Eurokinissi

Στα ζωοκομικά προϊόντα η αξία των εισαγωγών το 2008 ήταν 1,116 δισ. ευρώ και η αξία των εξαγωγών μόλις 69,6 εκατ. ευρώ. Κι αυτό συμβαίνει, τη στιγμή που οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι στενάζουν και εξαναγκάζονται να βγουν εκτός παραγωγής

Από την ένταξη στην ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, η Ελλάδα άρχισε να αποκτά έλλειμμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο που χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε. Το 1990 το έλλειμμα ήταν στα 152,2 εκατ. δρχ. που τώρα μετράνε για 44,6 εκατ. ευρώ. Το 1992 έγινε αναθεώρηση της ΚΑΠ στο όνομα των προσαρμογών που επέβαλε η Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (GATT), που τώρα έχει μετεξελιχθεί σε Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ). Από το 1992 το έλλειμμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο άρχισε να αυξάνεται με πιο γοργούς ρυθμούς και το 2002 έφτασε να είναι 1,796 δισ. ευρώ. Με την καθιέρωση του ευρώ και την ψήφιση της νέας ΚΑΠ το 2003, τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Το 2006 το έλλειμμα έφτασε τα 2,182 δισ. ευρώ για να ανέβει το 2008 στα 3,043 δισ. ευρώ. Το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος έχει να κάνει με τις χώρες της ΕΕ. Το 2008 το έλλειμμα με τις χώρες της ΕΕ ήταν 2,512 δισ. ευρώ, ενώ με τις τρίτες χώρες ήταν 530,9 εκατ. ευρώ.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει επάρκεια και σε κτηνοτροφικά προϊόντα. Αλλά με βάση τα σχετικά στοιχεία φαίνεται ότι το έλλειμμα στα ζωοκομικά και γαλακτοκομικά προϊόντα είναι το μισό του συνολικού ελλείμματος. Με βάση τα στοιχεία του 2008, το έλλειμμα στα ζωοκομικά προϊόντα ήταν 1,047 δισ. ευρώ και στα γαλακτοκομικά προϊόντα και στα αυγά 533,1 εκατ. ευρώ. Στα ζωοκομικά προϊόντα η αξία των εισαγωγών το 2008 ήταν 1,116 δισ. ευρώ και η αξία των εξαγωγών μόλις 69,6 εκατ. ευρώ. Κι αυτό συμβαίνει, τη στιγμή που οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι στενάζουν και εξαναγκάζονται να βγουν εκτός παραγωγής. Οι αποφάσεις της ΕΕ ευνοούν τους εμποροβιομήχανους να αγοράζουν τζάμπα το κρέας και τζάμπα το γάλα και να κερδοσκοπούν ασύδοτα σε βάρος του λαού.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει αυτάρκεια στα δημητριακά και τις ζωοτροφές. Ομως το 2008 στα δημητριακά το ισοζύγιο έβγαλε έλλειμμα 365,4 εκατ. ευρώ και στις ζωοτροφές 354,8 εκατ. ευρώ. Κι εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι πριν την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 1992 το γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο ήταν πλεονασματικό. Για παράδειγμα, το 1992 το ισοζύγιο στα δημητριακά είχε πλεόνασμα 40,5 εκατ. δρχ. Ομως αυτή την εποχή η ΚΑΠ και ο ΠΟΕ επιβάλλουν τιμή παραγωγού σε σιτάρι και καλαμπόκι 10 - 11 λεπτά το κιλό. Τιμή που δεν καλύπτει ούτε το κόστος παραγωγής. Τιμή που εξαναγκάζει τους μικρομεσαίους αγρότες να σταματήσουν να παράγουν σιτάρι και καλαμπόκι. Ομως για την εισαγωγή δημητριακών και παρασκευασμάτων δημητριακών δαπανήθηκαν το 2008 680,5 εκατ. ευρώ και για ζωοτροφές 406,1 εκατ. ευρώ.

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια χάνει έδαφος και σε εκείνα τα αγροτικά προϊόντα όπου έχει ακόμα πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το λάδι. Το 2008 το πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο έπεσε για το λάδι στα 38,5 εκατ. ευρώ από 135,6 εκατ. ευρώ το 2007. Ιδια είναι η εικόνα σε καπνό, βαμβάκι και ζάχαρη. Στον καπνό το πλεόνασμα το 2006 ήταν 130,7 εκατ. ευρώ και το 2008 ήταν 80,5 εκατ. ευρώ, ενώ στο βαμβάκι το πλεόνασμα το 2006 ήταν 320,3 εκατ. ευρώ και το 2008 έπεσε στα 224,8 εκατ. ευρώ. Στη ζάχαρη επίσης το έλλειμμα υπερτριπλασιάστηκε το 2008 σε σύγκριση με το 2006, αφού έφτασε αντίστοιχα τα 168,4 εκατ. ευρώ, από 50,8 εκατ. ευρώ. Στο λάδι, για παράδειγμα, η αξία των εισαγωγών έφτασε το 2008 στα 290,3 εκατ. ευρώ και των εξαγωγών τα 328,9 εκατ. ευρώ, ενώ το 2002 ήταν αντίστοιχα 101,4 εκατ. ευρώ και 221,2 εκατ. ευρώ. Εδώ η σύγκριση δείχνει πως οι εισαγωγές αυξήθηκαν κατά 188,9 εκατ. ευρώ και οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 107,7 εκατ. ευρώ μεταξύ 2008 και 2002.

