- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Πλην όμως, το περιεχόμενο της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται ούτε στο ελάχιστο να επηρεαστεί απ' τη δημοσιοποίηση αποφάσεων στο διαδίκτυο. Και είναι καθαρός εμπαιγμός σε βάρος των εργαζομένων να εξαγγέλλεται με τυμπανοκρουσίες ότι ναι μεν τα εργασιακά, ασφαλιστικά και δημοκρατικά τους δικαιώματα θα καρατομούνται, αλλά με ...διαφάνεια, στο «φως» του διαδικτύου! Οτι θα επιβληθούν νέα χαράτσια, θα περικοπούν κοινωνικές δαπάνες, θα παγώσουν οι μισθοί, αλλά οι εργαζόμενοι θα έχουν την «πολυτέλεια» όλα αυτά να τα βλέπουν και αναρτημένα στο διαδίκτυο.
Ηταν άλλωστε ενδεικτικό της «διαφάνειας» που ευαγγελίζονται όταν η τηλεοπτική μετάδοση της συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου διακόπηκε τη στιγμή που ο υπουργός Οικονομικών θα παρουσίαζε τα αποτελέσματα από την πρόσφατη συνεδρίαση του «Γιουρογκρούπ», όπου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεσμεύτηκε για την προώθηση επώδυνων για το λαό μέτρων. Η διαφάνεια τελειώνει εκεί όπου αρχίζει η ουσιαστική δουλειά υπέρ του κεφαλαίου. Αν νοιάζονταν για τη διαφάνεια τότε, αλήθεια, γιατί απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ να μεταδίδεται τηλεοπτικά το περιεχόμενο του «κοινωνικού διαλόγου» για το Ασφαλιστικό; Γιατί δεν ενημερώνουν το λαό τι ακριβώς συζητάνε τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στις συνεδριάσεις της περιβόητης «Λέσχης Μπίλντερμπεργκ»; 'Η γιατί δε δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα αυτή η περιβόητη επιστολή Ερντογάν στον Γ. Παπανδρέου; Γιατί οι κρίσιμες και ουσιαστικές για τη ζωή του λαού αποφάσεις παίρνονται πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες στα ΕΚΟΦΙΝ, στα όργανα της ΕΕ, στις διαβουλεύσεις με εκπροσώπους μονοπωλιακών ομίλων;
Γρηγοριάδης Κώστας |
Το θέμα είναι αυτοί οι αριθμοί - μεταξύ πολλών άλλων - να «ταρακουνούν» και τη συνείδηση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και όχι να την κοιμίζουν, να δημιουργούν αυταπάτες. Η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς, η έμπρακτη στήριξη των εργαζομένων του κόσμου από το υστέρημά τους στα παιδιά που δεν έχουν ούτε ένα πιάτο φαγητό πρέπει να είναι δεδομένη. Ωστόσο, αυτή η αλληλεγγύη πρέπει να συνοδεύεται από γνώση των αιτιών της πείνας και από δράση ενάντια στην εκμετάλλευση των λαών από τα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Τότε η αλληλεγγύη είναι ολοκληρωμένη, γόνιμη και αποτελεσματική. Αυτή είναι και η διαφορά της από την ελεημοσύνη.
Τη Δευτέρα είναι ο καθιερωμένος Τηλεμαραθώνιος της UNICEF ενάντια στη φτώχεια και τον υποσιτισμό των παιδιών, που διοργανώνεται σε συνεργασία με την ΕΤ1, με τη συμμετοχή ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και ανάμεσα σε άλλους, πολιτικών, επιχειρηματιών, καλλιτεχνών κ.ά. Για τους μεγαλοεπιχειρηματίες τέτοιοι τηλεμαραθώνιοι λειτουργούν σαν άλλοθι «ανθρωπιάς» και ταυτόχρονα σαν μια ευκαιρία να προβάλλουν ως λύση της απάνθρωπης αυτής κατάστασης τη φιλανθρωπία. Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά πολιτικούς, που στηρίζουν τις αντεργατικές επιλογές των μονοπωλίων, διεξάγουν πολέμους για λογαριασμό τους, «ευλογούν» την εκμετάλλευση ανθρώπων και φυσικού πλούτου.
