Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λοιπόν, κινούμενη στο πνεύμα της συνθήκης του Αμστερνταμ (περιλαμβάνει ειδικό κεφάλαιο με το οποίο εξουσιοδοτείται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εκδίδει ετησίως «συστάσεις» για τις κατευθύνσεις της πολιτικής απασχόλησης) και υλοποιώντας τις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής της Λισαβόνας και της Φέιρα, θα έρθει να «συστήσει» στα κράτη - μέλη την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσουν στον τομέα της απασχόλησης και η οποία, στη συνέχεια, θα εξειδικευτεί για κάθε χώρα μέσω των περίφημων «εθνικών σχεδίων δράσης». Είναι φανερό ότι η ελληνική κυβέρνηση ξεκίνησε, ήδη, την «εξειδίκευση»...

Παράλληλα, οι «συστάσεις» - διαταγές που ετοιμάζεται να απευθύνει η ευρωπαϊκή επιτροπή προς τα κράτη - μέλη το Σεπτέμβρη (εν μέσω «κοινωνικού διαλόγου» επαναλαμβάνουμε!), θα περιλαμβάνουν, πέραν των εντολών για τα εργασιακά, τις αντίστοιχες υποδείξεις για το ξεθεμελίωμα της κοινωνικής ασφάλισης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο! Αυτή, άλλωστε ήταν η σχετική απόφαση που λήφθηκε στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας και ήγγικεν η ώρα της υλοποίησής της...

Τα παραπάνω, εξόχως αποδεικτικά τόσο για την ουσία του περιβόητου «διαλόγου», όσο και για το «φιλολαϊκό» μέλλον που υπόσχεται η ΟΝΕ και η κυβέρνηση Σημίτη, προκύπτουν από τη χτεσινή συνάντηση του πρωθυπουργού με την επίτροπο της Κομισιόν, Α. Διαμαντοπούλου. Η τελευταία - προφανώς με τον «αέρα» του κυνισμού που της εξασφαλίζει η καρέκλα της επιτρόπου - προϊδεάζοντας ουσιαστικά για το περιεχόμενο των επερχόμενων ευρωενωσιακών «συστάσεων», αλλά και διατυμπανίζοντας την εμμονή της κυβέρνησης για την εφαρμογή του εργασιακού απαρτχάιντ, έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει στις δηλώσεις της σαν «μετριοπαθή» (!) τα μέτρα που ήδη εξήγγειλε η κυβέρνηση!

Το γεγονός αυτό, οδηγεί στην εκτίμηση ότι:

α) Αφ' ενός το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού του με τις ΗΠΑ δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ και θα επιχειρήσει την ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση των λαϊκών στρωμάτων με στόχο τη μετακύληση του εργασιακού μοντέλου της Ευρώπης σε ένα «καθεστώς τύπου Ταϊβάν», συμπαρασύροντας, βεβαίως και την Ελλάδα.

β) Αφ' ετέρου, το επόμενο κεφάλαιο της αντιλαϊκής επιδρομής στη χώρα μας, που ακούει στο όνομα «κοινωνική ασφάλιση», δεν αποκλείεται ν' ανοίξει συντομότερα απ' ό,τι αναμενόταν ώστε να υπάρξει ο αναγκαίος χρόνος για την προώθηση και την επιβολή του στη βάση των νεο-θατσερικών κατευθύνσεων της Κομισιόν.

Εν αναμονή, δε, των ευρωπαϊκών «συστάσεων» και πολύ περισσότερο μόλις γίνει η ανακοίνωσή τους, τίποτα δεν αποκλείει η κυβέρνηση να προβεί σε ένα άθλιο προπαγανδιστικό παιχνίδι: Να καμώνεται την «κοινωνικά ευαίσθητη» (!), υποστηρίζοντας ότι η ίδια εφαρμόζει πιο «ήπια» πολιτική σε σχέση με τους εταίρους της, και αυτό τη στιγμή που η πολιτική της θα έχει τη σφραγίδα της Κομισιόν.

Σε κάθε περίπτωση, αποκαλυπτικές, όπως σημειώθηκε, για τις προθέσεις, της «χέρι - χέρι» αντεργατικής πολιτικής που προωθούν η κυβέρνηση και η ΕΕ, είναι οι δηλώσεις της επιτρόπου μετά τη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό.

