Κανέναν δεν ξάφνιασε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο,τι κάνει σήμερα, το έχει κάνει και πριν. Την πολιτική της συνέχισε η κυβέρνηση της ΝΔ και την πολιτική της ΝΔ συνεχίζει το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και η μεταξύ τους πολιτική αντιπαράθεση αφορά σε ζητήματα συνέπειας και όχι αυτό καθαυτό το περιεχόμενο στο οποίο συμφωνούν. Η κριτική της ΝΔ - μέσα από τα έντυπά της - περιορίζεται στο αν το ΠΑΣΟΚ είναι ανακόλουθο σε σχέση με τις προεκλογικές του εξαγγελίες, ακριβώς γιατί η ΝΔ δεν διαφωνεί με το ΠΑΣΟΚ και επιχειρεί να στήσει έναν ανώδυνο καυγά για την πατρότητα αυτής της πολιτικής. Ενώ είναι μία η μήτρα που γεννά αυτήν την πολιτική: Το συμφέρον του κεφαλαίου που ζητά όλο και πιο φτηνή εργατική δύναμη για να έχει αυξανόμενα τα κέρδη του.

Παίχτες στο ίδιο παιχνίδι και οι δημοσιογράφοι των εφημερίδων που στηρίζουν ΠΑΣΟΚ, μιλούν για πρόβλημα ανάμεσα στις εξαγγελίες και την εφαρμογή. Αυτοί - έχοντας παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο να πείσουν λαϊκές μάζες ότι έχουν να περιμένουν κάτι καλύτερο από την εναλλαγή ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - προσπαθούν τώρα να βγάλουν την ουρά τους απέξω, χωρίς όμως και να αποκαλύπτουν - ενώ γνωρίζουν - ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει από αυτήν την πολιτική. Βλέπουν μόνο ένα ηθικής τάξης πρόβλημα: «αυτά που κάνεις, δεν είναι αυτά που υποσχέθηκες». Υπάρχει όμως και η άλλη ανάγνωση, αυτή των κύριων άρθρων των ναυρχίδων των αστών που μιλούν για καθυστέρηση της κυβέρνησης στις μεταρρυθμίσεις. Βιάζονται τ' αφεντικά τώρα που είναι νωπές οι αυταπάτες και ξέρουν τι κάνουν.

Το πραγματικό πρόβλημα (το ποιος θα χάσει, ποιος θα κερδίσει) είτε θα συνεχίσει να λύνεται σε όφελος του κεφαλαίου, είτε θα αρχίσει να λύνεται σε όφελος των εργατών. Στην πρώτη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να καθόμαστε στον καναπέ και να κλαίμε τη μοίρα μας. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε να κάνουμε πολλά: Ενα απ' αυτά: Στις 24 του μήνα το ΠΑΜΕ οργανώνει διαδηλώσεις σ' όλη τη χώρα. Εκείνη τη μέρα οι δρόμοι και οι πλατείες πρέπει να βουλιάξουν.

Μια τέτοια εξέλιξη και τις προοπτικές της προσπαθεί να προλάβει ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής τάξης. Ετσι, καθημερινά ο ένας μετά τον άλλο οι κορυφαίοι του αστικού Τύπου παίρνουν σειρά για να παπαγαλίσουν το ίδιο σκονάκι (μα, δεν αλλάζουν ούτε λέξη, ό,τι διαβάσαμε χτες στο κείμενο του Πολυμίλη, διαβάσαμε και στο κείμενο του Μανδραβέλη και όλων των άλλων). Το σκονάκι δεν ασχολείται με τετριμμένα πράγματα όπως οι συντάξεις και οι μισθοί. Στο σκονάκι ο καπιταλισμός υπάρχει μόνο ως ψύχωση που έχει καταλάβει το ΚΚΕ. Το σκονάκι θέλει να αποδείξει πως ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε δεν έπρεπε να υπάρχει και πως το ΚΚΕ που τον υπερασπίζεται είναι ένα αναξιόπιστο, ανελεύθερο, αντιδημοκρατικό κόμμα και ως εκ τούτου δεν πρέπει να δίνει βάση κανείς στις αναλύσεις και τις θέσεις του.

Η αστική τάξη ξέρει από πού θα το βρει. Από τη λαϊκή συμμαχία για τη συγκρότηση της οποίας πρωταγωνιστεί το ΚΚΕ!

Η αστική τάξη έχει καθαρό πως οι περίφημες «100 μέρες» δεν πρέπει να είναι τίποτα άλλο από μια βαριά ταφόπετρα - τώρα, όσο είναι καιρός - σε δικαιώματα που η κατάκτησή τους κουβαλάει πολύ αίμα.

Η αστική τάξη ξέρει πως έχει στο χέρι της τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ κι ελπίζει πως θα συνεχίσουν να είναι οι κυματοθραύστες της λαϊκής οργής. Ελπίζει, επίσης, πως το διαίρει και βασίλευε θα της επιτρέψει να συνεχίσει.

Ο,τι έρχεται θα είναι ακόμα πιο βάρβαρο απ' ό,τι έχουμε συναντήσει. Αρα: Ενα: Να μην περάσει το διαίρει και βασίλευε, η σύνταξη του ενός μάς αφορά όλους. Η συλλογική σύμβαση ενός κλάδου μάς αφορά όλους. Η υγεία του ενός μάς αφορά όλους. Η παιδεία του ενός μάς αφορά όλους. Προσφέρουν κακή υπηρεσία όσοι συνεχίζουν να μιλούν για «μικρό πρόβλημα» του ενός ή του άλλου.

