Ο Αλ. Αλαβάνος και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζουν την «επανενεργοποίησή» του στο σχήμα, «φιλοτεχνούν» το προφίλ τους σαν «αριστερότερο» του ΣΥΝ και της ηγεσίας του. Στην πραγματικότητα και επί της ουσίας τίποτα το διαφορετικό δεν εισηγούνται. Κι αυτό γίνεται ολοφάνερο σε όποιον κάνει τον κόπο και διαβάσει το άρθρο του Αλ. Αλαβάνου στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας τους. Εκεί, λοιπόν, και μεταξύ πολλών άλλων εκτιμά ότι απ' την έκβαση των όσων διαδραματίζονται στη χώρα μας αυτό τον καιρό θα κριθεί «αν η Ευρωζώνη παραμείνει μόνο Νομισματική Ενωση ή εξελιχθεί και σε Πολιτική Ενωση», «αν το ευρώ θα παραμείνει διεθνές αποθεματικό ή θα γυρίσουμε στη μονοκρατορία του δολαρίου»... Εμμέσως πλην σαφώς και αφού οι οπορτουνιστές δεν μπορούν να ανακόψουν τη δυναμική του κινήματος, επιχειρούν να το ελέγξουν, εγγράφοντας οι ίδιοι την «ατζέντα» της πάλης του, όπως ακριβώς θα την ήθελε το κεφάλαιο. Να αγωνιστούν οι εργαζόμενοι για να ενοποιηθεί πολιτικά η ΕΕ ή για να μείνει το ευρώ διεθνές αποθεματικό..!

...Να αγωνιστούν ενάντια «στην εγκληματική ανικανότητα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου της», για την οποία αποφαίνεται ο Αλ. Αλαβάνος, προφανώς για ένα άλλο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο που θα είναι ικανό. Πού, όμως, ακριβώς αποτυπώνεται ανικανότητα κατά τον Αλ. Αλαβάνο; Στη χιονοστιβάδα αντιλαϊκών αντεργατικών μέτρων που ό,τι αφαίρεσαν απ' την εργατική τάξη, το πρόσθεσαν στις τσέπες της πλουτοκρατίας; Αυτό δε λέγεται ανικανότητα. Το «οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο» μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά όχι όμως για ανικανότητα. Ηταν, είναι και θα είναι για όσον καιρό κρατά τα κλειδιά της οικονομίας και τα μέσα παραγωγής στα χέρια του, απολύτως ικανό στην προώθηση των συμφερόντων του. Η ικανότητα της εργατικής τάξης να αποσπάσει τα «κλειδιά» θα κριθεί στην πάλη της, στο αν αυτή θα κινείται σε αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική γραμμή και κατεύθυνση ρήξης και σύγκρουσης. Και σ' αυτό το σημείο, ο οπορτουνισμός προσπαθεί να ορθώσει εμπόδια.

Την εγκατάσταση σταθμών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας, ακόμη και χωρίς καν έγκριση περιβαλλοντικών όρων, ζητούν από το υπουργείο Περιβάλλοντος οι «πρασινογάλαζοι» συνδιοικούντες της ΠΑΣΕΓΕΣ. Τις παραπάνω προτάσεις, ανάμεσα σε άλλες ανάλογου περιεχομένου, έθεσαν οι γνωστοί «αγροτο-επιχειρηματίες» σε πρόσφατη συνάντησή τους με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, υπό το σκεπτικό της «ενίσχυσης» του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας. Η αλήθεια είναι ότι οι κύριοι αυτοί είναι εξαιρετικοί στη ... δουλειά που έχουν αναλάβει. Στην εκπόνηση δηλαδή «επιχειρηματικών πλάνων» πάνω στο σώμα της ξεκληριζόμενης φτωχομεσαίας αγροτιάς. Είναι από εκείνα τα ...τζιμάνια, που στις περιόδους της καπιταλιστικής κρίσης βλέπουν «νέες επενδυτικές ευκαιρίες». Στην περίπτωση του γεωργικού τομέα, η «επενδυτική ευκαιρία» βρίσκεται στη γη που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν ή να πουλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές, οι φτωχοί αγρότες, υπό το βάρος της συρρίκνωσης των τιμών στα προϊόντα τους και της κατακόρυφης ανόδου του κόστους παραγωγής. Εκεί απέβλεπε, άλλωστε, η απόλυτη πολιτική στήριξη που παρείχαν σε κάθε αντιαγροτική αναθεώρηση της ΚΑΠ, σε κάθε απόφαση κυβερνητική ή ευρωενωσιακή, που έφερνε ένα βήμα πιο μπροστά στο χείλος του γκρεμού τους μικρούς παραγωγούς, όπως για παράδειγμα το πέταγμα εκτός συστήματος επιδοτήσεων των αγροτοεργατών.