Οπως ισχυρίστηκε, «η ευελιξία στην αγορά εργασίας είναι απαραίτητη και θετική όταν συνοδεύεται και με κοινωνική εξασφάλιση. Και έτσι όπως προτάθηκαν τα μέτρα από την ελληνική κυβέρνηση - συμπλήρωσε - συνδυάζουν αυτά τα δύο πράγματα, δηλαδή επιτρέπουν, από τη μία πλευρά, ευέλικτες μορφές εργασίας, part-time και καινούριες προσεγγίσεις σε χώρους όπως οι τηλεπικοινωνίες και η κοινωνία της πληροφορίας, αλλά, ταυτόχρονα, εξασφαλίζουν το συνταξιοδοτικό και το θέμα των εισφορών στα ταμεία»! Δε δίστασε, επίσης, να εμφανίσει τα κυβερνητικά μέτρα σαν «τονωτική ένεση» (!) για τη δημιουργία θέσεων εργασίας...

Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, ότι η κ. Διαμαντοπούλου έσπευσε να δώσει ένα στίγμα της επερχόμενης προπαγανδιστικής αθλιότητας της κυβέρνησης, χαρακτηρίζοντας «μετριοπαθή» τα μέτρα που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση σε σχέση με εκείνα που εφαρμόζονται αυτή τη στιγμή στις αγορές εργασίας της Ευρώπης...

Αρα θα πρέπει ο ελληνικός λαός να νιώθει και ευχαριστημένος!

Στην κατ' ιδίαν συζήτηση με τον Κ. Σημίτη, η επίτροπος τον ενημέρωσε αναλυτικά για τα λεγόμενα «προγράμματα απασχόλησης» που εφαρμόζονται στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ τα οποία, κατά τα κυβερνητικώς λεχθέντα, πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη (!) και στην Ελλάδα, αφού και εδώ «απαιτείται» να ακολουθηθεί η πρακτική της επέκτασης της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας...

Ολως τυχαίως, πάντως, χτες δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία της «Ευρωστάτ» σχετικά με τη φτώχεια στις χώρες της ΕΕ, ο βασικός λόγος για την αύξηση της οποίας εντοπίζεται ότι είναι η μερική απασχόληση! Την ίδια ώρα ωστόσο, η επίτροπος ισχυριζόταν ότι τα μέτρα επέκτασης της μερικής απασχόλησης έχουν οδηγήσει στη δημιουργία τριών εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας...

Οσον αφορά το 35ωρο, η επίτροπος υπήρξε «ουδέτερη» στις δημόσιες τοποθετήσεις της, λέγοντας ότι η Ελλάδα περιμένει τα αποτελέσματα από την εφαρμογή του μέτρου στη Γαλλία αν και, μιλώντας για λογαριασμό της κυβέρνησης, την εμφάνισε να θέλει να «ενισχύσει» τις σχετικές συμφωνίες μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων που μπορεί να υπάρξουν σε ορισμένες επιχειρήσεις.

Στην πραγματικότητα, πάντως, στη συζήτηση με τον Κ. Σημίτη εκτιμήθηκε ότι η εφαρμογή του 35ωρου στη Γαλλία «απέτυχε» όσον αφορά την καταπολέμηση της ανεργίας, ενώ αντίθετα, με τον τρόπο που εφαρμόστηκε «πέτυχε» την αύξηση των επιχειρηματικών κερδών.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.-

Οι πιο φτωχοί μισθωτοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι οι Ελληνες εργαζόμενοι. Σύμφωνα με έρευνα της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Eurostat), που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, το 17% των Ελλήνων μισθωτών θεωρούνται φτωχοί, δηλαδή, κερδίζουν κάτω από το 60% του μέσου μηνιαίου μισθού στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τη μελέτη της Eurostat, στο επίπεδο της ΕΕ θεωρούνται φτωχοί μισθωτοί το 15% του συνόλου των μισθωτών. Τα μεγαλύτερα ποσοστά φτωχών μισθωτών απαντώνται στη Μεγάλη Βρετανία (21%), στην Ιρλανδία (18%) και στην Ελλάδα και τη Γερμανία (17%), ενώ αντίθετα στην Πορτογαλία μόνο το 6% των μισθωτών βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή, κερδίζει κάτω από το 60% του μέσου μισθού.

