ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΙΚΑΙΑΣ

Αύξηση υπηρεσιών με μείωση προσωπικού!

Η πληρότητα αυξήθηκε από 62,5% το 1998 σε 68,9% το 1999, ενώ το προσωπικό από 1.905 άτομα το 1991 μειώθηκε σε 1.816 σήμερα
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση μειώνει τα κονδύλια των εφημεριών

Από παλιότερη κινητοποίηση στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας

Ο οικονομικός στραγγαλισμός και η επιδίωξη της κυβέρνησης να καλυφθούν οι λειτουργικές δαπάνες των νοσοκομείων αποκλειστικά μέσω των εσόδων από τα ασφαλιστικά ταμεία έχει οδηγήσει το Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας σε χρέη 9,008 δισ. δραχμών προς τους προμηθευτές.

Την ίδια ώρα που το νοσοκομείο έχει αυτό το χρέος προς τους προμηθευτές, τα ασφαλιστικά ταμεία, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσαν χτες στη δημοσιότητα οι γιατροί στη διάρκεια της γενικής τους συνέλευσης, χρωστούν 5,047 δισ. δραχμές (εκ των οποίων τα 3,4 δισ. τα οφείλει το ΙΚΑ ενώ ακολουθεί ο ΟΓΑ με 0,47 δισ.).

Θύματα της ίδιας λογικής των περικοπών έπεσαν και οι εφημερίες, καθώς το υπουργείο Υγείας περιέκοψε τα κονδύλια με αποτέλεσμα να μειωθούν οι εφημερίες κατά 30%. Οι γιατροί είχαν αποφασίσει να μην κάνουν εφημερίες από χτες, όμως με απόφαση της γενικής τους συνέλευσης δε θα προχωρήσουν στις κινητοποιήσεις μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα μετά την υπόσχεση του ΔΣ ότι θα ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.

Οι γιατροί ζητούν επιπλέον 100 εκατ. δραχμές για τις εφημερίες. Επίσης, ζητούν την αναμόρφωση του οργανισμού του νοσοκομείου, αφού έχουν δημιουργηθεί νέα τμήματα και νέα κρεβάτια με αποτέλεσμα, αν και οι οργανικές θέσεις δεν παρουσιάζουν μεγάλες ελλείψεις βάσει των θέσεων που προβλέπει ο παλαιός οργανισμός, οι ελλείψεις μόνο στο νοσηλευτικό προσωπικό να ξεπερνούν τις 100 θέσεις.

Ο κρατικός προϋπολογισμός καλύπτει μόνο τη μισθοδοσία των εργαζομένων. Το νοσοκομείο δαπανά ετησίως 1.5 δισ. για την περίθαλψη απόρων ασθενών και 1,5 δισ. για το Κέντρο Αιμοδοσίας.

Το Νοσοκομείο Νίκαιας έχει 716 κλίνες, από τις οποίες δε λειτουργούν οι 40, λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού. Το 1991 το προσωπικό ήταν 1.905 άτομα, ενώ σήμερα μειώθηκε σε 1.816 άτομα. Μάλιστα 215 άτομα απασχολούνται σε καθήκοντα αλλότρια από αυτά για τα οποία είχαν προσληφθεί.

Κι ενώ το προσωπικό μειώνεται, την ίδια στιγμή αυξάνεται η πληρότητα του νοσοκομείου και η προσφορά:

Το 1998 το νοσοκομείο είχε πληρότητα 62,5% και το 1999 68,9%
Το 1998 νοσηλεύτηκαν 29.034 ασθενείς, εξετάστηκαν στις εφημερίες 160.591 ασθενείς, στα τακτικά ιατρεία 115.000 ασθενείς, έγιναν 7.500 χειρουργεία και 2.500.000 εργαστηριακές εξετάσεις
Το 1999 νοσηλεύτηκαν 30.565 ασθενείς, εξετάστηκαν στις εφημερίες 177.117 ασθενείς, στα τακτικά ιατρεία 125.000 ασθενείς, έγιναν 8.200 χειρουργεία και 2.800.000 εργαστηριακές εξετάσεις.

