ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τους έχουν πάρει χαμπάρι

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Τα κόμματα σε αναταραχή», διαπίστωνε ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής», η οποία δικαιολογούσε τον μάλλον πομπώδη τίτλο της με τα «σενάρια ανασχηματισμού» σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση και την «ένταση στις σχέσεις Καραμανλή και Σαμαρά» σε ό,τι αφορά τη ΝΔ.

Πρόκειται βέβαια για μία σκηνή από το φτηνό σίριαλ λαϊκής κατανάλωσης που παίζεται τον τελευταίο καιρό, με προφανή στόχο τον αποπροσανατολισμό και την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στις λαϊκές μάζες. Υπερπροβάλλουν τις «διεργασίες» στα αστικά πολιτικά κόμματα ακριβώς για να εκτονώσουν ανώδυνα τη λαϊκή οργή και να κρατήσουν εγκλωβισμένους όσους μπορούν από τα λαϊκά στρώματα. Ματαιοπονούν, ο εργαζόμενος λαός τους έχει πάρει χαμπάρι και δεν «τρώει» το παραμύθι τους. Δεν περιμένει τίποτα θετικό από μια «ανασχηματισμένη» κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και το συνεταιράκι της τον ΛΑ.Ο.Σ., ούτε από μια «νέα» ΝΔ υπό τον Α. Σαμαρά, ούτε βέβαια από ένα κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη, όπως φημολογείται. Ολα αυτά είναι μέσα στο στημένο παιχνίδι εντός των ορίων του αστικού πολιτικού συστήματος. Εντάσσονται στη «νέα μεταπολίτευση» που θέλει να δημιουργήσει ο ΣΕΒ, δηλαδή μια μετάλλαξη του «χρεοκοπημένου αστικού πολιτικού συστήματος» στις σύγχρονες ανάγκες της πλουτοκρατίας. Ομως δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο για αυταπάτες. Ευτυχώς υπάρχει εναλλακτική λύση: Συστράτευση με το ΚΚΕ.

Κράχτες της υποταγής

«Μπορούν οι απεργίες να ανατρέψουν τα μέτρα;», αναρωτιούνται δήθεν αφελώς τα κανάλια της πλουτοκρατίας, αγωνιώντας τάχα αν οι αγώνες των εργαζομένων μπορούν να φέρουν αποτελέσματα απέναντι στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Φυσικά, οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι δεν έπιασε ο πόνος τα κανάλια για τους αγώνες των εργαζομένων, αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει - και το κάνουν με στοχοπροσήλωση από την πρώτη μέρα της ίδρυσής τους - είναι πώς θα τους υπονομεύσουν με κάθε μέσο: Ασκώντας ιδεολογική τρομοκρατία, αξιοποιώντας στο έπακρο τις προβοκάτσιες και τα «επεισόδια», ταυτίζοντας τις κινητοποιήσεις με την «ταλαιπωρία των πολιτών» κ.ο.κ. Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι από τη στιγμή που ξεκίνησε η αντιλαϊκή θύελλα, τα κανάλια, όπως και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, προσπάθησαν να ταυτίσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις με τη βία, τις ενοχοποίησαν για την πτώση του τουρισμού, του τζίρου στα εμπορικά καταστήματα και γενικότερα της «οικονομικής δραστηριότητας». Δεν ήταν λίγες οι φορές που δημιουργούσαν την εντύπωση ότι σχεδόν οι απεργίες ευθύνονται για την καπιταλιστική κρίση! Ο στόχος της τελευταίας καμπάνιας με αιχμή το αρχικό ερώτημα είναι ολοφάνερος: Να σκορπίσουν τη μοιρολατρία στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, να «σκοτώσουν» τελικά την ελπίδα που έχει δυναμώσει ιδιαίτερα μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στις 5 του Μάη και του ΚΚΕ το περασμένο Σάββατο. Δε θα τους περάσει. Η ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, η κλιμάκωση των αγώνων θα τους δώσει την απάντηση που τους αξίζει.

Η «σκυτάλη» στη ΔΑΚΕ

Τη σκυτάλη της λάσπης και της συκοφαντίας του αγώνα που δίνουν τα δύο ταξικά συνδικάτα Μετάλλου Πειραιά και Ελευσίνας και το ΠΑΜΕ για να εμποδιστεί το σκλαβοπάζαρο μέσω της συνθήκης Μπολκεστάιν στα έργα επέκτασης της ΠΕΤΡΟΛΑ πήρε χτες η Γραμματεία της ΔΑΚΕ στο Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας. Με ανακοίνωσή της παίρνει σειρά μετά το ΕΚ Ελευσίνας, την Ομοσπονδία Εργαζομένων Πετρελαιοειδών και το Σωματείο των ΕΛΠΕ και πετάει τις ίδιες λάσπες και ψέματα, όπως, για παράδειγμα, ότι εκβιάζουν για να προσληφθούν εργαζόμενοι από τις δικές τους λίστες ανέργων και ότι παίζουν το ρόλο του «νταβατζή», κ.ά. Δηλαδή, παραμονές πανεργατικής απεργίας η ΔΑΚΕ διάλεξε κι αυτή να αναπαραγάγει το non paper των ΕΛΠΕ.

