Οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού επιβεβαίωσαν για πολλοστή φορά το ρόλο τους, ως υπονομευτή των ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης. Στις χτεσινές συνεδριάσεις της διοίκησης της ΓΣΕΕ και του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΡΙΖΑ) απέρριψαν την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για άμεση και ταξικά συντονισμένη πανεργατική κλιμάκωση με 48ωρη απεργία στις 21 και 22 Απρίλη, δείχνοντας ότι σταθερός τους ρόλος είναι να εμποδίσουν την ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων ενάντια στην άγρια επίθεση που δέχονται. Και όταν δεν μπορούν να το κάνουν, τότε προσπαθούν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους σε λογικές που καθιστούν τους αγώνες αναποτελεσματικούς και ακίνδυνους.

Οπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της ΔΑΣ σχετικά με τη χτεσινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της διοίκησης της ΓΣΕΕ, «η ΠΑΣΚΕ ενεργώντας ωσάν καλύτερος σύμμαχος του ΣΕΒ και της κυβέρνησης (...) επανέλαβε τα περί "ασαφειών" των αντιασφαλιστικών μέτρων. Καλλιεργώντας για άλλη μία φορά τον εγκληματικό για την εργατική τάξη "εφησυχασμό" και την αναμονή σε σχέση με την επέκταση και πλήρη νομιμοποίηση των βάρβαρων εργασιακών ελαστικών σχέσεων που προωθείται με τον αντίστοιχο νόμο, ισχυρίστηκαν ως παράταξη, ότι αποτελεί ένα μεν μερεμέτι που όμως βελτιώνει την κατάσταση. Ισχυρίστηκε με θράσος ότι το ΠΑΜΕ όταν μιλάει για εργασιακό μεσαίωνα που μεγεθύνεται "τρομοκρατεί" τους εργαζόμενους. Για τη δε φορολογική αφαίμαξη που μεγαλώνει με το σχετικό νομοσχέδιο επικράτησε άκρα του τάφου σιωπή από την πλευρά τους, στηρίζοντάς το επί της ουσίας».

Η ΔΑΚΕ συναίνεσε στις προαναφερόμενες κατευθύνσεις και «λειτούργησε και αυτή σαν κυματοθραύστης ριζοσπαστικών διεργασιών προς όφελος των ταξικών αγώνων. Αρκέστηκε για να περισώσει την υπόληψή της να αναφερθεί στην "αναγκαιότητα" ανάπτυξης άλλων μορφών αντίδρασης» εκτός της απεργίας. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ, Γ. Τσαλικάκης, σε δήλωσή του μετά τη συνεδρίαση είπε ότι δεν ήταν «πρόχειρος» να προτείνει κάποια άλλη μορφή αντίδρασης, αποκαλύπτοντας έτσι, ότι το μόνο που ενδιέφερε τη ΔΑΚΕ ήταν να μη ληφθεί απόφαση για απεργία.

Η «Αυτόνομη Παρέμβαση» στην πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη απεργία στις 21 και 22 Απρίλη αντιπρότεινε διαφορετικές ημερομηνίες «αποκαλύπτοντας για άλλη μια φορά το αντιΠΑΜΕ πρόσωπό της». Ενώ οι εκπρόσωποί της χαρακτήρισαν «"αναποτελεσματικά και άδικα" τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, συγκαλύπτοντας τον ταξικό τους χαρακτήρα προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Δημιουργεί για άλλη μια φορά αυταπάτες για το ρόλο των φιλοεργοδοτικών συνδικαλιστικών πλειοψηφιών λέγοντας ότι το Ασφαλιστικό δεν βρίσκεται "ψηλά στην ατζέντα" του προγράμματος δράσης της ΓΣΕΕ. Και ότι οι αγώνες της ΓΣΕΕ υπολείπονται των "άδικων" μέτρων».

Τελικά, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ πήραν την απόφαση να εξουσιοδοτήσουν την Εκτελεστική Επιτροπή να κηρύξει 24ωρη απεργία αν χρειαστεί! Προφανώς η πλειοψηφία κρίνει ότι, όχι μόνο δεν απαιτείται κλιμάκωση του αγώνα, αλλά δε συντρέχουν καν λόγοι για να γίνουν αγώνες. Πρόκειται για απόφαση - πρόκληση, με την οποία εντελώς ξεδιάντροπα βροντοφωνάζει ότι είναι όργανο της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων στην εφαρμογή της αντεργατικής πολιτικής, ότι περιφρονεί τη θέληση των εργαζομένων και τους εμπαίζει.