Δεδομένου όμως ότι η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων εργαζομένων κυμαίνεται στο 60-65% του μέσου όρου της ΕΕ, οι Ελληνες συγκριτικά με τους άλλους εργαζόμενους των χωρών της ΕΕ είναι σε ακόμα πιο μειονεκτική θέση από αυτή που δηλώνει το 17%.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το στοιχείο που προκύπτει από την αιτιολόγηση της φτώχειας. Σημαντικός παράγοντας ενίσχυσης των ποσοστών της φτώχειας είναι το μειωμένο ωράριο εργασίας, δηλαδή η μερική απασχόληση. Οσο λοιπόν περισσότερο έχει προχωρήσει η εφαρμογή της μερικής απασχόλησης σε μια χώρα, ευθέως ανάλογο είναι και το ποσοστό αύξησης της φτώχειας που αποδίδεται σε αυτό το λόγο. Σύμφωνα με τη μελέτη της Eurostat, ένας μισθωτός στην ΕΕ μπορεί να χαρακτηριστεί φτωχός για δύο κυρίους λόγους: Είτε γιατί έχει εξαιρετικά μειωμένο ωράριο εργασίας (15-29 ώρες εβδομαδιαίως), είτε γιατί η ωριαία αμοιβή του είναι εξαιρετικά χαμηλή.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα το 5% από το σύνολο των μισθωτών έχει μειωμένο ωράριο εργασίας, ενώ το 16% έχει χαμηλή ωριαία αποζημίωση. Τα αντίστοιχα ποσοστά στην ΕΕ είναι 11% για το μειωμένο ωράριο εργασίας και 9% για τις χαμηλές αποζημιώσεις. Οσον αφορά στο τι δηλώνουν οι ίδιοι, σε επίπεδο της ΕΕ το 43% των φτωχών μισθωτών δηλώνει ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει μειωμένο ωράριο εργασίας, το 37% στο γεγονός ότι είναι κακοπληρωμένο, το 11% και στους δύο λόγους, ενώ το 8% ότι ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος λόγος εξηγούν την κατάστασή του. Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα μόνο το 12% των φτωχών μισθωτών δηλώνει ότι η κατάστασή του οφείλεται στο μειωμένο ωράριο εργασίας, ενώ το 73% δηλώνει ότι οφείλεται στο χαμηλό επίπεδο των αμοιβών. Τέλος, το 9% δηλώνει ότι συντρέχουν και οι δύο λόγοι, ενώ το 7% πιστεύει ότι δεν ισχύει κανένας από τους δύο λόγους.

Σε ό,τι αφορά στους φτωχούς μισθωτούς στα επίπεδο της ΕΕ το 45% εξ αυτών έχει μειωμένο ωράριο εργασίας, ενώ το 55% εξ αυτών έχει πλήρες ωράριο. Στην Ελλάδα τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 80% και 20% (Πλήρες ωράριο εργασίας θεωρείται η εργασία των 40-45 ωρών εβδομαδιαίως). Επίσης, στο επίπεδο της ΕΕ το 68% των φτωχών μισθωτών έχει συμβόλαιο αορίστου χρόνου εργασίας, ενώ το 32%ορισμένου χρόνου εργασίας. Στην Ελλάδα τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 44% και 56%. Από τους φτωχούς μισθωτούς στην Ελλάδα το 85% εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και το 15% στο δημόσιο τομέα, ενώ στην ΕΕ τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 77% και 33%.

Από τους φτωχούς μισθωτούς στην ΕΕ το 3% είναι αγρότες, το 20% βιομηχανικοί εργάτες και το 77% απασχολείται στον τομέα των υπηρεσιών. Στην Ελλάδα τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 5%, 31% και 64%. Σε ό,τι αφορά στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των φτωχών μισθωτών στην Ελλάδα το 49% είναι άνδρες και το 51% γυναίκες (στην ΕΕ 23% και 77% αντιστοίχως). Από ηλικιακή άποψη, στην Ελλάδα το 25% των φτωχών μισθωτών είναι 16-24 ετών, το 61% είναι 25-49 ετών και το 14% είναι 50-64 ετών. (τα αντίστοιχα ποσοστά στην ΕΕ είναι 20%, 62% και 19%). Από πλευράς σπουδών στην Ελλάδα το 23% των φτωχών μισθωτών έχει υψηλό μορφωτικό επίπεδο, το 34% μέτριο και το 43% χαμηλό (τα αντίστοιχα ποσοστά στην ΕΕ είναι 9%, 45% και 46%).