Για συρρίκνωση των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της Θεσσαλονίκης καταγγέλλει τη Διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ η Ενωση Εργατοϋπαλλήλων Ελληνικών Πετρελαίων. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των εργαζομένων, η διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ (σ.σ. υλοποιώντας προφανώς κυβερνητική εντολή) ανακοίνωσε την απόφασή της να διακόψει από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη τη λειτουργία στα Χημικά Εργοστάσια του Αιθυλενίου και του Διχλωροαιθυλενίου. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι υπάρχει η κατ' επανάληψη δέσμευση της Διοίκησης της Εταιρίας ότι - αφού προχωρήσει σε επενδύσεις ύψους 1 δισ. δρχ. στα χημικά εργοστάσια - θα επανεξετάσει το θέμα της βιωσιμότητας τους έξι μήνες προ της λειτουργίας του νέου εργοστασίου πολυπροπυλενίου. Σημειώνεται, πως η έναρξη λειτουργίας του νέου εργοστασίου πολυπροπυλενίου, προβλέπεται να αρχίσει τον ερχόμενο Μάη.

Ηδη το Μάη του 1999 σταμάτησε να λειτουργεί το εργοστάσιο της Αμμωνίας και το Δεκέμβρη του ίδιου έτους το εργοστάσιο του VCM με τη δικαιολογία της έλλειψης προσωπικού!

«Σημειώνουμε ότι με το που έκλεισε το εργοστάσιο VCM, τριπλασιάστηκε στην αγορά η τιμή της πρώτης ύλης που παράγει. Μήπως επειδή το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού παραμένει και επειδή χρειάζονται έμπειρο προσωπικό να εκπαιδεύσουν για να ξεκινήσουν το εργοστάσιο πολυπροπυλενίου θυσιάζουν τα δύο εργοστάσια;», σημειώνουν σε ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι των βιομηχανικών εγκαταστάσεων των ΕΛ.ΠΕ Θεσσαλονίκης.

Επίσης θέτουν τα παρακάτω ερωτήματα: «Δε θέλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι της Διοίκησης να ασχολούνται με την παραγωγή, εμπορία των χημικών που χρειάζεται πολύς κόπος και προσπάθεια και προτιμούν να τα ξεφορτωθούν; Ή εξυπηρετούν άλλα άνομα συμφέροντα ιδιωτών εισαγωγέων των αντίστοιχων προϊόντων; Θέλουν να καταργήσουν τις δραστηριότητες της μοναδικής Πετροχημικής βιομηχανίας της χώρας και να εξαρτιόμαστε πλήρως από τα εμπλεκόμενα και διαπλεκόμενα κυκλώματα εισαγωγέων;».

Το πρόσφατο περιστατικό, με τις συχνές διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος στην Αττική λόγω της διευρυμένης χρήσης των κλιματιστικών, ανέδειξε κατά κύριο λόγο τις ευθύνες που φέρουν οι κυβερνήσεις για το σχεδιασμό που επιφύλαξαν στη ΔΕΗ, ένα σχεδιασμό που βασίζεται στην έλλειψη επενδύσεων προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη και να περιοριστούν οι δαπάνες. Αναδείχθηκε όμως και σε ένα βαθμό η σπατάλη - από άγνοια περισσότερο - της ηλεκτρικής ενέργειας από τους οικιακούς καταναλωτές.

Και ενώ βρισκόμαστε στο μέσο του καλοκαιριού και τα «ακραία» καιρικά φαινόμενα τύπου καύσωνα «καραδοκούν», φαντάζει πολύ πιθανό το ενδεχόμενο ενός τοπικού ή και διευρυμένου «μπλακ άουτ» από την υπερβολική κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ η ΔΕΗ κάνει εκκλήσεις «για λελογισμένη χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας». Την περασμένη βδομάδα, κατά τις δύο μέρες του καύσωνα, η ΔΕΗ έφτασε κυριολεκτικά στο όριο (8.600 μεγαβάτ) και θεωρήθηκε πολύ πιθανό ότι αν δε συνέβαιναν οι εκτεταμένες διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος σε πολλές περιοχές της Αττικής, λόγω της τήξης ασφαλειών και ρήξης υπογείων καλωδίων, να ερχόμασταν αντιμέτωποι με ένα «μπλακ άουτ».

Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να ζητήσει από τον οικιακό καταναλωτή να περιορίσει την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας και να κλείσει τα «αιρκοντίσιον» εν μέσω καύσωνα επειδή κινδυνεύει το σύστημα της ΔΕΗ. Κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από τον καταναλωτή που κατοικεί στα τσιμεντένια κλουβιά της Αθήνας να μην καταναλώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας, επειδή κινδυνεύουμε με «μπλακ άουτ». Κανείς από τους «αρμόδιους» δε νομιμοποιείται να μιλάει για υπερβολική οικιακή κατανάλωση, όταν όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε όλη την Αττική δεν έχει μείνει ίχνος πράσινου. Οπως επίσης κανείς δεν μπορεί να μιλάει για αντικατάσταση των ομολογουμένως ενεργοβόρων παλαιών οικιακών συσκευών, από το μισθοσυντήρητο χαμηλόμισθο, το συνταξιούχο τον άνεργο. Δεν επιτρέπεται σε κανέναν αρμόδιο να ζητεί από τους οικιακούς καταναλωτές να μειώσουν την κατανάλωση, όταν σε ενεργοβόρες πολυεθνικές επιχειρήσεις όπως η ΠΕΣΙΝΕ, ουσιαστικά τους χαρίζεται.

Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι και θα πρέπει να μείνει αγαθό, άσχετα αν η κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο το μετατρέπουν σε εμπόρευμα, η ένταση του οποίου θα κορυφωθεί από του χρόνου με την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Και ακριβώς επειδή η ηλεκτρική ενέργεια είναι αγαθό, η κυβέρνηση και κατ' επέκταση η ΔΕΗ πρέπει να εξασφαλίζουν τις προϋποθέσεις για να μπορεί ανά πάσα στιγμή ο ελληνικός λαός να το χρησιμοποιεί. Ομως επειδή αποτελεί αγαθό, θα πρέπει να διαφυλάττεται και να προστατεύεται από τους χρήστες του, πάντα στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους. Κάποιες μικρές προσαρμογές στα σπίτια και στον οικιακό εξοπλισμό μπορούν να μειώσουν αισθητά την κατανάλωση της ηλεκτρικής ενέργειας, με διπλό όφελος για τον καταναλωτή, ο οποίος θα πληρώνει λιγότερα στη ΔΕΗ, αλλά θα συμβάλει και γενικότερα στην εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρατέθηκαν χτες σε εκδήλωση του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ), στην Ελλάδα η ενεργειακή χρήση στον οικιακό και τριτογενή τομέα καλύπτει περίπου το 30-35% της ενεργειακής ζήτησης της χώρας. Η ενέργεια αυτή χρησιμοποιείται κυρίως για ψύξη και θέρμανση, όπως επίσης και για παραγωγή ζεστού νερού σε ιδιωτικά, εμπορικά και δημόσια κτίρια. Η τάση αύξησης της ενεργειακής ζήτησης, η οποία αγγίζει το 4% ετησίως την τελευταία εικοσαετία, είναι κυρίως το αποτέλεσμα της αυξημένης ζήτησης του ηλεκτρισμού και σε μικρότερο βαθμό των προϊόντων πετρελαίου. Το 1995 η συνεισφορά των τελευταίων μειώθηκε στο 51% σε σύγκριση με το 58% το 1980, ενώ η ηλεκτρική ενέργεια αυξήθηκε σε 37% από 26% που ήταν το 1980.

Μπορεί όμως ο οικιακός καταναλωτής να κάνει «λελογισμένη χρήση» και να πετύχει εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας; Με μερικές μικρές μόνο βελτιώσεις στο σπίτι του, ο μικρός καταναλωτής μπορεί να πετύχει σε ένα βαθμό εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας. Π.χ. μπορεί να κλείσει τις χαραμάδες στις πόρτες και στα παράθυρα με σιλικόνη η ταινία, να μονώσει το εξωτερικό περίβλημα του κτιρίου, να αντικαταστήσει τα απλά με διπλά τζάμια και να τοποθετήσει εξωτερικά σκίαστρα. Το αποτέλεσμα θα είναι να πετύχει σε ένα σημαντικό βαθμό τη μόνωση του σπιτιού με ανάλογη εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας. Επίσης μπορεί να αντικαταστήσει τους λαμπτήρες πυρακτώσεως με συμπαγείς λαμπτήρες φθορισμού, οι οποίοι, σύμφωνα με μελέτες, καταναλώνουν 4 φορές λιγότερη ενέργεια από τους συμβατικούς και διαρκούν 8-10 φορές περισσότερο. Υπολογίζεται μάλιστα ότι αν το μεγαλύτερο μέρος των λαμπτήρων πυρακτώσεως στην Ελλάδα αντικαθίσταντο με λαμπτήρες φθορισμού χαμηλής κατανάλωσης, το κέρδος σε ενέργεια θα ήταν περίπου 200.000 τόνοι πετρελαίου το χρόνο.