Τα μέτρα για το Ασφαλιστικό, οι ρυθμίσεις για τους μισθούς, η κατάσταση στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, δεν είναι προσωρινά. Δεν αφορούν χρέη και ελλείμματα. Είναι προαποφασισμένα κατ' απαίτηση του μονοπωλιακού κεφαλαίου για φτηνότερους εργάτες και τα φέρνουν για να μείνουν. Και θα μείνουν αν δε συναντήσουν απέναντι ένα όλο και πιο ισχυρό οργανωμένο λαϊκο κίνημα που θα έχει καθαρό πως τα συμφέροντα των καπιταλιστών κι αυτά των λαϊκών στρωμάτων είναι αγεφύρωτα. Ενα κίνημα που με αυτό το δεδομένο δε θα πει μόνο «φτάνει πια» αλλά θα κάνει ό,τι πρέπει για να αφαιρέσει την εξουσία από τους καπιταλιστές, να διεκδικήσει την εξουσία για τον εαυτό του. Θα πετάξει στα σκουπίδια κάθε πρόταση που αφορά στην ανάπτυξη των καπιταλιστικων κερδών, θα συσπειρώνεται γύρω από την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, για να δυναμώνει έτσι το μέλλον του.

Αυτό το κίνημα με χαρακτηριστικά λαϊκού μετώπου που έχει καθαρά απέναντι τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, την αστική εξουσία, χτίζεται ήδη. Είναι ο «κοινωνικός ξενοδόχος» χωρίς τον οποίο λογαριάζουν οι αστοί και τον οποίο πρέπει να βρίσκουν όλο και περισσότερο μπροστά τους. Γιατί η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η εκμετάλλευση των εργατών είναι ιστορικά ξεπερασμένη, γιατί η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων είναι από καιρό ιστορική ανάγκη.

Την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης θέλουν να εμποδίσουν οι αστοί προσπαθώντας να σταματήσουν την ίδια την ιστορική εξέλιξη. Αυτό δείχνει η αξίωσή τους για άκρα του τάφου σιωπή και υποταγή όλων στο νομικό πλαίσιο της αστικής τάξης, όταν η ίδια η ιστορία της ανθρωπότητας δεν είναι τίποτα άλλο από διαρκείς ανατροπές.

Η αστική τάξη βλέπει τα πράγματα από τη δική της μονοδιάσταση και ομολογεί ότι τα κόμματα που εκφράζουν τα συμφέροντά της δεν έχουν άλλες διαφορές παρά μόνο σε τεχνικές λεπτομέρειες.

Σωστή η εκτίμηση. Κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που τα λαϊκά στρώματα πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σ' όλα τα αστικά κόμματα. Γιατί το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων απαιτεί πολιτική διαμετρικά αντίθετη από την εφαρμοζόμενη. Αυτό δεν είναι τεχνική λεπτομέρεια. Εκφράζει μια βαθιά ταξική διαφορά.

Οπως δεν είναι τεχνική λεπτομέρεια η άρνηση των εργατών να πάνε πίσω δεκαετίες, η άρνησή τους να ζήσουν πολύ χειρότερα όταν γνωρίζουν - μαθαίνουν διαρκώς - πως η τεχνολογική εξέλιξη επιτρέπει να παράγονται περισσότερα με λιγότερη δουλειά και πως εμπόδιο για μια καλύτερη ζωή είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Μ' αυτή τη γνώση, κτήμα όλο και περισσότερων, κατεβαίνουν στο δρόμο όλο και περισσότεροι. Αυτή τη γνώση προβάλει το ΚΚΕ, το αποτέλεσμα μιας τέτοιας συνείδησης που διαμορφώνεται στο καμίνι της ταξικής αναμέτρησης θέλουν να προλάβουν οι αστοί μιλώντας για εφαρμογή της πολιτικής τους με σιδερένια πυγμή. Που για να την επιβάλουν κάνουν καθαρό πως είναι αδίστακτοι. Σε σημείο που να προαναγγέλλουν πια ως και τις προβοκάτσιες που τους είναι αναγκαίες.

Ο κόσμος της δουλειάς έχει πια αρκετή εμπειρία. Η αυστηρή περιφρούρηση του αγώνα, η υψηλή επαγρύπνηση είναι ήδη ένα το κρατούμενο. Η ένταση του αγώνα με όρους που ο ίδιος ο λαός οργανωμένος στο δικό του κίνημα θα επιλέγει κάθε φορά, είναι η εγγύηση ότι τα σχέδια των αστών μπορούν να μείνουν στα χαρτιά. Χωρίς αυταπάτες ότι το θεριό θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια. Χωρίς αυταπάτες και για όσους - που επειδή θέλουν να διατηρηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία - εμφανίζονται ως «διαδηλωτές της λαϊκής απαίτησης» να γίνει δίκαιος ο καπιταλισμός. Το λαϊκό δίκιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί όσο υπάρχουν στη μέση οι καπιταλιστές. Για την ανατροπή τους συγκεντρώνουμε δυνάμεις.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΝΤΑΣΗ ΑΓΩΝΩΝ ΜΕ ΝΕΑ ΟΡΜΗ ενιαία εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αναταράξεις στην εποχή του ΔΝΤ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Θωρακίζουν το ευρώ

