ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 24 Γενάρη 2010
Σελ. /24
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
«Πνοή» ζωής και χρωμάτων

Την πόλη που μεγάλωσε, τη Λιβαδειά, επέλεξε για να εκθέσει το έργο του, ο εικαστικός Παναγιώτης Βαρελάς. Με τίτλο «ΜετΑΛΛΩΝ ανθρώπων έργο», από 27/1 έως 31/1, στο συνεδριακό κέντρο της Κρύας, θα εκτεθούν 84 έργα (λάδια, ακρυλικά, ακουαρέλες, τέμπερες, σινική και μεικτές τεχνικές), χωρισμένα σε τρεις θεματικές ενότητες: «Ανθρωπος - χρώμα - σίδερο», «Λαϊκό πάλκο» και «Πατριδογνωσία».

Η επιλογή του συγκεκριμένου εκθεσιακού χώρου δεν είναι τυχαία. Οπως μας λέει ο δημιουργός, «έχει συμβολικό χαρακτήρα», αφού η «Κρύα», κατά τον περασμένο αιώνα «ήταν το σημαντικότερο βιομηχανικό κέντρο της περιοχής, με νηματουργεία, κλωστήρια, κυλινδρόμυλους κ.ά. Επίσης, η πρώτη εργατική Πρωτομαγιά στη Λιβαδειά γιορτάστηκε εκεί, στους χώρους δουλειάς. Εκεί εμφανίστηκε η πρώιμη εργατική τάξη της πόλης, δουλεύοντας το σιτάρι, το βαμβάκι, το καλαμπόκι, τα νήματα. Εκεί χτυπούσε η καρδιά της πόλης. Ιδιαίτερα για τα έργα της ενότητας, "Ανθρωπος - χρώμα - σίδερο" δε θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος χώρος. Από την άλλη, θεωρώ σημαντικό γεγονός, ότι τέθηκε η έκθεση υπό την αιγίδα του Δήμου Λιβαδειάς. Είναι μία αρχή, η οποία θα δώσει συνέχεια και σε άλλους εικαστικούς να παρουσιάζουν το έργο τους, χωρίς δαπάνες χρήσης του χώρου».

Η πρώτη ενότητα, «Ανθρωπος - χρώμα - σίδερο», που αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης, είναι εμπνευσμένη και αφιερωμένη στο χώρο δουλειάς των μεταλλεργατών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος. «Είμαι πεισμένος ότι η τέχνη δεν μπορεί να μην αντανακλά την κοινωνική πραγματικότητα, δεν μπορεί να μην την αντικατοπτρίζει. Εξαρτάται, βέβαια, από τι "γυαλιά" φοράει καθένας, αλλά την πραγματικότητα, με όποια μάτια και αν τη δεις ή θα την πεις ή θα την κρύψεις. Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη τα πράγματα δεν κρύβονται, δεν γυαλίζονται, δεν είναι λουσάτα. Η σκληρότητα του συστήματος, η απαξίωση του ανθρώπου χάριν του κέρδους, είναι έργο σε κοινή θέα. Το να εμπνευστεί κανείς από αυτόν το χώρο είναι το πρώτο βήμα, το να τον αναδείξει είναι το δεύτερο και ουσιαστικότερο».


Στην ενότητα αυτή, ο Π. Βαρελάς υιοθέτησε τον τίτλο της μεγάλης έκθεσης και των εκδηλώσεων, που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια μέσα στο χώρο της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, σε συνεργασία με τα σωματεία της Ζώνης. «Στόχος μου είναι να στείλω ένα μήνυμα στους συναδέλφους μου ότι η υπόθεση Πέραμα είναι ένα διαρκές γεγονός, που πρέπει να παίρνει συλλογικές αλλά και ατομικές διαστάσεις, να έχει κινηματική λογική και σιγά - σιγά να αποκτά οντότητα και πολύπλευρη δυναμική».

Στη δεύτερη ενότητα, «Λαϊκό πάλκο», παρουσιάζονται, με αφαιρετική ματιά, αυτοσχέδιες κομπανίες, όπου το φως και τα όργανα, σημειολογικά, σηματοδοτούν, τη γιορτή, το πανηγύρι, τη βραδινή έξοδο... Μια προσωπική ματιά, στο κόκκινο της νύχτας... «Πάντα με συγκινούσαν όσοι έπαιζαν κάποιο μουσικό όργανο ή τραγουδούσαν και χόρευαν καλά» σημειώνει ο δημιουργός. «Λίγοι όμως είχαν το χάρισμα με το σώμα και τον ήχο, ν' ανάβουν τις ψυχές το απόβραδο και να τις σβήνουν χαράματα». Ο Π. Βαρελάς σ' αυτά τα έργα, δεν παρεμβαίνει και δεν αποκαλύπτει το δρώμενο. «Καθένας μας έχει τις προσωπικές του στιγμές», αναφέρει. «Ας κάνει ανάκληση μνήμης, ας μπει στο έργο να πει το δικό του τραγούδι, να σύρει το δικό του χορό. Να γίνει ο ίδιος δημιουργός, ερμηνευτής, χορευτής, και να βάλει τη δική του πινελιά».

Στην τρίτη ενότητα, «Πατριδογνωσία» - μια σειρά από ακουαρέλες και ακρυλικά - ο καλλιτέχνης γίνεται περιηγητής και απαθανατίζει με τον χρωστήρα του, ιδιαίτερες περιοχές της πατρίδας μας: Μάνη, Καλόγρια, Στούπα, Καρδαμύλη, Αγιο Ορος, Γιάννενα, Πλαταμώνα, Αγαθούπολη, και βέβαια, την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Λιβαδειά. Σε αυτό το ταξίδι, κάθε τόπος είναι και μια ιστορία, μία εικόνα. «Ματιές» που αγκάλιασαν τη γη, τη θάλασσα και «φύτρωσαν» στο χρώμα. Πότε στο γαλάζιο και πότε στο πράσινο. «Αυτές οι "ματιές" δεν τελειώνουν ποτέ. Είναι ένα ταξίδι που δεν έχει τέλος, μα έχει μέτρο. Η έννοια πατριδογνωσία δεν έχει τόπο, σύνορα, γλώσσα και χρώμα. Σ' έναν κόσμο που αλλάζει, η έννοια πατρίδα αποκτά διεθνή χαρακτηριστικά».

