ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γρηγοριάδης Κώστας

Χρειάζεται διάλογος για να φέρουν πίσω στα ταμεία τα κλεμμένα;;;

****

Οχι, ο διάλογος χρειάζεται για να κλέψουν περισσότερα...

****

TV: Πώς τον πετυχαίνετε τέτοιο συντονισμό κάθε φορά;;;

****

Τις ίδιες ώρες τα ίδια λόγια για τα δικαιώματα της δικτατορίας των μονοπωλίων να τσακίζει όλα τα εργατικά δικαιώματα και να τη βαφτίζεται όλοι μαζί δημοκρατία...

****

Δε χρειάζεται συντονισμός ε,ε,ε... Λειτουργεί το ένστικτο...

****

Πεταλωτής (ΠΑΣΟΚ): Φαίνεται ποιος είναι υπέρ της προόδου και ποιος υπέρ της στασιμότητας...

****

Σύμφωνοι, φαίνεται επίσης και υπέρ ποιας προόδου είναι ο καθένας...

****

Γιατί τόσα χρόνια ο καπιταλισμός προοδεύει και μαζί του μεγαλώνει και η εκμετάλλευση του εργάτη τηλέπαθου...

****

Χρ. Κώνστα (ΑΛΤΕΡ): Αυτό το χυδαίο «δε δουλεύουν και διαδηλώνουν» για τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ ήξερες πως είναι ψέμα και χαζό και το πέταξες...

****

Γιατί;;; Ξέρεις πολύ καλά εσύ το γιατί...

****

Η Κ. Μακρή (ΑΛΤΕΡ): Δεν μπορεί ν' ακούει ότι στον πόλεμο απαντάμε με πόλεμο...

****

Δηλαδή;;; Πώς απαντάμε στον πόλεμο;;; Μήπως σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω;;;

****

Θα 'θελε;;;

****

Επειδή μάλλον δεν υπάρχει πλέον τηλέπαθος που να μην έχει πάρει είδηση πού το πάει το ΠΑΣΟΚ, είναι και καιρός να το δείξει (ότι πήρε είδηση)...

****

Χτες ήταν καλή αρχή... Στις 17 Δεκέμβρη συνεχίζουμε...

Γρηγοριάδης Κώστας

Διαβούλευση και αξιοκρατία...

Δύο είναι οι λέξεις που, κατ' εξοχήν, χρησιμοποιούν οι νέοι κυβερνώντες, για να περιγράψουν το «νέο» που ισχυρίζονται πως φέρνουν: Διαβούλευση και αξιοκρατία. Λέξεις - καλέσματα. Με την πρώτη σε καλούν, ως «πολίτη», να συμμετάσχεις σε μια ελεύθερη και δημοκρατική διαδικασία ανταλλαγής απόψεων, γνωμών, θέσεων και προτάσεων, με επιδιωκόμενο σκοπό τη συνεννόηση και τη συναπόφαση. Με τη δεύτερη, σε προτρέπουν να τοποθετηθείς και να συνδράμεις υπέρ μιας δημοκρατικής και προοδευτικής κοινωνίας των αξιών και των αξίων. Ομως, οι λέξεις όσο εύηχες κι αν ακούγονται κι όσο περιεκτικές σε νοήματα κι αν παρουσιάζονται, δεν απηχούν, πάντα, την αγνότητα των προθέσεων και δεν αναδεικνύουν τους πραγματικούς στόχους εκείνων που τις χρησιμοποιούν. Μάλιστα, όταν ξεστομίζονται από τα χείλη των συγκεκριμένων διαχειριστών της κυβερνητικής εξουσίας, ουδεμία σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα έχουν και στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό, στην παραπλάνηση και στην εξαπάτηση του λαού.

Είναι, λοιπόν, ψεύδος ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρεται και προσπαθεί ν' ανοίξει μέσα στην ελληνική κοινωνία μια ανοιχτή, δημοκρατική και ουσιαστική διαβούλευση για τα ζητήματα και τα προβλήματα που απασχολούν και ταλανίζουν τα λαϊκά στρώματα. Αυτό που την ενδιαφέρει και για το οποίο πασχίζει είναι να στήσει μια «διαβούλευση - πρόσχημα», την οποία θα χρησιμοποιήσει για να εξωραΐσει και να «νομιμοποιήσει» την αντιλαϊκή πολιτική της. Ακόμα και οι πλέον αδαείς, αφελείς και ευκολόπιστοι καταλαβαίνουν ότι αυτή η «διαβούλευση» στοχεύει σε αντιλαϊκές λύσεις. Διότι, όπως ο καθείς μπορεί ν' αντιληφθεί, αν η κυβέρνηση ήθελε να πάρει φιλολαϊκά μέτρα, θα τα έπαιρνε χωρίς καμιά διαβούλευση.

Το ίδιο ψεύτικη και παραπλανητική είναι και η αναφορά των κυβερνώντων στην αξιοκρατία. Οχι μόνο επειδή, όπως δείχνει και ο «πρότερος πολιτικός και κυβερνητικός βίος» τους, είναι αυτοί που, επί του πρακτέου, αντί της αξιοκρατίας, επιλέγουν την ευνοιοκρατία, αναγάγουν ως βασικό και κυρίαρχο «κριτήριο επιλογής» το «πολιτικό μέσον», προωθούν την εξαγορά των συνειδήσεων με το ρουσφέτι και τις πελατειακές σχέσεις. Αλλά, προπάντων, διότι στο καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αξιοκρατία. Η ταξική διάρθρωση και ο ταξικός διαχωρισμός της καπιταλιστικής κοινωνίας δεν την επιτρέπει. Στο ταξικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, τα κριτήρια που καθορίζουν τη ζωή των ανθρώπων είναι ταξικά.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, για του λόγου το αληθές. Λένε οι σημερινοί κυβερνώντες - το έλεγαν και οι προκάτοχοί τους - ότι ο διορισμός στο Δημόσιο και, γενικότερα, η εξασφάλιση εργασίας θα πρέπει να γίνονται με αξιοκρατικά κριτήρια. Ομως, εκτός του γεγονότος ότι η δουλειά πρέπει να είναι αναφαίρετο και όχι διεκδικήσιμο δικαίωμα για κάθε άνθρωπο, για ποια αξιοκρατία γίνεται λόγος; Μήπως όλοι οι άνθρωποι στη χώρα μας έχουν τις ίδιες οικονομικές και κοινωνικές δυνατότητες να σπουδάσουν και, γενικότερα, ν' αποκτήσουν τα «προσόντα» που απαιτούν τα «αξιολογικά κριτήρια»; Οχι, βεβαίως. Το παιδί του εργάτη, ή του φτωχού αγρότη δεν μπορεί, εύκολα, ν' αποκτήσει τους τίτλους σπουδών, τους οποίους άνετα μπορεί να έχει ένα πλουσιόπαιδο, οπότε, έτσι κι αλλιώς η «αναμέτρηση» μεταξύ τους είναι άνιση. Επομένως, στο καπιταλιστικό σύστημα η έννοια της «αξιοκρατίας» χρησιμοποιείται μόνο και μόνο για να συντηρούνται οι ταξικοί αποκλεισμοί και να διευκολύνεται το ταξικό «ξεσκαρτάρισμα»...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