Να αξιοποιήσει τα παιχνίδια των «κερδοσκοπικών ξένων οίκων αξιολόγησης» για να επιταχύνει την επιβολή των αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων επιχείρησε χτες ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο συνέδριο του «Εκόνομιστ».

Σε μια προσπάθεια να «αθωώσει» τις ίδιες τις δομές του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και να κρύψει ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «συνδιαλέγεται», «διαπραγματεύεται» και χρησιμοποιεί τις πιέσεις των «αγορών» για να τρομοκρατήσει και να εκβιάσει τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου ανεμπόδιστα να ισοπεδώσει δικαιώματα και κατακτήσεις, ο πρωθυπουργός προχώρησε σ' ένα δημαγωγικό λογύδριο κατά των «διεθνών οίκων».

Αυτός ήταν ο αναγκαίος πρόλογος για να πει ότι η ανάκτηση της «αξιοπιστίας της χώρας» χρειάζεται την προώθηση «δομικών διαρθρωτικών ανατροπών», δηλαδή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθεί με το πρόγραμμά της η κυβέρνηση και επιτακτικά ζητούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

«Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο επίκεντρο κερδοσκοπικών επιθέσεων, άνευ προηγουμένου», ανέφερε ο πρωθυπουργός σε μια προσπάθεια να εντείνει το κλίμα τρομο-λαγνείας που έντεχνα καλλιεργεί η κυβέρνηση. Και συνέχισε λέγοντας ότι «παρά τα δικά μας τραγικά λάθη, η τύχη μας ορίζεται από οίκους αξιολόγησης ή κερδοσκοπικούς οίκους (...). Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι στο έλεος των δανειστών της, πρέπει να μπορεί να καθορίζει την δική της πορεία».

Αμέσως μετά ξεκαθάρισε: «Αιτία για την επίθεση που δεχόμαστε είναι οι οικονομικές δυσκολίες που προκύπτουν από γνωστές χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες».

Αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει αυτές τις - βολικές για τα σχέδιά της - «επιθέσεις» για την υλοποίηση των προαποφασισμένων αντιλαϊκών πολιτικών, ο Γ. Παπανδρέου τόνισε: «Το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης έχει στόχο να απελευθερώσει τη χώρα μας από το βραχνά αυτών των επιθέσεων».

Το σχέδιο της κυβέρνησης για την οικονομία, τόνισε ο Γ. Παπανδρέου, δε στέκεται μόνο στην «περικοπή κάποιων επιδομάτων και μισθών», αλλά σε «βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές, για αλλαγή βιώσιμη και όχι προσωρινή». Η κυβέρνηση, υπογράμμισε, «είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης κατά γράμμα», το οποίο όπως σημείωσε «έχει πάρει με πολύ αυστηρούς όρους το πράσινο φως της Κομισιόν».

Καταφανέστατη ήταν επίσης η πρόθεση του πρωθυπουργού να ρίξει στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων για τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης, την οποία επιδίωξε να αποδώσει στις «αγορές» και στην «αδιαφάνεια» του «χρηματοπιστωτικού συστήματος», υποστηρίζοντας ότι «οι αγορές συνεχίζουν να έχουν το προβάδισμα απέναντι στην πολιτική».

Επιδιώκοντας να συγκαλύψει ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα των αντιφάσεων και της ανισομετρίας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να την εμφανίσει σαν αποτέλεσμα κερδοσκοπικών παιχνιδιών.

«Δεν είναι αποκλειστικά οικονομικό το πρόβλημα που έχουμε σήμερα. Είναι ένα επιφαινόμενο ενός πολιτικού συστήματος, που είχε αιχμαλωτιστεί από ισχυρά συμφέροντα, τα οποία δυστυχώς εξασφάλιζαν με αδιαφάνεια τεράστια προνόμια και το πράσινο φως για εύκολη κερδοσκοπία, χωρίς εποπτεία», ισχυρίστηκε ο Γ. Παπανδρέου, σε μια προσπάθεια να παραπλανήσει τους εργαζομένους ότι μπορεί να υπάρξει «έλεγχος» της καπιταλιστικής αγοράς.

Μετά τα ευχολόγια, βέβαια, ξεκαθάρισε ότι η έξοδος από την κρίση θα έρθει με την αύξηση των «δημόσιων επενδύσεων», και των «κοινοτικών επιδοτήσεων» που θα κατευθυνθούν για την «προσέλκυση» ιδιωτικών επενδύσεων, διαβεβαιώνοντας τους επιχειρηματικούς ομίλους για την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη συνέχιση της κερδοφορίας τους.

Διαβεβαιώσεις στους εκπροσώπους του κεφαλαίου ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένη να προωθήσει σε βάθος χρόνου το πρόγραμμα λιτότητας που έχει από κοινού συμφωνήσει με την ΕΕ έδωσε ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, στη διάρκεια της ομιλίας του στο συνέδριο του «Εκόνομιστ».

Θέλοντας να καταδείξει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να συγκρουστεί με το λαϊκό κίνημα, ανέφερε ότι στις πρώτες 100 μέρες διακυβέρνησης της χώρας «προχωρήσαμε γρήγορα και ανοίξαμε πολλά μέτωπα». Ως τέτοια ανέφερε τις προωθούμενες αλλαγές στην Κοινωνική Ασφάλιση και στο φορολογικό σύστημα, τις αντιδραστικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και την αλλαγή του τρόπου κατάρτισης και εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, η οποία κινείται στην κατεύθυνση των μεγαλύτερων περικοπών των κοινωνικών δαπανών. Αφού χαρακτήρισε το στόχο μείωσης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων κάτω από το 3% του ΑΕΠ ένα «όχι εύκολο» αλλά «απολύτως αναγκαίο εγχείρημα», από το οποίο «δε θα κάνουμε πίσω», στη συνέχεια απερίφραστα ανέφερε ότι «το ζητούμενο είναι να μπορέσουμε να κάνουμε τις περικοπές στις δαπάνες και να περιορίσουμε τη σπατάλη στο δημόσιο, που όλοι ξέρουμε ότι είναι μεγάλη».

