Ενα ελαφρύ αεράκι φυσούσε μέχρι μέσα στο σπίτι. Η γυναίκα πήγε να κλείσει το παράθυρο. Ο βρυχηθμός του γιου του Τάρταρου και της Γης, όπως ούρλιαζε κάτω από την υπόγεια φυλακή του, την τρόμαξε. Αρχισε να τρέχει. Ο άντρας δεν πρόλαβε, βρέθηκε πλακωμένος κάτω από συντρίμμια, γύρισε τα μάτια ανάποδα έβγαλε μια κραυγή και ξεψύχησε. Εκείνη δε θρήνησε το θάνατό του, συνέχισε να τρέχει...

Και βγήκαν στους δρόμους, αφού δεν είχαν πού να πάνε. Και δε λύγισαν ούτε μοιρολογούσαν πάνω από τα συντρίμμια, παρά μόνο με θέληση και ενεργητικότητα, που πηγάζει μόνο μέσα από τα κατάβαθα του ανθρώπου, άρχισαν να σκάβουν με τα νύχια τους να ξεθάψουν όσους ζωντανούς είχαν απομείνει. Τους έβρισκαν πάλι από το τραγούδι. Και άρχισαν να αυτοοργανώνονται και να στηρίζουν ο ένας τον άλλο, όσοι ήταν σχετικώς καλά τους τραυματίες και τους αδύναμους. Και άρχισαν να μαζεύουν βρόχινο νερό, να φτιάχνουν μπισκότα λάσπης, να στήνουν πρόχειρους καταυλισμούς για να επιβιώσουν. Καταυλισμούς από χαρτόνια, σίδερα και ό,τι άλλο έβρισκαν, όπως ακριβώς αυτούς που είχαν στήσει γύρω από την πρωτεύουσα όταν βρέθηκαν διωγμένοι από την ύπαιθρο μετά το «μεγαλόπνοο» σχέδιο των διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών και άλλων «φίλων» να μετατρέψουν την Αϊτή σε «εξαγωγική χώρα» και «Ταϊβάν της Καραϊβικής». Οσο οι ξένοι έφευγαν και οι πλούσιοι προστατεύονταν, οι «φτωχοδιάβολοι» έμειναν και εργάζονταν.

Το τραγούδι ακόμα ακούγεται, αν και σκεπάστηκε από τους ήχους των πολεμικών ελικοπτέρων, τους ήχους των όπλων των Αμερικανών, των κυανόκρανων και των υπόλοιπων που συνεχίζουν να καταφτάνουν καθώς τρέχουν να επωφεληθούν, για άλλη μια φορά, από μια «φυσική καταστροφή». Μια «φυσική καταστροφή» που δεν είναι τόσο φυσική. Ο σεισμός είναι απλώς ένα τρομακτικό γεγονός αλλά η Αϊτή των επαναστατών, των ζωγράφων, των λογοτεχνών, των μουσικών είχε καταστραφεί εδώ και καιρό, έχοντας γίνει από την πρώτη στιγμή της ανεξαρτησίας της το πιο φτηνό πεδίο βολής της «διεθνούς κοινότητας». Της «διεθνούς κοινότητας» που ωσάν τυμβωρύχοι τρέχουν να ασελγήσουν στο πληγωμένο κορμί της. Είναι αυτοί που προκάλεσαν την καταστροφή και τώρα σπεύδουν να κάνουν αυτό το λαό να σιωπήσει οριστικά, να καταθέσει τα όπλα μέσω της στρατιωτικής κατοχής. Και για να το επιτύχουν θα σηκώσουν τα όπλα, τους βαφτίζουν «απολίτιστους», «όρνεα», «πλιατσικολόγους»...