ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 21 Μάη 2010
Σελ. /32
«Επενδύσεις» πάνω στην ταφόπλακα των δικαιωμάτων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να αρθούν όλα τα εμπόδια για την προσέλκυση των επενδύσεων «με ένα νόμο, με μία πράξη», αξιώνει στο χτεσινό πρωτοσέλιδό του σχόλιο το «Βήμα», με δεδομένο όπως γράφει πως «στον καιρό της κρίσης όλοι συμφωνούν ότι οι επενδύσεις είναι το αντίδοτο». Η αλήθεια είναι ότι η πρωινή του «συγκροτήματος» απλά εκλαϊκεύει αυτά που είπε την προηγούμενη μέρα ο Γ. Παπανδρέου σε ομιλία του σε συνέδριο για το κλίμα και την ενεργειακή ασφάλεια, όπου περιέγραψε με αρκετή σαφήνεια το «νέο αναπτυξιακό μοντέλο» που προωθεί η κυβέρνηση. Με δύο λόγια, το μοντέλο αυτό θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: «Πουλάμε ακόμα πιο φτηνά τον πλούτο της χώρας». Εκχωρούνται τα πάντα στα μονοπώλια στο όνομα της προσέλκυσης «επενδύσεων». Στην κυριολεξία δίνουν γην και ύδωρ. Και για του λόγου το αληθές ιδού τα λόγια του πρωθυπουργού: «Διαθέτουμε όλο τον πλούτο που χρειάζεται, ώστε να στρέψουμε τη χώρα μας σε αυτό το νέο μοντέλο. Οπως είπα, οι ανεξάντλητοι φυσικοί πόροι, ο ήλιος, το νερό, ο αέρας, η φυσική ομορφιά, που δύσκολα θα συναντήσει κανείς σε άλλη περιοχή του πλανήτη, η στρατηγική γεωγραφική μας θέση στη Μεσόγειο είναι τα σημαντικά συγκριτικά μας πλεονεκτήματα». Κυρίως όμως υπόσχονται πάμφθηνη εργατική δύναμη. Ο επενδυτικός παράδεισος δε σηκώνει δικαιώματα για τους εργαζόμενους: Συλλογικές συμβάσεις, κατώτατοι μισθοί, σταθερό ωράριο, ασφαλιστικές εισφορές, αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης είναι ορισμένα από τα «εμπόδια» που θέλει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της να σαρωθούν...

Μαυρίλα...