Σε αντίστοιχες μεθοδεύσεις κατέφυγαν οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες και στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ όπου αποφασίστηκε η πραγματοποίηση απεργίας στις 22 Απρίλη. Μάλιστα, προκαλώντας τους εργαζόμενους, η πλειοψηφία δήλωσε ότι αν η ΓΣΕΕ αποφασίσει κινητοποίηση σε άλλη μέρα η ΑΔΕΔΥ θα συντονιστεί με τη ΓΣΕΕ, όταν σταθερά υπονομεύει τη συντονισμένη ταξική πάλη των εργαζομένων και τα συμφέροντά τους, προσαρμόζοντας άλλωστε κατάλληλα και το διεκδικητικό της πλαίσιο, με περιεχόμενο ακίνδυνο για το κεφάλαιο. Σ' αυτό το πλαίσιο, η ΠΑΣΚΕ δήλωσε ότι θεωρεί πως για την κρίση φταίει ένα κομμάτι του κεφαλαίου, η ΔΑΚΕ απαιτεί να αλλάξουν ο υπουργός Οικονομίας και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και η «Αυτόνομη Παρέμβαση» κατηγορεί, μεταξύ άλλων, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για λάθη! Ολοι μαζί συγκαλύπτουν ότι η πραγματική αιτία των δεινών των εργαζομένων είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέοι, νέες, μετανάστες, άνεργοι,

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙΚΑ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗ 48ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ, ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 21 ΚΑΙ 22 ΑΠΡΙΛΗ

Τα μεροκάματα και οι μισθοί όχι μόνο δεν παίρνουν αύξηση, αλλά μειώνονται είτε άμεσα με τις περικοπές της κυβέρνησης και των εργοδοτών, είτε έμμεσα μέσα από τις φορολογικές επιβαρύνσεις και τον καταιγισμό των ανατιμήσεων στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, τα τιμολόγια των υπηρεσιών, κ.ά. Σχεδιάζουν να καταργήσουν και τις Συλλογικές Συμβάσεις.

Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ταυτίζονται με το προσδόκιμο όριο ζωής, δηλαδή το όριο θανάτου, οι συντάξεις γίνονται προνοιακά επιδόματα, καταργείται κάθε ίχνος κοινωνικής μέριμνας και πρόνοιας και ισχύει το «έχεις λεφτά, έχεις ασφάλιση, αλλιώς πεθαίνεις αβοήθητος».

Οι απολύσεις γίνονται χιονοστιβάδα (στα εργοστάσια, συμβασιούχων, stage) τα ωράρια εργασίας λάστιχο που οι εργοδότες το τεντώνουν όσο θέλουν και οι τόποι δουλειάς μετατρέπονται σε εφιαλτικές «γαλέρες». Η ανεργία τσακίζει κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια και την ίδια ώρα προετοιμάζουν νέες δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Στα νοσοκομεία, οι ελλείψεις κοστίζουν ζωές και αρκετοί πεθαίνουν περιμένοντας για ένα ραντεβού αν δεν έχουν μπάρμπα στην Κορώνη και αν δεν έχουν για το «φακελάκι» που δίνει το εισιτήριο σε αυτή την ακριβοπληρωμένη και υποβαθμισμένη ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι εντελώς ανασφάλιστοι και την ίδια ώρα η πρόσβαση στο γιατρό και το φάρμακο, γίνεται όλο και πιο ακριβή προς όφελος ελάχιστων που θησαυρίζουν.

Στα σχολεία ετοιμάζουν τάξεις των 30 και των 40 μαθητών, περικόπτουν κονδύλια και αναζητούν σπόνσορες και μονοπώλια χρηματοδότες, διδάσκουν ό,τι σάπιο, άχρηστο και αντιδραστικό στα παιδιά μας και το χαρτί που τους δίνουν δεν κάνει πια ούτε για τη λεγόμενη «κορνίζα».

