Τον πραγματικό του ρόλο αποκαλύπτει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός λειτουργώντας σε διατεταγμένη υπηρεσία ενάντια στα εργατικά συμφέροντα και στους αγώνες των εργαζομένων.

Δεν απεργούν για «να μη δημιουργήσουμε περαιτέρω προβλήματα στην αεροπορική κοινότητα και τον ελληνικό τουρισμό», σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Συλλόγων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΟΣΥΠΑ). Δεν απεργούν γιατί συνεκτίμησαν «τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας και την επιδεινούμενη κατάσταση στην τουριστική αγορά», υπογραμμίζει με τη σειρά της η Ενωση Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας Ελλάδας (ΕΕΕΚΕ). Τις κατάπτυστες αποφάσεις απεργοσπασίας πήραν οι «περήφανες» δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στα δύο συνδικάτα, ενώ ανάλογη απόφαση πήρε και η Ενωση Ηλεκτρονικών Μηχανικών Ασφαλείας Εναερίου Κυκλοφορίας Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας.

Για άλλη μια φορά ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός βγαίνει μπροστά προσπαθώντας να υπονομεύσει μια σημαντική απεργιακή μάχη, δηλώνοντας πλήρη υποταγή στο κεφάλαιο και στις κυβερνήσεις του.

«Τη συντονισμένη απεργοσπαστική κίνηση των τριών φιλοκυβερνητικών - συμβιβασμένων ηγεσιών του χώρου (ΟΣΥΠΑ - ΕΕΕΚΕ - ΕΝΗΜΑΕΚ)» καταγγέλλει η «Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση» ΥΠΑ καλώντας τον κλάδο σε μαζική συμμετοχή στη σημερινή απεργία και πανεργατικό μέτωπο πάλης. Σε συμμετοχή στη 24ωρη απεργία καλεί άλλωστε με απόφασή του και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πτυχιούχων Τηλεπικοινωνιακών Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας.

Στον ίδιο ρόλο και οι εκπρόσωποι της «ανεξάρτητης» (στηρίζεται από ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) «Ενωτικής Κίνησης Εργαζομένων» στην ΕΒΓΑ, καταψήφισαν την πρόταση για τη σημερινή απεργία. Αιτιολόγησαν την άρνησή τους με το επιχείρημα ότι... δεν είναι ούτε με το ΠΑΜΕ ούτε με τη ΓΣΕΕ (σ.σ.: μήπως είναι με τους εργοδότες;) και ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλη απεργία!

Αυτή η στάση έρχεται να προστεθεί και σε παλαιότερη ανακοίνωση της ίδιας «Κίνησης», όταν μπροστά στην απεργία στις 10 του Φλεβάρη, καλούσε τους εργαζόμενους σε ανοιχτή απεργοσπασία...

Την υπονόμευση της σημερινής απεργίας αλλά και κάθε αγώνα για τα εργατικά συμφέροντα εξυπηρετεί και η ανακοίνωση που έβγαλε, την Τρίτη, η ΠΑΣΚΕ στο επιχειρησιακό σωματείο του Καζίνο - Ξενοδοχείου και Τελεφερίκ Πάρνηθας.

Αναφερόμενη στην προχτεσινή δυναμική παρέμβαση, με την οποία το ΠΑΜΕ ζήτησε να σταματήσει η τρομοκρατία της εργοδοσίας (η οποία προχωρά σε υποχρεωτικές αργίες αλλά και διώξεις τριών πρωτοπόρων συνδικαλιστών στο χώρο, που η εταιρεία παραπέμπει στην επιτροπή του άρθρου 15 του Ν. 1264/82, για την άρση της συνδικαλιστικής τους ιδιότητας με στόχο την απόλυσή τους), η ΠΑΣΚΕ κάνει λόγο για προσπάθεια «κατάληψης» (;) του καζίνο από «ταξικούς συνδικαλιστές» και την πρόεδρο του σωματείου, που «δυναμιτίζουν τις διαπραγματεύσεις» για την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας! Μέχρι εκεί φτάνουν. Για τις διώξεις και τις αργίες βεβαίως η ΠΑΣΚΕ δεν αναφέρει λέξη στην εμετική της ανακοίνωση. Αξιος ο μισθός τους!..

Στο ίδιο μήκος κύματος, η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας (πλειοψηφεί η ΔΑΚΕ) έστειλε την περασμένη Τρίτη επιστολή προς τον ΣΕΒ (με κοινοποίηση στα σωματεία του κλάδου, στη ΓΣΕΕ και στο υπουργείο Εργασίας), όπου επισημαίνει: «Σας καλούμε στις δύσκολες για όλους μας ώρες που διανύουμε να πρωτοπορήσουμε, να είμαστε εμείς που θα βγούμε μπροστά και με απώτερο σκοπό την εργασιακή ειρήνη, ώστε να τα καταφέρουν οι επιχειρήσεις και να προστατευτεί η απασχόληση, να ξεκινήσουμε τον διάλογο για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας». Και ξεκαθαρίζει: «Εχουμε χρέος με τρόπο άμεσο και θεσμικό να εκφράσουμε την αντίθεσή μας σε επιλογές που μόνο προβλήματα θα δημιουργήσουν στην μεταξύ μας σχέση. Αντίθετα πιστεύουμε ότι η αμοιβαία κατανόηση, ο καλοπροαίρετος διάλογος, το κοινό συμφέρον είναι τα στοιχεία που θα δείξουν φως στην άκρη του τούνελ και θα ενισχύσουν την ελπίδα για έξοδο από την κρίση».

Δηλαδή, δε ζητάει από την εργοδοσία τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα απλό και μάλιστα «καλοπροαίρετο διάλογο» για να καταθέσει τα όπλα οποιασδήποτε αγωνιστικής διεκδίκησης και αυτό παρουσιάζει στους εργαζόμενους ότι πρέπει να αποτελεί επιδίωξη και επιλογή τους. Και πώς να μην της αρκεί απλά ο «διάλογος» όταν προβάλλει στους εργαζόμενους ότι έχουν «κοινό συμφέρον» με τους εργοδότες!