Τα σταροχώραφα που βρίσκονται δεξιά κι αριστερά του δρόμου, στο μπλόκο της Νίκαιας, έχουν αρχίσει να πρασινίζουν, προσφέροντας μια ειδυλλιακή εικόνα στους οδηγούς από και προς την Αθήνα, που παρά τα όσα λένε οι «οι παπαγάλοι» στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, μπορούν να ταξιδέψουν για όποιον προορισμό ανά την Ελλάδα επιθυμούν. Οι αγρότες όμως που «τουρτουρίζουν» απ' το κρύο, δεν ξέρουν για πόσες χρονιές ακόμη θα είναι σε θέση να τα καλλιεργούν και να τα θερίζουν. Αυτοί που κατηγορήθηκαν από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως «μπαταξήδες», «μιζαδόροι» και «αγρότες του Κολωνακίου», δε βγήκαν χειμωνιάτικα στα μπλόκα, επειδή δεν είχαν τίποτα άλλο να κάνουν, ούτε επειδή υποκινούνται από κάποιους «κομμουνιστές αγρότες».

Επειτα από τρεις σχεδόν δεκαετίες «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας μας, οι αροτραίες καλλιέργειες μειώθηκαν κατά 2.656.000 στρεμ. και η παραγωγή σταριού κατά 1.153.000 τόνους, (εκδ. 2009, ΕΣΥΕ, «Η Ελλάδα με αριθμούς», στοιχεία ετών 1981 - 2006). Οι φτωχοί αγρότες της Θεσσαλίας που όλα αυτά τα χρόνια βιώνουν στο «πετσί» τους τις στατιστικές μετρήσεις, προσπαθούν με «νύχια και με δόντια», να κρατηθούν στη γη και τα χωριά τους.

Οι εμποροβιομήχανοι τους εκβιάζουν κάθε χρόνο «εν ψυχρώ», κάτι που ομολογούσε ο Γ. Παπανδρέου ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν στο συνέδριο της Πανελλήνιας Ενωσης Νέων Αγροτών στην Ηλεία (3/9/2009) έλεγε πως «γνωρίζουμε τις απαράδεκτα χαμηλές τιμές σε σειρά βασικών προϊόντων, όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι, το λάδι, το κρέας, το γάλα, αλλά και τη μεγάλη αδυναμία διάθεσης των δημητριακών». Στην ίδια ομιλία επίσης είχε καταγγείλει «το αίσχος των καρτέλ που κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα σε βάρος παραγωγών και καταναλωτών».

Φυσικά και τα «καρτέλ» δεν... σκιάχτηκαν από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και συνεχίζουν να κερδοσκοπούν, καθιστώντας αδύνατο για το μικρό παραγωγό να παραμείνει στο επάγγελμα. Ο Νίκος Ζαμπούκας, από το χωριό Χαρά του ν. Λάρισας, είναι σχεδόν 30 χρόνια γεωργός και εμπειρικά γνωρίζει πως «μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 αρχές του '90, κάποιος με 90 στρέμματα σιτηρά μπορούσε να έχει ένα καλό, αξιοπρεπές εισόδημα. Για να εξασφαλίσει κάποιος αντίστοιχο εισόδημα σήμερα, έτσι όπως κατρακυλάνε οι τιμές των αγροτικών προϊόντων και ανεβαίνει το κόστος παραγωγής, χρειάζεται 1.000 στρέμματα».

Μπορεί λοιπόν ο πρωθυπουργός και τα άλλα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, όταν το ακροατήριό τους αποτελείται από μικρομεσαίους αγρότες να υποστηρίζουν ότι «το πρόβλημα της μικρής κλίμακας παραγωγής στα αγροτικά προϊόντα» μπορεί να «μετατραπεί στο μεγαλύτερο συγκριτικό μας πλεονέκτημα....» (απόσπασμα από την παραπάνω ομιλία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ) ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια πιστά εφαρμόζουν την πολιτική της ΕΕ, που καταστρέφει την φτωχή αγροτιά και συγκεντρώνει την παραγωγή και το αγροτικό κεφάλαιο σε λίγα χέρια. «Στόχος μας είναι η μεγέθυνση της αγροτικής εκμετάλλευσης ώστε να είναι βιώσιμη, η συγκέντρωση του πολυτεμαχισμένου κλήρου...» αναγράφεται στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ (σελ. 91).