ΤΑ ΝΕΑ: Μικρότερες συντάξεις περισσότερη δουλειά

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ευρώ - ΔΝΤ με 600 δισ. απέναντι στις αγορές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΚΟΛΑΦΟΣ μας παρέδωσε σκόπιμα στο ΔΝΤ

ΕΘΝΟΣ: 16 ΑΛΛΑΓΕΣ σε συντάξεις - όρια ηλικίας

ΤΟ ΒΗΜΑ: Κόμματα και θρύψαλα

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΣΤΗΝΕΙ ΚΑΛΠΕΣ

Η ΑΥΓΗ: Κοινωνική απόγνωση πολιτική αποκαθήλωση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Σαρωτικές αλλαγές στο Ασφαλιστικό

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΜΑΣ ΕΠΙΑΣΑΝ ΚΟΡΟΪΔΑ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Καλά σαράντα για τη σύνταξη

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: 74% SOS σταματήστε τις απεργίες

«Σύμφωνα με την ALCO το 54,2% των ερωτηθέντων συμφωνεί με τα μέτρα (...) αλλά σύμφωνα με την Public Issue το 66% τάσσεται κατά των μέτρων (...) Αφού οι εταιρίες συνεννοούνται και βγάζουν όλες μαζί δημοσκοπήσεις στις εφημερίδες δεν γίνεται να συνεννοούνται και στα αποτελέσματα;» (το σχόλιο στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που ένα εργαλείο, οι δημοσκοπήσεις, χρησιμοποιείται για τη χειραγώγηση των συνειδήσεων. Αυτή τη φορά όμως οι «μετρήσεις» έπαιζαν τόσο πολύ γροθιές με την κοινή λογική που αναγκαστικά προκάλεσαν από γέλιο ως και αγανάκτηση. Καθώς, «κοντός ψαλμός», ήδη γυναίκες που περίμεναν να βγουν στη σύνταξη μαθαίνουν πως πρέπει να μείνουν στη δουλειά άλλα 10 χρόνια, νέοι που ψάχνουν για δουλειά μαθαίνουν πως πρέπει να δουλέψουν με μισθό το επίδομα ανεργίας και όλοι όσοι ζουν με το μεροκάματο το βλέπουν να εξανεμίζεται από την άμεση φορολογία πριν ακόμα φτάσουν στην πόρτα του σούπερ μάρκετ όπου θα πληρώσουν και τους αυξημένους έμμεσους φόρους. Η κυβέρνηση γνωρίζει αυτό που ξέρει κι ο κόσμος όλος: Οτι όλα τα μέτρα αφορούν σε ενίσχυση του κεφαλαίου, αφαίρεση δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους. Και πασχίζει με δημοσκοπικές αλχημείες να κερδίσει χρόνο. Η αναμονή όμως για τα λαϊκά στρώματα ισοδυναμεί με θάνατο. Και κανείς δε θέλει να πάει άκλαυτος. Φάνηκε στις μέχρι τώρα κινητοποιήσεις, θα φαίνεται όλο και περισσότερο όσο οξύνεται η ταξική σύγκρουση, τότε που η μόνη πραγματική δημοσκόπηση θα είναι αυτή όπου χιλιάδες και χιλιάδες θα καταθέτουν τη γνώμη τους έμπρακτα στο δρόμο για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για τη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας, για μια ανάπτυξη που δε χωράει τους καπιταλιστές.

«Απαιτείται μεγάλη ανοχή της Πολιτείας για να επιτρέπει σε πολιτικά σχήματα, οργανώσεις, κινήματα και ομάδες ατόμων δραστηριότητα με στόχο να αλλάξουν θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος (...) Κινούνται λοιπόν εκτός των ορίων της νομιμότητας (...) Αλλο να συζητάμε για το ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων και άλλο να εννοούμε αλλαγές που προφανώς σημαίνουν είσοδο στον χώρο των θαυμάτων του άλλοτε ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού» (ο Στ. Ψυχάρης στο ΒΗΜΑ).

Η αστική τάξη δείχνει να ξεχνά πως και το σημερινό Σύνταγμα είναι επίσης προϊόν ανατροπών. Εκφράζει συγκεκριμένους συσχετισμούς σε συγκεκριμένο χρόνο. Πάνω στη βιάση να επιβάλει ως αιώνια την εξουσία της ομολογεί ότι αυτό που δε δέχεται καν σαν συζήτηση είναι η σοσιαλιστική προοπτική. Γνωρίζοντας πως όταν οι συσχετισμοί θα είναι τέτοιοι, κανείς δε θα υπάρχει για να κλάψει για ένα Σύνταγμα που στην εποχή του υπήρξε για να κατοχυρώνει την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εκμετάλλευση.