Εργοδοσία και «πρασινογάλαζοι» συνδικαλιστές θέλουν να βάλουν φραγμό με αυτό το βρώμικο τρόπο στην επιτυχημένη δράση των ταξικών συνδικάτων, τα οποία με τη σκληρή τους μάχη ξεμπροστιάζουν το «σκλαβοπάζαρο» με ξένους φτηνούς εργάτες που είχε ξεκινήσει μέσα στο εργοτάξιο. Γιατί τα ίδια συνδικάτα συνεχίζουν να βρίσκονται κάθε μέρα έξω από την πύλη του εργοταξίου και συνεχίζουν τον αγώνα για εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων, για να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι στα σωματεία τους και να διεκδικήσουν τα εργασιακά δικαιώματά τους. Γιατί τα ίδια συνδικάτα λίγο καιρό πριν πέτυχαν να πάρουν σημαντικές αυξήσεις οι εργαζόμενοι στα εργολαβικά συνεργεία μέσα στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ. Και κυρίως γιατί οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ποιοι παλεύουν στην πράξη στο πλάι τους για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους.

Εξελίξεις επικίνδυνες για τους λαούς

Επιστρέφοντας στην Τουρκία, μετά τη διήμερη επίσκεψη στην Αθήνα, ο Τ. Ερντογάν επιβεβαίωσε ότι στο τραπέζι του ελληνοτουρκικού διαλόγου βρίσκεται το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων και αμφισβητήσεων, πέρα από την υφαλοκρηπίδα, την οποία η ελληνική κυβέρνηση αναγνωρίζει επίσημα σαν τη μόνη «διαφορά». Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας ζήτησε προσφυγή στη Χάγη και για το θέμα του εναέριου χώρου, επανέλαβε το αίτημα να πετούν τα ελληνικά και τα τουρκικά αεροπλάνα άοπλα πάνω από το Αιγαίο και έθεσε θέμα συνδιαχείρισης των διεθνών υδάτων, που στο σύνολό τους αποτελούν χώρο ευθύνης του ελληνικού FIR. Τα αιτήματα της τουρκικής πλευράς στηρίζονται ένθερμα από το ΝΑΤΟ, που επιδιώκει να μετατρέψει το Αιγαίο σε λίμνη της λυκοσυμμαχίας.

Λίγες ώρες πριν, εγκαινιάζοντας με παράτες το ελληνοτουρκικό επιχειρηματικό φόρουμ στην Αθήνα, ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης υποβίβασε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε κατασκευάσματα «από μερικούς πολύ ικανούς διπλωμάτες, δημοσίους υπαλλήλους, που δουλειά τους είναι να δημιουργούν αφορμές διαπραγμάτευσης, δηλαδή διαφορές». Ο ίδιος χαρακτήρισε τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο «εδαφικές λεπτομέρειες» και «γεωγραφικές ιδιομορφίες», που πρέπει να διευθετηθούν. Οι δηλώσεις αυτές περιγράφουν το πραγματικό περιεχόμενο των διμερών συνομιλιών, είναι σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού μας, το οποίο οι δυο πλευρές επιχειρούν να κρύψουν κάτω από το χαλί της αναβαθμισμένης οικονομικής συνεργασίας.

Οι δηλώσεις Πάγκαλου αποτελούν συνέχεια των όσων συνομολογήθηκαν σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στη Μαδρίτη το 1997 και στο Ελσίνκι το 1999. Με τη Συμφωνία της Μαδρίτης μεταξύ των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η ελληνική πλευρά αναγνωρίζει τα «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι, η ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε για πρώτη φορά επίσημα τον όρο «συνοριακές διαφορές» με την Τουρκία. Καθόλου τυχαία, πίσω από αυτές τις επικίνδυνες αποφάσεις και συμφωνίες, βρίσκεται τόσο η ΕΕ, όσο και το ΝΑΤΟ, τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των οποίων έχουν αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, οι όποιες διακηρύξεις περί «ειρήνης» και «συνεργασίας» των δύο χωρών, μόνο ανησυχία πρέπει να προκαλούν στους λαούς, αφού αφορούν αποκλειστικά στο κεφάλαιο και στις κερδοφόρες μπίζνες του. Τα δικά του συμφέροντα αντανακλούνται στις επιχειρηματικές συμφωνίες και στα υπουργικά μνημόνια που υπογράφτηκαν κατά δεκάδες στην πρόσφατη επίσκεψη Ερντογάν. Σήμερα, αυτά τα συμφέροντα μπορεί να συγκλίνουν μεταξύ της αστικής τάξης στις δύο χώρες, αύριο όμως οι ανταγωνισμοί θα οξυνθούν. Πολύ περισσότερο που οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών καθορίζονται από τα συνολικότερα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, τις συμμαχίες και τους σχεδιασμούς στην περιοχή. Μέσα από τη συγκρότηση του «Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας» δρομολογείται μια διαπραγμάτευση που αφορά το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων. Από αυτή τη σκοπιά, οι όποιες διευθετήσεις εμπεριέχουν το σπέρμα μελλοντικών διενέξεων και εντάσεων, σε βάρος των λαών της περιοχής. Μόνο οι δύο λαοί μπορούν και πρέπει να καθορίσουν προς όφελός τους τις εξελίξεις, εντείνοντας την αντιιμπεριαλιστική τους πάλη στις δύο όχθες του Αιγαίου.