ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αναντικατάστατος πλούτος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι πολλές και καταστροφικές πυρκαγιές είναι το μεγάλο θέμα των ημερών και οι εργαζόμενοι ακούνε τους κυβερνώντες, να μιλούν με αυτάρεσκη ικανοποίηση για την έγκαιρη και μεγάλη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, τη δύναμη πυρόσβεσης που διαθέτει η χώρα, κλπ., κλπ., ενώ για όλα τα κακά φταίνε «τα ακραία καιρικά φαινόμενα». Πολλά θα είχαμε να πούμε και για τους ισχυρισμούς αυτούς - άλλωστε, αρκετά γράφονται καθημερινά και στο «Ρ» και στον υπόλοιπο Τύπο - αλλά το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Και μπορεί η κυβέρνηση να μη θέλει να το καταλάβει, αλλά πρέπει να το καταλάβουν οι εργαζόμενοι. Οσο θα συνεχίζονται οι μέχρι σήμερα πολιτικές, που αντιμετωπίζουν το δασικό πλούτο της χώρας ως αντικείμενο κερδοσκοπίας, οι πυρκαγιές θα συνεχίζουν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έντονα, το καταστροφικό τους έργο. Μέχρι να μη μείνει δάσος για δάσος. Μέχρι να μη μείνει τίποτε για κάψιμο.

Αυτό πρέπει να καταλάβουν οι εργαζόμενοι και ο λαός και να πάρουν τα μέτρα τους. Τα δάση της χώρας - όσα έχουν απομείνει, δηλαδή - αποτελούν έναν αναντικατάστατο και απροσμέτρητο πλούτο, μια βασική προϋπόθεση και πηγή της ίδιας της ζωής, της δικής μας, των παιδιών μας, αλλά και των μελλοντικών γενιών.

Μια «αμαρτωλή» ιστορία

Χαρακτηριστική, αλλά όχι και τη μοναδική απόδειξη των όσων σημειώνουμε παραπάνω αποτελούν τα σχετικά με τη σύνταξη Δασολογίου της χώρας, την καταγραφή απλά και μόνο, δηλαδή, του δασικού πλούτου. Μια ιστορία, που τραβάει δεκαετίες και ακόμη δεν μπορεί να βρει άκρη. Το 1976 ψηφίστηκε ο νόμος 248/76 για την καταγραφή των δασών της χώρας, αλλά έμεινε ανενεργός, αφού οι τότε κυβερνήσεις δεν πήραν το παραμικρό μέτρο, για την εφαρμογή του. Βλέπετε, η διαδικασία κατάρτισης προξενούσε προβλήματα και εμφάνιζε παράνομες πράξεις, τις οποίες πολλοί ήθελαν να κρατήσουν στην αφάνεια... Το 1979 ψηφίζεται ο νόμος 998, που καθιέρωνε τη σύνταξη Δασικού Κτηματολογίου, αλλά τα χρόνια περνούσαν και μόνο την υλοποίηση του νόμου δεν προωθούσαν και οι τότε κυβερνήσεις, παρά τις φωνές και διαμαρτυρίες δασολογικών, περιβαλλοντικών οργανώσεων και άλλων φορέων. Τέτοιες ήταν οι διαστάσεις του θέματος, που το 1997, το Συμβούλιο της Επικρατείας εκδίδει καταδικαστική απόφαση για «παράλειψη του υπουργείου Γεωργίας» να καταρτίσει και να θέσει σε ισχύ το Δασολόγιο της χώρας. Δεν ιδρώνει, όμως, το αυτί των κυβερνώντων και οι αντιδασικές πολιτικές συνεχίζονται.

Τελικά, η κατάρτιση των δασικών χαρτών συμπεριελήφθη στο νόμο 2664/98, περί Εθνικού Κτηματολογίου, αλλά ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Εχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι, μέχρι να καταγραφούν τα δάση, δε θα έχει μείνει δέντρο για δέντρο;..

Η θεσμοθέτηση της κερδοσκοπίας

Τα όσα περιγράφουμε παραπάνω, βέβαια, αποτελούν τη μια πλευρά του τεράστιου αυτού θέματος. Μπορεί, για 25 και πλέον χρόνια τώρα, όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, να αποδείχτηκαν ανίκανες να προωθήσουν και υλοποιήσουν την κατάρτιση ενός Δασικού Κτηματολογίου, αποδείχτηκαν ικανότατες, όμως, στην προώθηση και υλοποίηση νόμων, που άνοιγαν διάπλατους δρόμους στην κερδοσκοπία, σε βάρος των δασών, στην καταπάτηση και οικοπεδοποίηση δασικών εκτάσεων.

