Διαβεβαιώσεις στους εκπροσώπους του κεφαλαίου ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένη να προωθήσει σε βάθος χρόνου το πρόγραμμα λιτότητας που έχει από κοινού συμφωνήσει με την ΕΕ έδωσε ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, στη διάρκεια της ομιλίας του στο συνέδριο του «Εκόνομιστ».

Θέλοντας να καταδείξει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να συγκρουστεί με το λαϊκό κίνημα, ανέφερε ότι στις πρώτες 100 μέρες διακυβέρνησης της χώρας «προχωρήσαμε γρήγορα και ανοίξαμε πολλά μέτωπα». Ως τέτοια ανέφερε τις προωθούμενες αλλαγές στην Κοινωνική Ασφάλιση και στο φορολογικό σύστημα, τις αντιδραστικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση και την αλλαγή του τρόπου κατάρτισης και εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, η οποία κινείται στην κατεύθυνση των μεγαλύτερων περικοπών των κοινωνικών δαπανών. Αφού χαρακτήρισε το στόχο μείωσης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων κάτω από το 3% του ΑΕΠ ένα «όχι εύκολο» αλλά «απολύτως αναγκαίο εγχείρημα», από το οποίο «δε θα κάνουμε πίσω», στη συνέχεια απερίφραστα ανέφερε ότι «το ζητούμενο είναι να μπορέσουμε να κάνουμε τις περικοπές στις δαπάνες και να περιορίσουμε τη σπατάλη στο δημόσιο, που όλοι ξέρουμε ότι είναι μεγάλη».

Σε ό,τι αφορά στις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής, και σε μία επίδειξη πυγμής, ανέφερε ότι «δεν ήρθαμε να κάνουμε μερεμέτια». Ζήτησε μάλιστα τον αναγκαίο χρόνο «ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε τις μεγάλες τομές τις οποίες έχουμε ξεκινήσει. Τομές τις οποίες κάνουμε και για τις οποίες είμαστε τελείως ανυποχώρητοι».

Δικαιολογώντας την πολιτική λιτότητας που προωθεί, μέσα από το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ισχυρίστηκε ότι «με ένα έλλειμμα 12,7%, η Ελλάδα δεν μπορεί να παράγει ανάπτυξη. Η μείωση του ελλείμματος από μόνη της θα συμβάλει στην απελευθέρωση παραγωγικών πόρων που θα πάνε για επενδύσεις». Και αφού διάνθισε τις πολιτικές λιτότητας με... αναπτυξιακή δυναμική, επανέλαβε και πάλι ότι η κυβέρνηση «είναι απολύτως αποφασισμένη» να συνεχίσει τη συγκεκριμένη πολιτική, τις επόμενες βδομάδες, τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια... Οι θέσεις αυτές αποτελούν μία ηχηρή απόρριψη όλων των αιτημάτων του αγωνιζόμενου λαϊκού κινήματος και επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κινείται με συνέπεια και αποφασιστικότητα στο πλαίσιο της πολιτικής που έχει συνδιαμορφωθεί με τους εκπροσώπους της ολιγαρχίας και την ΕΕ.

Η μετατροπή της χώρας σε «ελκυστικό προορισμό για παραγωγικά κεφάλαια και δημιουργικές ιδέες» θα οδηγήσει σε αποκατάσταση της αξιοπιστίας της και στη δημοσιονομική εξυγίανση, επισήμανε στην ομιλία της η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Λ. Κατσέλη. Ετσι, ο ορισμός της αξιοπιστίας για την κυβέρνηση είναι η απόλυτη υποταγή στις αξιώσεις του κεφαλαίου και η οικονομική διέξοδος περνά αποκλειστικά από την εμβάθυνση της εκμετάλλευσης της χώρας και των εργαζομένων, με ακόμη πιο επώδυνους όρους, τους οποίους πρεσβεύει και προωθεί το αντιλαϊκό «Πρόγραμμα Σταθερότητας».

«Οι επενδύσεις και η αύξησή τους αποτελούν το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης για την αναθέρμανση της οικονομίας, αλλά και την παραγωγική αναδιάρθρωσή της», πρόσθεσε η υπουργός, η οποία προηγουμένως είχε εκτιμήσει ότι η σημερινή κατάσταση στην ελληνική οικονομία προέκυψε από το πλήγμα που προκάλεσε η χρηματοπιστωτική κρίση στον κατασκευαστικό τομέα, που είναι για την Ελλάδα «η ατμομηχανή της ανάπτυξης».

Σειρά προτάσεων διαχειριστικού χαρακτήρα, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, παρέθεσε στην ομιλία του ο Αμερικανός οικονομολόγος Τζ. Στίγκλιτς, που επιστρατεύτηκε για να προσφέρει τη στήριξή του στο αντιλαϊκό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Μεταξύ άλλων ανέφερε ότι απαιτείται να καταβληθεί μεγαλύτερη προσπάθεια για αλληλεγγύη της ΕΕ μέσω της δημιουργίας αποθεματικών που θα βοηθούν την οικονομία και ιδίως τις χώρες που αντιμετωπίζουν διαρθρωτικά προβλήματα, καθώς και απευθείας δανεισμό των κυβερνήσεων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με χαμηλότερο επιτόκιο.

Υποστήριξε, επίσης, την άποψη ότι μία αύξηση των ελλειμμάτων μακροχρόνια θα μπορούσε να μειώσει το δημόσιο χρέος μακροπρόθεσμα, ενώ, αντίθετα, η περικοπή δαπανών προκαλεί και τη μείωση του ΑΕΠ και κατά συνέπεια δε μειώνεται το έλλειμμα.