη ΔΕΘ. Στον ιδιωτικοποιημένο ΟΤΕ, η μείωση του «εργατικού κόστους», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους, είναι πρώτιστο μέλημα της γερμανοελληνικής διοίκησης. Στο πλαίσιο αυτό, ήδη στον ΟΤΕ επεξεργάζονται το νέο σχέδιο μείωσης του προσωπικού, με βάση την «αποδοτικότητα». Το σχέδιο αυτό, όπως λένε τα στελέχη του Οργανισμού, αφορά σε μια πιο «εξατομικευμένη προσέγγιση, με βάση την ποιοτική αξιολόγηση των εργαζομένων» και προσθέτουν ότι ήδη έχουν συνταχθεί μελέτες ανά διεύθυνση που προσδιορίζουν σε ποιους συγκεκριμένους εργαζόμενους μπορούν να δοθούν κίνητρα, ώστε να αποφασίσουν να φύγουν οικειοθελώς. Με αυτά και αυτά, το εργασιακό τοπίο στον ΟΤΕ αλλάζει άρδην τα τελευταία χρόνια. Αρκεί να σημειωθεί ότι σε διάστημα ενός χρόνου (Οκτώβρης 2005 - Οκτώβρης 2006) το προσωπικό του ΟΤΕ συρρικνώθηκε κατά 4.795 άτομα, με την υπογραφή και της πλειοψηφίας της ΟΜΕ - ΟΤΕ! Για δε την κάλυψη των κενών θέσεων, προγραμματίζονται ορισμένες προσλήψεις, με ατομικές συμβάσεις εργασίας και όρους «αγοράς». Και ο νοών νοείτω. Το βέβαιο είναι ότι στο όνομα της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας», όλο και θα θυσιάζονται όποια ακόμα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις έχουν απομείνει στον ΟΤΕ. Η μείωση εργαζομένων με ταυτόχρονη αύξηση δραστηριοτήτων σημαίνει εντατικοποίηση, επομένως και αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και ταυτόχρονα προσφορά κακών υπηρεσιών στο λαό, αφού το μέλημα για παροχή καλών υπηρεσιών θα είναι οι μεγάλοι πελάτες, δηλαδή οι επιχειρήσεις. Να γιατί χρειάζεται κοινωνικοποίηση, δηλαδή τομέας τηλεπικοινωνιών λαϊκή περιουσία. Σημειώστε, τέλος, ότι σε πρόσφατη έκθεση της «Citιgroup» (τραπεζικό μονοπώλιο), αναφερόταν ότι αναμένει μείωση των εργαζομένων του ΟΤΕ κατά 1.500 άτομα μέσα στη διετία 2010 - 2011.
Το ίδιο θα επιδιώξει να κάνει και τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε η ΝΔ. Και είναι βέβαιο ότι θα πετύχει στο αντιλαϊκό της έργο, αν οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν κάνουν ένα ουσιαστικό ποιοτικό βήμα στον τρόπο που οργανώνουν την άμυνά τους. Χωρίς να υποτιμά κανείς ακόμα και την πιο μικρή κατάκτηση, το ζητούμενο σήμερα για το εργατικό λαϊκό κίνημα φτάνει πολύ πιο μακριά από το να διεκδικεί μια πενιχρή αύξηση, να αναλώνεται σε ένα συντεχνιακό αγώνα με χαμηλές προσδοκίες και αιτήματα. Ενας τέτοιος αγώνας είναι καταδικασμένος να αποτυγχάνει, ακόμα και στον κοντοπρόθεσμο στόχο του, όσο ο εργαζόμενος στην πάλη του δε συνειδητοποιεί τον πραγματικό αντίπαλο. Οσο δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό το οποίο έχει απέναντί του είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, μακριά και ενάντια στα δικά του πραγματικά συμφέροντα.