ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αποκρουστικό παραμένει το πρόσωπο της ΕΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

Το «πρόσωπο» της ΕΕ παραμένει αποκρουστικό και βαθιά αντιλαϊκό και πριν και μετά την ανάδειξη της «νέας ηγεσίας». Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι 27 ηγέτες της ΕΕ για τα δύο κορυφαία πόστα που προβλέπει η συνθήκη της Λισαβόνας (του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του ύπατου εκπροσώπου της εξωτερικής πολιτικής), είναι συμφωνία που στόχο έχει να κάνει «πιο αποτελεσματική» την παρέμβαση της ΕΕ ανά τον κόσμο, ισχυροποιώντας τη θέση των ευρωμονοπωλίων στον άγριο διαγκωνισμό με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για το ξαναμοίρασμα των αγορών, των πρώτων υλών κ.ο.κ. Καμία σημασία δεν έχει από την άποψη αυτή αν τα δύο πρόσωπα που διορίστηκαν στις δύο σημαντικές θέσεις του ευρωοικοδομήματος είναι γνωστά και «δημοφιλή» ή αν έχουν αριστοκρατική ή λαϊκή καταγωγή. Το κυρίαρχο ζήτημα είναι ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν, μαζί φυσικά με την υποστήριξη των 27 κυβερνήσεων, να δώσουν νέα ώθηση στην υλοποίηση της αντιδραστικής συνθήκης της Λισαβόνας, με την οποία προωθείται η παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, θεσμοθετείται ο «ελεύθερος ανταγωνισμός» και θωρακίζεται η ελευθερία των μονοπωλίων στην άγρια εκμετάλλευση των λαών, εντός και εκτός της ΕΕ. Οποιον, λοιπόν, και να τοποθετήσουν επικεφαλής της ΕΕ, η καπιταλιστική βαρβαρότητα θα είναι το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι σε κάθε χώρα η λαϊκή δυσαρέσκεια να εκφραστεί με την πάλη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων, στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας και ο συντονισμός των λαϊκών κινημάτων με όρους σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό...

Πρώτα τα συμφέροντα των αφεντικών

Η άγρια διαμάχη για την εξουσία στη ΝΔ καθόλου δεν «αποπροσανατολίζει» τους υποψήφιους αρχηγούς από το βασικό καθήκον τους, τη στήριξη της κυρίαρχης πολιτικής και της νέας αντιλαϊκής επίθεσης που προωθείται με «μπροστάρη» αυτή τη φορά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η Ντ. Μπακογιάννη, για παράδειγμα, στηλιτεύοντας χτες τις «παλινωδίες» της κυβέρνησης, εξέφρασε με σαφήνεια τη βούληση της ίδιας, αλλά και συνολικά της ΝΔ όπως είπε, να βάλει πλάτη στη δρομολογημένη αντιλαϊκή επίθεση, δηλώνοντας ότι «η ΝΔ θα σταθεί δίπλα σε κάθε σοβαρή μεταρρυθμιστική προσπάθεια». Μάλιστα, ζήτησε από την κυβέρνηση να απαλλαγεί από τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, γιατί όπως είπε «θα βρεθούμε σκληρά απέναντι σε λογικές λαϊκισμού, σε λογικές προεκλογικών υποχρεώσεων». Καθόλου δεν υστέρησε ο Α. Σαμαράς, ο οποίος κατήγγειλε την κυβέρνηση επειδή αναίρεσε τάχα το πάγωμα των μισθών και «εκτίθεται και στις Βρυξέλλες», ενώ καλεί την κυβέρνηση «να επιστρέψει στο πρόγραμμα Καραμανλή που κατήγγειλε και να το εφαρμόσει στο ακέραιο»... Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι όποιος και αν εκλεγεί στην ηγεσία, η «αντιπολίτευση» που θα ασκεί η ΝΔ θα είναι υπέρ της επιτάχυνσης των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», της διάλυσης δηλαδή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας, της Υγείας κ.ο.κ. Θα αντιπολιτεύεται, με λίγα λόγια, τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, κάνοντας σταθερά επίδειξη στοχοπροσήλωσης στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και της αστικής τάξης.

Το ... «συνεδριακό προϊόν»

To ποσό των 969.850 ευρώ θα δαπανήσει ο Δήμος Αθηναίων προκειμένου να προβάλει το συνεδριακό προϊόν της πόλης, όταν οι ανάγκες για αναβαθμισμένες υπηρεσίες με μόνιμο προσωπικό συνεχώς αυξάνονται. Φαίνεται, όμως, ότι για τη διοίκηση του δήμου έχει μεγαλύτερη σημασία η «στήριξη της επιχειρηματικότητας και η ενίσχυση των επιχειρήσεων του συνεδριακού τομέα της Αθήνας», στο πλαίσιο του οράματός του να γίνει η πόλη μητρόπολη συνεδριακού τουρισμού. Στόχος της διοίκησης του δήμου είναι η προσέλκυση μεγάλων διεθνών συνεδρίων και γεγονότων, κάτι που θεωρείται ότι θα συμβάλει στην αντιμετώπιση της ανεργίας. Αν κόπτεται τόσο για τους ανέργους ο δήμος, ας «κοιτάξει» πρώτα να δώσει μόνιμη σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά δικαιώματα στους εργαζόμενους με σύμβαση έργου που απασχολεί. Και όχι να ανακοινώνει την πρόσληψη άλλων 960 εργαζομένων με σύμβαση έργου.