Το 1979 ψηφίστηκε ο ψευδεπίγραφος νόμος 998, περί «της προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας». Το μόνο βασικό σημείο του ήταν ότι βάφτιζε 15 εκατ. στρέμματα δασικών εκτάσεων χορτολιβαδικές. Εξι χρόνια μετά, το 1985, ο νόμος 1541 παραχωρεί την εκμετάλλευση και τη βελτίωση - δήθεν - των δασών σε συνεταιρισμούς. Το 1987 ψηφίζεται ο νόμος 1734, ο οποίος αποχαρακτηρίζει 52 εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων, τα οποία βαφτίζει βοσκοτόπια. Τέσσερα χρόνια μετά, ο νόμος κρίνεται αντισυνταγματικός από το ΣτΕ, αλλά η καταστροφή είχε γίνει. Και, πέρα απ' όλ' αυτά, έχουν θεσμοθετηθεί μια σειρά άλλες αντιδασικές ρυθμίσεις, κάθε τόσο νομιμοποιούνται παλιότερες αυθαιρεσίες, ενώ σε κάθε προεκλογική περίοδο η νομιμοποίηση των κάθε λογής καταπατητών αποτελεί ένα βασικό προεκλογικό όπλο των εκπροσώπων του δικομματισμού.

Ολισθηρός και επικίνδυνος δρόμος

Στη συνδιοργάνωση διημέρου, μαζί με τη βρετανική κυβέρνηση, αφιερωμένου στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, προχώρησε η κυβέρνηση, χτες και σήμερα. Επίσης, στην τήρηση ενός λεπτού σιγής σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, σήμερα στις 12 το μεσημέρι και, ταυτόχρονα, στην εκπομπή ενός τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού μηνύματος. Και όλ' αυτά, επειδή θέλει να υπογραμμίσει το ενδιαφέρον και την ευαισθησία της στα θέματα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Και μπορεί, βέβαια, τα μέτρα αυτά να έχουν έντονη τη σκοπιμότητα της εντυπωσιοθηρίας, αλλά το σοβαρότερο πρόβλημα είναι άλλο. Γιατί οι κυβερνώντες επέλεξαν τις συγκεκριμένες μορφές και, ιδιαίτερα, τα ραδιοτηλεοπτικά μηνύματα, για να δείξουν την ευαισθησία τους; Εχουν την εκτίμηση, μήπως, ότι οι Ελληνες πολίτες δεν είναι αρκετά ευαισθητοποιημένοι στα ζητήματα της τρομοκρατίας; Προσχωρούν, μήπως, στην εκτίμηση των αμερικανικών υπηρεσιών ότι η μεγαλύτερη δυσκολία στην αντιμετώπιση του φαινομένου βρίσκεται στην ανοχή, που δήθεν έχει ο ελληνικός λαός έναντι της τρομοκρατίας;

Συνειδητοποιεί, άραγε, η κυβέρνηση πόσο ολισθηρός και επικίνδυνος είναι ο δρόμος αυτών των λογικών και αντιλήψεων;