Οι γιατροί ζητούν επίσης την άμεση ολοκλήρωση του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών, τον προγραμματισμό του εξοπλισμού του, την άμεση προκήρυξη δύο θέσεων επιμελητών στο παθολογοανατομικό εργαστήριο, την έγκριση των αιτημάτων για εξοπλισμό και την επέκταση της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας και των χειρουργείων καθώς και την άμεση αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσε ο περσινός σεισμός.

Στη χτεσινή συνέλευση των γιατρών παραβρέθηκε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής το βουλευτή Π. Κοσιώνη. Επίσης, παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της δημοτικής παράταξης «Δημοκρατική Ενότητα Νίκαιας», οι οποίοι δεσμεύτηκαν να φέρουν τα προβλήματα του νοσοκομείου στην επόμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Είμαι με την Πορτογαλία...

Στις 24.6.1998 είχα γράψει στα «Διακριτικά» ότι, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου που γινόταν τότε, ήμουν με τη Βραζιλία. (Σύντροφος, φίλος και συνάδελφος στο «Ρ» - όνομα και μη χωριό - μου είχε απαντήσει την επομένη από την ίδια στήλη, δηλώνοντας διαφορετική ποδοσφαιρική προτίμηση κι επιχειρώντας, με τη χρησιμοποίηση «ιδεολογικοπολιτικών ακροβατισμών», να αντικρούσει τα επιχειρήματά μου, που εξηγούσαν γιατί ήμουν με τη Βραζιλία. Αλλά τι να περιμένεις από κάποιον αδαή περί τα ποδοσφαιρικά, που νομίζει ότι το να «κλοτσάς όπως όπως κι όπου λάχει το τόπι», σου δίνει το δικαίωμα να έχεις και άποψη επί του παγκοσμίου ποδοσφαίρου...)

Τώρα δηλώνω ότι, στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο, είμαι με την Πορτογαλία. Οχι μόνο γιατί θεωρείται η «Βραζιλία της Ευρώπης», καθώς κι αυτή η ομάδα αναδεικνύει το προσωπικό ταλέντο των ποδοσφαιριστών της μέσα από τη συλλογική προσπάθεια, στηριζόμενη στο «αυθόρμητο», στο «απρόβλεπτο» και στο «διαφορετικό», εν αντιθέσει με τη «στρατιωτική πειθαρχία», τον «ρομποτικό προγραμματισμό» και την «προβλέψιμη αποτελεσματικότητα» των ομάδων χωρών της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Οχι μόνο γιατί «παθαίνω» όταν βλέπω τις «ντρίπλες» του Φίγκο και «τη βρίσκω» με τον τρόπο που «σκοράρει» ο Νούνιο Γκόμες.

Είμαι με την Πορτογαλία γιατί είναι «μικρή» κι «ανίσχυρη» και τα βάζει στα ίσα με τους «μεγάλους» και «ισχυρούς», είναι εκ των προτέρων «αδικημένη» και αγωνίζεται στο «γήπεδο του αντιπάλου». Από μικρός είχα το «ελάττωμα» να είμαι με τους «μικρούς» κι «αδικημένους» κι εναντίον των «μεγάλων» και «ευνοημένων».

