ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 1 Αυγούστου 2000
Σελ. /24
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΝΕΑ ΚΙΟΣ
Να ορθώσουμε ανάστημα στην υποταγή

Αφιερωμένη στην πάλη κατά των ναρκωτικών η προφεστιβαλική εκδήλωση που πραγματοποίησαν οι νέοι κομμουνιστές, την περασμένη Παρασκευή, στην πλατεία του χωριού

«Η φυγή είναι υποταγή. Αγώνας για τη ζωή», έγραφε ένα από τα κομψά ταμπλό που έφτιαξαν τα μέλη της ΚΝΕ στην Νέα Κίο για την προφεστιβαλική τους εκδήλωση, την περασμένη Παρασκευή, που την αφιέρωσαν στην πάλη ενάντια στα ναρκωτικά. Μια εκδήλωση που έστησαν με τόλμη, δίνοντας ζωή μέσα σε 10 λεπτά στην πλατεία του χωριού, με τις σημαίες και τα τραγούδια τους.

Οι δυσκολίες και οι πιέσεις που δέχτηκαν οι Κνίτες και οι κομμουνιστές για να μην κάνουν την εκδήλωση, για να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, ήταν πολλές. Αυτά όμως δεν πτόησαν τους Κνίτες και τους κομμουνιστές. Παρά τις απαγορεύσεις και τις απειλές, η προφεστιβαλική εκδήλωση στη Ν. Κίο πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, αποδεικνύοντας ότι ούτε ο ρατσισμός ούτε ο αντικομμουνισμός βρίσκουν έδαφος στη νέα γενιά.

Χαιρετίζοντας στην εκδήλωση ο Ανδρέας Βασιλείου, γραμματέας της ΝΕ Αργολίδας του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στο μπαράζ των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης, αλλά και στην πολεμική που δέχεται το ΚΚΕ. «Να είναι βέβαιοι, όμως, ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται με τίποτε να πτοηθεί, να τα διπλώσει», προειδοποίησε, καλώντας συγχρόνως όλο το λαό και τη νεολαία να δημιουργήσουν μια πλατιά πολιτική και κοινωνική συμμαχία που θα μπει μπροστά στους ταξικούς λαϊκούς αγώνες, θα παλέψει για άλλη προοπτική, για τη λαϊκή εξουσία.

Στους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, μεθοδικά και με σχέδιο για να δυσκολέψει την απήχηση της πολιτικής του ΚΚΕ στο λαό και στη νεολαία, στις αντεργατικές επιλογές, στα τραγικά αποτελέσματα της εφαρμογής της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής αλλά και στο χτύπημα των δικαιωμάτων της νεολαίας, αναφέρθηκε στην ομιλία του το μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ Θέμης Γκιώνης.

«Αυτές οι επιλογές που γεννούν την ανεργία, την αμορφωσιά, την αβεβαιότητα για το μέλλον, γεννάνε και αγανάκτηση και αντίδραση και αυτό το ξέρουν γι' αυτό και παίρνουν μέτρα. Εχουν μεγάλη εμπειρία όχι μόνο στις αιματηρές καταστολές των κινημάτων της νεολαίας αλλά ξέρουν πόσο πιο αποτελεσματικές είναι οι θεωρίες της ναρκοκουλτούρας που το τελευταίο διάστημα έχουν πέσει στις νεανικές παρέες σαν μια γιγαντιαία βόμβα και δουλεύουν στην κατεύθυνση της αποχαύνωσης της νέας γενιάς», τόνισε.

«Μιλούν ανοιχτά για διαχωρισμό των ναρκωτικών σε σκληρά και μαλακά. Θέλουν να μας πείσουν να αποδεχτούμε ότι θα ζούμε σε μια κοινωνία με ελεύθερα ναρκωτικά και όχι σε μια κοινωνία ελεύθερη από ναρκωτικά», είπε ο Θ. Γκιώνης επισημαίνοντας ότι η πάλη κατά των ναρκωτικών είναι στενά δεμένη με την πάλη κατά της εξουσίας και της παντοδυναμίας των πολυεθνικών και των κομμάτων που τα εξυπηρετούν και έκλεισε λέγοντας: «Τώρα και όχι αύριο να ορθώσουμε ανάστημα σε ό,τι μάς κλέβει το μέλλον και τα όνειρά μας ».


Η φίμωση δεν περνά

Ο ωμός ρατσισμός, που έφτασε να οπλίσει τα χέρια των κατοίκων της Νέας Κίου ενάντια στους Τσιγγάνους γείτονές τους, τώρα μετατρέπεται σε αντικομμουνισμό. Ο λόγος; Κάποιοι ενοχλήθηκαν για τη στάση του ΚΚΕ, που κατήγγειλε το ρατσισμό και αποκάλυψε ποια είναι η πολιτική που τον γεννά. Γι' αυτό και, όπως καταγγέλλουν οι κομμουνιστές, εξαπολύεται από την πλευρά του δημάρχου, που πρωτοστάτησε στις ρατσιστικές εκδηλώσεις, μια αντικομμουνιστική υστερία, με πιο πρόσφατο γεγονός την επιχείρηση «απαγόρευσης» της προφεστιβαλικής εκδήλωσης, που έγινε από τους νέους κομμουνιστές.

