Η Αϊτή των 480.000 δούλων που κερδίζουν την ανεξαρτησία τους από τους Γάλλους το 1804, που ζουν έκτοτε με το βουντού να τους θυμίζει την καταγωγή τους κυρίως από την τότε Δαχομέη και σήμερα Μπενίν της Δυτικής Αφρικής, η Αϊτή των εξωτικών ονείρων και των χολιγουντιανών καρτ ποστάλ που εξωράιζαν τη στυγνή κατοχή των ΗΠΑ, δεν υπήρξε και δεν υπάρχει πια ούτε γι' αυτούς που αρέσκονται να σκηνοθετούν δαντικές εμπορικές ταινίες καταστροφής.
Λίγο πριν τα 7 ρίχτερ, ο αποικιοκρατικός σεισμός είχε ήδη αφήσει πίσω του ερείπια. Ανθρώπινα ράκη. Υποσιτιζόμενος ο ένας στους 2 Αϊτινούς και μόλις το 40% των παιδιών σε σχολεία, ήταν το... έδαφος της ζοφερής πραγματικότητας. Στρατηγικής σημασίας θέση έχει η Αϊτή. Είναι το μέσον της διαδρομής των πλοίων από τη Νέα Υόρκη ως τη διώρυγα του Παναμά (πέρασμα Γουΐντγουορντ - υπήνεμο). Στυμμένη αποικιοκρατική λεμονόκουπα, σε τροπικό κλίμα, έφτασε να τρώει το ίδιο της το έδαφος για να τραφεί και το νερό να μην τη φτάνει. Θύμα στυγνών δικτατόρων και διαφθορέων ο σημερινός πληθυσμός των περίπου 10 εκατομμυρίων ψυχών με θεσμούς βασισμένους σε μείγμα ναπολεόντιου κώδικα και αμερικάνικης πολιτικής κουλτούρας έφερε την Αϊτή στο επίπεδο της μεγαλύτερης παιδικής θνησιμότητας στη Δύση με ενδημικές ασθένειες και AIDS να θερίζουν. Ο από το 1860 με κονκορδάτο αμιγώς γαλλικός κλήρος ήρθε να παλεύει ως μείζον ζήτημα την άσκηση βουντού.
Θα γίνουν σημεία και τέρατα «θαυμάτων». Θα περισσέψουν οι «σωτήρες». Θα αναλάβουν οι πολυεθνικές που ξεζούμισαν με τον καφέ και τα ορυχεία χρυσού (επιφανείας) τα σπλάχνα της νήσου Εσπανιόλα. Θα πουλήσουν σύντομα συνταγές θετικού εξελιγμένου βουντού και τα φαντάσματα των Ινδιάνων Αρουράκ που εξανδραποδίστηκαν από τον Κολόμβο. Τον Χριστόφορο. Και χρυσό-φορο. Δε χρειάζομαι επιχειρήματα για να πείσω κανέναν ότι έτσι θα γίνει. Στρατιωτικά - με αεροπλανοφόρα και στρατά - και οπωσδήποτε φιλάνθρωπα. Γιατί κανείς δε θα μας πει πως στην κόλαση, τουριστικό παράδεισο θεόφτωχη Αϊτή, υπήρχαν την ώρα που χτύπησε ο Εγκέλαδος 4 κανάλια τηλεόρασης και δεκάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί, σε μια θλιβερή χώρα που διέθετε Λευκό Οίκο (κατάλοιπο Παπά Ντοκ) και μόλις 40.000 συσκευές τηλεόρασης και 350.000 συσκευές ραδιοφώνου!!! Αυτή ήταν η... παιδεία των εγκλωβισμένων σ' ένα «νόμισμα» εξαρτημένο από το δολάριο, αντίκρυ στην Κούβα.
Αν το πένθος μας γίνει οργή τότε θα δούμε πίσω και πέρα από τη μοίρα, το φταίχτη που κάνει τώρα το σωτήρα...
