Κοινή σύσκεψη για το μεταξύ τους συντονισμό κάλεσαν χτες οι πλειοψηφίες σε τέσσερις Ομοσπονδίες του Δημοσίου (ΟΤΑ, δάσκαλοι, καθηγητές και νοσοκομεία). Ετσι είπαν δηλαδή, αφού τελικά, δεν κατάφεραν να τα βρουν ούτε μεταξύ τους. Γι' αυτό και εκπρόσωποι των ίδιων που κάλεσαν τη σύσκεψη (ΠΑΣΚΕ κ.τ.λ.) στήριξαν διχαστικές λογικές («τι κοινό έχουμε με αυτούς όταν λένε τέτοια πράγματα για εμάς» και άλλα). Σ' αυτήν την κατεύθυνση, άλλωστε, δουλεύουν σταθερά μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, καλλιεργώντας συντεχνιακές αντιλήψεις, συσκοτίζοντας τον ενιαίο χαρακτήρα της επίθεσης, υπονομεύοντας τον ταξικά προσανατολισμένο αγώνα των εργαζομένων.

Το ίδιο υπονομευτικά λειτουργεί και ο συντονισμός για τον οποίο μιλούν, όταν μιλούν. Για παράδειγμα, στη χτεσινή σύσκεψη, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προήγαγαν τη λογική της ενότητας με περιεχόμενο που πρακτικά στηρίζει τη γραμμή της ταξικής συναίνεσης και υποταγής. Ενώ οι «Αγωνιστικές Κινήσεις Συσπειρώσεις», μιλώντας για «εθνική κατοχή» ουσιαστικά στηρίζουν το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι τα σκληρά αντεργατικά μέτρα επιβάλλονται από την ΕΕ και δεν αποτελούν επιλογή της.

Η κάθε φορά στάση των δυνάμεων αυτών και η ένταση της αντεργατικής επίθεσης αναδεικνύουν όλο και πιο πολύ την αναγκαιότητα του καλέσματος των ταξικών δυνάμεων - όπως κατατέθηκε και στη σύσκεψη - για συντονισμό της δράσης των εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, για οργάνωση των αγώνων τους σε ταξική κατεύθυνση.