Σημειώνουμε ότι στο χώρο της έκθεσης, στις 30/01 (7μ.μ.) θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή συζήτηση, με θέμα: «Τέχνη και κοινωνία». Εισηγητές οι: Χαράλαμπος Δαραδήμος, Εύα Μελά. Συντονίζει η Τασία Κοντογιάννη. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, θα προβάλλονται τηλεοπτικά ρεπορτάζ με θέμα τις συνθήκες δουλειάς των εργαζόμενων στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, καθώς και επιλεγμένα έργα του καλλιτέχνη, που δεν εκτίθενται. Ωρες λειτουργίας: 10π.μ. - 9μ.μ.


Η. ΜΟΡΤΟΓΛΟΥ


ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Ενωμένοι Ελληναράδες

1. Επιτέλους ενώθηκαν οι δύο χωματερές της Καλλιρρόης και της Σωκράτους. Τώρα πια ενωμένοι, οι Ελληναράδες συναγωνίζονται, για το ποια χωματερή από τις δύο θα θάψει περισσότερους μετανάστες. Κατέρχονται, οι ανεγκέφαλοι, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν όποιον δεν τους μοιάζει. Ο Σαμαράς παίζει το κερασάκι στην ακροδεξιά τούρτα. Με τη μεσοβέζικη στάση του απέναντι στους μετανάστες, αποδεικνύει πόσο οι ακροδεξιές απόψεις αγγίζουν ένα μεγάλο κομμάτι της παράταξης. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια των Νεοδημοκρατικών, και ας φροντίσουν να καθρεφτιστούν μέσα της. Ας σταματήσει επιτέλους η φλυαρία τους περί Κεντροδεξιάς, ας σταματήσει η επί παντός επιστητού παραχάραξη στην οποία είναι εθισμένη η Νέα Δημοκρατία.

2. Δεν υπάρχουν μετανάστες στην Ελλάδα, αλλά απόβλητοι. Αφού τους λεηλάτησαν εφ' όλης της ύλης, οι Ελληναράδες ανακάλυψαν ξαφνικά τη διαφορετικότητά τους, το χρώμα τους, τη γλώσσα που μιλάνε, και σιγά σιγά, ακολουθώντας κατά γράμμα τη συμπεριφορά των μικροαστών, τώρα τους δίνουν και το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου. Από δω και στο εξής ό,τι συμβαίνει θα χρεώνεται στους απόβλητους.

3. Οι Ακροδεξιοί επιθυμούν να στήσουν κάλπες κατά των μεταναστών. Η κάλπη ως εξολοθρευτής των εγχρώμων. Η κάλπη ως συνεργός στους πάσης φύσεως ρατσιστές που κρύβονται. Η κάλπη ως εφαλτήριο για την αρχομανία του Καρατζαφέρη.

4. Οι Ελληναράδες ζουν μέσα στην οθόνη της τηλεόρασης. Αυτή είναι η ζωή τους. Πουλάνε σκουπίδια στα ΜΜΕ για να ζήσουν, ξεθάβουν δηλώσεις του δικτάτορα Μεταξά, ονειρεύονται τη μέρα που θα μπορούν να δηλώσουν δημόσια την επιθυμία τους για μαζικές εκτοπίσεις.

5. Ελληναράδες μικροαστοί που παραμυθιάζονται με την Αρχαία Ελλάδα και καταστρέφουν την παράδοσή μας κατά το δοκούν, που ρήμαξαν με την παρουσία τους την Εκκλησία του Ιησού, γιατί στο όνομά του κάνουν ό,τι θέλουν εις βάρος μας. Η Εκκλησία τούς έθρεψε και τώρα δεν ξέρει τι να τους κάνει. Οσο για τη Δημοκρατία, που δίνει το χέρι της χωρίς να βλέπει αντί ν' αφήσει τους Απριλιανούς να σαπίσουν στη φυλακή, τώρα βλέπει πως όλες της οι πράξεις έγιναν μπούμερανγκ για την ίδια. Ολα εδώ πληρώνονται. Η περιφρόνησή μας απέναντι σ' αυτά τα σιλικονούχα καρτούν δεν αρκεί, πρέπει να εγκαταλείψουμε την κατάσταση της ανοχής, που την προσλαμβάνουν σαν αδυναμία.

6. Καλύτερα να μιλάω μ' ένα γουρούνι στη λάσπη παρά μ' έναν ακροδεξιό ευνούχο, που πιστεύει πως το ιδεολογικό του ρέψιμο είναι αρκετό για να κυριαρχήσει πάνω μας.

7. Ποίημα για τον εξάχρονο Ισμαήλ, που γεννήθηκε και ζει στη γειτονιά μας: «Η παιδική χαρά φωνάζοντας μπροστά σε μια πηγή πίνει ανέμελη φαρμάκι με το γάλα. Ολα τελειώνουν μέσα σε μιαν αρχή και μόνο το παιδί ξέρει το θαύμα. Κι η κόλαση τρεκλίζοντας ακολουθεί το πιο λαμπρό φορώντας δαχτυλίδι, μα ο Ισμαήλ είναι από οξύ, μάταια μπροστά του ο θάνατος και η λύπη».


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