Κυκλοφορεί το 1ο τεύχος του 2010
Το 1ο τεύχος (Γενάρης - Φλεβάρης) του 2010 της ΚΟΜΕΠ αφιερώνεται σε αυτό ακριβώς το σύνθετο ιδεολογικό καθήκον των κομμουνιστών, να απαντήσουν επιθετικά και με βάση τις επεξεργασίες του 18ου Συνεδρίου στο κύμα αντικομμουνισμού που θα ενταθεί μπροστά στη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ολοκλήρωση της αντεπαναστατικής διαδικασίας στην ΕΣΣΔ, το Δεκέμβρη του 2011. Αυτό το τεύχος απευθύνεται ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές των κομμουνιστών, στα μέλη και στελέχη της ΚΝΕ, που αντικειμενικά έχουν λειψή ιστορική γνώση και πείρα από τις συγκρούσεις ιμπεριαλισμού - σοσιαλισμού.
Στην πρώτη γραμμή της αστικής επίθεσης τίθενται τα ζητήματα ελευθερίας και δημοκρατίας που επιδρούν, λόγω και της «ευαίσθητης» φύσης τους ως στοιχεία του εποικοδομήματος, πιο έντονα στη διαμόρφωση της νεανικής συνείδησης. Το άρθρο με τίτλο «Αστική και οπορτουνιστική πολεμική στη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα», αναπτύσσει τα ταξικά κριτήρια για την ελευθερία και τη δημοκρατία, συγκρίνοντας σε αυτήν τη βάση την ανωτερότητα του σοσιαλισμού απέναντι στον καπιταλισμό. Στο ίδιο κείμενο δίνεται απάντηση στο επιχείρημα περί οικονομικής αναποτελεσματικότητας του σοσιαλισμού, άποψη που επί της ουσίας προβάλλει το κέρδος ως αιώνια οικονομική κατηγορία, υποστηρίζει δηλαδή την αιωνιότητα των αστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής. Δίνονται ιστορικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ακριβώς καθόσον κυριαρχούσε η επαναστατική κατάργηση της εκμετάλλευσης και η αντικατάστασή τους με την κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό, η σοσιαλιστική οικονομία είχε αξιοσημείωτα οικονομικά αποτελέσματα. Αυτά σταδιακά υποχώρησαν μετά την οπορτουνιστική στροφή του 20ού Συνεδρίου, όταν κυριάρχησαν οι αγοραίες επιλογές για την αντιμετώπιση υπαρκτών οικονομικών προβλημάτων, που έθεσε ένα νέο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων σε σύγκριση με αυτό των πρώτων δεκαετιών.
Το άρθρο «Γιάλτα: Μια ακόμα σύγκρουση σοσιαλισμού - καπιταλισμού», με αφορμή μια επέτειο που προσφέρεται στην αντικομμουνιστική εκστρατεία, ανασκευάζει τα επιχειρήματα της αστικής ιστοριογραφίας, σύμφωνα με την οποία «στη Γιάλτα μοιράστηκε ο κόσμος». Αποκαλυπτικά αναδεικνύονται οι ιστορικές συνθήκες, ο συσχετισμός των δυνάμεων όταν ο φασιστικός άξονας όδευε πλέον στην ήττα. Αναδεικνύεται η προσαρμογή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τη νέα φάση όξυνσης της ταξικής πάλης σε διεθνές επίπεδο μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προκειμένου για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, έχει ειδική σημασία ότι οι οπορτουνιστικές απόψεις υιοθετούν το αστικό επιχείρημα για «μοίρασμα του κόσμου στη Γιάλτα», απολυτοποιούν τις δυσκολίες του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και παραβλέπουν - συγκαλύπτουν τη λαθεμένη στρατηγική του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο σε σχέση με το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας.
Αλλαγή τιμής
Η ΚΟΜΕΠ, ενημερώνει τους αναγνώστες της ότι η τιμή του τεύχους αυξήθηκε από 5 σε 6 ευρώ, ζητάει την κατανόηση για αυτήν την ανάγκη που προκύπτει από τις αυξημένες ανάγκες έκδοσης και προβολής της.
Η ετήσια συνδρομή των 6 τευχών θα είναι 30 ευρώ για τους συνδρομητές εσωτερικού και 55 ευρώ για τους συνδρομητές εξωτερικού.