Αντίστοιχα με τους αγρότες τις συνέπειες αυτής της πολιτικής βιώνουν και οι κτηνοτρόφοι, όπως περιγράφει στο «Ρ» ο Κώστας Καραγιάννης, από τα Φάρσαλα, αγρότης και κτηνοτρόφος: «Ενας κτηνοτρόφος που έχει στην κατοχή του 100 "κεφάλια" αιγοπρόβατα, δεν μπορεί να κρατηθεί στη δουλειά. Χρόνο με το χρόνο οι "μικροί" εγκαταλείπουν και αυξάνονται τα κοπάδια με 2.000 και 3.000 πρόβατα. Σταδιακά, αλλά σταθερά το ζωικό κεφάλαιο συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια...» μας λέει.

Η κυβέρνηση σκοπεύει να ξεμπερδέψει μια και καλή με την φτωχή αγροτιά, τους αγροτοεργάτες. Ο διαχωρισμός των αγροτών σε κατά κύριο επάγγελμα και μη, έχει σαν τελικό στόχο την διαγραφή των δεύτερων από τα αγροτικά μητρώα. Αρχικά κουβέντιαζαν να κόψουν την επιδότηση σε όσους παίρνουν από 200 ευρώ και κάτω. Στην συνέχεια, το ποσό ανέβηκε στα 400 ευρώ. Η ΕΕ δίνει τη δυνατότητα να "κόψει" όσους έχουν κάτω από 10 στρέμματα. Τώρα θέλουν να πετάξουν εκτός επιδοτήσεων όσους απασχολούνται και εκτός γεωργίας, ανεξαρτήτως εισοδήματος. Δευτερεύον, ίσως το γεγονός, αλλά αξίζει επισήμανσης: Στους «μη κατά κύριο επάγγελμα» η κυβέρνηση δεν περιλαμβάνει τους καλογέρους των Ιερών Μονών του Αγίου Ορους, τέσσερις εκ των οποίων βρίσκονταν ανάμεσα στους έξι μεγαλύτερος αποδέκτες αγροτικών επιδοτήσεων για το 2008. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Μονή Μεγίστης Λαύρας, έλαβε το ποσό του 1.242.360 ευρώ, η Μονή Αγ. Διονυσίου, έλαβε 848.410 ευρώ, η Μονή Βατοπεδίου, 527.390 ευρώ, η Μονή Ξενοφώντος, 269.218 ευρώ, ενώ δεκάδες άλλα μοναστήρια διάσπαρτα σε όλους τους νομούς της χώρας, λαμβάνουν επιδοτήσεις από 500 έως και 79.000 ευρώ.

Για αυτά φυσικά η κυβέρνηση και ο πολυπλόκαμος μηχανισμός χειραγώγησης συνειδήσεων που διαθέτει, κάνουν «μόκο», τη στιγμή που συκοφαντούν ως «αγρότες του Κολωνακίου» και σχεδιάζουν να διαγράψουν από τα αγροτικά μητρώα εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς παραγωγούς, που για να συμπληρώσουν τα πενιχρά τους εισοδήματα κάνουν και εξωγεωργικά μεροκάματα. Ως εποχιακοί εργάτες για παράδειγμα, στα εργοστάσια τυποποίησης αγροτικών προϊόντων, εκεί που προηγούμενα πούλησαν τη σοδειά τους σε όποια τιμή τους «επέβαλλαν» οι εμποροβιομήχανοι... Καθότι η αγορά είναι «ελεύθερη» και το κράτος δεν μπορεί να παρεμβαίνει και να εγγυάται κατώτερες τιμές πώλησης των προϊόντων...

