Οπως αναφέρεται και στον τίτλο, πρόκειται για την τελευταία ταινία (επτά τον αριθμό) του εστέτ ποιητή, ανθρώπου των γραμμάτων και των τεχνών, πολύμορφου καλλιτέχνη και δημιουργού Ζαν Κοκτώ, ο οποίος υποστήριζε ότι συνιστά «πολύ χυδαίο ελάττωμα να προσπαθείς να κατανοήσεις τα πάντα στην τέχνη». « Η Διαθήκη του Ορφέα» αναγιγνώσκεται μάλλον ως φόρος τιμής προς την τέχνη και τους καλλιτέχνες όλων των εποχών, καθώς και ως αποχαιρετισμός, ενός συγκινησιακά φορτισμένου Κοκτώ, που κάνοντας απολογισμό πεπραγμένων, επανεξετάζει, μέσα από ένα μυσταγωγικό ταξίδι, το απόσταγμα του συνολικού του έργου, συμβολικού, φαντασμαγορικού, κυρίως όμως ποιητικού. Τον βλέπουμε να περιδιαβαίνει - με αρκετή ίσως...