Γρηγοριάδης Κώστας

****

Και για τις αγορές και για τον διεθνή Tύπο...

****

Αντί δηλαδή ο τηλέπαθος να αγωνιά για την φορολογική αφαίμαξη , για τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, τις αντιδραστικές εργασιακές σχέσεις και τόσα άλλα που του ετοιμάζουν, σώνει και καλά να έχει τις δικές τους αγωνίες...

****

Τώρα υπάρχει και η αγωνία της ελεύθερης κυκλοφορίας και των πολλών αγροτικών μπλόκων που γέμισαν την χώρα...

****

Αντί πάλι ο τηλέπαθος να αγωνιά για την ικανοποίηση των διατροφικών του αναγκών με ποιοτικά ελεγμένα προϊόντα και να νιώθει αλληλέγγυος σ' αυτό τον αγώνα των αγροτών, θα πρέπει να έχει τον δικό τους καημό...

****

Οπου δικός τους καημός είναι όχι μόνο να δεχτεί (ο τηλέπαθος) να υποταχτεί αδιαμαρτύρητα να ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες του κεφαλαίου αλλά να είναι και ευχαριστημένος από πάνω...

****

Δηλαδή ψάχνουν για κορόιδα και επειδή δεν τα βρίσκουν εύκολα, έχουν αναλάβει οι TV να τα φτιάξουν...

****

Εχω δει πολλά αεροπλάνα, πολλά ελικόπτερα, πολλά φορτηγά αλλά δεν έχω δει καμιά διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια, είπε στις TV ένας δυστηχισμένος από την Αϊτή...

****

Μα άμα ήταν για ανθρωπιστική βοήθεια, πεζοναύτες θα έστελναν κατά χιλιάδες οι ΗΠΑ;;;

****

Ακου αξιοπιστία!!!

Γρηγοριάδης Κώστας

Τέσσερις ώρες μετά βρέθηκε μαζί με δεκάδες άλλους και άρχισε να τραγουδά. Ενα μακρόσυρτο τραγούδι. Αυτό το τραγούδι μέσα στο απόλυτο σκοτάδι ήταν το μοναδικό σημάδι ζωής στο Πορτ-ο-Πρενς την πρώτη νύχτα μετά το σεισμό. Δεν ήταν προσευχή, όπως θα ήθελαν να πείσουν τα διεθνή ΜΜΕ. Είναι το τραγούδι που συνόδευε τους σκλάβους κατά την επανάστασή τους ενάντια στους Γάλλους αποικιοκράτες, είναι το τραγούδι της σοδειάς, το τραγούδι του θανάτου, το τραγούδι της αλληλεγγύης. Το τραγούδι αυτό συνόδευσε τους αλαλιασμένους από τον πόνο της απώλειας, τον τρόμο, τη δίψα, την πείνα, την καταστροφή Αϊτινούς την πρώτη μέρα, τη δεύτερη και όλες τις μέρες της κόλασης που ακολουθούν μετά το σεισμό.