Οι τραγικές μνήμες για τους εκατοντάδες αγωνιστές που σφαγιάσθηκαν στις 29 Φλεβάρη και 1 Μάρτη του 1948 αλλά και όλων των υπόλοιπων αγωνιστών που μαρτύρησαν στο κολαστήριο της Μακρονήσου, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως το «Ελληνικό Νταχάου», ξύπνησαν και πάλι την περασμένη Κυριακή στην εκδήλωση που διοργάνωσε στο Λαύριο η Πανελλήνια Ενωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ) με τη συμμετοχή των κεντρικών ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Αγωνιστές Μακρονησιώτες, συγγενείς τους και αγωνιστές απόγονοι και φίλοι της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, μαζί με πολλούς φορείς κατάθεσαν το πρωί στεφάνια στο Μνημείο της «Μάνας του Μακρονησιώτη». Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και κατέθεσε στεφάνι και αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ. Μέσα σε ιδιαίτερα συγκινησιακό κλίμα έγινε το προσκλητήριο νεκρών. Στη συνέχεια οι συγκεντρωμένοι πήγαν στο Παλιό Μηχανουργείου όπου έγινε εκδήλωση τιμής.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαραιτισμούς από τον Χρήστο Τσιντζιλώνη, εκ μέρους της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αντιστασιακών και των κεντρικών ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, τον Ανδρέα Μεντή, από το Παράρτημα Λαυρίου της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, ενώ χαιρετισμό έκανε και ο δήμαρχος Λαυρίου Δ. Λουκάς. Στην εκδήλωση συμμετείχε και ο Μακρονησιώτης αγωνιστής Παναγιώτης Μακρής, πρώην δήμαρχος Καισαριανής.

Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Λάζαρος Κυρίτσης, απο τη ΠΕΚΑΜ, ο οποίος αναφέρθηκε στο ιστορικό της Μακρονήσου και στα τραγικά γεγονότα του 1948. Καταλήγοντας επισήμανε: «Σήμερα, δεν υπάρχουν, βέβαια, Μακρονήσια. Αυτό όμως καθόλου δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να ξανανοίξουν, με άλλη μορφή πιο εξελιγμένη, αφού εξακολουθεί να υπάρχει ο ιμπεριαλισμός, που στο όνομα της υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σκοτώνει και χτυπά κάθε λαό που σηκώνει το ανάστημά του και αντιστέκεται στα ολέθρια σχέδιά τους.

Στις σημερινές συνθήκες, καλούνται όλοι οι Ελληνες, να αντιμετωπίσουν, τη λαίλαπα των επιβαλλόμενων, από την κυβέρνηση και κατ' επιταγήν της ΕΕ, αντιλαϊκών οικονομικών μέτρων, όχι για να ξεπεραστεί η κρίση, αλλά για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των κερδοφόρων και επενδυτικών δραστηριοτήτων των μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά και όλων αυτών, που χρόνια τώρα λυμαίνονται τους κόπους και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Χρειάζεται λοιπόν, περισσότερο από ποτέ, επαγρύπνηση, νέες κινητοποιήσεις, νέοι αγώνες. Μπροστάρηδες, και στο σημερινό αγωνιστικό μέτωπο, ας είμαστε και πάλι εμείς, με συνοδοιπόρο τη νέα γενιά, για νέες κατακτήσεις, για να μπει φραγμός, στα όποια μέτρα μας επιβάλλουν, που στόχο έχουν να στραγγίξουν τις αντοχές και τα κεκτημένα μας».