Το οξυγόνο για την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, για την πολιτική που έχει ανάγκη η αστική τάξη είναι το «όλοι εναντίον όλων», για να μη βρεθούν ενωμένοι ενάντια στον έναν αντίπαλο: τα μονοπώλια και την κυβέρνησή τους. Γιατί τέτοια κυβέρνηση είναι και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η επιδίωξη να περάσει στο Ασφαλιστικό από το αναδιανεμητικό στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα δε θίγει μόνο δικαιώματα, αλλά είναι και πράξη ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου που πουλάει ασφάλιση ως εμπόρευμα. Το σπρώξιμο στην ανεργία χιλιάδων και χιλιάδων είναι εξασφάλιση εφεδρικού στρατού που θα πιέζει για χαμηλότερα μεροκάματα. Το «νοικοκύρεμα» των δημόσιων οικονομικών είναι περικοπή δικαιωμάτων και συγκέντρωση του ταμείου για τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Η επίθεση στο σοσιαλιστικό σύστημα και στο ΚΚΕ από τους δημοσιογράφους των εργολάβων, είναι προπομπός για την επόμενη επίθεση στη ραχοκοκαλιά της εργατικής τάξης. Πάντα, η έξαρση του αντικομμουνισμού ήταν το προοίμιο για σφοδρή επίθεση στην εργατική τάξη. Κι αυτό είναι αντικείμενο συζήτησης πρώτης γραμμής με τους εργάτες για να γίνει και απ' αυτούς αντικείμενο αντιμετώπισης. Είναι δικιά τους υπόθεση η υπεράσπιση του ΚΚΕ, η υπεράσπιση της δικής τους προοπτικής να γίνουν οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και του πλούτου που προκύπτει από την κοινωνική εργασία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ με αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Αρον άρον το Ασφαλιστικό

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανατροπές στο ασφαλιστικό

ΤΟ ΒΗΜΑ: Εδώ και τώρα οι νέοι φόροι, το πόθον έσχες και άλλα μέτρα

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 10 ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ στο ασφαλιστικό

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: 8 ΑΛΛΑΓΕΣ - ΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ - ΣΟΚ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ «ΜΑΥΡΗ» ΕΡΓΑΣΙΑ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ άμεσα ο διάλογος

Η ΑΥΓΗ: Στον Προκρούστη ασφαλιστικό, δαπάνες

ΤΑ ΝΕΑ: Η πανδημία μας χτυπάει την πόρτα

ΕΘΝΟΣ: ΝΕΟΣ ΧΑΡΤΗΣ για τους εκπαιδευτικούς

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΝΕ ΤΟΥΣ ΤΑΛΙΜΠΑΝ έλληνες στρατιώτες

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Παράνομη η έκτακτη εισφορά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ανατροπές στους όρους προφυλάκισης

«"Οι οικονομολόγοι μού δίνουν στα νεύρα", λέει στο περιοδικό "Μπάστα" ο Ζαν Λικ, συνταξιούχος από το χωριό Λεΐρ. Υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει να τα αφήσουμε να μας τα πάρουν: το ηλεκτρικό, τα ταχυδρομεία, το νερό, η παιδεία. Δεν είναι για πούλημα. Αλλιώς θα έρθει μια μέρα που δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε γι' αυτά και τότε θα μας πετάξουν στα σκουπίδια". Και μόλις τελειώνει ο Ζαν Λικ, παίρνει το λόγο ένας συγχωριανός του: "Είναι μέρες που ο ταχυδρόμος στο χωριό είναι συχνά το μοναδικό πρόσωπο που βλέπουν μπροστά τους οι γέροι χωρικοί. Τους διηγούνται τα νέα, μαθαίνουν για την υγεία τους, κρατούν ζωντανές τις ανθρώπινες σχέσεις. Εχουν κοινωνικούς δεσμούς. Δεν μπορείς να βάζεις οικονομικά κριτήρια και χρηματικά τιμήματα σε όλα. Μου έρχεται στον νου το ταχυδρομείο σε ένα μικρό χωριό, όχι πολύ μακριά από το δικό μας. Αν φύγει ο ταχυδρόμος του, όπως θέλει η κεντρική διοίκηση, τότε θα κλείσει το σχολείο και θα διαλυθεί η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα. Ο ταχυδρόμος είναι εκείνος που τα κρατάει ζωντανά. Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για τις κοινωνικές σχέσεις". Στα γραφήματα με τις ωραίες καμπύλες της ανταγωνιστικότητας που έχουν κρεμασμένα στα γραφεία τους οι μάνατζερ, δεν χωρούν τέτοια αισθήματα. Είναι αναχρονιστικά. Κι ας πήραν πίσω οι Γιαπωνέζοι τα σχέδια της προηγούμενης κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση των ταχυδρομείων. Κι ας ετοιμάζονται οι Καναδοί να κάνουν το ίδιο...» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Μπορεί να μην υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο, υπάρχει όμως το ΚΚΕ που εξακολουθεί να δηλώνει ότι "υπερασπιζόμαστε τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, για τη μεγάλη συνεισφορά του"... Μπορεί να μην υπάρχει άλλος πολιτικός ηγέτης που να υπερασπίζεται το Τείχος, υπάρχει όμως η Αλέκα Παπαρήγα που δηλώνει ότι «το Τείχος το επέβαλε ο ιμπεριαλισμός να υψωθεί τις παραμονές που τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα απειλούσαν να εισβάλουν στο Βερολίνο»... Εδώ μιλάμε δηλαδή για τείχος από... ιδεολογικές παρωπίδες» (ο Σ. Πολυμίλης, διευθυντής Σύνταξης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).