Αφού έσπειραν τον πανικό με τα χρέη και τα ελλείμματα, αφού πάγωσαν τον κόσμο κι αφού πάτησαν σ' αυτό το πάγωμα για να περάσουν τα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα όλων των εποχών, έρχονται τώρα να μιλήσουν για ενέσεις ελπίδας. Ψάχνουν, λέει, για πελάτες στα μαγαζιά, αφού ήδη έχουν βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη αυτών που τώρα τους καλούνε να γίνουν καταναλωτές, πάλι για το καλό της πατρίδας, δηλαδή για τα κέρδη των καπιταλιστών. Είναι μια ακόμα από τις άλυτες αντιφάσεις του συστήματος.

Συστρατεύονται, λέει, και οι τράπεζες, σ' αυτό το μέτωπο αισιοδοξίας και προτείνουν στα θύματά τους νέες ρυθμίσεις δανείων που μειώνουν τη δόση, αλλά αυξάνουν αυτά που θα χρωστάς στην τράπεζα.

Αλίμονο στον εργάτη που θα ξεχαστεί και θα πάει να πάρει νέο δάνειο για να νιώσει αισιόδοξος. Ούτε σεντς δεν πρέπει να περνά στην τσέπη των καπιταλιστών. Το μεγαλύτερο μέρος απ' όσα θέλουν να μας πουλήσουν είναι άχρηστα για τη συνέχεια της ζωής. Είναι μέρος του τρόπου ζωής που ενισχύει τον παρασιτισμό του κεφαλαίου.

Από κοντά και οι συνταγές για το πώς θα τρως λιγότερο στον καιρό της κρίσης. Τίποτα να μην κόψεις απ' αυτά που είναι αναγκαία σε σένα και στα παιδιά. Αντίθετα, την κάθε έλλειψη να την κάνεις οργανωμένη δράση για να πάρεις αυτά που σου λείπουν. Και πάντα να μην ξεχνάς εκείνο το στίχο - κάτι ξέρανε τότε... - «έστειλα στο Κόμμα δέκα μάρκα ακόμα...»

Αντί να παριστάνεις το χαζοχαρούμενο αισιόδοξο γίνε ακόμα πιο οργισμένος - οργανωμένα οργισμένος - κι άσε τους αστούς να πάθουν κατάθλιψη.

Εξάλλου, οι ίδιοι δεν μπορούν να κρύψουν τη χαρά τους. Αυτά που παρουσιάζουν τα «ΝΕΑ» σαν αισιόδοξα στοιχεία, είναι ακριβώς εκείνα που για τον εργάτη σημαίνουν κατάσταση νεκροταφείου. Οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι εκχώρηση από το δημόσιο στο ιδιωτικό ταμείο, δηλαδή σε βάρος του εργάτη, τα περισσότερα έσοδα στο κρατικό ταμείο - που είναι το ταμείο του καπιταλιστή, να μην το ξεχνάς ποτέ αυτό - είναι αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, και η αισιοδοξία των δανειστών είναι η επιβεβαίωση πως έχουν εξασφαλίσει ότι θα σε γονατίσουν.

Ο,τι κάνει χαρούμενους τους αστούς, να σε εξοργίζει. Η χτεσινή χαρά τους είναι γιατί μπήκε γράσο, δηλαδή δημόσιο χρήμα, στις μηχανές που παράγουν ιδιωτικά κέρδη.

Απ' όλες τις συμβουλές «οικονομίας» κράτα μόνο αυτήν που λέει να μην πετάς στα σκουπίδια τις σάπιες ντομάτες... Είναι πράγματι χρήσιμες.

Οχι μόνο για την κυβέρνηση και την «αντιπολίτευσή» της. Αλλά και για κάτι τύπους στον ΣΥΝ, που ακόμα δεν μαζέψανε τις πομπές τους, τολμάνε να παραδίδουν μαθήματα ευθύνης στο ΚΚΕ γιατί λέει το αυτονόητο: ότι ο λαός δε χρωστάει τίποτα και δεν πρέπει να πληρώσει τίποτα. Δεν είχαμε καμία αμφιβολία για τις λεγόμενες «αριστερές ανανεωτικές δυνάμεις» και το ρόλο που οι ίδιοι ομολογούν: την ευθύνη που τους αναλογεί να επηρεάζουν εργατικές μάζες στην υποταγή.

Κατά τ' άλλα, αν ακόμα έχεις απορίες για το τι σημαίνει «ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα» δες τα νούμερα της ανεργίας. Είναι ακριβώς το αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της αύξησης της ανταγωνιστικότητας.

Κι αν ακόμα αναρωτιέσαι γιατί σκυλιάζουν οι διάφοροι «Αλαφούζοι», δες τα νούμερα της δυσαρέσκειας και την πρόβλεψη για τους αγώνες. Κι έτσι να εξηγείς γιατί αυτοί που παραπροχτές μίλαγαν για τον τουρισμό που εμποδίζεται από τους αγώνες, προχτές μιλάγανε για την παρανομία των αγώνων και χτες το 'ριξαν στην τήρηση της νομιμότητας ενάντια στους αγώνες. Ξέρουν τι λένε. Αφού η νομιμότητα που επικαλούνται είναι η εφαρμογή των αντεργατικών νόμων, δηλαδή το τσάκισμα των εργατών. Γι' αυτό καιρό τώρα καλλιεργούν κλίμα υπέρ της περίφημης «ευνομούμενης πολιτείας». Η αστική τάξη ξέρει ποιανού είναι οι νόμοι. Το κακό γι' αυτήν είναι πως το γνωρίζουν επίσης όλο και περισσότεροι εργάτες, που γι' αυτό επιμένουν πιο δυνατά στο «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».