Πέρα από τις καλές προθέσεις και την ευαισθησία τους οι εργαζόμενοι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ταυτίζουν τις δικές τους προθέσεις με αυτές των βιομηχάνων και των πολιτικών τους. Λογικές σαν αυτή που διατύπωσε ο πρόεδρος της UNICEF, Λ. Κανελλόπουλος, ότι «σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις και τις βιομηχανίες φαρμάκου μπορούν να γίνουν βήματα», πρέπει να απορριφθούν από τους απλούς λαϊκούς ανθρώπους. Πολύ απλά γιατί η δράση και το κυνήγι του κέρδους από τις πολυεθνικές είναι που οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο στην ανέχεια, στην εξαθλίωση, στο θάνατο, αφού μπροστά στο κέρδος δε λογαριάζονται σαν άνθρωποι. Οι λύκοι δεν μπορούν να φυλάξουν τα πρόβατα...
Πολύ αναστατώθηκε η πρώην πολιτική ηγεσία του πρώην υπουργείου Ανάπτυξης, ο Κ. Χατζηδάκης και ο Κ. Μουσουρούλης, από το νομοσχέδιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση.
Οι δύο βουλευτές της ΝΔ κατηγορούν την κυβέρνηση για... νομοκλοπή! Μήνες και μήνες εργάζονταν για να διαμορφώσουν το νομοσχέδιο, δηλώνουν οι δύο βουλευτές. Συνεργάστηκαν με επιστημονικούς φορείς και επιχειρηματικές ενώσεις, ξενύχτησαν, κουράστηκαν.
Και ποια ήταν η ανταμοιβή τους; Να έρθει η νέα κυβέρνηση, να πάρει το νομοσχέδιο από το συρτάρι και να το παρουσιάσει ως δικό της.
Αν ευσταθούν όσα λένε οι θιγόμενοι, τότε πρέπει κι εμείς, ο «Ρ», να κάνουμε μια διόρθωση. Γιατί γράψαμε ότι όχι μόνο εισακούστηκαν και με το παραπάνω οι θέσεις της αγοράς από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά ξεπατηκώθηκαν μέχρι και ολόκληροι παράγραφοι από κείμενα που είχαν αποσταλεί από αυτούς στο υπουργείο.
Το σωστό είναι ότι: η κυβέρνηση της ΝΔ υιοθέτησε τις αξιώσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών και τις αντέγραψε στο νομοσχέδιο και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αντέγραψε την κυβέρνηση της ΝΔ.
Γιατί όμως να κάνει κάτι τέτοιο το ΠΑΣΟΚ; Μα γιατί, όπως έχει γράψει πολλές φορές ο «Ρ» και με αποδείξεις, τα δύο κόμματα είναι «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα» και στην ενεργειακή πολιτική.
«Την επόμενη όμως φορά που οι αγορές και η ΕΕ θα διαπιστώσουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει τις αντοχές για να λάβει σοβαρά μέτρα, η αντίδρασή τους θα είναι εξαιρετικά βίαιη». Η καταληκτική φράση από το χτεσινό άρθρο της «Καθημερινής» είναι εξόχως αποκαλυπτική για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τη βία τα έντυπα της αστικής τάξης και, βέβαια, οι ίδιοι οι καπιταλιστές. Οταν η βία ασκείται από τις αγορές, δηλαδή από τα διεθνικά μονοπώλια και τους χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς, είναι δίκαιη και επιβαλλόμενη. Οταν, δηλαδή, οι «αγορές» ασκούν οικονομική και εξωοικονομική βία προκειμένου να ξεζουμιστεί ο εργαζόμενος λαός και να συνθλιβούν τα δικαιώματά του, τότε αυτή η βία είναι καθαγιασμένη. Αναγκαία είναι επίσης η χρήση βίας όταν οι εργαζόμενοι, αντιδρώντας ακριβώς σε αυτή την επίθεση στα δικαιώματα και τη ζωή τους, κατεβαίνουν στους δρόμους και προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν και να κρατήσουν ανοιχτό τον ορίζοντα για ένα καλύτερο αύριο. Και είναι αλήθεια ότι με συνέπεια η συγκεκριμένη εφημερίδα έχει υπερθεματίσει και ευλογήσει την κρατική βία και καταστολή, ενώ πλειοδοτεί και για την κατάργηση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας. Ομως, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν πρόκειται να τους κάνουν τη χάρη. Το δίκιο τους είναι ο υπέρτατος νόμος, που καθοδηγεί τον ταξικό αγώνα τους για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των κομμάτων - διαχειριστών της.