Κυκλοφορεί μια εφημερίδα που δίνεται τζάμπα και επιδίδεται στον «πρωταθλητισμό» του αντικομμουνισμού. «ΑTHENS VOICE» (Αθενς Βόις) τιτλοφορείται, στα αγγλικά ο τίτλος, έχει και αυτό τη σημασία του για τους «σύγχρονους» της αραχνιασμένης εμφυλιοπολεμικής προπαγάνδας. Είναι τόσο το μίσος της στο ΚΚΕ που τα γραφτά της συναγωνίζονται τη διαστροφή και την παράκρουση μαζί. Να τι γράφει για το ΚΚΕ στο φύλλο που κυκλοφόρησε χτες. «Βασανίζοντας κάθε έννοια και εκδοχή του ορθού λόγου... αναπολεί νοσταλγικά τους βασανισμούς, τις διώξεις, τα κρατητήρια...». Εδώ δεν πρόκειται απλά για ασέβεια σε όσα τράβηξαν πράγματι οι κομμουνιστές υπερασπιζόμενοι την ιδεολογία και την πολιτική τους, το λαϊκό κίνημα, από τους δωσίλογους και το αστικό κράτος το σφιχταγκαλιασμένο με τους ιμπεριαλιστές, Αγγλους και Αμερικάνους, συμμάχους της πλουτοκρατίας. Πρόκειται για συνειδητή προβολή μιας διεστραμμένης φαντασίας, που αδυνατεί πολιτικά να αντιπαρατεθεί στο ΚΚΕ. Και νομίζει πως έτσι θα μαγαρίσει με τις βρωμιές του τις πιο ηρωικές σελίδες της ιστορίας μας. 'Η μήπως θέλει και σήμερα παρόμοια πραγματικότητα για τους κομμουνιστές; Αποκαλεί τον Στάλιν «τον κορυφαίο εγκληματία όλων των εποχών». Εδώ ξεπέρασε τους ιμπεριαλιστές, τις κυβερνήσεις τους παντός χρώματος, που ως τώρα τον εξίσωναν με τον Χίτλερ. Οι νεοναζιστές, οι φασίστες έχουν αυτή την άποψη. Ανατριχιαστικό... Αποδίδει στο σοσιαλισμό «εκτελέσεις, μαζικές εκκαθαρίσεις, ψυχιατρεία, γκούλαγκ». Εδώ δεν πρωτοτυπεί. Αντιγράφει όλη την άθλια προπαγάνδα των αστικών επιτελείων που δίνουν τέτοια τροφή στους ομοίους του. Και γιατί όλ' αυτά μαζί με πολλά άλλα αποκρουστικά τα αποδίδει στο ΚΚΕ; Γιατί απεφάνθη πως το ΚΚΕ, «το τελειωτικό χτύπημα το δέχτηκε με την εμφάνιση του ΠΑΣΟΚ... και σε κάθε ευκαιρία δεν κουράζεται να επιτίθεται με οιονδήποτε τρόπο εναντίον του ΠΑΣΟΚ». Να λοιπόν γιατί ο αντικομμουνιστικός εσμός του των πιο μαύρων εποχών. Δεν μπορεί διαφορετικά να υπερασπίσει μια κυβέρνηση που καταγράφεται ως ο πιο στυγνός εκτελεστής των εργατικών, λαϊκών κατακτήσεων. Ξέρει την πολιτική του ΚΚΕ, ξέρει πως εναντιώνεται σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην κυβέρνηση γιατί έχουν την ίδια στρατηγική. Αλλά χρησιμοποιεί φαιά προπαγάνδα για να υπερασπίσει το ΠΑΣΟΚ... Και για την ιστορία, κάποιος Ξενοφών Μπρουτζάκης είναι ο γράφων όλ' αυτά τα μαύρα.

«Αρμεγμα» πριν και κατά την κρίση

«Ημερομηνία λήξης» και μάλιστα πολύ πιο σύντομα από την «αναγραφόμενη» είχε ο «πόλεμος» για την τιμή του γάλακτος, που είχε κηρύξει με θορυβώδη και πολυδιαφημισμένο τρόπο πριν από ένα χρόνο το καρτέλ του κλάδου. Μία από τις μεγάλες εταιρείες ανακοίνωσε ότι βάζει τέλος στις εκπτώσεις στην τιμή του γάλακτος και σε άλλες «προσφορές» που έκανε. Ο λόγος είναι προφανής: Σε περίοδο ύφεσης, που πέφτει σημαντικά η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και άρα η κατανάλωση ακόμα και σε βασικά είδη διατροφής, τα ολιγοπώλια επιλέγουν να ενισχύσουν την κερδοφορία τους ανεβάζοντας τις τιμές στο ράφι. Αυτός είναι ο λόγος που ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις πέφτουν, ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμό 4,8%, ενώ στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης είναι ακόμα υψηλότερος. Αλλωστε, η «πολιτική χαμηλών τιμών» που είχαν εφαρμόσει οι πολυεθνικές σε εκείνη τη φάση δεν είχε βέβαια ως στόχο να προσφέρει «φτηνό γάλα στο λαό», αλλά να ενισχύσουν τη θέση τους και το μερίδιο τους στην αγορά, συνθλίβοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και κτηνοτρόφους. Η κερδοφορία τότε περνούσε μέσα από την αύξηση των πωλήσεων, ενώ τώρα μέσα από την αύξηση στις τιμές των προϊόντων. Σε κάθε περίπτωση, τα μονοπώλια συνεχίζουν να αντλούν υψηλά κέρδη, αφού «αρμέγουν» σταθερά το λαό.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αυτή είναι η «δημοκρατία» τους

Πρόκληση για το λαό, αλλά και επιβεβαίωση του βαθιά αντιδραστικού χαρακτήρα της Ευρωένωσης, αποτελεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να απαγορεύσει Ερώτηση του ΚΚΕ προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σχετικά με τον κλιμακούμενο αντικομμουνισμό στην Πολωνία. Σύμφωνα με το αντιδραστικό σκεπτικό της ΕΕ, η Ερώτηση απορρίφθηκε επειδή «περιέχει ισχυρισμούς και προσωπικές απόψεις». Τα προσχήματα που χρησιμοποιούν είναι κατάπτυστα. Δείχνουν την αδυναμία τους να αντιπαρατεθούν πολιτικά, όταν ο ωμός αντικομμουνισμός τους αποκαλύπτεται. Η απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων στην Πολωνία, με στόχο την ουσιαστική απαγόρευση της πολιτικής δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων, είναι μια πραγματικότητα και όχι «προσωπική εκτίμηση».

