Αυξάνονται τα κρούσματα ανώνυμων απειλών, το τελευταίο διάστημα, σε βάρος πρωτοπόρων συνδικαλιστών του ταξικού εργατικού και αγροτικού κινήματος στην Αχαΐα με στόχο να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους και να φρενάρουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τους αγώνες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Τελευταίο κρούσμα αποτελεί το ανώνυμο απειλητικό τηλεφώνημα το περασμένο Σάββατο σε βάρος του Αντώνη Ταβουλάρη, στελέχους του ΚΚΕ και υπεύθυνου της Γραμματείας Πάτρας του ΠΑΜΕ, τον οποίο απείλησαν «να μην τολμήσει να υποστηρίξει τον αγώνα των εργαζόμενων ενάντια στις απολύσεις στο "Μάκρο" (σ.σ. κατάστημα στο οποίο η εργοδοσία προχώρησε σε απόλυση και προανήγγειλε κι άλλες)».

Πριν από λίγες μέρες, είχε προηγηθεί ανάλογο τηλεφώνημα και στη συνέχεια απειλητικό γράμμα σε βάρος του στελέχους του Κόμματος και αγροτοσυνδικαλιστή της ΠΑΣΥ, Θανάση Χελάκη.

Σε ανακοίνωσή της η ΝΕ Αχαΐας του ΚΚΕ καταγγέλλει στους εργαζόμενους τη φρούδα προσπάθεια τρομοκράτησης στελεχών και μελών του ΚΚΕ και σημειώνει:

«Τα κρούσματα αυτά συμβαίνουν λίγο μετά από τη "νέα τακτική επίθεσης" που πρόσφατα εξάγγειλε η ΝΕ Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο ΚΚΕ, στο ΠΑΜΕ και το εργατικό κίνημα παρουσία του περιφερειάρχη. Η τακτική αυτή έχει αποθρασύνει τους εργοδότες και τους παρακρατικούς μηχανισμούς τους. Προωθείται σε συνδυασμό με την αντιλαϊκή και αυταρχική πολιτική της κυβέρνησης, που την εφαρμόζει με την ουσιαστική συμφωνία της ΝΔ.

Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι με τέτοιες μεθόδους θα τρομοκρατήσουν τους κομμουνιστές. Πιο μαχητικά από ποτέ, τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ δίνουν αγώνα για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Οι μηχανισμοί που επιχειρούν τις απειλές δεν απευθύνονται μόνο στους φυσικούς τους αποδέκτες, αλλά σε όλους τους εργαζόμενους. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν κλίμα δήθεν εναντίωσης και εμποδίων στους λαϊκούς αγώνες. Απευθύνονται ιδιαίτερα σε αυτούς που σηκώνουν κεφάλι απέναντι στην πρωτοφανή αντιλαϊκή - αντεργατική λαίλαπα κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ. Δείχνουν το φόβο για τη συσπείρωση στο ΠΑΜΕ και την επιτυχία των κινητοποιήσεων που οργανώνει. Θυμίζουν τη δράση των παρακρατικών μηχανισμών στις δεκαετίες '50 και '60.

Το κεφάλαιο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, με την τακτική που ακολουθούν και τον αντικομμουνισμό που καλλιεργούν, στρώνουν το έδαφος στους καθοδηγητές της επιχείρησης εκφοβισμού και τρομοκράτησης των εργαζομένων. Εχουν την πολιτική ευθύνη.

Η εργατική τάξη, σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά, τα λαϊκά στρώματα επιβάλλεται να σχηματίσουν ένα αρραγές μέτωπο με όρους ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Με αγωνιστικό ενθουσιασμό, να απαντήσουν στην αντιλαϊκή επίθεση, να εγκαταλείψουν τα κόμματα του κεφαλαίου και την "πέμπτη φάλαγγα" του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, να συσπειρωθούν με το ΚΚΕ. Οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα και να "διορθώσουν" την ψήφο τους».