Την απάντηση τη δίνει μόνος του στο ίδιο άρθρο. «Καμία λύση, εξάλλου, δε θα είναι εύκολη, γρήγορη ή ανώδυνη».
Θα υποφέρει πολύς κόσμος κι ακόμη περισσότερο από σήμερα εάν προχωρήσουν τα σχέδια των μεγαλοεπιχειρηματιών. Κι από τον ενθουσιασμό τους για τη νέα κυβέρνηση φαίνεται ότι η δουλειά τους θα γίνει.
Οπότε, πολύ λογικά κρίνουν ως καθοριστικής σημασίας για την υλοποίηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που εισηγούνται, να έχουν πειστεί όσο γίνεται περισσότεροι ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για τη βελτίωση της κατάστασης. Διαφορετικά, η αντίδραση που θα σημειωθεί θα είναι τέτοια που θα πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων όλα τα αντεργατικά σχέδια και μέτρα.
Ε, άμα πιστεύει τόσο πολύ ο ΣΕΒ στη δύναμη του αγώνα των εργαζομένων, και πράγματι έτσι είναι, αυτό τον αγώνα φοβούνται, ένας ακόμη λόγος παραπάνω να το πιστέψουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και με την πάλη τους να ξεκαθαρίσουν μια και καλή ότι και τα αντεργατικά μέτρα μπορούν να τσακίσουν και τις ανάγκες των οικογενειών τους να διεκδικήσουν.
«Παρέμβαση των ΗΠΑ στο Αιγαίο» («Βήμα»), «Παρέμβαση ΗΠΑ για Κυπριακό, Σκοπιανό» («Καθημερινή»). Οι πανομοιότυποι και αλληλοσυμπληρούμενοι τίτλοι των σχετικών ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκαν στα κυριακάτικα φύλλα των παραπάνω εφημερίδων, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι έχουν πάρει φωτιά τα παρασκηνιακά παζάρια με την άμεση εμπλοκή της κυβέρνησης των ΗΠΑ για τη διευθέτηση και «επίλυση» κρίσιμων θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής, με γνώμονα βέβαια τα ευρύτερα στρατηγικά σχέδια και συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Με άλλα λόγια, οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί σύμμαχοι θέλουν να τακτοποιήσουν τις «διαφορές» στο Αιγαίο ώστε να αποκατασταθεί η «εύρυθμη λειτουργία» της συμμαχίας στην περιοχή και να «απελευθερωθούν» δυνάμεις για άλλες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (π.χ. Αφγανιστάν), θέλουν να «λύσουν» το Κυπριακό ώστε να διευκολυνθεί η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας κ.ο.κ. Αυτό που προκαλεί όμως μεγάλη ανησυχία είναι η βούληση της ελληνικής κυβέρνησης να εμπλακεί σε τέτοιες συζητήσεις, αλλά και η προθυμία της να συμμετέχει σε όλα τα επιθετικά σχέδια των ιμπεριαλιστών (π.χ. «αντιπυραυλική ασπίδα»). Τίποτα θετικό βέβαια δεν προμηνύεται ο «εφ' όλης της ύλης διάλογος» που έχει ξεκινήσει με την τουρκική κυβέρνηση. Το επιπλέον γεγονός ότι ο «διάλογος» αυτός διεξάγεται σε συνθήκες άκρας μυστικότητας, επιβεβαιώνει ότι δρομολογούν λύσεις ερήμην του λαού και ενάντια στα συμφέροντά του.
Γερές πλάτες για να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατόν η νέα αντιλαϊκή επίθεση είναι αποφασισμένη να βάλει η ΝΔ όποια ή όποιος και αν εκλεγεί στην ηγεσία της. Αν χρειαζόταν κάποια επιπλέον επιβεβαίωση τη δίνουν ευθέως οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι αρχηγοί. «Εσείς προσωπικά θα στηρίξετε πρωτοβουλία της κυβέρνησης για επώδυνα μέτρα;», είναι η ερώτηση που καλούνται να απαντήσουν, μεταξύ άλλων, στο ιδιότυπο ντιμπέιτ του «Βήματος» και ιδού οι απαντήσεις τους. «Αν είναι σωστό και αναγκαίο ένα μέτρο, θα προτάξουμε το συμφέρον της χώρας και όχι το κομματικό» (Ντ. Μπακογιάννη). «Θα στηρίξω τα χρήσιμα μέτρα. Αυτά που επιβάλλει το εθνικό συμφέρον» (Α. Σαμαράς). Περιττή μάλλον διευκρίνιση: Οι πάντες βέβαια γνωρίζουν ότι όταν η ηγεσία της ΝΔ μιλά για εθνικό συμφέρον εννοεί το γενικότερο συμφέρον της αστικής τάξης. Και οι δύο τους, πάντως, δε διστάζουν να εκφράσουν τη βούληση και ετοιμότητά τους να «συνεργαστούν» με την κυβέρνηση για την «επίλυση» του ασφαλιστικού, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «δεν μπορεί να επιλυθεί χωρίς να συμφωνήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα». Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο: Δεν υπάρχει περιθώριο για ψευδαισθήσεις. Είναι επείγουσα και επιτακτική ανάγκη οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως του τι ψήφισαν, να οργανώσουν την ενωμένη και ενιαία αντεπίθεσή τους με στόχο να μην πληρώσουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, να διεκδικήσουν λύση στα δίκαια αιτήματά τους και να ανοίξουν το δρόμο για τη δική τους εξουσία.