Υστερα, με την Πορτογαλία έχω και «ιδιαίτερη» σχέση. Θυμάμαι πάντα την «επανάσταση των γαριφάλων» και τα συναισθήματα που μου είχε προκαλέσει τότε - λίγο καιρό μετά την πτώση της χούντας στην Ελλάδα - όταν, 16χρονο παιδί, πρωτοάρχιζα να σκέφτομαι και να ενεργοποιούμαι πολιτικά. Βεβαίως η «επανάσταση των γαριφάλων» κατέρρευσε - πολύ πριν ανατραπούν τα σοσιαλιστικά καθεστώτα στην ΕΣΣΔ και στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη - αλλά ποιος μπορεί να ξεχάσει την αφίσα με το μικρό παιδί να τοποθετεί ένα γαρίφαλο στην κάννη του όπλου;

Θα μου πείτε, τι σχέση έχουν αυτά με το ποδόσφαιρο και την Εθνική Πορτογαλίας; Εχουν. Ακόμα και το γεγονός ότι ο Νούνιο Γκόμες δηλώνει φανατικός αναγνώστης του κομμουνιστή Πορτογάλου συγγραφέα Σαραμάγκου, έχει σημασία. Ακόμα και το γεγονός ότι ο Ρούι Κόστα «κρατάει την μπάλα στην κατοχή του» και δε βιάζεται να τη σπρώξει σε συμπαίκτη του για ν' αποφύγει την ευθύνη ενός λάθους, έχει σημασία. Ακόμα και το γεγονός ότι μετά από κάθε νίκη οι ποδοσφαιριστές της Πορτογαλίας πάνε και υποκλίνονται μπροστά στον θρυλικό Εουσέμπιο, αναγνωρίζοντας την αξία της παλαιότερης ποδοσφαιρικής γενιάς και υπόσχονται «άμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες», έχει σημασία.

Ακούω, ήδη, τις αντιρρήσεις του αδαούς περί τα ποδοσφαιρικά, συντρόφου, φίλου και συναδέλφου μου στο «Ρ»: «Τι μας λες τώρα πάλι; Ολοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές της Πορτογαλίας αγωνίζονται σε μεγάλες ομάδες των ισχυρών χωρών της Ευρώπης και τα κονομάνε "χοντρά", αφού το ποδόσφαιρο στον καπιταλισμό είναι μεγάλη "μπίζνα". Ασε, λοιπόν, τους ρομαντισμούς κι έλα στην πραγματικότητα». Πόσο «δυστυχής» κι «ανυποψίαστος» μπορεί να είναι κάποιος που δε νιώθει τη χαρά μιας «ντρίπλας» και δεν αντιλαμβάνεται ότι αν δε νικούν οι «Πορτογαλίες» - έστω στο ποδόσφαιρο - δεν πρόκειται να ξαναδούμε σύντομα «επανάσταση των γαριφάλων»;

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Απλήρωτες περσινές εφημερίες

Σε επίσχεση εργασίας βρίσκονται οι γιατροί του νοσοκομείου Αρτας διαμαρτυρόμενοι για τις ελλείψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, που σε συνδυασμό με τις περικοπές των κονδυλίων για τις εφημερίες δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση.

Το νοσοκομείο μένει ακάλυπτο πολλές μέρες κάθε μήνα από νευρολόγο, οφθαλμίατρο, ΩΡΛ, γυναικολόγο, μικροβιολόγο, ακτινολόγο και πνευμονολόγο.

Επίσης ο Ενιαίος Σύλλογος των Εργαζομένων ζητά τροποποίηση του οργανισμού του νοσοκομείου και την άμεση προκήρυξη όλων των κενών οργανικών θέσεων με μόνιμο προσωπικό για να λειτουργήσουν οι προβλεπόμενες κλινικές και μονάδες.

Οι γιατροί καταγγέλλουν ότι προ διετίας «άρχισε να εξασκείται πίεση, ώστε οι γιατροί να εφημερεύουν τόσο μόνο όσο επαρκούν τα χρήματα που εγκρίνει το υπουργείο Υγείας για τις εφημερίες». Ετσι και «κάτω από αυτήν την πίεση και με ελλειμματικό προϋπολογισμό» οι γιατροί εφημέρευσαν το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη του 1999, χωρίς ως τώρα να έχουν πληρωθεί για την εργασία αυτή.

Τις κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών γιατρών στηρίζει με ομόφωνη απόφασή του το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου Αρτας.