«Οι δεσμεύσεις του Μνημονίου, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι μέτρα τα οποία εμείς έχουμε δεσμευτεί και προεκλογικά να προχωρήσουμε, μέτρα αλλαγών που εμείς προτείναμε και θέλουμε» είπε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός, επιβεβαιώνοντας ότι οι φιλομονοπωλιακές ανατροπές που σκάνε στην πλάτη του λαού αποτελούν στρατηγικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα της αστικής τάξης.

Στη βάση αυτή, η κυβέρνηση αναζητά τρόπους να κάνει πιο εύπεπτη την αντιδραστική της προπαγάνδα για την αναγκαιότητα δήθεν των βάρβαρων μέτρων, φτάνοντας στο αισχρό σημείο να ισχυρίζεται ότι οι ανατροπές σε εργασιακά και ασφαλιστικό «είναι σημαντικές πολιτικές προτεραιότητες τις οποίες απαιτεί ο ελληνικός λαός» όπως είπε χτες ο Γ. Παπανδρέου, συμπληρώνοντας προκλητικά ότι η διασφάλιση των συμφερόντων της ντόπιας πλουτοκρατίας είναι «πατριωτικό και εθνικό θέμα».

Από αυτή τη σκοπιά, ο πρωθυπουργός ζήτησε στην κυβερνητική προπαγάνδα να τονίζεται «η ανάγκη ευρύτερης ομοψυχίας και συναίνεσης σε αυτόν τον στόχο, η ουσιαστική συμμετοχή όλων στην προσπάθεια να γίνουν αυτές οι μεγάλες αλλαγές, να κάνουμε αυτή την κρίση μια ευκαιρία».Να συστρατευθεί δηλαδή ο λαός στη σφαγή του και να δεχτεί αδιαμαρτύρητα το ξεθεμελίωμα των δικαιωμάτων που έχουν απομείνει.

Στο ίδιο πνεύμα, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ευ. Βενιζέλος πρότεινε χτες την εκπόνηση ενός σχεδίου προπαγάνδισης του «Μνημονίου» που θα εξωραΐσει το αντιδραστικό του περιεχόμενο, προεξοφλώντας ταυτόχρονα τη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων μέσα στο 2011. Σύμφωνα με πληροφορίες, ανέφερε ότι το «Μνημόνιο από μόνο του δεν είναι το εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας και χρειάζεται μια συνολική εθνική αφήγηση και στρατηγική που να δίνει προοπτική και ασφάλεια».

Χαρακτηριστικό της πρεμούρας που έχει η κυβέρνηση να μην αφήσει τίποτα όρθιο είναι και το γεγονός ότι στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο συζητήθηκαν περισσότερα από 10 νομοσχέδια που το επόμενο διάστημα θα πάρουν το δρόμο προς τη Βουλή.

Ανάμεσά τους, νομοσχέδια του υπουργείου Περιβάλλοντος και Δικαιοσύνης, αλλά κυρίως του υπουργείου Οικονομικών, όπως αυτό για την εποπτεία της ιδιωτικής ασφάλισης, και του υπουργείου Εργασίας, για την ενσωμάτωση Ευρωπαϊκής Οδηγίας σχετικά με την εφαρμογή αρχής ίσων ευκαιριών, ίσης μεταχείρισης ανδρών - γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης.

Το δεύτερο είναι το νομοσχέδιο με το οποίο εξισώνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο δημόσιο. Μ' αυτόν τον τρόπο, προστίθενται από 5 έως 17 χρόνια δουλειάς σε χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους και η Κοινωνική Ασφάλιση μετατρέπεται σε ανταποδοτική για το σύνολο των εργαζόμενων στο δημόσιο.

Σύμφωνα εξάλλου με διαρροές, το νομοσχέδιο με τις συνολικότερες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, θα κατατεθεί στη Βουλή το τελευταίο δεκαήμερο του Ιούνη, με πιθανότερη ημερομηνία τις 23/6.

Με δεδομένες τις αντιασφαλιστικές προθέσεις της κυβέρνησης, στη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού περίσσεψαν η πρόκληση και η υποκρισία, αφού ανάμεσα σε άλλα σημείωσε: «Είμαστε προσηλωμένοι στη θέση μας, ότι η κοινωνική προστασία, ένα κράτος πρόνοιας, είναι και μέρος της ανταγωνιστικότητας των σύγχρονων κοινωνιών και οικονομιών και αυτό το αποδεικνύουν χώρες όπως αυτές του Βορρά που έχουν συνδυάσει και τα δύο».

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ομολογεί ότι τα ασφαλιστικά δικαιώματα είναι τροχοπέδη στην καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα (βλέπε κερδοφορία) και αποδίδει την ανάγκη για ανατροπή τους στη «σπατάλη, αδικίες και ανισότητες» του παρελθόντος.

Σε σχόλιο για τις εξελίξεις στην οικονομία, τα συγχαρητήρια της τρόικας και την υποβάθμιση από τη «Moody's», το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ επισημαίνει:

«Η προώθηση του βάρβαρου μνημονίου κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ δεν εξευμενίζει τις "αγορές", αλλά δυναμώνει την αντιλαϊκή επίθεση της άρχουσας τάξης. Η υλοποίησή του οδηγεί το λαό σε μαύρες μέρες και τη χώρα πιο βαθιά στην κρίση και στους καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς που οξύνονται εντός και εκτός ΕΕ και εγκυμονούν νέους μεγάλους κινδύνους.

Ο μόνος τρόπος για να προστατευθεί ο λαός είναι να αρνηθεί να πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης και τα κρατικά χρέη, να απαιτήσει να πληρώσουν τώρα τα μονοπώλια, να παλέψει για το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τις δικές του ανάγκες και όχι των μονοπωλίων».