Δε θα περίμενε κανείς από τον Βασ. Αθ. Κόκκινο, τον πρώην αρεοπαγίτη, και την εφημερίδα «ΑΞΙΑ» (8/5/2010), να γράψουν διαφορετικά. Αλλωστε, οι ιδέες τους είναι βαθιά αντιδραστικές, ως θιασώτες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Αλλά και τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικότητας για να στηρίξουν τις απόψεις τους... Γράφουν: «Μόνο στην Ελλάδα παρακωλύεται η άσκηση του δικαιώματος της εργασίας από συνδικαλιστές και οπαδούς του ΠΑΜΕ». Προφανώς και βγάζουν σπυράκια όχι μόνο από την περιφρούρηση των απεργιών, αλλά και απ' αυτό το δικαίωμα στην απεργία ως μέσο διεκδίκησης των εργατών κόντρα στην εκμετάλλευση. Μάλλον τους θέλουν «πρόβατα επί σφαγή». Αλλά για τους 1.000.000 ανέργους, που το σύστημά τους τους έχει καταδικάσει στην εξαθλίωση, που τους παρακωλύει από το δικαίωμα στην εργασία, το κατοχυρωμένο στο αστικό Σύνταγμα, δε λένε κουβέντα. Αλλά εκεί που ξεπερνούν εαυτόν, ρίχνοντας λάσπη και χολή και ψέμα, είναι το εξής: «Αλλά οι ηθικοί αυτουργοί των βαρβαροτήτων τούτων (σ.σ. εννοεί τις προβοκάτσιες τη μέρα της απεργίας) δεν διδάχτηκαν από τα σφάλματα και τα αποτελέσματα του εμφυλίου πολέμου». Και παρακάτω, για το Δεκέμβρη του 1944: «Ζουν ακόμη αυτόπτες μάρτυρες των φρικαλεοτήτων του ΚΚΕ». Αποδίδουν ευθέως, όπως και άλλοι όμοιοί τους τις προβοκάτσιες που έστησαν (μηχανισμοί κρατικοί; παρακρατικοί; και οι δυο μαζί; δεν έχει σημασία, όλοι δικοί τους είναι) στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ. Πάνε να δημιουργήσουν άτιμους συνειρμούς, καταρρακώνοντας και την ίδια την Ιστορία, αλλά τα γεγονότα τούς διαψεύδουν. Αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τη βαρβαρότητα του συστήματός τους, με στόχο να κάνουν τους εργάτες δούλους. Οσο για το Δεκέμβρη του 1944 και τον εμφύλιο, ευτυχώς πράγματι ζουν αυτόπτες μάρτυρες. Και γι' αυτό ξέρουμε, πέρα από την ίδια την Ιστορία, για τις φρικαλεότητες των ταγματασφαλιτών, των Χιτών, μαζί με τους Αγγλους και τον Γ. Παπανδρέου, που έπνιξαν στο αίμα ένα λαό ο οποίος απελευθέρωσε την Ελλάδα από τους Γερμανούς κατακτητές, όταν από την τάξη τους ένα μέρος συνεργαζόταν με τους φασίστες και ένα άλλο βρισκόταν ασφαλές στη Μέση Ανατολή, σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής, χωρίς να ρίξει ούτε ντουφεκιά ενάντιά τους. Τις έριξαν μαζεμένες, δωσίλογοι και αστοί ενωμένοι, ματώνοντας το λαό.