«Καλλιεργώ δημητριακά, βίκο, ελιές, βαμβάκι και λίγο αμπέλι. Εκτός από αυτά, κάνω και δεύτερη και τρίτη δουλειά, γιατί χρόνο με το χρόνο το καθαρό αγροτικό εισόδημα μειώνεται και πρέπει να καλύψω τις ανάγκες της οικογένειας, των παιδιών που πρέπει να σπουδάσουν», λέει ο Ν. Ζαμπούκας και συμπληρώνει: «Είναι ζήτημα επιβίωσης να κάνουμε και δεύτερη δουλειά. Είναι τραγικό να βλέπεις αγρότες να διεκδικούν τη διαγραφή από τα αγροτικά μητρώα των μη κατά κύριο επάγγελμα συναδέλφων τους. Παίζουν ξεκάθαρα το παιχνίδι της κυβέρνησης, έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντά τους, παίζουν άθελά τους, το παιχνίδι των μεγαλοαγροτών», καταλήγει.

Ο διαχωρισμός εφαρμόζεται ήδη στα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για τη, δήθεν, προστασία του αγροτικού εισοδήματος. Για παράδειγμα, η ρύθμιση των αγροτικών χρεών που ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας αφορά μόνο τους «κατ' επάγγελμα αγρότες» και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, με ετήσιο κύκλο εργασιών μέχρι 2,5 εκατ. ευρώ. Ο ίδιος περιορισμός ισχύει και για την επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο. Επιπλέον, επιδιώκεται να αφαιρεθεί από τους αγροτοεργάτες ακόμη και το δικαίωμα συμμετοχής στους αγροτικούς συλλόγους, όπως προκύπτει από τις προτάσεις για την «ανασυγκρότηση του αγροτοσυνδικαλιστικού κινήματος. όπου μέλη του, σύμφωνα με αυτές, θα μπορούν να είναι, μόνο οι κατ' επάγγελμα αγρότες...

Ειδικά για τις προτάσεις αυτές περί αγροτοσυνδικαλισμού, ο Κ. Καραγιάννης λέει πως «δεν πρέπει να περάσουν σε καμία περίπτωση». Αναφέρεται στους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες που με πολύ μεγάλες δυσκολίες στήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην περιοχή του και «προσπαθούν να δουλέψουν για τα συμφέροντά μας. Είναι επιτυχία που μετά από χρόνια φτιάξαμε συλλόγους που "παίρνουν μπροστά" και διεκδικούν αγωνιστικά. Ερχεται τώρα η κυβέρνηση και αυτή μας την κατάκτηση, θέλει ουσιαστικά να την καταργήσει. Να στερήσει το δικαίωμα του συνδικαλισμού στους αγροτοεργάτες, στο πιο φτωχό και εκμεταλλευόμενο στρώμα της υπαίθρου. Δεν θα της περάσει».

Για τον Ν. Ζαμπούκα, το θετικό στοιχείο των φετινών αγροτικών κινητοποιήσεων είναι ότι όλο και πιο πολλοί αγρότες συσπειρώνονται στο συνεπές αγροτικό κίνημα: «Φέτος, λέει, ήρθαν στη Νίκαια, αγρότες που άλλες χρονιές, βρίσκονταν σε άλλα μπλόκα. Αυτοί δεν ήρθαν τυχαία μαζί μας. Κατάλαβαν ότι το πιο αγωνιστικό και συνεπές κομμάτι του αγροτικού κινήματος στη Θεσσαλία, βρίσκεται εδώ, στη Νίκαια. Υπάρχει εμπιστοσύνη από τους συναδέλφους μας. Η ενωτική προσπάθεια που κάναμε φέτος, είναι "μαγιά" για το κίνημα της φτωχής αγροτιάς, που θα φανεί αργότερα, ακόμη περισσότερο...».