Με το δικό του πρωτότυπο τρόπο, τις προάλλες, είπε τα «χρόνια πολλά» στον υπουργό Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλο, για την ονομαστική του γιορτή, ένας αγανακτισμένος κάτοικος από το Ρέθυμνο της Κρήτης.

«Υγιαίνετε και ασφαλώς υγιαίνετε, πλην από υπαίτια οκταετή απραξία αποκλειστικά αρμοδίων υπηρεσιών σας 22.000 κάτοικοι (μόνιμοι, πλην του τουριστικού πληθυσμού), του άνω, μέσα και κάτω Μυλοποτάμου Ρεθύμνης Κρήτης στερούνται παράνομα, από της 9ης Μαΐου 1997 μέχρι και σήμερα, παροχών υπηρεσίας φυσικοθεραπειών εκ μέρους του Κέντρου Υγείας Περάματος Ρεθύμνης του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνης, παρά τις έγγραφες εκκλήσεις των διοικήσεών τους, ως ιμάντων των δικών σας διοικητικών προδιαγραφών», επισημαίνει ο Π. Μ. σε ανοιχτή επιστολή του προς τον Αλ. Παπαδόπουλο.

Φαντάζεστε, τι θα γινόταν αν κάθε δεινοπαθών από την πολιτική του υπουργείου Υγείας έστελνε μια τέτοια ευχετήρια επιστολή στον υπουργό; Το γραφείο του υπουργού θα ήταν μάλλον μικρό για να τις χωρέσει...

Ειλικρινά δε μας πέφτει καθόλου λόγος, ούτε ενδιαφερόμαστε να μάθουμε αν είναι αληθινά τα περί 700 εκατομμυρίων που ακούγονται ή τα περί 200 εκατομμυρίων πριμ και μισθό 10 εκατομμύρια μηνιαίως που έγραψε η «Καθημερινή» ότι του έδωσε του Παύλου Τσίμα ο Σωκράτης Κόκκαλης, για να πάει στο νέο κανάλι που αγόρασε. Κατανοούμε φυσικά και την εφημερίδα του κ. Αλαφούζου που τα γράφει αυτά, ως ενισχυτικά της οξείας διαμάχης της με τον Κόκκαλη. (Οχι ότι ο Αλαφούζος, ο Τεγόπουλος, ο Λαμπράκης, ο Μπόμπολας κλπ. δεν κάνουν τα ίδια!)

Ομως, βρε παλικάρια, όλοι εσείς, δημοσιογραφούντες και άλλοι, όλοι εσείς «οι πρώην» («ιδεολόγοι», «αριστεροί», κλπ. κλπ.) που δεν αρθρώνετε κουβέντα για όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, στα αλήθεια πιστεύετε ότι το πρόβλημα είναι το ύψος της αμοιβής της «εξαγοράς» (όπως πικρόχολα ονομάζουν την αποχώρηση του Τσίμα και των υπολοίπων εκεί στο «Μέγκα»);

Είμαστε σίγουροι, αγαπητοί αναγνώστες, πως θα συμφωνήσετε μαζί μας ότι το πρόβλημα είναι η ίδια η πράξη, είναι η ίδια η αγοραπωλησία ιδεών, σκέψεων, αληθινής ενημέρωσης, είναι η υποταγμένη συνείδηση που παζαρεύει τον ίδιο της τον εαυτό για λίγη εφήμερη δόξα, για λίγα ψωροχιλιάρικα παραπάνω, που άντε να του εξασφαλίσουν μια βίλα ακόμη ή ένα αυτοκίνητο επιπλέον.

Ακριβώς έτσι. Κι αυτό αφορά όλους αυτούς που έχουν απαραίτητο προσδιοριστικό της πολιτικής ταυτότητάς τους τη λέξη «πρώην». Για τετράποδα πολυτελείας σας χρειάζονται, όπως επανειλημμένα έχουμε πει και γράψει. Για τίποτε άλλο. Κι όταν θα τους είστε εντελώς άχρηστοι, μη θαρρείτε ότι θα έχετε καλύτερη τύχη από τη... λεμονόκουπα.

Δεκατρείς δακτυλογραφημένες σελίδες ήταν η χτεσινή ομιλία του Κ. Σημίτη στη Θεσσαλονίκη και η μία ήταν αφιερωμένη στο διαβόητο θέμα της τεχνητής και άκρως αποπροσανατολιστικής έντασης μεταξύ κυβέρνησης και ηγεσίας της Εκκλησίας. Οχι τυχαία, βέβαια, και όχι μόνο, για να ξεκινήσει ένας ακόμη -πολύ βολικός για την κυβέρνηση - αποπροσανατολιστικός γύρος αντιπαράθεσης. Αλλά και για να δημιουργήσει την πλαστή εντύπωση, ότι η κυβέρνηση κινείται γενικότερα σε κατεύθυνση εκσυγχρονιστική και προοδευτική, χωρίς καν να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Για να «περάσει» διά της πλαγίας στην κοινή γνώμη, ότι όλοι όσοι αντιδρούν και αντιστέκονται στην αντιλαϊκή και φιλομονοπωλιακή πολιτική της βρίσκονται στον ίδιο αστερισμό με τον Χριστόδουλο.

Νομίζει, άραγε, ο Κ. Σημίτης, ότι μπορούν τα τρικ ν' αλλάξουν την πραγματικότητα;