ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 2 Απρίλη 2010
Σελ. /28
Κρύβουν τα αίτια της κρίσης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι πράγματι για γέλια τα «επιχειρήματα» που επιστρατεύουν, σοβαρά και έγκυρα κατά τα άλλα αστικά ΜΜΕ, προκειμένου να πείσουν ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αγγιχθεί η ιερή κερδοφορία του κεφαλαίου. «Κάτω τα χέρια από τις επιχειρήσεις. Αν πληρώσουν έστω και τον ελάχιστο φόρο η οικονομία θα βουλιάξει στην ύφεση», ωρύονται σε όλους τους τόνους εδώ και μέρες τα καλοταϊσμένα καθεστωτικά παπαγαλάκια με αφορμή άσφαιρες διατάξεις του φορολογικού νομοσχεδίου για τη φορολογία των επιχειρήσεων, καταπίνοντας το κυρίαρχο γνώρισμα του φορολογικού, ότι δηλαδή παραμένει στο απυρόβλητο το κεφάλαιο. Τους βολεύει να ξεχνούν πώς φτάσαμε στην κρίση και γιατί βουλιάζει η οικονομία στην ύφεση. Αποκρύπτουν συνειδητά τη γενεσιουργό αιτία της, δηλαδή το διαρκές μπούκωμα των μονοπωλίων και το ξεχείλισμα των θησαυροφυλακίων των χρηματοπιστωτικών κολοσσών, ενώ την ίδια στιγμή ολοένα και περισσότερα λαϊκά στρώματα βυθίζονται πιο βαθιά στην ανεργία και τη φτώχεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αγοραστική ικανότητά τους. Η κρίση - ποτέ δε θα πάψουν να το διατυμπανίζουν οι κομμουνιστές - είναι κρίση υπερπαραγωγής εμπορευμάτων και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Φιλολαϊκή διέξοδος δεν υπάρχει παρά μόνο με την ανατροπή της, κάτω από τη δύναμη της ταξικής πάλης. Η άλλη «διέξοδος» ισχυροποιεί το κεφάλαιο και το καθεστώς του.

Η «ληστεία» των δρόμων...

Είναι πραγματικά ασύλληπτη η ληστεία που γίνεται στα λαϊκά νοικοκυριά, που θα τολμήσουν να βγουν από τις απάνθρωπες μεγαλουπόλεις για το Πάσχα. Η βενζίνη έχει αυξηθεί κατά 70% μέσα σε ένα χρόνο, ενώ το κόστος των διοδίων έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Για να γίνει πιο χειροπιαστό το μέγεθος της καταλήστευσης, αρκεί να αναφερθεί ότι το κόστος μετακίνησης (πήγαινε - έλα) με ΙΧ για τη Θεσσαλονίκη μόνο για βενζίνη κυμαίνεται μεταξύ 106 και 163 ευρώ, ανάλογα με τον κυβισμό του ΙΧ. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί βέβαια και το κόστος από τα διόδια, που στη συγκεκριμένη διαδρομή (Αθήνα - Θεσσαλονίκη και τούμπαλιν), ανέρχεται σε 31 ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται τα 5,40 ευρώ αν χρησιμοποιηθεί η «Αττική Οδός». Αξίζει να σημειωθεί ότι το κόστος διοδίων ανέβηκε από τα 11,50 ευρώ το Δεκέμβρη του 2005, στα 28,50 ευρώ τον Απρίλη του 2008, ενώ όταν λειτουργήσουν και τα διόδια των Τεμπών θα ξεπεράσουν τα 34 ευρώ! Ανάλογη βέβαια είναι και η αύξηση των διοδίων προς την Πελοπόννησο και τη Δυτική Ελλάδα, όπου μόνο το πέρασμα της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου κοστίζει 24 ευρώ. Η «λύση» δε βρίσκεται βέβαια στην οδήγηση ...με χαμηλή ταχύτητα, όπως υποδεικνύουν ορισμένα αστικά ΜΜΕ, αλλά στην «απελευθέρωση» των δρόμων από τις μεγαλοκατασκευαστικές εταιρείες και τα μονοπώλια. Δε θα γίνει όμως μόνη της, αλλά μόνο μέσα από την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των κομμάτων που τη στηρίζουν.

Περί «αντιαπαγορευτικών» πολιτικών

Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φόρα που χτυπιούνται εργασιακά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες επανέρχεται στο προσκήνιο η κουβέντα για αποποινικοποίηση ναρκωτικών, διαχωρισμό μαλακών και σκληρών κ.ά.

«Αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των ψυχοτρόπων ουσιών. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Πορτογαλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ελβετία, Ολλανδία κ.ά.) έχουν διαμορφώσει ένα σύνολο αντιαπαγορευτικών πολιτικών για τη μείωση της βλάβης από τις εξαρτήσεις». Είναι μερικές από τις θέσεις της αυτοαποκαλούμενης «Διακομματικής Συμμαχίας "Αλλάξτε πολιτική για τα ναρκωτικά"» (συμμετέχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, των Οικολόγων Πράσινων, της «Δράσης» (του Στ. Μάνου), της «Φιλελεύθερης Συμμαχίας», της οργάνωσης «Ηλιόσποροι» κλπ.).