Η νέα ΚΑΠ και τα όσα ψήφισαν σχετικά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ στην ΕΕ οδήγησαν στην περαιτέρω συρρίκνωση της παραγωγής των παραπάνω προϊόντων. Από το 2006 και μετά: Ο καπνός από 120.000 τόνους παραγωγή έπεσε στους 20.000 τόνους. Το βαμβάκι από 3.700.000 στρέμματα μειώθηκε στα 2.300.000 στρέμματα. Στη ζάχαρη η ποσόστωση από 312.000 τόνους, μειώθηκε στους 156.000 τόνους και δύο από τα πέντε εργοστάσια έκλεισαν. Σημαντική μείωση της παραγωγής υπήρξε ακόμα σε λάδι, σιτάρι και σταφίδα.

Από την υπάρχουσα κατάσταση δεν έχει να κερδίζει τίποτα, ούτε η μικρομεσαία αγροτιά, ούτε ο λαός. Οσο ακολουθείται η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που επιβάλλουν τα μονοπώλια, και η αγροτιά και η εργατιά και οι αυτοαπασχολούμενοι θα βρίσκονται σε καθεστώς ανελέητης εκμετάλλευσης. Οι φτωχομεσαίοι αγρότες εξαναγκάζονται να πουλάνε σε εξευτελιστικές τιμές ή να βλέπουν την παραγωγή τους να μένει απούλητη και να σαπίζει στις αποθήκες, ενώ ταυτόχρονα εισάγονται ομοειδή προϊόντα από άλλες χώρες. Η πολιτική που ακολουθείται οδηγεί τη μικρομεσαία αγροτιά στη φτώχεια, στο ξεκλήρισμα και την ανεργία και τη γη της θα τη συγκεντρώσουν λίγοι μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες - καπιταλιστές.

Ο λαός καλείται να ακριβοπληρώνει τα τρόφιμα που χρειάζεται για να τραφεί και είναι έρμαιο της ασυδοσίας και κερδοσκοπίας της ελεύθερης αγοράς και των εμποροβιομηχάνων - πολυεθνικών. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την ποιότητα και για την υγιεινή των τροφίμων. Η χώρα θα κατακλύζεται με ακόμα περισσότερα εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα που θα εισάγονται απ' όπου θα βγάζουν μεγαλύτερο κέρδος οι μεγαλοεισαγωγείς, οι βιομήχανοι, οι πολυεθνικές τροφίμων. Χαρακτηριστικό είναι ότι η αξία των εισαγωγών έφτασε το 2008 τα 7,038 δισ. ευρώ, ενώ το 2002 ήταν 4,7 δισ. ευρώ και το 1990 ήταν 174,1 δισ. δρχ. (που σε ευρώ είναι 510 εκατ.). Και όπως φαίνεται κάθε χρόνο να δίνονται όλο και περισσότερα χρήματα για την εισαγωγή αγροτικών προϊόντων που στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα μπορούσαν να παραχθούν στην Ελλάδα.

Ο αγώνας της αγροτιάς και τα αιτήματα που εκφράζονται από το μπλόκο της Νίκαιας συνδέονται με την ανάπτυξη της γεωργίας σε όφελος των μικρών και φτωχών παραγωγών. Τίθεται θέμα προστασίας της ντόπιας παραγωγής και ό,τι μπορεί να παραχθεί στην Ελλάδα, να μην εισάγεται. Προτάσσεται μια αγροτική ανάπτυξη που θα εξυπηρετεί και θα καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του λαού με φτηνά και υγιεινά αγροτικά προϊόντα. Μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ η αγροτιά παλεύει για την ανάδειξη του παραγωγικού συνεταιρισμού των μικρομεσαίων αγροτών σε βασικό μοχλό ανάπτυξης της γεωργίας, για να αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα του μικρού και τεμαχισμένου κλήρου, να μειωθεί το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων και να βελτιωθεί η παραγωγικότητα της γεωργίας. Παλεύει για έναν παραγωγικό συνεταιρισμό, που θα στηρίζεται πολύμορφα από κρατικές καθετοποιημένες επιχειρήσεις και οργανισμούς σε όλη την παραγωγική διαδικασία και τη διακίνηση των προϊόντων.

Ολα τα παραπάνω η μικρομεσαία αγροτιά μπορεί να τα πετύχει μέσα από τον αγώνα της. Σε συνεργασία με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους. Με τον κοινό αγώνα τους μπορούν να αποσπάσουν και άμεσες λύσεις, αλλά και να δημιουργήσουν ευνοϊκότερες συνθήκες για ριζικές αλλαγές στο συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Το δυνάμωμα της συμμαχίας της φτωχής αγροτιάς με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους ενισχύει τον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια και δίνει προοπτική για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας, που θα ικανοποιεί και θα εξυπηρετεί συνολικά τις λαϊκές ανάγκες.