Γιατί χαμογελούν τα διαπλεκόμενα

Τη στιγμή που ολόκληρη σχεδόν η χώρα είχε παραδοθεί στις φλόγες της εμπρηστικής πολιτικής της κυβέρνησης, αυτή τη στιγμή διάλεξε ο πρωθυπουργός να δημοσιοποιήσει την ανούσια αλληλογραφία του με τον πρόεδρο της ΝΔ για τα διαπλεκόμενα. Φυσικά, δεν έγινε καθόλου τυχαία αυτή η κίνηση από τον Κ. Σημίτη. Ερχεται να επιβεβαιώσει πανηγυρικά ότι άλλα είναι τα θέματα που καίνε, στην κυριολεξία, την κυβέρνηση και άλλες είναι οι υψηλές προτεραιότητές της, στις οποίες, βέβαια, δεν περιλαμβάνεται η προστασία των δασών από τις πυρκαγιές. Επιπλέον, η κίνηση αυτή του πρωθυπουργού συμβολίζει με παραστατικό τρόπο την επιδεικτική αδιαφορία και αναλγησία απέναντι στα εκρηκτικά προβλήματα, που βιώνει καθημερινά η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τα οποία απασχολούν την κυβερνητική δράση μόνο όταν πρόκειται να πάρει πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Για παράδειγμα, μόνο χτες, είχαμε τη θεαματική αύξηση των αστικών τηλεφωνημάτων, αλλά και την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Αν, ωστόσο, ήθελε κανείς να σχολιάσει το περιεχόμενο των επιστολών που αντάλλαξαν οι Σημίτης και Καραμανλής, το πρώτο που θα πρέπει να επισημάνει είναι η απίστευτη υποκρισία τους και ο ξεδιάντροπος εμπαιγμός των λαϊκών μαζών. Ο μεν ένας ισχυρίζεται ότι το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, όσον αφορά τις κρατικές προμήθειες και τα δημόσια έργα, είναι επαρκέστατο, ο δε άλλος, επικαλούμενος δημοσιεύματα διαπλεκομένων ΜΜΕ, επιχειρεί να αποδείξει το αυταπόδεικτο, ότι, δηλαδή, υπάρχει διαπλοκή και εναποθέτει στην «κυβέρνηση των διαπλεκομένων» να πάρει μέτρα κατά της διαπλοκής. Το πόσο μεγάλη σημασία αποδίδουν τα διαπλεκόμενα στη «σύγκρουση κορυφής» των ηγετών του δικομματισμού για μια υπόθεση που αφορά τα ίδια, αρκεί μια ματιά στην υποδοχή που επιφύλαξαν χτες τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Η ειρωνεία και η «αντικειμενική καταγραφή» ξεχειλίζουν τα σχετικά ρεπορτάζ. Και, βέβαια, είναι εντελώς δικαιολογημένη η στάση τους. Δεν αισθάνονται καμία ενόχληση από αυτή τη στημένη δικομματική διαμάχη περί διαπλεκομένων, γιατί στην πραγματικότητα δεν τους αγγίζει καν.

Αυτό που ξέρουν πολύ καλά είναι ότι από κοινού οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων κάνουν ό,τι μπορούν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, τόσο τα γενικά, όσο και τα ειδικότερα. Αυτό που γνωρίζουν πολύ καλά είναι ότι η κυβέρνηση, με την πλήρη συμφωνία της ΝΔ, προχωρά στο πλειοψηφικό ξεπούλημα του ΟΤΕ και της «Ολυμπιακής», «απελευθερώνει» πλήρως τις αγορές επικοινωνιών και ενέργειας, παραμερίζει τα όποια «εμπόδια» είχαν απομείνει στην ασύδοτη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, προωθεί, με δύο λόγια, με ικανοποιητικούς ρυθμούς, τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και γιγαντώνει τα υπερκέρδη τους. Ξέρουν, επίσης, πολύ καλά ότι, εκτός των παραπάνω, τους περιμένει η μεγάλη πίτα των Ολυμπιακών έργων, η μοιρασιά του Γ` Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, κ.ο.κ. Με λίγα λόγια, έχουν το κεφάλι τους ήσυχο ότι το αφοσιωμένο πολιτικό προσωπικό τους εκτελεί πιστά το καθήκον του. Οι κοκορομαχίες περί διαφάνειας και τα φραστικά πυροτεχνήματα περί διαπλοκής είναι, από μια άποψη, πολύ βολικά γι' αυτούς, γιατί και αφήνει στο απυρόβλητο τα σχέδια και συμφέροντά τους, και λειτουργούν ως άλλοθι και ψευδαίσθηση δημοκρατίας για τις λαϊκές μάζες.

Είναι πια ολοφάνερο ότι οι ηγεσίες του δικομματισμού έχουν καταντήσει ανυπόληπτες και αναξιόπιστες στη λαϊκή συνείδηση, όταν μιλάνε ή «συγκρούονται» για τα διαπλεκόμενα. Γίνεται πλέον αντιληπτό ότι μοναδικό φραγμό στην αχαλίνωτη δράση των διαπλεκόμενων μπορεί να βάλει η οργανωμένη, ασυμβίβαστη και ασταμάτητη λαϊκή πάλη. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.

Οι εμπρηστές

Ορίστε,

τι ψηφίσατε

τον περασμένο

Απρίλη,

πολιτική

της πυρκαγιάς,

βενζίνη

και φυτίλι!

Ορίστε,

που την ψήφο σας

πετάξατ'