Σε ό,τι αφορά στις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής, και σε μία επίδειξη πυγμής, ανέφερε ότι «δεν ήρθαμε να κάνουμε μερεμέτια». Ζήτησε μάλιστα τον αναγκαίο χρόνο «ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε τις μεγάλες τομές τις οποίες έχουμε ξεκινήσει. Τομές τις οποίες κάνουμε και για τις οποίες είμαστε τελείως ανυποχώρητοι».

Δικαιολογώντας την πολιτική λιτότητας που προωθεί, μέσα από το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ισχυρίστηκε ότι «με ένα έλλειμμα 12,7%, η Ελλάδα δεν μπορεί να παράγει ανάπτυξη. Η μείωση του ελλείμματος από μόνη της θα συμβάλει στην απελευθέρωση παραγωγικών πόρων που θα πάνε για επενδύσεις». Και αφού διάνθισε τις πολιτικές λιτότητας με... αναπτυξιακή δυναμική, επανέλαβε και πάλι ότι η κυβέρνηση «είναι απολύτως αποφασισμένη» να συνεχίσει τη συγκεκριμένη πολιτική, τις επόμενες βδομάδες, τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια... Οι θέσεις αυτές αποτελούν μία ηχηρή απόρριψη όλων των αιτημάτων του αγωνιζόμενου λαϊκού κινήματος και επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κινείται με συνέπεια και αποφασιστικότητα στο πλαίσιο της πολιτικής που έχει συνδιαμορφωθεί με τους εκπροσώπους της ολιγαρχίας και την ΕΕ.

Η μετατροπή της χώρας σε «ελκυστικό προορισμό για παραγωγικά κεφάλαια και δημιουργικές ιδέες» θα οδηγήσει σε αποκατάσταση της αξιοπιστίας της και στη δημοσιονομική εξυγίανση, επισήμανε στην ομιλία της η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Λ. Κατσέλη. Ετσι, ο ορισμός της αξιοπιστίας για την κυβέρνηση είναι η απόλυτη υποταγή στις αξιώσεις του κεφαλαίου και η οικονομική διέξοδος περνά αποκλειστικά από την εμβάθυνση της εκμετάλλευσης της χώρας και των εργαζομένων, με ακόμη πιο επώδυνους όρους, τους οποίους πρεσβεύει και προωθεί το αντιλαϊκό «Πρόγραμμα Σταθερότητας».

«Οι επενδύσεις και η αύξησή τους αποτελούν το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης για την αναθέρμανση της οικονομίας, αλλά και την παραγωγική αναδιάρθρωσή της», πρόσθεσε η υπουργός, η οποία προηγουμένως είχε εκτιμήσει ότι η σημερινή κατάσταση στην ελληνική οικονομία προέκυψε από το πλήγμα που προκάλεσε η χρηματοπιστωτική κρίση στον κατασκευαστικό τομέα, που είναι για την Ελλάδα «η ατμομηχανή της ανάπτυξης».

Σειρά προτάσεων διαχειριστικού χαρακτήρα, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, παρέθεσε στην ομιλία του ο Αμερικανός οικονομολόγος Τζ. Στίγκλιτς, που επιστρατεύτηκε για να προσφέρει τη στήριξή του στο αντιλαϊκό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Μεταξύ άλλων ανέφερε ότι απαιτείται να καταβληθεί μεγαλύτερη προσπάθεια για αλληλεγγύη της ΕΕ μέσω της δημιουργίας αποθεματικών που θα βοηθούν την οικονομία και ιδίως τις χώρες που αντιμετωπίζουν διαρθρωτικά προβλήματα, καθώς και απευθείας δανεισμό των κυβερνήσεων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με χαμηλότερο επιτόκιο.

Υποστήριξε, επίσης, την άποψη ότι μία αύξηση των ελλειμμάτων μακροχρόνια θα μπορούσε να μειώσει το δημόσιο χρέος μακροπρόθεσμα, ενώ, αντίθετα, η περικοπή δαπανών προκαλεί και τη μείωση του ΑΕΠ και κατά συνέπεια δε μειώνεται το έλλειμμα.

Τη στήριξη του εμποροβιομηχανικού κεφαλαίου προς τις αντιδραστικές - αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζεται να θέσει σε εφαρμογή εξέφρασε και από το βήμα του συνεδρίου του «Economist» ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ) Κ. Μίχαλος, κάνοντας λόγο για πολιτικές μονόδρομου με «σαφές κόστος».

Μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ αναφερόμενος στη λειτουργία του τραπεζικού κεφαλαίου διαμήνυσε σε όλους τους τόνους ότι όποια μέτρα κι αν παρθούν για τη δήθεν εποπτεία του τραπεζικού συστήματος πρέπει να είναι μακριά και από την υποψία παρέμβασης στην ασυδοσία της δραστηριότητάς του, λέγοντας ότι «σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι το κράτος πρέπει να μετατραπεί σε κηδεμόνα των τραπεζών» και να «στραγγαλίζεται από την κρατική παρέμβαση». Σε μια προσπάθεια, μάλιστα, επιμερισμού των ευθυνών δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε ευθύνες των δανειοληπτών.