Κι όσο αυτή η συνείδηση - του εργάτη που παλεύει να επιβάλει το δίκιο του - γίνεται ισχυρότερη, τόσο πολλαπλασιάζονται διάφοροι που κάνουν κωλοτούμπες. Μετά την κυβέρνηση που, όπως δηλώνει, παίρνει μέτρα ενάντια στη συνείδησή της και συμπάσχει μαζί μας, τώρα και οι δημοσιογράφοι του κυβερνητικού κονκλάβιου ρίχνουν μαύρο δάκρυ για τα νέα παιδιά, τα παιδιά που αφού τα έριξαν στα Τάρταρα τώρα τα καλούν να δεχτούν μια νέα σχέση εμπιστοσύνης. Αλίμονο στο νέο άνθρωπο που θα τους εμπιστευτεί.

Σε πείσμα όσων κάνουν σχέδια επί χάρτου για το πώς θα ξεπεράσουν κι αυτήν την κρίση, πιο πεισματάρα η πραγματικότητα καταγράφει την ύπαρξή της προαναγγέλλοντας δυνατότητες έξαρσης ταξικών αγώνων. Είθε. Αλλά, συν Αθηνά και χείρα κίνει.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ, η ανάπαυση, η προαγωγή της υγείας, η αναψυχή

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αγωνία και κατάρρευση προσδοκιών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ 3 δόσεις φαρμάκι

ΤΑ ΝΕΑ: Πέντε χρόνια «ποινή» στα βαρέα και ανθυγιεινά

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΞΠΡΕΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ενδείξεις ισορροπίας για την οικονομία

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΞΕΚΟΥΡΔΙΣΤΗ ορχήστρα η κυβέρνηση

Η ΑΥΓΗ: Ναυαγούν τα έσοδα, πνίγουν την οικονομία

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΝΤΙΚΡΟΥΟΜΕΝΑ καταστροφολογικά σενάρια

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΖΗΤΙΑΝΕΥΟΥΝ ΤΟ ΓΑΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΩΡΑ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΤΟ ΕΣΥ υπό κατάρρευση

ΕΘΝΟΣ: ΣΕ ...ΚΩΜΑ τα δημόσια νοσοκομεία

ΤΟ ΒΗΜΑ: Μπλακάουτ στη βαθμολογία των γραπτών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΥΠΟΓΕΙΑ ΔΙΑΠΛΟΚΗ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΤΟ C4I

«Για περισσότερο από ένα χρόνο η ελληνική κοινωνία βομβαρδίζεται από δυσμενή σχόλια και δυσάρεστα μηνύματα σε βάρος της οικονομίας που προκαλούν αλυσιδωτές συνέπειες. H κατάσταση αυτή έχει προσλάβει διαστάσεις πανικού τους τελευταίους μήνες με αποτέλεσμα κινήσεις που αντί να διευκολύνουν επιβαρύνουν το κλίμα και συσσωρεύουν ένα δυσβάστακτο κόστος (...) H κυβέρνηση, τα κόμματα και ξένοι οίκοι δείχνουν να αλλάζουν τακτική και να επανεξετάζουν την πορεία της ελληνικής οικονομίας με καλύτερη διάθεση. Mέσα στη δίνη των εξελίξεων η οικονομία αλλά και οι πολίτες έχουν ανάγκη από ένα μήνυμα αισιοδοξίας για να σταματήσει η ομαδική κατάθλιψη και να επιστρέψει μια κάποια κινητικότητα στην αγορά που μαραζώνει (...) η κοινωνία έχει ανάγκη την ελπίδα για να δώσει την στήριξή της ή έστω την ανοχή της σε αποφάσεις και σχέδια που χρειάζονται μέχρι να ξεπεράσουμε τη θύελλα» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Επιτέλους κάτι κινείται (...) εκκινούν οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (...) άρχισαν να εμφανίζονται ικανοποιητικά αποτελέσματα στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού (...) οι δανειστές μας εκδηλώνουν την αισιοδοξία τους» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

«Σε καιρούς ακρίβειας και οικονομικής κρίσης όλοι πρέπει να προσέχουν τα έξοδα ακόμη και σε τόσο "ανελαστικούς" τομείς όπως η διατροφή (...) όπως τονίζουν οι ειδικοί έχουν περάσει οι εποχές που αγοράζαμε αφειδώς (...) εν τω μεταξύ κατά 5,4% αυξήθηκε ο γενικός δείκτης τιμών καταναλωτή» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

«Δήλωσε προχθές επί λέξει η γενική γραμματέας του ΚΚΕ: "το χρέος και τα ελλείμματα εμείς δεν τα αναγνωρίζουμε και δεν πρέπει να τα αναγνωρίσει και ο ελληνικός λαός" (...) η συλλογιστική της δήλωσης Παπαρήγα (...) έχει αριστερίστικη στόχευση (...) οι αριστερές, οι ανανεωτικές δυνάμεις να νιώθουν υπεύθυνες για το τι θα γίνει στη χώρα (...) κάποια κοινωνική ισχύ έχουν και επηρεάζουν» (ο Κ. Κάρης στην ΑΥΓΗ).