Για την ιστορία να θυμίσουμε:

  • Το 1997 οι Ελβετοί μέσα από δημοψήφισμα αποφασίζουν υπέρ της ελεύθερης χορήγησης ηρωίνης από το κράτος, σε σοβαρά εθισμένους χρήστες, προκαλώντας κύματα ευφορίας στους ανά την υφήλιο οπαδούς της αποποινικοποίησης και κυρίως στους παραγωγούς και εμπόρους που θησαυρίζουν πουλώντας θάνατο. Μόλις ένα χρόνο μετά, η πραγματικότητα που διαμορφώθηκε οδήγησε το 75% των ίδιων Ελβετών ψηφοφόρων να πει «όχι» στην πρόταση νομιμοποίησης όλων των ναρκωτικών και, μάλιστα, στο όνομα του αγώνα ενάντια στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών.
  • Το 2007 ο μαθητικός πληθυσμός της Ελβετίας κατείχε την τρίτη θέση και της Ολλανδίας την πέμπτη θέση στην Ευρώπη στη χρήση παράνομων ουσιών.
  • Τον Αύγουστο του 2004, «η ολλανδική κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι "η κάνναβη δεν είναι ακίνδυνη" ούτε για τους χρήστες, ούτε για την κοινωνία, τα coffee shops (χώροι όπου πωλείται νόμιμα και επιτρέπεται η χρήση κάνναβης) "δεν είναι άμοιρα ευθυνών" και σκοπεύει να μειώσει τον αριθμό τους».
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Καίγονται» για την ανταγωνιστικότητα

Μία κεντρική έννοια διαπερνά όλα τα επίσημα κείμενα και ντοκουμέντα της ΕΕ, και κατ' επέκταση των κρατών - μελών που την απαρτίζουν: «Ανταγωνιστικότητα». Στην έκθεση της Κομισιόν που δημοσιοποιήθηκε προχτές, γίνονται εκτιμήσεις για την ΕΕ και τα κράτη - μέλη, με βάση το κριτήριο της «ανταγωνιστικότητας». Η «απόρρητη» έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δημοσίευσε χτες ο «Ριζοσπάστης», προτείνει βάρβαρα μέτρα για τους Ελληνες εργαζόμενους και το λαό, με στόχο να βελτιωθεί η «ανταγωνιστικότητα» της καπιταλιστικής οικονομίας στη χώρα μας. Η στρατηγική «ΕΕ 2020», που εγκρίθηκε ομόφωνα στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, θέτει συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα για την επίτευξη στόχων που σχετίζονται με τη βελτίωση της «ανταγωνιστικότητας» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και των κρατών - μελών της.

Τι εννοούν και τι επιδιώκουν; Στο λεξιλόγιο της πλουτοκρατίας η λέξη «ανταγωνιστικότητα» μεταφράζεται σε μείωση της τιμής στην οποία το κεφάλαιο αγοράζει την εργατική δύναμη. Αυτός είναι ο πιο βασικός και αναγκαίος όρος για να αυξηθούν τα κέρδη του και άρα η ανταγωνιστικότητά του. Πώς όμως μειώνεται η τιμή της εργατικής δύναμης, που για το κεφάλαιο μεταφράζεται σε κόστος; Με την απευθείας μείωση των μισθών. Ακόμα, με την αύξηση του εργάσιμου χρόνου και άρα την επιμήκυνση του διαστήματος εκείνου της εργασίας, κατά το οποίο ο εργαζόμενος δουλεύει για το κέρδος του εργοδότη του. Επίσης, με τη μείωση, έως την οριστική απαλλαγή του εργοδότη από άλλες δαπάνες που σχετίζονται με την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, όπως οι εισφορές στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Η τιμή της εργατικής δύναμης μειώνεται επίσης με την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Παιδείας, Υγείας και Πρόνοιας καθώς το κεφάλαιο και το κράτος του απαλλάσσονται από τις σχετικές δαπάνες και την ίδια ώρα τα μονοπώλια βάζουν χέρι σε υπερκερδοφόρους τομείς. Αν ρίξει κανείς μια προσεχτική ματιά στις σαρωτικές «μεταρρυθμίσεις» που συναποφάσισαν και εφαρμόζουν διαχρονικά στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ΕΕ οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, θα αναγνωρίσει σε καθεμιά από αυτές και ένα επιπλέον βήμα στην προσπάθεια που κάνει το κεφάλαιο να αγοράζει ολοένα και πιο φτηνά την εργατική δύναμη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα στη χώρα μας είναι η πρόσφατη μείωση των μισθών, ο «Καλλικράτης» που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις και βαθαίνει την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, οι νόμοι για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και ...πάει λέγοντας.

Ανταγωνιστικό κεφάλαιο σημαίνει εξαθλιωμένος εργάτης. Και όσο βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα των πολυεθνικών, τόσο θα μεγαλώνει η δυσκολία της εργατικής - λαϊκής οικογένειας να τα βγάλει πέρα. Οι στρατηγικές της ΕΕ και τα μέτρα που προωθούν οι κυβερνήσεις της είναι πέρα για πέρα αντιλαϊκά. Και με δεδομένο ότι η προηγούμενη στρατηγική της Λισαβόνας δεν πέτυχε τους επιδιωκόμενους στόχους της ανταγωνιστικότητας, το κεφάλαιο δεν έχει άλλη διέξοδο από το να γίνεται ολοένα και πιο επιθετικό, πιο αντιδραστικό. Οι εργαζόμενοι και ο λαός πρέπει να περάσουν από την άμυνα στην αντεπίθεση πριν τα χάσουν όλα. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση δείχνει από τη μια τα ξεπερασμένα ιστορικά όρια του σάπιου συστήματος που λιβανίζει την «ανταγωνιστικότητα» και αναδεικνύει ταυτόχρονα την ανάγκη η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να οργανώσουν την πάλη για την ανατροπή του.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