Οπως πραγματικότητα είναι και η επίμονη προσπάθεια της ΕΕ να ξαναγράψει και να διαστρεβλώσει την Ιστορία. Να εξισώσει τον κομμουνισμό με το ναζισμό. Να βάλει εμπόδια, έως και να απαγορεύσει τη δράση των κομμουνιστών και άλλων πρωτοπόρων ριζοσπαστών αγωνιστών, δείχνοντας ιδιαίτερο μένος για τα κόμματα εκείνα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες που συνεχίζουν να παλεύουν για τα υψηλά ιδανικά του σοσιαλισμού. Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με την αποκάλυψη της κατ' ευφημισμόν δημοκρατίας στο πλαίσιο της ΕΕ. Η δημοκρατία τους σταματάει εκεί που αρχίζει η αμφισβήτηση του κεφαλαίου και των συμφερόντων του. Γι' αυτό απαγορεύουν και συκοφαντούν τα κομμουνιστικά κόμματα και τη δράση τους. Γι' αυτό μεταχειρίζονται την επίπλαστη δημοκρατία τους κατά πώς τους συμφέρει, απαγορεύοντας Ερωτήσεις που τους αποκαλύπτουν στα μάτια του λαού, όπως αυτή που κατέθεσε το ΚΚΕ.

Αυτή είναι η «δημοκρατία» τους, αυτά προβλέπει το Σύνταγμά τους. Είναι μάλιστα διπλή η απάτη, αν αναλογιστεί κανείς ότι, με αφορμή το «ευρωσύνταγμα» (Συνθήκη της Λισαβόνας), οι τεχνοκράτες της ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου θριαμβολογούσαν πως η δημοκρατία αποθεώνεται, επειδή το Ευρωκοινοβούλιο αποκτά αυξημένες δικαιοδοσίες. Είναι φανερό ότι αυτές οι δικαιοδοσίες αρχίζουν και τελειώνουν στην ψήφιση αντιλαϊκών οδηγιών και νόμων. Οτι σ' αυτό το Κοινοβούλιο, σ' αυτήν τη δημοκρατία, σ' αυτό το «ευρωσύνταγμα» και - σε τελική ανάλυση - σ' αυτό το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα, δε χωράνε φωνές που αμφισβητούν την εξουσία του κεφαλαίου, παλεύουν για την ανατροπή του. Αυτή η δημοκρατία είναι ενάντια στους λαούς.

Η «δημοκρατία» της ΕΕ είναι καθρέφτης της «δημοκρατίας» στα κράτη - μέλη της. Το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του καθορίζουν το περιεχόμενό της. Αυτοί οι οποίοι στην Ελλάδα εγκαλούν το ΚΚΕ για το γεγονός ότι παλεύει, προκειμένου ο λαός με τη μαζική πολιτική του πάλη να επιβάλει συσχετισμούς και νόμους προς το δικό του συμφέρον, υπηρετούν την ίδια στρατηγική με εκείνους οι οποίοι στο Ευρωκοινοβούλιο απαγορεύουν ενοχλητικές Ερωτήσεις, που αποκαλύπτουν τον αντικομμουνισμό της ΕΕ. Η θέση όλων αυτών είναι στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Μερεμέτια στο αντιδραστικό οικοδόμημα δε χωράνε. Μόνο ανατροπή. Εκεί πρέπει να κατατείνει η πάλη του λαού σε κάθε κράτος - μέλος, με μπούσουλα τον άλλο, φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης. Μόνο η πλειοψηφία του λαού, οργανωμένη στο δικό της μέτωπο πάλης για να αλλάξει τάξη στην εξουσία, μπορεί να διασφαλίσει την πραγματική δημοκρατία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