«Ελληνες παραπλανηθέντες...». Λοιπόν κύριε Παναγιωτόπουλε; «Ελληνες ήταν κι αυτοί! Ελληνες παραπλανηθέντες..!» Μάλιστα, πενήντα χρόνια είχε ν' ακουστεί η λέξη. Από την εποχή του μεγάλου μορφωτικού Παρθενώνα, το Μακρονήσι, που μαρτυρούσαν «πριν ανανήψουν» μες στο τσουβάλι με τη γάτα στη θάλασσα, οι «παραπλανηθέντες υπό των κομμουνιστών» και εστέλνοντο ξεφτιλισμένοι και ταπεινωμένοι στην πρώτη γραμμή, να βγάλουν το φίδι απ' την τρύπα -οι πιο πολλοί άφησαν εκεί το κουφάρι τους- υπό τον χλευασμόν και την απειλή των τότε αξιωματικών, αυτών των φασιστικών καταλοίπων που τολμούν τώρα να ταρακουνούν μνήμες και ιστορία, πυροβολώντας στα ματωμένα βράχια του Γράμμου και του Βίτσι, όπου αντιλάλησε ο αέρας μιας λεύτερης κι ανεξάρτητης Ελλάδας. (Την ιστορία όπως την έγραψαν οι νικητές, κύριε Ψωμιάδη, την ξέρουμε και δε χρειάζεται να μας την υπενθυμίσετε)...

Ο λόγος περί του κοινού μνημείου για όλους τους πεσόντες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου κι όλα ν' αφεθούν στη μαύρη λήθη.

Αφού συμφώνησε -κάνοντας τη μεγάλη υποχώρηση- συμπλήρωσε ο κ. Παναγιωτόπουλος: «Ελληνες ήταν οι μεν που αγωνίστηκαν και θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας- αλλιώς θα γινόμασταν κι εμείς Αλβανία και Βουλγαρία (σ.σ. εδώ δείχνει να έχει ξεχάσει τα μεγάλα επιτεύγματα της Βουλγαρίας, όταν ήταν σοσιαλιστική χώρα, όταν έφευγαν πάνω από 20 πούλμαν τη βδομάδα για δωρεάν ιατρικές εξετάσεις, γιατί εδώ στην Ελλάδα δεν έτρεφαν καμία εμπιστοσύνη στο σύστημα Υγείας που εφάρμοζε και η παράταξή του). Ελληνες ήταν και οι δε, παραπλανηθέντες Ελληνες...!», κατέληξε βαθυστόχαστα.

Πρέπει, λοιπόν, να γνωρίζετε -κι ασφαλώς το γνωρίζετε- ότι το ΕΑΜ σχεδόν αμέσως μετά την απελευθέρωση είχε περίπου 2 εκατομμύρια μέλη. Και αυτό που επιζητούσε και για το οποίο αγωνίστηκε, ήταν η απελευθέρωση από τον ξένο ζυγό, γνήσιες βουλευτικές εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής, κατάργηση της μοναρχίας με απόφαση του λαού, άνοιγμα του δρόμου, για να ζήσει επιτέλους ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.

Επενέβησαν, όμως, οι Αγγλοι και αργότερα οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές με το δόλιο κι ανέντιμο τρόπο που όλοι γνωρίζουμε, παίρνοντας υπό την προστασίαν τους την προσκυνημένη άρχουσα τάξη. Σε μικρό χρονικό διάστημα άρχισαν να γεμίζουν τα ξερονήσια, οι φυλακές και τα στρατόπεδα με αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Τα στρατοδικεία στις δόξες τους, με συνοπτικές διαδικασίες με σκευωρίες και ψευδομαρτυρίες έστηναν στον τοίχο αράδα. Δεν άφησαν τους αγωνιστές σε χλωρό κλαρί, μέχρι που τους εξανάγκασαν για δεύτερη φορά να πάρουν τα βουνά.

Υστερα απ' αυτό ήταν φυσικό να μην απαντήσει, πεντάκις ερωτηθείς, εάν θα πήγαινε σε μια τέτοια σύναξη. Και βέβαια θα πήγαινε, κύριε Ευαγγελάτε, δεν το καταλάβατε; Και πού ξέρετε τι άλλο θα έφτανε να κάνει; Ο κατήφορος έτσι κι αλλιώς δεν έχει πάτο...