Η δουλειά είναι δικαίωμα

Η Πρόταση Νόμου που κατέθεσε την Πέμπτη το ΚΚΕ για την κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα και την εξασφάλιση της σταθερής εργασίας με πλήρη δικαιώματα για όλους, αποτελεί παρέμβαση του Κόμματος με ξεχωριστή σημασία για το εργατικό λαϊκό κίνημα. Οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας και κλάδο, ανεξάρτητα από τον τομέα στον οποίο δουλεύουν, έχουν αντικειμενικό συμφέρον να υιοθετήσουν στους αγώνες τους τις προτάσεις και τα αιτήματα που καταθέτει το ΚΚΕ. Να οργανώσουν με επιθετικούς στόχους πάλης το αντιπάλεμα της νέας επίθεσης που σχεδιάζει σε βάρος τους η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Στη διατύπωση των προτάσεών του, το ΚΚΕ ξεκινάει από τη βασική αρχή ότι η δουλειά είναι δικαίωμα, πάγια και διαρκής ανάγκη. Αυτή είναι η στρατηγική διαφορά του σε σχέση με όλα τα άλλα κόμματα, που στον έναν ή στον άλλο βαθμό παρουσιάζουν την εργασία σαν «ευκαιρία». Μ' αυτόν τον τρόπο καταδικάζουν τον εργαζόμενο σε διαρκή περιπλάνηση και μαρασμό στην ανεργία. Ενοχοποιούν μάλιστα τον ίδιο, χρεώνοντάς του «ανικανότητα» να βρει δουλειά και αθωώνουν την πολιτική τους, η οποία, ακριβώς επειδή υπηρετεί το κεφάλαιο, παράγει την ανεργία, την ημιαπασχόληση, την υποαπασχόληση, τη μισή δουλεία και τη μισή ζωή, κύρια για τους νέους και τις γυναίκες.

Είναι κρίσιμο ζήτημα να κατανοήσουν οι εργαζόμενοι ότι το σημερινό κυρίαρχο σύστημα τούς στερεί το δικαίωμα στη δουλειά και όχι την «ευκαιρία» να δουλέψουν. Από αυτή τη σκοπιά, είναι σημαντικό και αναγκαίο για τον εργαζόμενο των stage, που απολύεται σε λίγες μέρες, να συνειδητοποιήσει πως η μονιμοποίηση του ίδιου και η κατάργηση κάθε ελαστικής μορφής απασχόλησης για το διπλανό του είναι αίτημα ρεαλιστικό, δικαίωμα αναφαίρετο. Οτι μπορεί να μη γράφεται στην αστική νομοθεσία, που στόχο έχει να εξασφαλίζει ολοένα και φτηνότερη εργατική δύναμη στη μεγαλοεργοδοσία, αλλά αντανακλά το δίκιο της εργατικής τάξης και είναι απόλυτα εφικτό στο σημερινό υψηλότατο επίπεδο της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης.

Μόνο ξεκινώντας από μια τέτοια αφετηρία οι εργαζόμενοι μπορούν να θωρακίσουν την πάλη τους από τα ιδεολογήματα του «εφικτού», είτε αυτά εμφανίζονται με το μανδύα της κυβερνητικής θέσης που προκλητικά κάνει λόγο για αποκατάσταση της «αξιοκρατίας», είτε προσπαθούν να εμφιλοχωρήσουν στο κίνημα με προτάσεις όπως αυτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για μοριοδότηση και όχι μονιμοποίηση όσων απολύονται. Οι στόχοι πάλης του ΚΚΕ και ο τρόπος με τον οποίο το κάθε κόμμα θα τοποθετηθεί στη Βουλή για την Πρόταση Νόμου που κατέθεσε, πρέπει να αποτελέσουν σοβαρό κριτήριο για τους εργαζόμενους. Να γίνουν μια ακόμη αφορμή για να διορθώσουν την ψήφο τους στις πρόσφατες εκλογές, απορρίπτοντας τους ελιγμούς, την κοροϊδία και την τρομοκρατία που προσπαθούν να ασκήσουν πάνω τους τα κόμματα του κεφαλαίου. Και να συνειδητοποιήσουν πως για την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων, που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις του συνόλου των εργαζομένων, μαζί με την οργανωμένη πάλη τους, απαιτείται αλλαγή των συσχετισμών σε συνδικαλιστικό, αλλά και γενικότερα σε πολιτικό επίπεδο, σε επίπεδο εξουσίας.