Η κυβέρνηση και οι εργοδότες με καταιγιστικούς ρυθμούς κλιμακώνουν τον πόλεμο ενάντια στα δικαιώματά μας, στη ζωή μας, στην τάξη μας, σε βάρος όλων των εργαζομένων στις πόλεις και τα χωριά.

Η κυβέρνηση με νομοσχέδια «κατά ριπάς» κάνει νόμο του κράτους κάθε απαίτηση και επιθυμία του κεφαλαίου. Θεσπίζει νέα προνόμια και παροχές για το μεγάλο κεφάλαιο και με τους ίδιους νόμους αφαιρεί και βγάζει στην παρανομία κάθε εργατικό δικαίωμα, κάθε εργατική κατάχρηση.

Αξιοποιεί έναν τεράστιο προπαγανδιστικό μηχανισμό (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση κ.λπ.), επιχειρώντας μαζική λοβοτομή και αποπροσανατολισμό, ώστε να καταφέρει να δημιουργήσει όχι μόνο την εντύπωση ότι ο κόσμος στηρίζει τα κυβερνητικά μέτρα αλλά και να πετύχει τμήματα του λαού να στηρίζουν μαζικά αυτόν τον εφιάλτη, χωρίς μέχρι στιγμής οι προσπάθειές της να αποδίδουν καρπούς.

Στηρίζεται και αξιοποιεί τη στάση της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που σχεδιασμένα, συστηματικά αρνούνται το συντονισμό της δράσης, την κλιμάκωση των αγώνων, επιδιώκουν την εκτόνωση των αγωνιστικών διαθέσεων, την απογοήτευση, ώστε να υλοποιηθούν τα κυβερνητικά μέτρα. Ιδιαίτερα οι ευθύνες της ΓΣΕΕ είναι τεράστιες και ιστορικές.

Δε φτάνει που στήριξαν όλα τα αντεργατικά μέτρα όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, τώρα βάζουν πλάτες στην κυβέρνηση και την καπιταλιστική εργοδοσία για να αποδεχθεί η εργατική τάξη την ταφόπλακα στα όποια δικαιώματα έχουν απομείνει.

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες, νέοι,

Είναι ώρα προσωπικής ευθύνης για τον καθένα και την καθεμιά, για όλους μας. Αν τώρα δεν αποφασίσουμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει θα βρεθούμε χειροπόδαρα δεμένοι και με την πλάτη στον τοίχο για πολλά, πολλά χρόνια. Τέτοιο δικαίωμα δεν έχουμε. Εχουμε χρέος στους εαυτούς μας, στις οικογένειές μας, στις νεότερες γενιές να αντιδράσουμε.

Μας ζητάνε αιματηρές θυσίες, για να σωθούν ή να αυξηθούν τα κέρδη των μονοπωλίων. Κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα ότι πασχίζουν για το συμφέρον του τόπου. Εξαπατούν αδίστακτα ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχει τέλος στον ανελέητο πόλεμο που έχουν κηρύξει.

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καλεί τα ΔΣ των Συνδικάτων, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη να δώσουν με πείσμα, μαχητικά, με αποφασιστικότητα τη μάχη της 48ωρης απεργίας στις 21 και 22 Απρίλη, απαντώντας σε εργοδότες, κυβέρνηση και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Ολοι και όλες αποφασιστικά στην απεργία και στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ απαιτώντας:

• Να παρθούν πίσω τα αντιλαϊκά μέτρα.
• Να μην κατατεθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και να ακυρωθούν οι προηγούμενοι αντιασφαλιστικού νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
• Να υπογραφούν άμεσα η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις (1.400 ευρώ βασικός μισθός).
• Να απαγορευτούν άμεσα οι απολύσεις και να παρθούν ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων (επίδομα ανεργίας 1.150 ευρώ σε όλους, χωρίς όρους και πλήρη ιατροφαρμακευτική φροντίδα, κ.ά.).

Αγώνας για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Εμείς δημιουργούμε όλο τον πλούτο και τον αρπάζουν οι λίγοι. Είμαστε οι πολλοί. Εχουμε τη δύναμη. Είναι ώρα να πάρουμε τις αποφάσεις μας. `Η αυτοί ή εμείς. Να πτωχεύσει η πλουτοκρατία, όχι ο λαός.

ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ - ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