Τα επιχειρήματα υπέρ της προσφυγής στο ΔΝΤ καταγράφει με σαφή τρόπο στο κύριο άρθρο της η κυριακάτικη «Καθημερινή», απηχώντας την κυρίαρχη αντίληψη στους κόλπους της πλουτοκρατίας. Προβάλλοντας τα θετικά σημεία μιας τέτοιας επιλογής, η εφημερίδα επισημαίνει, πρώτον, ότι «η χώρα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών» (σ.σ. αδιάφορο, βέβαια, αν χρεοκοπήσει ο εργαζόμενος λαός) και, δεύτερον, «θα αναγκασθεί (σ.σ. η χώρα) να λύσει προβλήματα που κανένας πολιτικός δεν τολμούσε να αγγίξει λόγω του πολιτικού κόστους και θα έχει μια σημαντική ελπίδα να βάλει τάξη στα του οίκου της». Από την άλλη, αναγνωρίζει ότι θα υπάρξουν ορισμένα ...μικροπροβλήματα, όπως ότι «πολλές χιλιάδες συμπολιτών μας θα βρεθούν σε δεινή θέση για ένα διάστημα» ή, ακόμα, ότι «θα ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας κοινωνικής έκρηξης». Ωστόσο, έχει και γι' αυτό έτοιμη την απάντηση: «Εδώ που φτάσαμε, ο πρωθυπουργός, αλλά και η αντιπολίτευση πρέπει να σταματήσουν να σκέπτονται το κόμμα και το "μαγαζάκι", αν θέλουν να έχουν μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξουν στον ελληνικό λαό ότι είναι σε θέση να διαχειρίζονται τις τύχες του». Με άλλα λόγια, να ενισχυθεί η αρραγής ενότητα του μετώπου των κομμάτων του κεφαλαίου και να υπάρξει πλήρης συστράτευση στον πόλεμο κατά της εργατικής τάξης και των δικαιωμάτων της. Ομως, όπως συνήθως συμβαίνει με τα σχέδια επί χάρτου, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή το λαό, ο οποίος είτε το θέλουν είτε όχι θα έχει τον τελευταίο λόγο για το πού θα πάνε τα πράγματα...

«Οχι στην μπότα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου» είναι ο τίτλος ανακοίνωσης που εξέδωσε η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) καλώντας σε χτεσινή κινητοποίηση, ενάντια στην «παρουσία του κλιμακίου του ΔΝΤ». Το οποίο - όπως τονίζει η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - φτάνει στην Ελλάδα «για να υπαγορεύσει νέα βάρβαρα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα». Το πρωτοσέλιδο της προχτεσινής «Αυγής» εικόνιζε ένα περίστροφο με μια λεζάντα να τονίζει «ΔΝΤ: τα λεφτά σας και τη ζωή σας». Ποιο είναι το συμπέρασμα λοιπόν; Οτι άπαξ και ξεμπερδέψουν οι εργαζόμενοι με το ΔΝΤ θα σώσουν και τα δικαιώματα και τη ζωή τους, αφού θα ξεφορτωθούν το «κακό» ΔΝΤ που «παρασέρνει» την ελληνική κυβέρνηση. Αρα και ότι «μόνο ένας δρόμος απομένει στους εργαζόμενους και το λαό», η «εξέγερση» (όπως λέει και η ανακοίνωση της ΑΠ), που όμως είναι εξέγερση αποπροσανατολισμού και συμβιβασμού. Μια «εξέγερση» κομμένη και ραμμένη για να επιλέξουν οι εργάτες δυνάστη και γι' αυτό εξέγερση κάλπικη, που δεν οδηγεί παρά στην απογοήτευση και στην υποταγή.

Οδηγίες συμπεριφοράς και επιβίωσης στα «χρόνια του ΔΝΤ» έχουν αρχίσει να δίνουν τα αστικά ΜΜΕ, βομβαρδίζοντας συστηματικά τις λαϊκές συνειδήσεις προκειμένου να υποταχθούν στη μοίρα τους, δηλαδή να δεχθούν να πάνε ως πρόβατα επί σφαγή για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. «Στα δύσκολα χρόνια που άρχισαν ήδη όλοι κάτι θα χάσουν από όσα έχουν σήμερα», γράφουν χαρακτηριστικά στο κύριο άρθρο τους τα «ΝΕΑ», δίνοντας το σύνθημα για την αναγκαία «προσαρμογή» στη νέα πραγματικότητα. Συνειδητά παραπλανεί βέβαια ο αρθρογράφος αναπαράγοντας το γνωστό ιδεολόγημα τάχα όλοι θα χάσουν από την κρίση, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι ήδη κάποιοι (διάβαζε οι επιχειρηματικοί όμιλοι) όχι μόνο βγαίνουν αλώβητοι αλλά και κερδίζουν από την κρίση. Από την άλλη, οι εργαζόμενοι δε θα χάσουν κάτι, αλλά θα τα χάσουν όλα, αν δεν αντισταθούν, αν δεν πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους για να συντρίψουν τους δυνάστες τους και να ανατρέψουν το εκμεταλλευτικό καθεστώς τους.