Ομως, τέτοιες πρακτικές και μεθοδεύσεις δεν πτοούν και δε φιμώνουν τους ΚΝίτες και τους κομμουνιστές. Αντίθετα, τους κάνουν πιο δυνατούς, πιο αποφασισμένους.


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
«Παστρικές» δουλιές...

Είκοσι εφτά συναπτά έτη δούλευε σε κλωστοϋφαντουργείο και κουτσά, στραβά τα έβγαζε πέρα. Πριν δύο χρόνια όμως, η επιχείρηση έβαλε λουκέτο, μην αντέχοντας τον ανταγωνισμό της αγοράς και ο φουκαράς βρέθηκε χωρίς δουλιά από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο άνεργος κλωστοϋφαντουργός είχε πατήσει ήδη στα πενήντα και τα μαλλιά του είχαν γκριζάρει, αλλά τα χέρια του άντεχαν καλά και σ' αυτά βασιζόταν για να βρει σύντομα μια άλλη δουλιά, διότι τα έξοδα της οικογένειας έτρεχαν και έπρεπε το συντομότερο να πέσει πάλι το μεροκάματο μέσα στο σπίτι. Αρχισε, λοιπόν, να ψάχνει από εδώ κι από εκεί και να χτυπάει πόρτες, αλλά μαύρη ανεργία σάρωνε τον τόπο και η εξεύρεση οποιασδήποτε εργασίας ήταν δύσκολη, ειδικά για όσους είχαν κάποια χρόνια στην πλάτη τους. Ετσι, ο άνεργος βολόδερνε επί μήνες χωρίς μεροκάματο και η απελπισία είχε φωλιάσει στην ψυχή του. Σ' αυτήν, ακριβώς, τη θλιβερή κατάσταση ήταν, όταν προκηρύχτηκαν στη χώρα εκλογές και το κυβερνών κόμμα άρχισε να διακηρύσσει από τα μπαλκόνια ότι θα εξασφάλιζε 300.000 θέσεις εργασίας για τους άνεργους, αν έπαιρνε τη λαϊκή εντολή για να ξανακυβερνήσει. Το «δόλωμα» ήταν ασφαλώς λίαν ελκυστικό και μαζί με χιλιάδες άλλους απελπισμένους, το «έφαγε» και ο πρώην κλωστοϋφαντουργός.

Οι εκλογές έγιναν, το κυβερνών κόμμα ξαναπήρε την εξουσία και ο ανθρωπάκος που είχε ψηφίσει με κλειστά μάτια τους νικητές, περίμενε πώς και πώς να αρχίσουν να δημιουργούν θέσεις εργασίας. Ο καιρός όμως, περνούσε κι αυτός λύσσαγε στην πείνα και του ερχόταν να πάει να κόψει σύριζα το χέρι του, που ψήφισε τους απατεώνες. Και ίσως να προέβαινε, όντως, σ' αυτήν την απονενοημένη πράξη του, αν δε διάβαζε προχτές στην εφημερίδα τη χαρμόσυνη είδηση, που έλεγε ότι «προκειμένου η κυβέρνηση να βοηθήσει άτομα κάπως μεγάλης ηλικίας να εξεύρουν εργασία, αποφάσισε να επιτρέψει να εργάζονται ως υπηρέτες στους οίκους ανοχής και άνδρες που είναι τουλάχιστον 50 ετών...».

Τα μάτια του ανθρωπάκου έλαμψαν από χαρά, μόλις διάβασε την πολύτιμη είδηση. «Επιτέλους η κυβέρνηση άρχισε να φροντίζει για μας τους άνεργους! - ξεφώνισε. Επιτέλους η κυβέρνηση άρχισε να δημιουργεί τις νέες θέσεις εργασίας που υποσχέθηκε»! Και μετά κάθησε και άρχισε να σκέφτεται ηδονικά ότι από αύριο κιόλας θα είχε ξανά μεροκάματο, γιατί θα έπαιρνε σβάρνα τα «σπίτια» και κάπου, ασφαλώς, θα τον προσλάμβαναν για να σκουπίζει και να σφουγγαρίζει. Ω, πόσες ευχές θα έδινε στην κυβέρνηση, όταν θα έπιανε στα χέρια του τη σφουγγαρίστρα και τη «βούτα»! Ω, πόσες φορές θα την ευλογούσε, όταν θα έστρωνε το κρεβάτι της «κοπέλας»! Και τι όρκους παντοτινής αφοσίωσης θα έδινε σ' αυτούς που του βρήκαν «δουλιά» αν άρχιζε να εισπράττει και τίποτε φιλοδωρήματα απ' τους πελάτες του «οίκου»!

Καθόταν, λοιπόν, ο άνεργος, που ξαφνικά... άνοιξε η τύχη του και χαμογελούσε πλατιά για το «ευτυχές αναπάντεχο». Και τόσο είχε συνεπαρθεί, ώστε φανταζόταν τώρα και τι εξέλιξη μπορούσε να έχει στο νέο εργασιακό χώρο που θα έμπαινε πλέον. «Εντάξει, έλεγε, θα αρχίσω με τη νέα μου δουλιά από κάποιο φτηνό και ταπεινό "σπίτι" αλλά σιγά, σιγά θα περάσω σε άλλους "οίκους", πιο πολυτελείς. Και πού ξέρεις; Μπορεί κάποτε να φτάσω να δουλεύω και στο κυβερνείο!».


Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