Σήμερα, σε περίοδο κρίσης, πολλοί απολογητές της ΕΕ θα χρησιμοποιούσαν τη Δανία (που στα στατιστικά δεδομένα παρουσιάζει μείωση της ανεργίας) για να καλλιεργήσουν αυταπάτες στο λαό.

Τι συμβαίνει στη Δανία; Επίσημα παρουσιάζονται 116.800 άνεργοι, ενώ στην πραγματικότητα ο αριθμός έχει ανέλθει στις 161.500 (45.000 περισσότεροι) και με βάση τις προβλέψεις μπορεί μέχρι το τέλος του χρόνου να φτάσει τις 200.000. Ομως: Με τα απατηλά κόλπα στα οποία έχουν συμφωνήσει εργοδότες και εργοδοτικός συνδικαλισμός μέσα στα πλαίσια της «ευελφάλειας», το διάστημα κατά το οποίο οι άνεργοι υποχρεώνονται να παρακολουθούν διάφορα σεμινάρια κατάρτισης δε θεωρούνται άνεργοι.

Η τελευταία καινοτομία - όπως ισχυρίζονται - που έχουν βρει και υλοποιείται μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (βλ. «Καλλικράτης»), είναι ότι όταν κάποιος συμπληρώσει 9 μήνες άνεργος, για να μη χάσει την επαφή του με την αγορά εργασίας, στέλνεται υποχρεωτικά να δουλέψει για διάστημα μέχρι 6 βδομάδες σε κάποιον εργοδότη χωρίς να πληρώνεται (συνεχίζει δηλαδή να παίρνει το επίδομα ανεργίας από το Ταμείο), αλλά σ' αυτό το διάστημα δε θεωρείται άνεργος.

Ετσι, με αυτά τα κόλπα οι αστοί πολιτικοί μπορούν να ισχυρίζονται ότι η κρίση ξεπερνιέται και μπαίνουμε σε περίοδο ανάκαμψης, γιατί και τα κέρδη των πολυεθνικών ανεβαίνουν τελευταία και η ανεργία, τουλάχιστον επίσημα, μειώνεται.

Μερικοί παραμένουν αδιόρθωτοι. Μάλλον παριστάνουν τους αδιόρθωτους για να μη φαίνεται η αποστολή τους. Ο λόγος αυτή τη φορά για τον αρθρογράφο Η. Κανέλη και «Τα Νέα» την εφημερίδα που γράφει. Αν και αποδείχτηκε με εικόνες τηλεοπτικές, φωτογραφικές και με χιλιάδες μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες η προσπάθεια προβοκάτσιας που αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά από την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ στη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Τετάρτης, αυτός επιμένει στο χαβά του. Γεμίζει στα χτεσινά «Τα Νέα» δύο σελίδες από τα γνωστά αντικομμουνιστικά στερεότυπα ενάντια στη δράση της ΚΝΕ της μεταπολίτευσης (περί «ΚΝΑΤ» και άλλων δαιμονίων) για να δημιουργήσει στον αναγνώστη «λογική» συνέχεια στους παράλογους συνειρμούς των τελευταίων παραγράφων: ...«σε συνδυασμό με τις εικόνες που έδειχνε η τηλεόραση, ανάγκασαν τα στελέχη του κόμματος και τη γραμματέα του να αναδιπλωθούν, να αρνηθούν συμμετοχή στα επεισόδια και να μιλήσουν για προβοκάτορες. Ηταν όντως προβοκάτορες; Ποιος ξέρει;». Φανταστείτε την αγωνία τη δική του, της εφημερίδας του και των συμφερόντων που εκφράζει, μπροστά στην οργανωμένη δράση του λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ που τον αναγκάζει να χάνει εντελώς τον μπούσουλα της πιο απλής λογικής και να ανατρέχει στον παραλογισμό για να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Πιστός στο καθήκον!!!

Δε θα περίμενε κανείς από τον Βασ. Αθ. Κόκκινο, τον πρώην αρεοπαγίτη, και την εφημερίδα «ΑΞΙΑ» (8/5/2010), να γράψουν διαφορετικά. Αλλωστε, οι ιδέες τους είναι βαθιά αντιδραστικές, ως θιασώτες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Αλλά και τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικότητας για να στηρίξουν τις απόψεις τους... Γράφουν: «Μόνο στην Ελλάδα παρακωλύεται η άσκηση του δικαιώματος της εργασίας από συνδικαλιστές και οπαδούς του ΠΑΜΕ». Προφανώς και βγάζουν σπυράκια όχι μόνο από την περιφρούρηση των απεργιών, αλλά και απ' αυτό το δικαίωμα στην απεργία ως μέσο διεκδίκησης των εργατών κόντρα στην εκμετάλλευση. Μάλλον τους θέλουν «πρόβατα επί σφαγή». Αλλά για τους 1.000.000 ανέργους, που το σύστημά τους τους έχει καταδικάσει στην εξαθλίωση, που τους παρακωλύει από το δικαίωμα στην εργασία, το κατοχυρωμένο στο αστικό Σύνταγμα, δε λένε κουβέντα. Αλλά εκεί που ξεπερνούν εαυτόν, ρίχνοντας λάσπη και χολή και ψέμα, είναι το εξής: «Αλλά οι ηθικοί αυτουργοί των βαρβαροτήτων τούτων (σ.σ. εννοεί τις προβοκάτσιες τη μέρα της απεργίας) δεν διδάχτηκαν από τα σφάλματα και τα αποτελέσματα του εμφυλίου πολέμου». Και παρακάτω, για το Δεκέμβρη του 1944: «Ζουν ακόμη αυτόπτες μάρτυρες των φρικαλεοτήτων του ΚΚΕ». Αποδίδουν ευθέως, όπως και άλλοι όμοιοί τους τις προβοκάτσιες που έστησαν (μηχανισμοί κρατικοί; παρακρατικοί; και οι δυο μαζί; δεν έχει σημασία, όλοι δικοί τους είναι) στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ. Πάνε να δημιουργήσουν άτιμους συνειρμούς, καταρρακώνοντας και την ίδια την Ιστορία, αλλά τα γεγονότα τούς διαψεύδουν. Αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τη βαρβαρότητα του συστήματός τους, με στόχο να κάνουν τους εργάτες δούλους. Οσο για το Δεκέμβρη του 1944 και τον εμφύλιο, ευτυχώς πράγματι ζουν αυτόπτες μάρτυρες. Και γι' αυτό ξέρουμε, πέρα από την ίδια την Ιστορία, για τις φρικαλεότητες των ταγματασφαλιτών, των Χιτών, μαζί με τους Αγγλους και τον Γ. Παπανδρέου, που έπνιξαν στο αίμα ένα λαό ο οποίος απελευθέρωσε την Ελλάδα από τους Γερμανούς κατακτητές, όταν από την τάξη τους ένα μέρος συνεργαζόταν με τους φασίστες και ένα άλλο βρισκόταν ασφαλές στη Μέση Ανατολή, σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής, χωρίς να ρίξει ούτε ντουφεκιά ενάντιά τους. Τις έριξαν μαζεμένες, δωσίλογοι και αστοί ενωμένοι, ματώνοντας το λαό.